Toυ Βασίλη Γκάτσου
Το σύνδρομο της Ολλανδίας σε σχέση με το σύνδρομο της οικοπεδοποίησης της καλλιεργήσιμης γης.
Η Ολλανδία, η Βρετανία και η Νορβηγία ήσαν χώρες με σημαντική βιομηχανική παραγωγή και μάλιστα ανταγωνιστική. Όμως είναι δύσκολη και απαιτητική δουλειά η βιομηχανία. Θέλει σπουδές, έρευνα, εργασία και τους μισθούς στους καθορίζει ο ανταγωνιστής.
Πριν περίπου 30-40 χρόνια οι χώρες αυτές βρήκαν πετρέλαια στις θάλασσες τους και φυσικό αέριο. Άρχισε λοιπόν να μπαίνει χρήμα εύκολο (όχι δανεικά) στην οικονομία που έφτανε και εύκολα στη τσέπη των εργαζομένων. Τότε παρατηρήθηκε ότι η βιομηχανία ‘εγκαταλήφθηκε’ ως κάτι το δύσκολο και κοπιαστικό και έγινε στροφή προς πιο άνετα επαγγέλματα, δουλειές γραφείου θα λέγαμε. Έτσι, χάνοντας η βιομηχανία τους το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, άρχισε η εισαγωγή βιομηχανικών ειδών. Αποτέλεσμα του εύκολου χρήματος (όχι δανεικού). Μετά και να θέλεις δεν ξαναφτιάχνεις εύκολα βιομηχανία.
Στη χώρα μας το εύκολο χρήμα τα τελευταία 30- 40 χρόνια είχε τρεις πηγές: Επιδοτήσεις κάθε είδους από Ευρωπαϊκή Ένωση και Ελληνικό Κράτος. Δανεικά από το εξωτερικό που τα θεωρήσαμε ως «δανεικά κι αγύριστα». Οικοπεδοποίηση καλλιεργήσιμης γης.
Θα μείνουμε στην τρίτη πηγή εύκολου χρήματος που αφορά κυρίως την Ερμιονίδα.
Δόθηκε από το καιρό της χούντας το δικαίωμα να κτίζεις εκτός δασικής έκτασης και εκτός σχεδίου πόλεως ή οικισμού, αρκεί να αγοράσεις 300 τ.μ. γης. Αυτό μέχρι σήμερα ισχύει με μόνη τη διαφορά ότι άλλαξαν τα τετραγωνικά μέτρα και έφτασαν τα 2000 ή 4000. Δηλαδή ουσιαστικά τίποτα δεν άλλαξε. Έτσι ο κάθε αγρότης απέκτησε πηγή εύκολου χρήματος που αν σε αυτό προστεθούν οι επιδοτήσεις και τα δανεικά τα οποία περισσότερο τα έβαλαν στη τσέπη τα μεγάλα αστικά κέντρα (οι
Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010
Λάκης για δήμαρχος, Αλέκος για υπουργός οικονομικών
protagon
Το 2007 ήταν η 5η πλουσιότερη, κατά κεφαλήν, χώρα του κόσμου. Το 2009 ήταν η πιο χρεωμένη, κατά κεφαλήν, χώρα του κόσμου. Πολύ κοντά στην κατάταξη με την Ελλάδα. Η Ισλανδία μας μοιάζει.
Ένα νησί στην άκρη της γης (όπως κι εμείς νομίζουμε πως είμαστε) με κατοίκους περήφανους για την «εθνική τους μοναξιά», την ιστορία και τον πολιτισμό τους. Ήταν- όπως κι εμείς- το μεγάλο θύμα της φούσκας του φθηνού χρήματος, της πιστωτικής επέκτασης, των παράγωγων προϊόντων- και της ανοησίας μας. Κάπου εκεί περί το 2000 ένα έθνος γενναίων ψαράδων ονειρεύτηκε πως θα εξελιχθεί σε ένα έθνος επενδυτών, που ως νέοι Βίκινγκς θα κατακτούσαν τις διεθνείς αγορές του χρήματος και θα πετούσαν με τα ιδιωτικά τους τζετ από την μια άκρη της γης στην άλλη. Κάπως έτσι την πατήσαμε κι εμείς, την ίδια περίπου περίοδο, εκεί περί το 2000. Και βρεθήκαμε, κι εμείς και αυτοί, υποχρεωμένοι να προσφύγουμε ικέτες στην αυλή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Ταξίδεψα στην Ισλανδία για να παρακολουθήσω μια από τις πιο πρωτότυπες ψηφοφορίες στην ιστορία του παγκόσμιου κοινοβουλευτισμού. Μια Βουλή να ψηφίζει την παραπομπή του πρώην πρωθυπουργού, όχι για κάποιο σκάνδαλο στο οποίο έμπλεξε, αλλά για αμέλεια κατά την άσκηση των καθηκόντων του, γιατί δεν είδε έγκαιρα τα σημάδια της επερχόμενης καταστροφής και δεν αντέδρασε
Το 2007 ήταν η 5η πλουσιότερη, κατά κεφαλήν, χώρα του κόσμου. Το 2009 ήταν η πιο χρεωμένη, κατά κεφαλήν, χώρα του κόσμου. Πολύ κοντά στην κατάταξη με την Ελλάδα. Η Ισλανδία μας μοιάζει.
Ένα νησί στην άκρη της γης (όπως κι εμείς νομίζουμε πως είμαστε) με κατοίκους περήφανους για την «εθνική τους μοναξιά», την ιστορία και τον πολιτισμό τους. Ήταν- όπως κι εμείς- το μεγάλο θύμα της φούσκας του φθηνού χρήματος, της πιστωτικής επέκτασης, των παράγωγων προϊόντων- και της ανοησίας μας. Κάπου εκεί περί το 2000 ένα έθνος γενναίων ψαράδων ονειρεύτηκε πως θα εξελιχθεί σε ένα έθνος επενδυτών, που ως νέοι Βίκινγκς θα κατακτούσαν τις διεθνείς αγορές του χρήματος και θα πετούσαν με τα ιδιωτικά τους τζετ από την μια άκρη της γης στην άλλη. Κάπως έτσι την πατήσαμε κι εμείς, την ίδια περίπου περίοδο, εκεί περί το 2000. Και βρεθήκαμε, κι εμείς και αυτοί, υποχρεωμένοι να προσφύγουμε ικέτες στην αυλή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Ταξίδεψα στην Ισλανδία για να παρακολουθήσω μια από τις πιο πρωτότυπες ψηφοφορίες στην ιστορία του παγκόσμιου κοινοβουλευτισμού. Μια Βουλή να ψηφίζει την παραπομπή του πρώην πρωθυπουργού, όχι για κάποιο σκάνδαλο στο οποίο έμπλεξε, αλλά για αμέλεια κατά την άσκηση των καθηκόντων του, γιατί δεν είδε έγκαιρα τα σημάδια της επερχόμενης καταστροφής και δεν αντέδρασε
Οσο υπάρχουν άνθρωποι
Tης Μαριας Κατσουνακη kathimerini
Η Ματίνα ήταν φιλόλογος σε δημόσιο γυμνάσιο, σε μια μέση, μάλλον υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας. Oπως πολλοί άλλοι συνάδελφοί της, σηκωνόταν κάθε πρωί για να ασκήσει το λειτούργημά της, με αγωνία και έγνοια για το μάθημα, έριχνε μάλιστα και μια τελευταία ματιά στο βιβλίο πίνοντας τον πρωινό καφέ της. Τα βράδια και οι μέρες της δεν θα τροφοδοτούσαν ποτέ ένα δημοσιογραφικό αφήγημα, δελτίο ειδήσεων ή στήλη περιοδικού. Ηταν ένας μέσος, κανονικά εργαζόμενος, έντιμος άνθρωπος, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, ευαισθητοποιημένος κοινωνικά, με σταθερές απόψεις για τον κλάδο της και τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες απόψεις υπερασπιζόταν με σθένος. Ηταν ήσυχη, απόλυτα νομοταγής, εντελώς ξένη στο μοντέλο «τα λεφτά τα φάγαμε όλοι μαζί». Ενας συνεπής, δοτικός δημόσιος λειτουργός, με μόνη απασχόληση το σχολείο, χωρίς αφορολόγητα επιπλέον ιδιαίτερα μαθήματα, που έβλεπε τον μισθό του να συρρικνώνεται, κάποιους συναδέλφους της να αγκομαχούν και κάποιους όχι. Ηταν μέλος μιας ανώνυμης, ευσυνείδητης, αξιοπρεπούς, προβληματισμένης –όχι προβληματικής– κοινότητας (δεν έχει καταμετρηθεί και ούτε πρόκειται να καταμετρηθεί ποτέ), που αποτελεί τη στέρεη ραχοκοκαλιά κάθε κοινωνίας.
