Πήρα αυτό το μέιλ σήμερα το πρωί από την Αγγελική (την Μαντζαβίνου )
Απόηχος
Καλημέρα, Όταν ξανασκέφτεσαι αυτά που σε συγκίνησαν με πιο ψύχραιμη σκέψη , τότε σκέφτεσαι πιο μεστά και με μεγαλύτερη διάθεση για επεξεργασία και ανάλυση αυτών που έχεις προσλάβει. Έτσι σήμερα το πρωί σκεφτόμουν τη χθεσινοβραδινή εκδήλωση και μου άρεσε ακόμα πιο πολύ και σκεφτόμουν ότι ένας ποιητής εκτίθεται πολύ περισσότερο από κάθε άλλο καλλιτέχνη και αυτό γιατί υπάρχουν τα ονόματα οι λέξεις οι καθοριστικές και μοναδικές για κάθε άνθρωπο παρ' όλο που το ίδιο όνομα, το έχουν περισσότερα από ένα άτομα.
Μ'όλα αυτά θέλω να πω ότι ο ψυχισμός του ποιητή ξεδιπλώνεται, παρουσιάζεται περισσότερο από κάθε άλλο καλλιτέχνη μιας και οι λέξεις μεταφέρουν ιδέες και αυτές δηλώνουν τον άνθρωπο που όταν ονομάζει αυτά που τον συγκινούν τον "βλέπεις' ακόμα πιο καθαρά.
Αυτά μαζί με τον πρωινό καφέ ,
Καλημέρα,
Αγγελική
Φύγαμε χθες από την αυλή της Δημοτικής μας Βιβλιοθήκης με τόσα συναισθήματα που δεν τα χωράγαμε.
Μερικά τα αφήσαμε για το πρωί όπως και η Αγγελική .
Πρέπει να είσαι ποιητής, για να περιγράψεις αυτό το απόγευμα.
Σαν τον δικό μας, τον Αργύρη τον Παλούκα, που σ αυτόν ήταν αφιερωμένη η χθεσινή βραδιά.
Το Αργύρη που από τα στενά της Ερμιόνης μάζεψε λέξεις και εικόνες και μας τα κατέθεσε.
Νιώσαμε ότι είχαμε μπροστά μας έναν μεγάλο ποιητή και όχι ακόμα έναν ποιητή.
Για το έργο του μίλησαν -και θα μιλάνε-άνθρωποι πιο ειδικοί από εμάς όπως οι δάσκαλοι του, ο φίλος του.
Εμείς μαζί του ανταλλάξαμε συναισθήματα , αγγίξαμε την ψυχή του, μας άφησε..
Συγκινηθήκαμε πολύ όσο κι αυτός και τον καμαρώσαμε .
Είμαστε τυχεροί όσοι βρεθήκαμε εκεί και ευχαριστούμε την κα Αναστασία Γιαγκιόζη υπεύθυνη για τις τόσο εξαιρετικές εκδηλώσεις , σ αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Ρίνα Λουμουσιώτη
ΜΕ ΤΟ ΞΕΦΤΙ
Μνήμη Μίλτου Σαχτούρη
Η μητέρα μου γεννήθηκε το ΄41
κι ακόμα σέρνει πίσω της ένα ξέφτι.
Το μαζεύω και το κατεβάζω στα σκουπίδια.
Τη μητέρα μου όμως θα φωνάζω
να ζυμώνει ψωμί στα φαντάσματα
όταν θα χτυπάνε απελπισμένα την πόρτα μου'
να δίνει και στη νύχτα
να ξημερώνει αργότερα την πρωινή λύπη.
ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ
Βρίσκουν ζεστό νερό
τρώνε απ΄ τα έτοιμα
κοιμούνται στο πιο καλό μας δωμάτιο.
Κλείνουμε πίσω μας την πόρτα
και ψίθυρο δεν αφήνουμε να παραβιάσει την ησυχία τους.
Κρατάνε το κρεβάτι μας ζεστό.
Η άνοιξη έρχεται για εμάς, λένε,
όταν σηκώνουμε τα μανίκια
από το μαύρο μας πουκάμισο.
Γοητευόμαστε.
Μας αγοράζουν δώρα, τραβάνε τις κουρτίνες
και βάζουν δυνατά τη μουσική.
Μην ανησυχείτε, λένε,
θα μείνουμε εδώ για πάντα,
έστω σαν σκόνη.
Θα ταιριάζουμε
Απο ΤΟ ΞΕΦΤΙ
Εκδόσεις Μανδαγόρας
