Του Βασίλη Γκάτσου
Είναι εύλογα ορισμένα ερωτήματα για μας που δεν γνωρίζουμε τη διαδικασία:
1. Η θέση είναι έμμισθη ή άμισθη; Δηλαδή η πρόεδρος προσφέρει εθελοντική κοινωνική υπηρεσία η αμειβόμενη εργασία;
2. Υπήρξαν και άλλες υποψηφιότητες για αυτή την θέση; Δηλαδή ο Δήμαρχος με προκήρυξή του (δεν
την είδαμε πουθενά) κάλεσε τους δημότες να δηλώσουν ποιοι επιθυμούν αυτή την θέση και πια τα
προσόντα τους; Μετά επέλεξε η παράταξή του το πιο κατάλληλο πρόσωπο και το πρότεινε προς ψηφοφορία;
3. Υπήρξε συμφωνία συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης πριν έρθει το θέμα αυτό στο Δημοτικό Συμβούλιο;
4. Επειδή πρόκειται για επιχείρηση, η πρόεδρος έχει νομική ευθύνη; Αν γίνει ένα ατύχημα στο
προσωπικό της επιχείρησης διώκεται; Αν γίνουν ατασθαλίες οικονομικές διώκεται; Διοικεί πραγματικά το προσωπικό της επιχείρησης;
5. Τελικώς πρόκειται για πραγματική πρόεδρο επιχείρησης ή ένα βοηθητικό πρόσωπο χωρίς καμία ευθύνη, ενώ τη συνολική ευθύνη έχει ο Δήμαρχος;
6. Ποιος ήταν ο προηγούμενος πρόεδρος και πότε θα παραδώσει;
Δεν ξέρω αν ρωτώ πολλά, αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα από την διαδικασία ούτε για τις πραγματικές ευθύνες αυτής της θέσης. Αν κάποιος ξέρει περισσότερα ας μας φωτίσει.
-----------------------
Για το άλλο θέμα του Ομίλου Τσοκανή ξέρω αρκετά, και από πολύ παλιά, όπως και για τα Μεταλλεία στην Ντάρδιζα (ούτε Δάρδιζα λεγόταν ποτέ, ούτε φυσικά Αχλαδίτσα.).
1. Από παλιά ήθελε να βρει τρόπο να φορτώνει σε πλοία αδρανή οικοδομικά υλικά ο Όμιλος Τσοκανή. Η ιδέα, επιχειρηματικά, είναι πολύ καλή γιατί υπάρχει μεγάλη ζήτηση όχι μόνον για τα νησιά μας αλλά και εκτός Ελλάδας. Δηλαδή ο Όμιλος Τσοκανή είδε μια επικερδή δραστηριότητα και καλά έκανε όπως οφείλει να κάνει κάθε επιχείρηση. Άρα τον αντιμετωπίζουμε όπως κάθε επιχειρηματία και όχι απαξιωτικά, εφόσον ενεργεί νόμιμα.
2. Τα λιμάνια όμως της Ερμιονίδας δεν είναι εμπορικά και στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (που και αν δεν έχουν οφείλουν να αποκτήσουν) δεν υπάρχει τέτοια δραστηριότητα. Άρα επεμβαίνει το Λιμεναρχείο και δεν επιτρέπει την φόρτωση.
3. Ο Όμιλος αγόρασε μια έκταση εκεί που είναι ο οικισμός Μποδοσάκη στην Ντάρδιζα (αγνοώ αν αγόρασε το σύνολο της γης ή ένα μέρος αυτής). Οραματίστηκε να κάνει κάποιο χώρο ιδιοκτησίας του στη θέση αυτή χώρο απόθεσης των αδρανών και να πάρει άδεια, ώστε στη Ντάρδιζα (αγνοώ αν στην ακτή της, στη παλιά Σκάλα του Αλατοβουνιού, ή σε άλλη θέση αυτού του βουνού) να φτιάξει ιδιόκτητο λιμάνι φόρτωσης, να το συνδέσει με δρόμο και έτσι να κάνει τη δουλειά του.
4. Το όλο έργο, δηλαδή μεταφορά από το νταμάρι με βαριά φορτηγά μέσω δημόσιων δρόμων, ο χώρος αποθήκευσης αδρανών, η διάνοιξη δρόμου σε δημόσιο βουνό, προφανώς δασική έκταση, και η κατασκευή λιμανιού και ευκολιών φόρτωσης, είναι έργο που από πλευράς αδειοδότησης μπορεί να κρατήσει πολλά χρόνια, γιατί έχει πάρα πολλές νομικές δυσκολίες.