Την περασμένη Τετάρτη, μια μέρα όπως κάθε μέρα, η Ματίνα ετοιμαζόταν για το σχολείο της, αλλά όλα έμειναν στη μέση. Πέθανε από ανακοπή στα 53 της. Δεν θα μείνουμε στον θάνατο ούτε στον θρήνο της οικογένειας, των φίλων, των συναδέλφων της. Οι ανατροπές, το στιγμιαίο πάγωμα της ζωής, η απροκάλυπτη
Η Ματίνα ήταν φιλόλογος σε δημόσιο γυμνάσιο, σε μια μέση, μάλλον υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας. Oπως πολλοί άλλοι συνάδελφοί της, σηκωνόταν κάθε πρωί για να ασκήσει το λειτούργημά της, με αγωνία και έγνοια για το μάθημα, έριχνε μάλιστα και μια τελευταία ματιά στο βιβλίο πίνοντας τον πρωινό καφέ της. Τα βράδια και οι μέρες της δεν θα τροφοδοτούσαν ποτέ ένα δημοσιογραφικό αφήγημα, δελτίο ειδήσεων ή στήλη περιοδικού. Ηταν ένας μέσος, κανονικά εργαζόμενος, έντιμος άνθρωπος, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, ευαισθητοποιημένος κοινωνικά, με σταθερές απόψεις για τον κλάδο της και τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες απόψεις υπερασπιζόταν με σθένος. Ηταν ήσυχη, απόλυτα νομοταγής, εντελώς ξένη στο μοντέλο «τα λεφτά τα φάγαμε όλοι μαζί». Ενας συνεπής, δοτικός δημόσιος λειτουργός, με μόνη απασχόληση το σχολείο, χωρίς αφορολόγητα επιπλέον ιδιαίτερα μαθήματα, που έβλεπε τον μισθό του να συρρικνώνεται, κάποιους συναδέλφους της να αγκομαχούν και κάποιους όχι. Ηταν μέλος μιας ανώνυμης, ευσυνείδητης, αξιοπρεπούς, προβληματισμένης –όχι προβληματικής– κοινότητας (δεν έχει καταμετρηθεί και ούτε πρόκειται να καταμετρηθεί ποτέ), που αποτελεί τη στέρεη ραχοκοκαλιά κάθε κοινωνίας.
Την περασμένη Τετάρτη, μια μέρα όπως κάθε μέρα, η Ματίνα ετοιμαζόταν για το σχολείο της, αλλά όλα έμειναν στη μέση. Πέθανε από ανακοπή στα 53 της. Δεν θα μείνουμε στον θάνατο ούτε στον θρήνο της οικογένειας, των φίλων, των συναδέλφων της. Οι ανατροπές, το στιγμιαίο πάγωμα της ζωής, η απροκάλυπτη
Ανάγκη για θαρραλέα βήματα
Καμία απολύτως κοινωνική ανάγκη δεν μπορεί να είναι υπέρτερη της ιστορικής αναγκαιότητας να επιβιώσει το έθνος
Σταύρος Τσουκαντάς, πρώην γεν. δ/ντής ΥΠΑΝ imerisia
Πίστευα μέχρι πρότινος ότι η λέξη «ψωροκώσταινα» δεν αποτελούσε, ειδικά για τους ξένους, εύφημο μνεία για τη χώρα μας και ότι αντίθετα αποτελούσε έναν κακεντρεχή και ειρωνικό χαρακτηρισμό της. Και ακόμη δε γνώριζα καν την ύπαρξη της Πανωραίας Χατζηκώστα, μιας ιστορικής φυσιογνωμίας, τη διαδρομή της οποίας θα σας περιγράψω όσο πιο περιληπτικά μου επιτρέπει ο χώρος της παρούσης ανάλυσης.
Μετά τη σφαγή των ομογενών από τους Τούρκους κατά την αποτυχημένη επανάστασή τους το 1821 στην πόλη των Κυδωνιών, η μόνη που επέζησε από την πλούσια και αρχοντική οικογένειά της ήταν η Πανωραία Χατζηκώστα, η οποία κατέφυγε στο Ναύπλιο, πρωτεύουσα της Ελλάδος εκείνη την εποχή. Έκτοτε, ποτέ δεν έχασε την έμφυτη αρχοντιά της και τον άδολο πατριωτισμό της, παρόλο που η γενικευμένη αθλιότητα την υποχρέωνε να ξενοπλένει και να δέχεται την ελεημοσύνη των συνανθρώπων της.
Η παράδοση αναφέρει ότι, παρά τη μεγάλη της φτώχεια, έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως και ανείπωτου θαυμασμού από την τοπική κοινωνία για την καλοσύνη, την ακατάπαυτη εργατικότητα και κυρίως τον πατριωτισμό της. Λέγεται λοιπόν ότι, όταν το 1826 έγινε στο Ναύπλιο έρανος για να βοηθήσουν οι Ναυπλιώτες (πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι κι αυτοί) το χαροκαμένο Μεσολόγγι, η Χατζηκώσταινα, όπως την έλεγαν μέχρι τότε, έδωσε το ασημένιο δαχτυλίδι της και ένα γρόσι. Το γεγονός ξύπνησε τη συνείδηση των εξαθλιωμένων που παρακολουθούσαν τον έρανο και αναφώνησαν με θαυμασμό, ίσως και ειρωνεία: «Δέστε: η πλύστρα Ψωροκώσταινα προσέφερε τον οβολό της».
Κάθε φορά που η χώρα βυθίζεται στη φτώχεια και την παγκόσμια ανυποληψία,
Σταύρος Τσουκαντάς, πρώην γεν. δ/ντής ΥΠΑΝ imerisia
Πίστευα μέχρι πρότινος ότι η λέξη «ψωροκώσταινα» δεν αποτελούσε, ειδικά για τους ξένους, εύφημο μνεία για τη χώρα μας και ότι αντίθετα αποτελούσε έναν κακεντρεχή και ειρωνικό χαρακτηρισμό της. Και ακόμη δε γνώριζα καν την ύπαρξη της Πανωραίας Χατζηκώστα, μιας ιστορικής φυσιογνωμίας, τη διαδρομή της οποίας θα σας περιγράψω όσο πιο περιληπτικά μου επιτρέπει ο χώρος της παρούσης ανάλυσης.
Μετά τη σφαγή των ομογενών από τους Τούρκους κατά την αποτυχημένη επανάστασή τους το 1821 στην πόλη των Κυδωνιών, η μόνη που επέζησε από την πλούσια και αρχοντική οικογένειά της ήταν η Πανωραία Χατζηκώστα, η οποία κατέφυγε στο Ναύπλιο, πρωτεύουσα της Ελλάδος εκείνη την εποχή. Έκτοτε, ποτέ δεν έχασε την έμφυτη αρχοντιά της και τον άδολο πατριωτισμό της, παρόλο που η γενικευμένη αθλιότητα την υποχρέωνε να ξενοπλένει και να δέχεται την ελεημοσύνη των συνανθρώπων της.
