Την επόμενη φορά σταθείτε λίγο πριν το γεφύρι, στραφείτε προς τα βράχια και φωνάχτε γρήγορα και πολύ δυνατά Δα-μά-τερ. Τότε θα δείτε πώς οι αποστάσεις των γκρεμών είναι τέτοιες που μόλις πεις το τερ αστραπιαία σου φέρνει ο αντίλαλος αμέσως μετά το Δα. Αν φωνάξεις λέξη με δύο συλλαβές αργεί να έλθει η πρώτη. Με τέσσαρες μπερδεύεται η τέταρτη με την πρώτη. Φωνάζεις Δαμάτερ, αμέσως μετά πεντακάθαρα ακούς Δαμάτερ και μετά από τα μακρινά κοφτά βουνά, πέρα από το γεφύρι, πάλι Δαμάτερ ξεψυχισμένα, σαν φωνή από τον Άδη, σαν φωνή που ταξιδεύει. Γιατί τρεις συλλαβές θέλει η παράδοσή μας και τρεις φορές να ακουστεί το όνομα. Στην απόγνωσή της η Περσεφόνη φώναξε τη μάνα, όπως κάθε παιδί, με τέτοια ένταση που ο αντίλαλος πήρε ολόκληρο και καθαρό το όνομα και το έστειλε από βουνό σε βουνό της χώρας μας, να τ’ ακούσει η μάνα.
Αυτόν τον Θείο τόπο ας αισθάνονται ως ντροπή τους όσοι με τη στάση τους και τις υπογραφές τους θέλησαν από τόπο Θεών να τον κάνουν λεωφόρο αυτοκινήτων και ας τον αισθάνονται ως έπαινο ο Γιάννης Βαρκαρόλης που με τους συμπατριώτες Φουρνιώτες, τους πρώτους οικολόγους του τόπου μας, διέσωσαν αμόλυντο καταφεύγοντας στο Ε΄ του ΣτΕ.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
(Δική μας η χαρά !!)