5. Το πρώτο έγγραφο που πρέπει να αποκτήσει ο Όμιλος (ή ο οποιοσδήποτε θέλει να κάνει αυτή την επένδυση) είναι η έγκριση της Προμελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Εκεί περιγράφει το όλο εγχείρημα και τις περιβαλλοντικες επιπτώσεις και το στέλνει για έγκριση στη Αδειοδοτούσα Αρχή, τη Νομαρχία και τώρα την Περιφέρεια. Αυτή εντός προθεσμιών το αναρτά για διαβούλευση των πολιτών και το στέλνει στους δήμους που γίνεται το έργο για διαβούλευση και γνωμοδότηση. Την απόφαση των διαβουλευομένων την λαμβάνει απλά υπόψιν της, δηλαδή δεν είναι δεσμευτική για την τελική απόφαση της Νομαρχίας.
6. Αν εγκριθεί η προμελέτη, τότε υποβάλλει ο Όμιλος την κανονική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που ακολουθεί την ίδια διαδικασία. Αν πάρει την έγκριση και τους περιβαλλοντικούς όρους που τη συνοδεύουν, συνεχίζει για άδειες εγκατάστασης, άδεια λιμενικών και οδικών έργων, άδεια λειτουργίας. Φυσικά εμπλέκονται πολλά συναρμόδια υπουργεία, γι’ αυτό είπαμε χρειάζονται χρόνια.
7. Ο Δήμος, οι πολίτες, οι οργανώσεις κ.λ.π. μπορούν να καταφύγουν στο ΣτΕ ή να ασκήσουν οποιοδήποτε νόμιμο μέσο, στη χώρα μας αλλά και στην ΕΕ. Αν τελικά δεν υπάρχουν άλλα νομικά εμπόδια για τον Όμιλο κάνει το έργο του. Εμποδίζεται μόνον από κινητοποιήσεις κάθε είδους, οπότε αυτός με τη σειρά του ασκεί κάθε νόμιμο μέσο.
Αφού λοιπόν αυτό το θέμα καίει όλη την επαρχεία, γιατί όπως φαίνεται η Νομαρχία ενέκρινε την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων αυτού του έργου, ας αναρτήσει οποιοδήποτε μπλογκ και κυρίως του Δήμου μας, την μελέτη αυτή που έχει δικαίωμα κάθε πολίτης να την πάρει ως αντίγραφο από την Νομαρχία για να δούμε όλοι τι λέει, και να αποφασίσουν, πολίτες, οργανώσεις, δήμος τα κατάλληλα ένδικα μέσα.
Τώρα ο σύλλογος Αχλαδίτσα υποβάλλει ένα υπόμνημα στον Δήμο. Ωραία, αποφασίζει (καταδικάζει όπως μας αρέσει να λέμε) σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο ότι είναι αντίθετο σε αυτό το έργο. Ε, και τι έγινε; Χρειάζεται το υπόμνημα για να πάρει και να ξαναπάρει, όποτε θέλει μια τέτοια απόφαση;
Σημείωση 1η:
Μεταλλεία δεν υπάρχουν στην Ντάρδιζα, παρά μόνον στο Ηλιόκαστρο. Στη Ντάρδιζα υπάρχει μόνον η σκάλα φόρτωσης και τα τσιμεντένια σιλό και οι βιλλίτσες του προσωπικού. Νομίζω ότι τίποτα από όλα αυτά, ούτε οι εγκαταστάσεις στο Ηλιόκαστρο δεν έχουν χαρακτηριστεί ως «ιστορικό μνημείο», δηλαδή διατηρητέα βιομηχανική εγκατάσταση. Όποιος το ισχυρίζεται ας μας δείξει το σχετικό ΦΕΚ.