Η παράδοση αναφέρει ότι, παρά τη μεγάλη της φτώχεια, έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως και ανείπωτου θαυμασμού από την τοπική κοινωνία για την καλοσύνη, την ακατάπαυτη εργατικότητα και κυρίως τον πατριωτισμό της. Λέγεται λοιπόν ότι, όταν το 1826 έγινε στο Ναύπλιο έρανος για να βοηθήσουν οι Ναυπλιώτες (πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι κι αυτοί) το χαροκαμένο Μεσολόγγι, η Χατζηκώσταινα, όπως την έλεγαν μέχρι τότε, έδωσε το ασημένιο δαχτυλίδι της και ένα γρόσι. Το γεγονός ξύπνησε τη συνείδηση των εξαθλιωμένων που παρακολουθούσαν τον έρανο και αναφώνησαν με θαυμασμό, ίσως και ειρωνεία: «Δέστε: η πλύστρα Ψωροκώσταινα προσέφερε τον οβολό της».
Κάθε φορά που η χώρα βυθίζεται στη φτώχεια και την παγκόσμια ανυποληψία,
Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010
Αρνούμαι να βγάλω το σκασμό..Memorias del saqueo
“Η καρδιά μου έγινε σκληρή για να μπορέσω να επιβιώσω, να ζήσω ώστε να γλυτώσω το πετσί μου,που είναι το μόνο που μου έμεινε…. η ψυχή μου χάθηκε, μην σκέφτεσαι , μην διαμαρτύρεσαι, μην κάνεις τίποτα μην ασχολείσαι, σε αυτή την αποκαλυπτική κωμωδία, μας κατευθύνουν όλους στο σφαγείο, δεν μας εξοντώνουν πιά με τον κλασσικό τρόπο, τώρα μας ζητούν απλά να εξαφανιστούμε, να ρωτάμε συνέχεια ερωτήσεις που δεν θα απαντήσει κανένας, να διαμαρτυρόμαστε χωρίς να ενοχλούμε κανέναν, εξημερωμένοι, εξουδετερωμένοι, παραλυμένοι, πότε θα ξυπνήσουμε;
Δεν υπάρχει δουλειά, δεν υπάρχει ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ολα κρέμονται σε μια κλωστή, ποιά είναι η διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου;
Αρνούμαι να βγάλω το σκασμό δεν είμαι εδώ για να αποδεχθώ τα κακά νέα. Δεν νίκησαν οπότε διάλεξε, έχεις @ρχ…δ@ η όχι;
Ακουσέ με, δεν φοβάμαι να τους εναντιωθώ, και προτρέπω όλους, να ενωθούν μαζί μας στον αγώνα μας. Η καρδιά μου έγινε σκληρή, για να μπορέσω να επιβιώσω, να ζήσω ώστε να γλυτώσω το πετσί μου, που είναι το μόνο που μου απέμεινε. Αυτή είναι η δεσμευσή μας, η ψυχή μου είναι ένα άδειο κέλυφος, χρειάζομαι ενα θαύμα γα να μας κάνει να ξυπνήσουμε….χρειάζομαι ενα θαύμα γα να μας κάνει να ξεσηκωθούμε…μην περιμένετε τίποτα απο τη μοίρα, χρειαζόμαστε ενα σεισμό, θα μιλάω και θα αντιδρώ, δεν θα σταματήσω ποτέ, η ποίηση μου θα διαπεράσει τις ψυχές σας..
Τα παραπάνω λόγια είναι οι στίχοι ενός μουσικού κομματιού που ακούμε στον επίλογο της σπουδαίας ταινίας του Fernando Pino Solanas, ARGENTINA – MEMORIA DEL SAQUEO , η οποία περιγράφει όλα τα γεγονότα σε βάθος χρόνου που οδήγησαν την Αργεντινή σε χρεοκοπία , καθώς και την εξέγερση στους δρόμους του Μπουένος Αυρες.
Κάθε ομοιότητα σε πρόσωπα, χώρες και καταστάσεις είναι συμπτωματικά…(η μήπως θα μας θυμήσουν την Ελλάδα;)
Πολυ καλός υποτιτλισμός απο το larisaportal, επισκεφτείτε το και αφιερώστε 2 ώρες να δείτε την ταινία, είναι ένα συγκλονιστικό ντοκυμαντέρ, ΑΞΙΖΕΙ!
ΠΗΓΗ
Αχ αυτοί οι Έλληνες
Διαβάστε με προσοχή τι έλεγε για τους Έλληνες επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ο Ρωμαίος Συγκλητικός Μενένιος Άπιος προς τον Ανθύπατο Ατίλιο Νάβιο που θα αναλάμβανε την διοίκηση της Αχαΐας. Την μετάφραση του πάπυρου έκανε ο σπουδαίος Έλληνας Κωνσταντίνος Τσάτσος. Μία επιστολή που καλό είναι να μην φτάσει σε γνώση των Ευρωπαίων επιτρόπων…
«Κερδίσαμε, αγαπημένε Ατίλιε, τον κόσμο με τις λεγεώνες μας, αλλά θα μπορέσωμε να τον κρατήσωμε μονάχα με την πολιτική τάξη που θα του προσφέρωμε. Διώξαμε τον πόλεμο στις παρυφές της γης. Από τον Περσικό κόλπο ως τη Μαυριτανία, από τη γη των Αιθιόπων ως την Καληδονία αδιατάρακτη βασιλεύει η ρωμαϊκή ειρήνη. Δύσκολο φαίνεται να εξηγήσει κανείς, πώς μια πόλη έφτασε να κυβερνά την οικουμένη. Μέσα στους λόγους όμως που θα αναφέρονταν για μια τέτοια εξήγηση, θα έπρεπε να ήταν πρώτος ετούτος καταλάβαμε καθαρά και έγκαιρα πως υποτάσσοντας τους λαούς, αναλαμβάνομε μιαν ευθύνη για την ευημερία τους.
Τούτη η συνείδηση της ευθύνης διακρίνει τους βαρβάρους κατακτητές από τους κοσμοκράτορες. Μονάχα ο Αλέξανδρος πριν από μας είχε τη συνείδηση τούτης της ευθύνης. Ευτυχώς για τη δόξα της Ρώμης πέθανε νέος, γιατί αλλιώς θα ήτανε οι έλληνες σήμερα οι άρχοντες του κόσμου. Αλλοίμονο στους λαούς όταν τις προσπάθειές τους τις ενσαρκώνουν μονάχα σε μονωμένα άτομα που περνούν και όχι σε ανθρώπινες κοινότητες, σε θεσμούς, που αντέχουν στη ροή των πραγμάτων και σηκώνουν
«Κερδίσαμε, αγαπημένε Ατίλιε, τον κόσμο με τις λεγεώνες μας, αλλά θα μπορέσωμε να τον κρατήσωμε μονάχα με την πολιτική τάξη που θα του προσφέρωμε. Διώξαμε τον πόλεμο στις παρυφές της γης. Από τον Περσικό κόλπο ως τη Μαυριτανία, από τη γη των Αιθιόπων ως την Καληδονία αδιατάρακτη βασιλεύει η ρωμαϊκή ειρήνη. Δύσκολο φαίνεται να εξηγήσει κανείς, πώς μια πόλη έφτασε να κυβερνά την οικουμένη. Μέσα στους λόγους όμως που θα αναφέρονταν για μια τέτοια εξήγηση, θα έπρεπε να ήταν πρώτος ετούτος καταλάβαμε καθαρά και έγκαιρα πως υποτάσσοντας τους λαούς, αναλαμβάνομε μιαν ευθύνη για την ευημερία τους.
