Απο τον Βασίλη Γκάτσο
Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΑΣ
Η τουριστική βιομηχανία... απλά δεν έχει μηχανές. Όμως είναι επιχειρηματικός κλάδος και δεν είναι λάθος να τον λέμε τουριστική βιομηχανία.
Έ, στην κανονική βιομηχανία η κρίση έχει αρχίσει από τότε που άρχισε να περιορίζεται η δασμολογική προστασία της χώρας, δηλαδή πριν περίπου 35 χρόνια. Την κρίση την πλήρωσαν όλοι και κυρίως οι εργαζόμενοι.
Απλά εδώ και κάποια χρόνια η κρίση πιάνει και την τουριστική βιομηχανία. Δυστυχώς για την Ερμιονίδα η τουριστική βιομηχανία και ο τουρισμός είναι μια πολύ πολύ δύσκολη υπόθεση, δυσκολότερη από την βιομηχανία που έχει ....μηχανές. Οι αρμόδιοι του τουρισμού της Ερμιονίδας μπορούν να μας πουν περισσότερα.
Αλλά ως προς τους εργαζόμενους:
Η Ρουμανία εν σχέση με την Ελλάδα, ως προς την οικονομία της και τα εισοδήματα, είναι όπως η Ελλάδα με την Ελβετία, Γερμανία, Σουηδία. Γιατί οι Ρουμάνοι έρχονται πακέτο να δουλέψουνε εδώ και οι δικοί μας του κλάδου δεν πάνε να δουλέψουνε πακέτο σε αυτά τα κράτη; Άλλωστε είμαστε πρώτη στην Ευρώπη στην ομιλία ξένων γλωσσών.
Γιατί πακέτο φεύγουνε οι νέοι επιστήμονες της πρωτεύουσας να δουλέψουνε σε αυτές τις χώρες; Είναι πιο προλετάριοι από τους εργαζόμενους του τουρισμού;
Τι διαφορά έχει η εργασία στη γη από την εργασία στον τουρισμό; Γιατί ένας που έχει δουλειά μόνο δύο μήνες το καλοκαίρι ως απλός εργαζόμενος στην τουριστική βιομηχανία, δεν αναλαμβάνει έναν ελαιώνα να τον καλλιεργήσει, ή ένα ολόκληρο περιβόλι, να μεγαλώσει και κανένα κοπάδι πρόβατα ή κανένα μοσχάρι, ώστε να προσθέσει άλλους 5-6 μήνες απασχόλησης και μάλιστα μέσα στη φύση; Γιατί αυτήν την απασχόληση την αφήνουμε στους Πακιστανούς;
Μπορεί βέβαια να έχει κρίση ο τουρισμός στην Ερμιονίδα, αλλά οι τιμές καλά κρατούν.
Ας είναι καλά ο κρίσιμος για της επαρχία μας βιομηχανικός κλάδος (και αυτός χωρίς ....μηχανές) με τους περίπου 300 καλά αμειβόμενους εργαζόμενούς του και τους τουλάχιστον άλλους 70 συνταξιούχους του με καλές συντάξεις που ακόμη ανθεί.
Έρρωσθε,
Βασίλειος Γκάτσος