Σημείωση 2η:
Τα μεταλλεία του Ηλιοκάστρου είναι σιδηροπυρίτης και χαλκοπυρίτης. Θυμάμαι ότι ο αείμνηστος Διευθυντής των Μεταλλείων, Δέδες, μας έλεγε όταν είμαστε μικροί ότι σε κάθε τόνο μεταλλεύματος υπάρχει περίπου 1 γραμμάριο χρυσός. Και τον ακούγαμε έκπληκτοι και νομίζαμε ότι αν βρίσκαμε ένα μεγάλο κομμάτι και το σπάζαμε θα βγάζαμε το χρυσάφι. Όμως ήδη δύο μεγάλες επενδύσεις τέτοιου είδους έχουν γίνει στη Β. Ελλάδα και η κάθε μία απασχολεί 200-300 άτομα με πάρα πολύ καλές αποδοχές. Άμα κάποιος εμφανιστεί θα τον αφήσει ο Δήμος να κάνει την επένδυση; Το κέρδος της εργασίας για τον τόπο μας θα είναι όσο έχουμε απ’ όλο τον τουριστικό τομέα. Θέτω ωμά τα πράγματα για να σκεπτόμεθα επί του πραγματικού.
Σημείωση 3η:
Η ακτή της Ντάρδιζας και ο θαλάσσιος χώρος της δεν μπορεί να πειραχθεί από κανέναν, δηλαδή από Αλατοβούνι μέχρι απέναντι Κρόθι. Γιατί; Διότι για πρώτη φορά και μετά από έρευνα κατέγραψα όλες τις αρχαιότητες που βρίσκονται στη Ντάρδιζα, κάτω από τη θάλασσα. Πολιτεία ολόκληρη. Βρίσκονται στο βιβλίο μου «Η ΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ ΠΟΛΙΣ». Αμέσως είχα έλθει σε επαφή με το Ινστιτούτο Εναλίας Αρχαιολογίας, και ήλθαν οι δύτες αρχαιολόγοι του και διαπίστωσαν εντυπωσιασμένοι την αρχαία πολιτεία. Είναι λοιπόν καταγραμμένος πια αρχαιολογικός χώρος, χωρίς όμως να έχει επίσημα κηρυχθεί ως τέτοιος και καλόν είναι να το φροντίσει ο νέος δήμος.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
Νέα Πρόεδρος ΔΕΥΑ, Αχλαδίτσα και Ντάρδιζα, Μεταλλεία και Αδρανή, έτσι όλα χαρμάνι.
Μαθαίνουμε ότι η κα Αλεβίζου προτάθηκε από τον Δήμαρχο Ερμιονίδας ως πρόεδρος της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης και Αποχέτευσης Ερμιονίδας. Η πρόταση έγινε αποδεκτή και από την αντιπολίτευση. Η νέα πρόεδρος δεν έχει εκλεγεί με κάποιον συνδυασμό ούτε είναι υπάλληλος του δήμου. Απλά είναι δημότης με επαρκή προσόντα για αυτή τη θέση, κατά την κρίση του προτείνοντος και όσων ψήφισαν αυτή την πρόταση.
Είναι εύλογα ορισμένα ερωτήματα για μας που δεν γνωρίζουμε τη διαδικασία:
1. Η θέση είναι έμμισθη ή άμισθη; Δηλαδή η πρόεδρος προσφέρει εθελοντική κοινωνική υπηρεσία η αμειβόμενη εργασία;
2. Υπήρξαν και άλλες υποψηφιότητες για αυτή την θέση; Δηλαδή ο Δήμαρχος με προκήρυξή του (δεν
την είδαμε πουθενά) κάλεσε τους δημότες να δηλώσουν ποιοι επιθυμούν αυτή την θέση και πια τα
προσόντα τους; Μετά επέλεξε η παράταξή του το πιο κατάλληλο πρόσωπο και το πρότεινε προς ψηφοφορία;
3. Υπήρξε συμφωνία συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης πριν έρθει το θέμα αυτό στο Δημοτικό Συμβούλιο;
4. Επειδή πρόκειται για επιχείρηση, η πρόεδρος έχει νομική ευθύνη; Αν γίνει ένα ατύχημα στο
προσωπικό της επιχείρησης διώκεται; Αν γίνουν ατασθαλίες οικονομικές διώκεται; Διοικεί πραγματικά το προσωπικό της επιχείρησης;
5. Τελικώς πρόκειται για πραγματική πρόεδρο επιχείρησης ή ένα βοηθητικό πρόσωπο χωρίς καμία ευθύνη, ενώ τη συνολική ευθύνη έχει ο Δήμαρχος;
6. Ποιος ήταν ο προηγούμενος πρόεδρος και πότε θα παραδώσει;
Δεν ξέρω αν ρωτώ πολλά, αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα από την διαδικασία ούτε για τις πραγματικές ευθύνες αυτής της θέσης. Αν κάποιος ξέρει περισσότερα ας μας φωτίσει.