Τούτη η συνείδηση της ευθύνης διακρίνει τους βαρβάρους κατακτητές από τους κοσμοκράτορες. Μονάχα ο Αλέξανδρος πριν από μας είχε τη συνείδηση τούτης της ευθύνης. Ευτυχώς για τη δόξα της Ρώμης πέθανε νέος, γιατί αλλιώς θα ήτανε οι έλληνες σήμερα οι άρχοντες του κόσμου. Αλλοίμονο στους λαούς όταν τις προσπάθειές τους τις ενσαρκώνουν μονάχα σε μονωμένα άτομα που περνούν και όχι σε ανθρώπινες κοινότητες, σε θεσμούς, που αντέχουν στη ροή των πραγμάτων και σηκώνουν
Μάρθα Φριντζήλα 2 νύχτες στα Μέγαρα
Ζωντανή ηχογράφηση του προγράμματος που παρουσίασε η δημοφιλής ηθοποιός, σκηνοθέτρια και τραγουδίστρια, Μάρθα Φριντζήλα, το Σεπτέμβριο του 2009 στο αίθριο των Μουσών του Μεγάρου Μουσικής.
Το πρώτο cd με τίτλο «The kubara project» περιέχει τραγούδια Ελλήνων και ξένων συνθετών του 20ού αιώνα (από Μιχάλη Σουγιούλ και Δημήτρη Λάγιο μέχρι Μάνο Χατζιδάκι και Kurt Weill), ενώ το δεύτερο «Παράδοση κατ' οίκον» καλεί τους ακροατές σε μια περιπλάνηση στην παραδοσιακή μουσική και στα τραγούδια της Ελλάδας.
Χωρίς να χάνει ούτε στιγμή το προσωπικό της στίγμα η Μάρθα Φριντζήλα μεταφέρεται από την παραδοσιακή «Μηλιά» από την Κάρπαθο στον «Τζώνη το μπόγια» του Χατζιδάκι και από τη ναπολιτάνικη «Μαρουτσέλα» μέχρι το «Κομμωτριάκι» του Θανάση Παπακωνσταντίνου και μας χαρίζει μια εξαιρετικά
μεγάλη ποικιλία ήχων και μουσικών.
Η Μάρθα Φριντζήλα λέει για τη δουλειά της: «Τραγούδια άλλων σαν δικά μας. Τα 34 αυτά τραγούδια αποτελούν μέρος του soundtrack της ζωής μας για χρόνια. Δύο live cd διαφορετικού ύφους και ατμόσφαιρας: δεκαοχτώ τραγούδια από τους σπουδαιότερους Έλληνες και ξένους συνθέτες των δύο τελευταίων αιώνων και δεκαέξι μοναδικά παραδοσιακά τραγούδια όπως τα καταλάβαμε εμείς.
Τραγούδια αδικημένα και τραγούδια λατρεμένα που περνούν από μέσα μας για να
Το πρώτο cd με τίτλο «The kubara project» περιέχει τραγούδια Ελλήνων και ξένων συνθετών του 20ού αιώνα (από Μιχάλη Σουγιούλ και Δημήτρη Λάγιο μέχρι Μάνο Χατζιδάκι και Kurt Weill), ενώ το δεύτερο «Παράδοση κατ' οίκον» καλεί τους ακροατές σε μια περιπλάνηση στην παραδοσιακή μουσική και στα τραγούδια της Ελλάδας.
Χωρίς να χάνει ούτε στιγμή το προσωπικό της στίγμα η Μάρθα Φριντζήλα μεταφέρεται από την παραδοσιακή «Μηλιά» από την Κάρπαθο στον «Τζώνη το μπόγια» του Χατζιδάκι και από τη ναπολιτάνικη «Μαρουτσέλα» μέχρι το «Κομμωτριάκι» του Θανάση Παπακωνσταντίνου και μας χαρίζει μια εξαιρετικά
μεγάλη ποικιλία ήχων και μουσικών.
Η Μάρθα Φριντζήλα λέει για τη δουλειά της: «Τραγούδια άλλων σαν δικά μας. Τα 34 αυτά τραγούδια αποτελούν μέρος του soundtrack της ζωής μας για χρόνια. Δύο live cd διαφορετικού ύφους και ατμόσφαιρας: δεκαοχτώ τραγούδια από τους σπουδαιότερους Έλληνες και ξένους συνθέτες των δύο τελευταίων αιώνων και δεκαέξι μοναδικά παραδοσιακά τραγούδια όπως τα καταλάβαμε εμείς.
Τραγούδια αδικημένα και τραγούδια λατρεμένα που περνούν από μέσα μας για να
Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ
Του Βασίλη Γκάτσου
Πριν 4-5 χρόνια είχαμε σκεφθεί μέσω του Ι.Λ.Μ.Ε. να φτιάξουμε ένα αρχείο με τα γενεαλογικά δένδρα ΕΡΜΙΟΝΗΣ.
Προς τούτο είχα συντάξει το ΕΝΤΥΠO ΓΕΝΕΟΛΟΓΙΑΣ και σκεφτόμαστε να το μοιράσουμε προς συμπλήρωση.
Αυτό τελικά δεν έγινε. Δεν ήταν τότε και πολλά τα κομπιούτερ, ούτε τα σάιτ και τα μπλογκ, ούτε το διαδίκτυο τόσο προσιτό και διαδεδομένο. Η δουλειά έπρεπε να γίνει ‘με το χέρι’.
Είναι όμως γεγονός ότι σε πολλά μέρη της Ελλάδας αυτή η «εργασία βάσης» έχει πολύ προχωρήσει, στον δε Απόδημο Ελληνισμό έχουν ολοκληρωθεί πολλές τέτοιες εργασίες.
Θεωρώ ασέβεια προς του προγόνους μας να μην καταπιαστούμε με αυτό το έργο, όχι μόνον η Ερμιόνη, αλλά όλα τα χωριά της Ερμιονίδας και φυσικά Πόρος, Ύδρα, Σπέτσες.
Μπορούν σε αυτό να προσφέρουν πάρα πολλά οι δάσκαλοι των 2 τελευταίων τάξεων του Δημοτικού και οι Καθηγητές του Γυμνασίου. Θα είναι μια πάρα πολύ καλή άσκηση για τους μαθητές τους.
Αρχή βέβαια έγινε από την ίδια την πρόεδρο του ΙΛΜΕ εξαδέλφη Ήρα Φραγκούλη, η οποία συνέταξε με κάθε λεπτομέρεια το γενεαλογικό δέντρο τριών σογιών της Ερμιόνης: Γκατσου, Κομμά, Φραγκούλη.
Τα γενεαλογικά δέντρα θα βοηθήσουν πάρα πολύ και το φωτογραφικό αρχείο που δημιουργείται στην Ερμιόνη, ή και σε άλλα μέρη, όπως και τη συγκέντρωση παλαιών εγγράφων κ.λ.π..
Σας στέλνω λοιπόν μέσω των μπλογκ το ΕΝΤΥΠΟ ΓΕΝΕΟΛΟΓΙΑΣ (εδώ) σε αρχείο pdf, ώστε να μπορείτε όλοι να το διαβάσετε και να τυπώσετε αντίγραφα.
Δεν έχει σημασία ποιος τελικά θα συντάξει το συνολικό αρχείο κάθε χωριού. Αρχική συμμετοχή μπορούν να έχουν τα Ιστορικά και Λαογραφικά Μουσεία κάθε τόπου, οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι, οι Μουσικοί Σύλλογοι, οι Δημοτικές Βιβλιοθήκες, τα Δημοτικά και τα Γυμνάσια. Μη ξεχνάμε ότι σπουδαίο ρόλο έχουν και οι Κοινότητες – Δήμοι μέσω του ληξιαρχείου τους.
Στη συνέχεια μπορούν μεταξύ τους να συνεννοηθούν και να αποφασίσουν τι τελικά θα γίνει με το υλικό που μαζεύτηκε.
Κάθε εργασία βάσης έχει κόπο, αλλά αξίζει τον κόπο.
