Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

21 Αυγούστου 1990: πατρίδα τα χρόνια, είκοσι

  Το βράδι της 20ης Αυγούστου 1990 βγήκαμε για φαγητό στη Θεσσαλονίκη. Ο Μπάμπης με την Εύα, η Τάνια κι εγώ.
  Επιστρέφοντας στο σπίτι της Τάνιας, σταματήσαμε κάπου ψηλά (Βούλγαρη;) και είδα τα φώτα της πόλης για μια ακόμη φορά.
  Το πρωί σηκωθήκαμε νωρίς για να πάμε στο αεροδρόμιο.
  Ο λαιμός ένας κόμπος.

  Μια βαλίτσα. Ολυμπιακή ως Frankfurt κι απο ‘κει με Delta ως το Cincinnati, όπου έφτασα νωρίς το απόγευμα στις 21 Αυγούστου 1990.
Αμερική, Αμερική
καλά μου λέγαν μερικοί
πως είσαι χώρα, χώρα μαγική

Είκοσι χρόνια, με τις χαρές και τις λύπες τους, το ανθρώπινο βάρος τους μετρημένο με σφραγίδες θεωρήσεων σε τρία διαβατήρια. Admitted until… Admitted until…

Είκοσι χρόνια από το σπίτι της Δράμας και το διαμέρισμα των Ιωαννίνων, στο σπίτι στο Chicago και στο σπίτι στο Miami. Είκοσι χρόνια λάθη, επιτυχίες, παθήματα, μαθήματα.

Είκοσι χρόνια μακριά από τους ανθρώπους που μεγαλώσαμε μαζί. Είκοσι χρόνια συνάμα δίπλα τους, κουμπάροι, φίλοι, αφήνουμε πάντοτε το τελευταίο τσίπουρο να το αποτελειώσουμε στο επόμενο ταξίδι.


Είκοσι χρόνια πληκτρολόγια, αεροδρόμια, δρομολόγια, απόμακροι επιτάφιοι, κέρινα χρόνια, ωραία χρόνια, είκοσι χρόνια, δύσκολα χρόνια, αληθινά χρόνια, γεμάτα χρόνια, βιαστικά και αργά μαζί είκοσι.

Νύχτα στα 40.000 πόδια, πάνω από τον Τροπικό του Καρκίνου, πάνω από τον Ισημερινό, πάνω απο τον Τροπικό του Αιγόκερω, ως το Ρίο, και μετά πίσω ως τον Βόρειο Αρκτικό Κύκλο, να γλυστράς ανάμεσα στους μεσημβρινούς κύκλους, να χάνεσαι στους μεσημβρινούς ύπνους, είκοσι χρόνια προσδεθείτε, το κάθισμά σας σε όρθια θέση, και το ατομικό σας τραπεζάκι κλειστό. Αμέτρητα ατομικά τραπεζάκια.

Γιατί έφυγα; Ήμουν φιλόδοξος, ένοιωθα πως δεν με χωρούσε ο τόπος, δεν έβλεπα μέλλον, είχα περιέργεια να δω την Αμερική, ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό, να δω τον κόσμο. Όμως έφυγα και επειδή φοβόμουν την Ελλάδα. Ενηλικιώθηκα στην Ελλάδα της δεκαετίας του ’80· την φοβήθηκα, τη σιχάθηκα.

Είκοσι χρόνια η νέα πατρίδα. Πατρίδα τα χρόνια. Είκοσι.
 Φωτο:Με τον Μπάμπη (δεξιά) στις Μυκήνες το 1990, δυο μήνες πριν το πρώτο ταξίδι μου στις ΗΠΑ

irakliotis