-----------------------
Για το άλλο θέμα του Ομίλου Τσοκανή ξέρω αρκετά, και από πολύ παλιά, όπως και για τα Μεταλλεία στην Ντάρδιζα (ούτε Δάρδιζα λεγόταν ποτέ, ούτε φυσικά Αχλαδίτσα.).
1. Από παλιά ήθελε να βρει τρόπο να φορτώνει σε πλοία αδρανή οικοδομικά υλικά ο Όμιλος Τσοκανή. Η ιδέα, επιχειρηματικά, είναι πολύ καλή γιατί υπάρχει μεγάλη ζήτηση όχι μόνον για τα νησιά μας αλλά και εκτός Ελλάδας. Δηλαδή ο Όμιλος Τσοκανή είδε μια επικερδή δραστηριότητα και καλά έκανε όπως οφείλει να κάνει κάθε επιχείρηση. Άρα τον αντιμετωπίζουμε όπως κάθε επιχειρηματία και όχι απαξιωτικά, εφόσον ενεργεί νόμιμα.
2. Τα λιμάνια όμως της Ερμιονίδας δεν είναι εμπορικά και στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (που και αν δεν έχουν οφείλουν να αποκτήσουν) δεν υπάρχει τέτοια δραστηριότητα. Άρα επεμβαίνει το Λιμεναρχείο και δεν επιτρέπει την φόρτωση.
3. Ο Όμιλος αγόρασε μια έκταση εκεί που είναι ο οικισμός Μποδοσάκη στην Ντάρδιζα (αγνοώ αν αγόρασε το σύνολο της γης ή ένα μέρος αυτής). Οραματίστηκε να κάνει κάποιο χώρο ιδιοκτησίας του στη θέση αυτή χώρο απόθεσης των αδρανών και να πάρει άδεια, ώστε στη Ντάρδιζα (αγνοώ αν στην ακτή της, στη παλιά Σκάλα του Αλατοβουνιού, ή σε άλλη θέση αυτού του βουνού) να φτιάξει ιδιόκτητο λιμάνι φόρτωσης, να το συνδέσει με δρόμο και έτσι να κάνει τη δουλειά του.
4. Το όλο έργο, δηλαδή μεταφορά από το νταμάρι με βαριά φορτηγά μέσω δημόσιων δρόμων, ο χώρος αποθήκευσης αδρανών, η διάνοιξη δρόμου σε δημόσιο βουνό, προφανώς δασική έκταση, και η κατασκευή λιμανιού και ευκολιών φόρτωσης, είναι έργο που από πλευράς αδειοδότησης μπορεί να κρατήσει πολλά χρόνια, γιατί έχει πάρα πολλές νομικές δυσκολίες.
5. Το πρώτο έγγραφο που πρέπει να αποκτήσει ο Όμιλος (ή ο οποιοσδήποτε θέλει να κάνει αυτή την επένδυση) είναι η έγκριση της Προμελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Εκεί περιγράφει το όλο εγχείρημα και τις περιβαλλοντικες επιπτώσεις και το στέλνει για έγκριση στη Αδειοδοτούσα Αρχή, τη Νομαρχία και τώρα την Περιφέρεια. Αυτή εντός προθεσμιών το αναρτά για διαβούλευση των πολιτών και το στέλνει στους δήμους που γίνεται το έργο για διαβούλευση και γνωμοδότηση. Την απόφαση των διαβουλευομένων την λαμβάνει απλά υπόψιν της, δηλαδή δεν είναι δεσμευτική για την τελική απόφαση της Νομαρχίας.
6. Αν εγκριθεί η προμελέτη, τότε υποβάλλει ο Όμιλος την κανονική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που ακολουθεί την ίδια διαδικασία. Αν πάρει την έγκριση και τους περιβαλλοντικούς όρους που τη συνοδεύουν, συνεχίζει για άδειες εγκατάστασης, άδεια λιμενικών και οδικών έργων, άδεια λειτουργίας. Φυσικά εμπλέκονται πολλά συναρμόδια υπουργεία, γι’ αυτό είπαμε χρειάζονται χρόνια.