Με εκτίμηση,
Βασίλειος Γκάτσος
(Για τη δυνατότητα να επισυνάψουμε το αρχείο pdf ευχαριστούμε τον κο Μπροδήμα )
Πριν 4-5 χρόνια είχαμε σκεφθεί μέσω του Ι.Λ.Μ.Ε. να φτιάξουμε ένα αρχείο με τα γενεαλογικά δένδρα ΕΡΜΙΟΝΗΣ.
Προς τούτο είχα συντάξει το ΕΝΤΥΠO ΓΕΝΕΟΛΟΓΙΑΣ και σκεφτόμαστε να το μοιράσουμε προς συμπλήρωση.
Αυτό τελικά δεν έγινε. Δεν ήταν τότε και πολλά τα κομπιούτερ, ούτε τα σάιτ και τα μπλογκ, ούτε το διαδίκτυο τόσο προσιτό και διαδεδομένο. Η δουλειά έπρεπε να γίνει ‘με το χέρι’.
Είναι όμως γεγονός ότι σε πολλά μέρη της Ελλάδας αυτή η «εργασία βάσης» έχει πολύ προχωρήσει, στον δε Απόδημο Ελληνισμό έχουν ολοκληρωθεί πολλές τέτοιες εργασίες.
Θεωρώ ασέβεια προς του προγόνους μας να μην καταπιαστούμε με αυτό το έργο, όχι μόνον η Ερμιόνη, αλλά όλα τα χωριά της Ερμιονίδας και φυσικά Πόρος, Ύδρα, Σπέτσες.
Μπορούν σε αυτό να προσφέρουν πάρα πολλά οι δάσκαλοι των 2 τελευταίων τάξεων του Δημοτικού και οι Καθηγητές του Γυμνασίου. Θα είναι μια πάρα πολύ καλή άσκηση για τους μαθητές τους.
Αρχή βέβαια έγινε από την ίδια την πρόεδρο του ΙΛΜΕ εξαδέλφη Ήρα Φραγκούλη, η οποία συνέταξε με κάθε λεπτομέρεια το γενεαλογικό δέντρο τριών σογιών της Ερμιόνης: Γκατσου, Κομμά, Φραγκούλη.
Τα γενεαλογικά δέντρα θα βοηθήσουν πάρα πολύ και το φωτογραφικό αρχείο που δημιουργείται στην Ερμιόνη, ή και σε άλλα μέρη, όπως και τη συγκέντρωση παλαιών εγγράφων κ.λ.π..
Σας στέλνω λοιπόν μέσω των μπλογκ το ΕΝΤΥΠΟ ΓΕΝΕΟΛΟΓΙΑΣ (εδώ) σε αρχείο pdf, ώστε να μπορείτε όλοι να το διαβάσετε και να τυπώσετε αντίγραφα.
Δεν έχει σημασία ποιος τελικά θα συντάξει το συνολικό αρχείο κάθε χωριού. Αρχική συμμετοχή μπορούν να έχουν τα Ιστορικά και Λαογραφικά Μουσεία κάθε τόπου, οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι, οι Μουσικοί Σύλλογοι, οι Δημοτικές Βιβλιοθήκες, τα Δημοτικά και τα Γυμνάσια. Μη ξεχνάμε ότι σπουδαίο ρόλο έχουν και οι Κοινότητες – Δήμοι μέσω του ληξιαρχείου τους.
Στη συνέχεια μπορούν μεταξύ τους να συνεννοηθούν και να αποφασίσουν τι τελικά θα γίνει με το υλικό που μαζεύτηκε.
Κάθε εργασία βάσης έχει κόπο, αλλά αξίζει τον κόπο.
Με εκτίμηση,
Βασίλειος Γκάτσος
(Για τη δυνατότητα να επισυνάψουμε το αρχείο pdf ευχαριστούμε τον κο Μπροδήμα )
Αναδεικνύουν την ιστορία της πόλης τους
Νέα δράση για τους atenistas. Αυτή τη φορά στο πρωτότυπο πνεύμα που θέλουμε να κινηθούμε και όχι απλά σκούπα και φαράσι. Στόχος της ενέργειας να αναδείξουμε παραμελημένα και άγνωστα σε όλους μας ιστορικά κτίρια της πόλης, έτσι μπας και οι κάτοικοί της την αγαπήσουν και νιώσουν συνέχεια της ιστορίας της.
Έχουμε και λέμε: μισή ώρα για αναζήτηση στοιχείων και για σχεδιασμό των μπάνερ, ένα κέντρο ψηφιακής εκτύπωσης (apolyto.gr) που μας τα δώρισε (κι αυτή είναι η έννοια της χορηγίας στους atenistas), 5 ευρώ για 2 εργαλεία που ανοίγουν τρύπες στα μπάνερ, και άλλη μισή ώρα για την ανάρτηση τους και voilà. Ένα σημείο καθαριότητας, φροντίδας και με μια γερή δόση, στο μάτι του τρεχάλα Αθηναίου.
Δύο τα κτίρια που επιλέχτηκαν στο ιστορικό κέντρο: στη Σταδίου το Μέγαρο Αθηνογένους, καμμένο απ' το 2004, ένα κτίριο στολίδι της πόλης που φωνάζει "ανακαινίστε με, είμαι τόσο ιδιαίτερο" (άσε το ιστορικό), και το Ξενοδοχείο Βύρων στην Αιόλου (απέναντι ακριβώς απ' το Μαγκαζέ) απ' τα πρώτα της πόλης που σήμερα στέκει εγκαταλελειμμένο, με σοβαρά
Περισσότερα athensville
Έχουμε και λέμε: μισή ώρα για αναζήτηση στοιχείων και για σχεδιασμό των μπάνερ, ένα κέντρο ψηφιακής εκτύπωσης (apolyto.gr) που μας τα δώρισε (κι αυτή είναι η έννοια της χορηγίας στους atenistas), 5 ευρώ για 2 εργαλεία που ανοίγουν τρύπες στα μπάνερ, και άλλη μισή ώρα για την ανάρτηση τους και voilà. Ένα σημείο καθαριότητας, φροντίδας και με μια γερή δόση, στο μάτι του τρεχάλα Αθηναίου.
Δύο τα κτίρια που επιλέχτηκαν στο ιστορικό κέντρο: στη Σταδίου το Μέγαρο Αθηνογένους, καμμένο απ' το 2004, ένα κτίριο στολίδι της πόλης που φωνάζει "ανακαινίστε με, είμαι τόσο ιδιαίτερο" (άσε το ιστορικό), και το Ξενοδοχείο Βύρων στην Αιόλου (απέναντι ακριβώς απ' το Μαγκαζέ) απ' τα πρώτα της πόλης που σήμερα στέκει εγκαταλελειμμένο, με σοβαρά
Περισσότερα athensville
Ο μακρύς, σκληρός χειμώνας του 2011
Tου Nικου Γ. Ξυδακη kathimerini
Ο σκληρός χειμώνας του ’11 αρχίζει νωρίς, απ’ τον Σεπτέμβριο. Τα άδεια ράφια των σούπερ μάρκετ εμφάνισαν τυχαία μια εικόνα μέλλοντος. Ανησυχητική, δυσοίωνη. Εικόνα φτώχειας. Ασφαλώς συγκυριακή, αλλά τούτη η συγκυριακή εικόνα έρχεται να προστεθεί στη διαρκώς επεκτεινόμενη εικόνα των νεκρών μαγαζιών, στις άδειες βιτρίνες και τα ρυπαρά πεζοδρόμια.
