Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Γιάννης Σπετσιώτης ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ


U N I T E D  C O L O R S
Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος
……………………………………………………………….
Κι εσύ, λευκέ, άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθάνεις, γίνεσαι γκρι
Και αποκαλείς εμένα έγχρωμο;

Πάλι θα γράψω για τη φίλη μου τη Ρίνα, που έφερε στο νου μου τα «Ενωμένα χρώματα».

Το θέμα που επέλεξε να παρουσιάσει στη φετινή έκθεση φωτογραφίας, που εδώ και χρόνια κάθε
καλοκαίρι με αγάπη, μεράκι και ευαισθησία οργανώνει η «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΗΣ», αφορούσε στη διαφορετικότητα.

Τρία «κλικ», τρεις φωτογραφίες των «δικών μας ξένων», όπως πολύ εύστοχα αποκαλεί η Ρίνα τους αλλοδαπούς που έκαναν πατρίδα τους την πατρίδα μας, αποκαλύπτοντας τις βιολογικές, συναισθηματικές και κοινωνικές τους ανάγκες, κοινές για όλους τους ανθρώπους.

Σε ότι αφορά την έκθεση γενικότερα, η θεματολογία ήταν πλούσια. Παρουσιάστηκαν φωτογραφίες με ποιότητα και ευαισθησία απ’ όλες τις πτυχές της ζωής, τη φύση, τον άνθρωπο, τον τόπο που ζούμε.

Φωτογραφίες «ζωγραφισμένες» με τα χρώματα της αυγής και του δειλινού, δοσμένες με αμεσότητα από το χέρι και την ψυχή του καλλιτέχνη, «τεκμήρια του κόσμου που αισθανόμαστε μέσα μας».

Ματιές στο γαλάζιο του ουρανού και το μπλε της θάλασσας, «φύτρες θαλασσινές και των βράχων», απέραντο πανηγύρι χρωμάτων και λουλουδιών, ασάλευτη ζωή.

Απλοί άνθρωποι του μόχθου, νοσταλγικές στιγμές της καθημερινής βιοπάλης που άλλαζαν τη διάθεσή μας συνεχώς. Αληθινή «συγγυμνασία των αισθήσεων», που δεν θα μπορούσε κανένα ν’ αφήσει ασυγκίνητο.

Ωραίες ιδέες, γιορτή τέχνης, δράσης και πολιτισμού, δώρα του Θεού στον άνθρωπο. Ευωδία κάλλους μοναδική, πηγή έμπνευσης και δημιουργίας, όαση στην πολιτιστική ξηρασία , οδηγός για να βαδίσουμε και να προχωρήσουμε σ’ ένα διαφορετικό δρόμο, δημιουργικό και παραγωγικό.

Και του χρόνου

Γιάννης Μ. Σπετσιώτης

ΣΗΜ. Το ποίημα είναι γραμμένο από παιδί της Αφρικής και προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο του 2006

Σ ευχαριστούμε πολύ Γιάννη για το περίσσευμα της ψυχής, της ευαισθησίας και του καλού σου λόγου....Η φωτογραφία δεν ανήκει στη σύνθεση "Οι δικοί μας ξένοι" της συμμετοχής μου στον διαγωνισμό, που θα ήθελες να συνοδεύει το άρθρο σου.
Τα παιδιά που πρωταγωνιστούσαν στις φωτογραφίες και που έκλεψα στιγμές τους εκεί στο "Δήμητρα", μου ζήτησαν να μην τις αναρτήσω στο internet.
Θα σεβαστώ την επιθυμία τους.
Ο μετανάστης πλάτη, είναι από το αρχείο μου με το ίδιο θέμα, περιμένοντας  το μεροκάματο στο S.M. "Δήμητρα".

Ρίνα Λουμουσιώτη