7. Ο Δήμος, οι πολίτες, οι οργανώσεις κ.λ.π. μπορούν να καταφύγουν στο ΣτΕ ή να ασκήσουν οποιοδήποτε νόμιμο μέσο, στη χώρα μας αλλά και στην ΕΕ. Αν τελικά δεν υπάρχουν άλλα νομικά εμπόδια για τον Όμιλο κάνει το έργο του. Εμποδίζεται μόνον από κινητοποιήσεις κάθε είδους, οπότε αυτός με τη σειρά του ασκεί κάθε νόμιμο μέσο.
Αφού λοιπόν αυτό το θέμα καίει όλη την επαρχεία, γιατί όπως φαίνεται η Νομαρχία ενέκρινε την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων αυτού του έργου, ας αναρτήσει οποιοδήποτε μπλογκ και κυρίως του Δήμου μας, την μελέτη αυτή που έχει δικαίωμα κάθε πολίτης να την πάρει ως αντίγραφο από την Νομαρχία για να δούμε όλοι τι λέει, και να αποφασίσουν, πολίτες, οργανώσεις, δήμος τα κατάλληλα ένδικα μέσα.
Τώρα ο σύλλογος Αχλαδίτσα υποβάλλει ένα υπόμνημα στον Δήμο. Ωραία, αποφασίζει (καταδικάζει όπως μας αρέσει να λέμε) σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο ότι είναι αντίθετο σε αυτό το έργο. Ε, και τι έγινε; Χρειάζεται το υπόμνημα για να πάρει και να ξαναπάρει, όποτε θέλει μια τέτοια απόφαση;
Σημείωση 1η:
Μεταλλεία δεν υπάρχουν στην Ντάρδιζα, παρά μόνον στο Ηλιόκαστρο. Στη Ντάρδιζα υπάρχει μόνον η σκάλα φόρτωσης και τα τσιμεντένια σιλό και οι βιλλίτσες του προσωπικού. Νομίζω ότι τίποτα από όλα αυτά, ούτε οι εγκαταστάσεις στο Ηλιόκαστρο δεν έχουν χαρακτηριστεί ως «ιστορικό μνημείο», δηλαδή διατηρητέα βιομηχανική εγκατάσταση. Όποιος το ισχυρίζεται ας μας δείξει το σχετικό ΦΕΚ.
Σημείωση 2η:
Τα μεταλλεία του Ηλιοκάστρου είναι σιδηροπυρίτης και χαλκοπυρίτης. Θυμάμαι ότι ο αείμνηστος Διευθυντής των Μεταλλείων, Δέδες, μας έλεγε όταν είμαστε μικροί ότι σε κάθε τόνο μεταλλεύματος υπάρχει περίπου 1 γραμμάριο χρυσός. Και τον ακούγαμε έκπληκτοι και νομίζαμε ότι αν βρίσκαμε ένα μεγάλο κομμάτι και το σπάζαμε θα βγάζαμε το χρυσάφι. Όμως ήδη δύο μεγάλες επενδύσεις τέτοιου είδους έχουν γίνει στη Β. Ελλάδα και η κάθε μία απασχολεί 200-300 άτομα με πάρα πολύ καλές αποδοχές. Άμα κάποιος εμφανιστεί θα τον αφήσει ο Δήμος να κάνει την επένδυση; Το κέρδος της εργασίας για τον τόπο μας θα είναι όσο έχουμε απ’ όλο τον τουριστικό τομέα. Θέτω ωμά τα πράγματα για να σκεπτόμεθα επί του πραγματικού.
Σημείωση 3η:
Η ακτή της Ντάρδιζας και ο θαλάσσιος χώρος της δεν μπορεί να πειραχθεί από κανέναν, δηλαδή από Αλατοβούνι μέχρι απέναντι Κρόθι. Γιατί; Διότι για πρώτη φορά και μετά από έρευνα κατέγραψα όλες τις αρχαιότητες που βρίσκονται στη Ντάρδιζα, κάτω από τη θάλασσα. Πολιτεία ολόκληρη. Βρίσκονται στο βιβλίο μου «Η ΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ ΠΟΛΙΣ». Αμέσως είχα έλθει σε επαφή με το Ινστιτούτο Εναλίας Αρχαιολογίας, και ήλθαν οι δύτες αρχαιολόγοι του και διαπίστωσαν εντυπωσιασμένοι την αρχαία πολιτεία. Είναι λοιπόν καταγραμμένος πια αρχαιολογικός χώρος, χωρίς όμως να έχει επίσημα κηρυχθεί ως τέτοιος και καλόν είναι να το φροντίσει ο νέος δήμος.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