Στις δυσοίωνες εικόνες προστίθενται εξίσου δυσοίωνα μηνύματα: για απολυμένους γνωστούς και συγγενείς, για επιχειρήσεις που κλείνουν, για κλάδους που φθίνουν. Ενας ιστορικός αποτόλμησε μια σύγκριση: Ο χειμώνας του 2011, υπό όρους, θα μείνει στις μνήμες των χορτάτων Ελλήνων του 21ου αιώνα, σαν τον σκληρό χειμώνα του ’41, του κατοχικού λιμού. Δεν θα δούμε λιμό, βέβαια. Κινδυνεύουμε να δούμε όμως πάλι το ξεχασμένο και απωθημένο φάσμα της φτώχειας, αυτό που είχε παρέλθει οριστικά από την αυτοσυνείδηση των μεσαίων στρωμάτων, κατά τις δεκαετίες της μεταπολίτευσης. Το κοινωνικό συμβόλαιο της μεταπολίτευσης, άλλωστε, στηρίχθηκε σε αυτή τη συνομολογία: ποτέ πια φτώχεια, ποτέ πια διχαστικές διακρίσεις, πολιτικές ή ταξικές.
Τώρα, η απειλή της φτώχειας επιστρέφει, συνοδευμένη από υπόδηλες απειλές κοινωνικών αποκλεισμών και νέων ταξικών διαφορισμών. Αμφισβητείται το κοινωνικό συμβόλαιο μιας 35ετίας. Τα απειλούμενα πλήθη το αισθάνονται· ίσως δεν το συνειδητοποιούν, δεν το αναλύουν, αλλά το αισθάνονται σε κάθε πόρο του δέρματός τους: η απειλή είναι υλική, βιοτική, δεν απειλούνται αορίστως πολιτικά οικουμενικά δικαιώματα. Εξ ου και οι όποιες αντιδράσεις θα είναι αντιδράσεις
Ο σκληρός χειμώνας του ’11 αρχίζει νωρίς, απ’ τον Σεπτέμβριο. Τα άδεια ράφια των σούπερ μάρκετ εμφάνισαν τυχαία μια εικόνα μέλλοντος. Ανησυχητική, δυσοίωνη. Εικόνα φτώχειας. Ασφαλώς συγκυριακή, αλλά τούτη η συγκυριακή εικόνα έρχεται να προστεθεί στη διαρκώς επεκτεινόμενη εικόνα των νεκρών μαγαζιών, στις άδειες βιτρίνες και τα ρυπαρά πεζοδρόμια.
Στις δυσοίωνες εικόνες προστίθενται εξίσου δυσοίωνα μηνύματα: για απολυμένους γνωστούς και συγγενείς, για επιχειρήσεις που κλείνουν, για κλάδους που φθίνουν. Ενας ιστορικός αποτόλμησε μια σύγκριση: Ο χειμώνας του 2011, υπό όρους, θα μείνει στις μνήμες των χορτάτων Ελλήνων του 21ου αιώνα, σαν τον σκληρό χειμώνα του ’41, του κατοχικού λιμού. Δεν θα δούμε λιμό, βέβαια. Κινδυνεύουμε να δούμε όμως πάλι το ξεχασμένο και απωθημένο φάσμα της φτώχειας, αυτό που είχε παρέλθει οριστικά από την αυτοσυνείδηση των μεσαίων στρωμάτων, κατά τις δεκαετίες της μεταπολίτευσης. Το κοινωνικό συμβόλαιο της μεταπολίτευσης, άλλωστε, στηρίχθηκε σε αυτή τη συνομολογία: ποτέ πια φτώχεια, ποτέ πια διχαστικές διακρίσεις, πολιτικές ή ταξικές.
Τώρα, η απειλή της φτώχειας επιστρέφει, συνοδευμένη από υπόδηλες απειλές κοινωνικών αποκλεισμών και νέων ταξικών διαφορισμών. Αμφισβητείται το κοινωνικό συμβόλαιο μιας 35ετίας. Τα απειλούμενα πλήθη το αισθάνονται· ίσως δεν το συνειδητοποιούν, δεν το αναλύουν, αλλά το αισθάνονται σε κάθε πόρο του δέρματός τους: η απειλή είναι υλική, βιοτική, δεν απειλούνται αορίστως πολιτικά οικουμενικά δικαιώματα. Εξ ου και οι όποιες αντιδράσεις θα είναι αντιδράσεις
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
Σήμερα έξω απο τη Βουλή, πανελλήνια διαμαρτυρία ενάντια στις φόλες
Η παγκόσμια ημέρα των ζώων στις 4 Οκτωβρίου 2010 θα γίνει σταθμός με την πανελλήνια διαμαρτυρία ενάντια στις φόλες και την κακοποίηση των ζώων έξω απο τη βουλή,στο Σύνταγμα.Είναι τόσο σημαντική η παρουσία όλων ανεξαιρέτως των φιλόζωων.
Δίποδοι και τετράποδοι,μικροί και μεγάλοι, θα φωνάξουν και θα γαυγίσουν πολύ δυνατά για να διεκδικήσουν αυτά που τόσα χρόνια επιθυμούν να γίνουν πραγματικότητα.Παλεύουμε ενάντια στις φόλες,την κακοποίηση,το κυνήγι,το εμπόριο γούνας,στα μέσα μαζικής μεταφοράς(ΚΤΕΛ)που αντιμετωπίζουν τα ζώα σαν αποσκευές,στα τσίρκο,το δελφινάριο στο αττικό πάρκο.Αγωνιζόμαστε για την τροποποίηση του νόμου 3170/2003.
Το πρόγραμμα της διαμαρτυρίας έχει ως εξής:συγκέντρωση στις στήλες του Ολυμπίου Διός στις 11.00 π.μ. και θα ακολουθήσει πορεία μέχρι το Σύνταγμα και γύρω απο την πλατεία όπου θα μοιραστεί υλικό για την ενημέρωση του κόσμου και θα καταλήξουμε έξω απο τη βουλή για να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το event.
Δίποδοι και τετράποδοι,μικροί και μεγάλοι, θα φωνάξουν και θα γαυγίσουν πολύ δυνατά για να διεκδικήσουν αυτά που τόσα χρόνια επιθυμούν να γίνουν πραγματικότητα.Παλεύουμε ενάντια στις φόλες,την κακοποίηση,το κυνήγι,το εμπόριο γούνας,στα μέσα μαζικής μεταφοράς(ΚΤΕΛ)που αντιμετωπίζουν τα ζώα σαν αποσκευές,στα τσίρκο,το δελφινάριο στο αττικό πάρκο.Αγωνιζόμαστε για την τροποποίηση του νόμου 3170/2003.
Το πρόγραμμα της διαμαρτυρίας έχει ως εξής:συγκέντρωση στις στήλες του Ολυμπίου Διός στις 11.00 π.μ. και θα ακολουθήσει πορεία μέχρι το Σύνταγμα και γύρω απο την πλατεία όπου θα μοιραστεί υλικό για την ενημέρωση του κόσμου και θα καταλήξουμε έξω απο τη βουλή για να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το event.
Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
Άρθρo Πρώτo
Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.
Άρθρο Δεύτερο
1. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου.
2. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για το καλό των ζώων.
3. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.
Άρθρο Τρίτο
1. Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά.
2. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί
υποχρεωτική πρέπει να γίνει στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμιά πρόκληση αγωνίας του ζώου. (Φωτο: Χιονούλης και Σενιόρ)
Άρθρο Τέταρτο
1. Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους.
2. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.
Άρθρο Πέμπτο
1. Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του.
Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.
Άρθρο Δεύτερο
1. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου.
2. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για το καλό των ζώων.
3. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.
Άρθρο Τρίτο
1. Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά.
2. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί
υποχρεωτική πρέπει να γίνει στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμιά πρόκληση αγωνίας του ζώου. (Φωτο: Χιονούλης και Σενιόρ)
Άρθρο Τέταρτο
1. Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους.
2. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.
Άρθρο Πέμπτο
1. Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του.
Σχέδιο πάρτα όλα και στα σκουπίδια
Της ΛΙΑΝΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ enet
Ενα νέο και ιδιαίτερα κερδοφόρο μονοπώλιο φαίνεται ότι αρχίζει να δημιουργείται στη διαχείριση των απορριμμάτων. Μετά τους ΧΥΤΑ, που πλέον δεν επαρκούν για τα σκουπίδια της Ελλάδας και ιδιαίτερα της Αθήνας, η μέθοδος που προτείνεται από τους μεγαλοεργολάβους είναι η δημιουργία εργοστασίων που θα επεξεργάζονται θερμικά τα απορρίμματα, πάντα με το δελεαστικότατο πρόσχημα της παραγωγής ενέργειας.
Η επεξεργασία αυτή χαρακτηρίζεται ιδιαιτέρως κοστοβόρα και το μάρμαρο θα κληθεί να πληρώσει ο πολίτης μέσω των δημοτικών τελών, που αναμένεται να αυξηθούν μέχρι και 63%. Τον περασμένο Ιανουάριο τέσσερις οικολογικές οργανώσεις χαρακτήρισαν τη διαχείριση μέσω καύσης «ακριβή και επικίνδυνη τεχνολογία».
Η εργολαβία οδηγεί σε μονοπώλιο, διότι οι εταιρείες που διαθέτουν τις εκτάσεις και την υποδομή για να στήσουν τα 20-25 εργοστάσια που πρόκειται να δημιουργηθούν είναι αυτές στις οποίες ανατέθηκαν πριν από μερικά χρόνια οι εργολαβίες για τους Χώρους Υγειονομικής Ταφής (ΧΥΤΑ). Διαθέτουν επομένως και το πλεονέκτημα ότι βρίσκονται δίπλα στην «πηγή» των υλικών. Πρόκειται για την «Ηλέκτωρ Α.Ε.» και τη «Μεσόγειος ΑΤΕΕ» που ανήκουν στον όμιλο
Ενα νέο και ιδιαίτερα κερδοφόρο μονοπώλιο φαίνεται ότι αρχίζει να δημιουργείται στη διαχείριση των απορριμμάτων. Μετά τους ΧΥΤΑ, που πλέον δεν επαρκούν για τα σκουπίδια της Ελλάδας και ιδιαίτερα της Αθήνας, η μέθοδος που προτείνεται από τους μεγαλοεργολάβους είναι η δημιουργία εργοστασίων που θα επεξεργάζονται θερμικά τα απορρίμματα, πάντα με το δελεαστικότατο πρόσχημα της παραγωγής ενέργειας.
Η επεξεργασία αυτή χαρακτηρίζεται ιδιαιτέρως κοστοβόρα και το μάρμαρο θα κληθεί να πληρώσει ο πολίτης μέσω των δημοτικών τελών, που αναμένεται να αυξηθούν μέχρι και 63%. Τον περασμένο Ιανουάριο τέσσερις οικολογικές οργανώσεις χαρακτήρισαν τη διαχείριση μέσω καύσης «ακριβή και επικίνδυνη τεχνολογία».
Η εργολαβία οδηγεί σε μονοπώλιο, διότι οι εταιρείες που διαθέτουν τις εκτάσεις και την υποδομή για να στήσουν τα 20-25 εργοστάσια που πρόκειται να δημιουργηθούν είναι αυτές στις οποίες ανατέθηκαν πριν από μερικά χρόνια οι εργολαβίες για τους Χώρους Υγειονομικής Ταφής (ΧΥΤΑ). Διαθέτουν επομένως και το πλεονέκτημα ότι βρίσκονται δίπλα στην «πηγή» των υλικών. Πρόκειται για την «Ηλέκτωρ Α.Ε.» και τη «Μεσόγειος ΑΤΕΕ» που ανήκουν στον όμιλο
Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010
ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ..... ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ.
ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ..... ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ.
Βλέπω ότι επανέρχονται στο προσκήνιο σωτήριες ιδέες για την Ερμιονίδα, του τύπου «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται».
Μία εξ αυτών και μάλιστα πολύ παλιά είναι οι περιβόητες διαδρομές και πορείες μέσα στο τοπίο μας που θα ενώνουν τις φυσικές μας ομορφιές με τους αρχαιολογικούς μας χώρους, τα κάστρα και τα μοναστήρια μας, τους ανεμόμυλους και τους υδρόμυλους, τις γκρεμήλες και τα φαράγγια μας, τα δάση των βένιων μας και των πεύκων, τα γραφικά χωριά και τ’ ακρογιάλια μας. Όχι για να βολτάρουν οι ντόπιοι, αλλά για να γεμίσουν από τουρίστες ειδικού τουρισμού (που προφανώς εναγωνίως περιμένουν στην ουρά για να γίνουν τα απαραίτητα έργα) που, πότε με το σακίδιο στον ώμο, πότε με το ποδήλατο, πότε με ανεμόπτερα και με γάντζους ορειβασίας θα οργώνουν την Ερμιονίδα και κάθε τόσο από την πολύ ευχαρίστηση θα βγάζουν ένα ευρώ και θα μας το δίνουν ή θα τους έχουμε βάλει ανά χιλιόμετρο παγκάρι να το ρίχνουν μέσα.
Μα αυτά τα έχουμε εδώ και χρόνια αλλά αμφιβάλλω αν ένας στους 100 μόνιμους κατοίκους τα ξέρει και ένας στους 1000 τα έχει περπατήσει.
Και εξηγούμε:
Φεύγεις με τα πόδια από Ερμιόνη, πας μια θαυμάσια διαδρομή μέσα από τους ελαιώνες μας, φτάνεις στο Καταφύκι, επισκέπτεσαι τη σπηλιά του Ντούλτσου, κάνεις στάση στο μυθικό φαράγγι της Περσεφόνης, περνάς μέσα από το φαράγγι, φωνάζεις δυνατά ΔΑ ΜΑ ΤΕΡ ! για να ακούσεις τη λέξει ολόκληρη από τον αντίλαλο όπως θέλει και ο θρύλος και βγαίνεις στα Παπούλια. Εκεί σε περιμένει θείος τόπος για ξεκούραση. Αμέσως μετά παίρνεις τον χωματόδρομο προς Ηλιόκαστρο, περνάς από τον υδρόμυλο και φτάνεις. Άμα θέλεις τρως κατσικάκι και τα συμπαραμαρτούντα. Μετά παίρνεις τον χωματόδρομο και πας προς Αδέρες περνώντας μπροστά από τους αρχαίους Ειλεούς. Έχεις δύο επιλογές:
1. Παίρνεις τον χωματόδρομο προς Χώριζα. Επισκέπτεσαι το κάστρο της και αν έχεις κέφι ανεβαίνεις
Βρέθηκε η «Νέα Γη», να φεύγουμε σιγά σιγά ..
Αστρονόμοι εντόπισαν για πρώτη φορά έναν πλανήτη με συνθήκες που ευνοούν 100% την ύπαρξη ζωής.
Για πρώτη φορά στα χρονικά της αστρονομίας εντοπίστηκε πλανήτης με περιβαλλοντικές συνθήκες που βρίσκονται στη «ζώνη Goldilocks» - δηλαδή ευνοούν την ύπαρξη ζωής, καθώς βρίσκονται σχετικά κοντά στις αντίστοιχες της Γης.
Ο πλανήτης, ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το άστρο Γκλιέζ 581, βρίσκεται σε απόσταση 195 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων (20 ετών φωτός) από τη Γη (επομένως ένα σκάφος αποικισμού θα χρειαζόταν να αποτελεί «σκάφος γενεών» ή «σκάφος- κιβωτό», με τους επιβάτες σε κάποιου είδους κατάσταση καταστολής). Πιθανώς διαθέτει βραχώδη επιφάνεια, ατμόσφαιρα και νερό, έχει το μέγεθος περίπου του δικού μας, θα μπορούσε να είναι κατοικήσιμος λόγω της κατάλληλης θερμοκρασίας του.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πάρα πολλοί, ίσως 20 έως 40 δισεκατομμύρια «γήινοι» εξωπλανήτες υπάρχουν μόνο στο γαλαξία μας και σιγά-σιγά θα ανακαλύπτονται, καθώς εντείνεται η σχετική αστρονομική έρευνα.
Ο πλανήτης κάνει μία περιστροφή γύρω από το άστρο του συστήματός του ανά 37 ημέρες, μαζί με άλλους πέντε εξωπλανήτες (είναι το μεγαλύτερο εξωπλανητικό ηλιακό σύστημα, μετά το δικό μας,
Για πρώτη φορά στα χρονικά της αστρονομίας εντοπίστηκε πλανήτης με περιβαλλοντικές συνθήκες που βρίσκονται στη «ζώνη Goldilocks» - δηλαδή ευνοούν την ύπαρξη ζωής, καθώς βρίσκονται σχετικά κοντά στις αντίστοιχες της Γης.
Ο πλανήτης, ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το άστρο Γκλιέζ 581, βρίσκεται σε απόσταση 195 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων (20 ετών φωτός) από τη Γη (επομένως ένα σκάφος αποικισμού θα χρειαζόταν να αποτελεί «σκάφος γενεών» ή «σκάφος- κιβωτό», με τους επιβάτες σε κάποιου είδους κατάσταση καταστολής). Πιθανώς διαθέτει βραχώδη επιφάνεια, ατμόσφαιρα και νερό, έχει το μέγεθος περίπου του δικού μας, θα μπορούσε να είναι κατοικήσιμος λόγω της κατάλληλης θερμοκρασίας του.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πάρα πολλοί, ίσως 20 έως 40 δισεκατομμύρια «γήινοι» εξωπλανήτες υπάρχουν μόνο στο γαλαξία μας και σιγά-σιγά θα ανακαλύπτονται, καθώς εντείνεται η σχετική αστρονομική έρευνα.
Ο πλανήτης κάνει μία περιστροφή γύρω από το άστρο του συστήματός του ανά 37 ημέρες, μαζί με άλλους πέντε εξωπλανήτες (είναι το μεγαλύτερο εξωπλανητικό ηλιακό σύστημα, μετά το δικό μας,
Διορισμοί: Εκμαύλισαν τον λαό, ζητούν και τα ρέστα
ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΛΤΕΨΗ
Αυτή η συζήτηση σχετικά με το ποιοι διόρισαν ποιους και πόσους στην Ελλάδα καταντά τουλάχιστον αηδιαστική. Εξίσου αηδιαστική είναι και η προσπάθεια να ρίχνει ο ένας τα βάρη στον άλλο – κυρίως όταν αυτή η προσπάθεια προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ που έμεινε πολλά χρόνια στην εξουσία και αν σκόπευε να αλλάξει κάτι θα το είχε κάνει.
Συνέβη, όμως, το ακριβώς αντίθετο. Τα στοιχεία, που δεν αμφισβητούνται, δείχνουν πως όχι μόνο δεν έγινε καμιά προσπάθεια, αλλά οργανώθηκε μια ολόκληρη επιχείρηση υφαρπαγής ψήφων, με τον λογαριασμό να πηγαίνει πάντα στους φορολογούμενους.
Και δεν αποτελεί επιχείρημα ότι επί ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκε το ΑΣΕΠ. Διότι από το 1994 (νόμος 2190) που ψηφίστηκε ο νόμος για το ΑΣΕΠ μέχρι το 2004, επινοήθηκαν 49 τροποποιήσεις του, προκειμένου να εξυπηρετηθούν κομματικά ρουσφέτια.
Παράλληλα, επινοήθηκε και ο θεσμός των συμβασιούχων, με στρατιές ανθρώπων να τελούν επί χρόνια υπό ομηρία, χωρίς βέβαια να έχουν περάσει από την βάσανο του ΑΣΕΠ. Σύμφωνα δε με όλες τις εκθέσεις του ΑΣΕΠ, από το 2001 ως το 2003 σημειώθηκαν σταθερά παράνομες προσλήψεις με συνάψεις συμβάσεων έργου.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, οι περισσότερες προσλήψεις έγιναν τα έτη 1995, 1996, 2000, 2002 και 2003, ενώ το 2001 υπήρξε η χρονιά που εμφάνισε περισσότερες προσλήψεις ακόμη και από το ολυμπιακό 2004 – προφανώς λόγω των υποσχέσεων που είχαν δοθεί στις εκλογές του 2000.
Αυτό στάθηκε δυνατόν επειδή είχε ψηφιστεί ο νόμος 2839 του 2000, με τον οποίο, σύμφωνα με έγγραφα του ίδιου του ΑΣΕΠ «επήλθαν νέες σημαντικές μεταβολές στο σύστημα προσλήψεων του ΑΣΕΠ προς την κατεύθυνση περαιτέρω εξασθένισης των ελεγκτικών αρμοδιοτήτων του».
Αθώα είναι όλα αυτά; Συνέβησαν επειδή τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν άντεχαν στις πιέσεις των ψηφοφόρων τους και τελικά υπέκυπταν; Δεν υπήρχε καμιά σκοπιμότητα;
Αυτή η συζήτηση σχετικά με το ποιοι διόρισαν ποιους και πόσους στην Ελλάδα καταντά τουλάχιστον αηδιαστική. Εξίσου αηδιαστική είναι και η προσπάθεια να ρίχνει ο ένας τα βάρη στον άλλο – κυρίως όταν αυτή η προσπάθεια προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ που έμεινε πολλά χρόνια στην εξουσία και αν σκόπευε να αλλάξει κάτι θα το είχε κάνει.
Συνέβη, όμως, το ακριβώς αντίθετο. Τα στοιχεία, που δεν αμφισβητούνται, δείχνουν πως όχι μόνο δεν έγινε καμιά προσπάθεια, αλλά οργανώθηκε μια ολόκληρη επιχείρηση υφαρπαγής ψήφων, με τον λογαριασμό να πηγαίνει πάντα στους φορολογούμενους.
Και δεν αποτελεί επιχείρημα ότι επί ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκε το ΑΣΕΠ. Διότι από το 1994 (νόμος 2190) που ψηφίστηκε ο νόμος για το ΑΣΕΠ μέχρι το 2004, επινοήθηκαν 49 τροποποιήσεις του, προκειμένου να εξυπηρετηθούν κομματικά ρουσφέτια.
Παράλληλα, επινοήθηκε και ο θεσμός των συμβασιούχων, με στρατιές ανθρώπων να τελούν επί χρόνια υπό ομηρία, χωρίς βέβαια να έχουν περάσει από την βάσανο του ΑΣΕΠ. Σύμφωνα δε με όλες τις εκθέσεις του ΑΣΕΠ, από το 2001 ως το 2003 σημειώθηκαν σταθερά παράνομες προσλήψεις με συνάψεις συμβάσεων έργου.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, οι περισσότερες προσλήψεις έγιναν τα έτη 1995, 1996, 2000, 2002 και 2003, ενώ το 2001 υπήρξε η χρονιά που εμφάνισε περισσότερες προσλήψεις ακόμη και από το ολυμπιακό 2004 – προφανώς λόγω των υποσχέσεων που είχαν δοθεί στις εκλογές του 2000.
Αυτό στάθηκε δυνατόν επειδή είχε ψηφιστεί ο νόμος 2839 του 2000, με τον οποίο, σύμφωνα με έγγραφα του ίδιου του ΑΣΕΠ «επήλθαν νέες σημαντικές μεταβολές στο σύστημα προσλήψεων του ΑΣΕΠ προς την κατεύθυνση περαιτέρω εξασθένισης των ελεγκτικών αρμοδιοτήτων του».
Αθώα είναι όλα αυτά; Συνέβησαν επειδή τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν άντεχαν στις πιέσεις των ψηφοφόρων τους και τελικά υπέκυπταν; Δεν υπήρχε καμιά σκοπιμότητα;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)