Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Αγροτικός Συνεταιρισμός Ερμιόνης (Αφιέρωμα)



Η φωτογραφία απο το αρχείο των οικογενειών Δεληγιάννη και Πετρολέκα. 1947 όρθιοι δεξιά ο Μιχ.Δεληγιάννης, πρώτος πρόεδρος του συναιτερισμού και ο Νίκος Δέδες. (Ανοίξτε τη με κλικ πάνω της, για να αναγνωρίσετε κι άλλους)

Το 1947 η τότε κυβέρνηση,   θέλοντας  να βελτιώσει την εξυπηρέτηση των αγροτών, δημιούργησε μέσω της Αγροτικής Τράπεζας, τους Γεωργικούς Πιστωτικούς Συνεταιρισμούς που αργότερα μετονομάσθηκαν Αγροτικοί.
Στην Ερμιόνη ο  κος Μιχάλης  Δεληγιάννης και ο κος Νικόλαος Δέδες, μαζί με άξιους Ερμιονίτες και  Θερμησιώτες αγρότες-κτηματίες, οργάνωσαν τον «Αγροτικό  Γεωργικό  Πιστωτικό  Συνεταιρισμό  Ερμιόνης, οι  Άγιοι Ανάργυροι».
Η σφραγίδα του συνεταιρισμού αποτύπωνε τις μορφές των Αγίων, Κοσμά και Δαμιανού.
Περίπου 80-100 ήταν τα αρχικά μέλη  του,  από την Ερμιόνη και τη Θερμησία.
Κύριο όφελος των συνεταίρων ήταν η εξυπηρέτηση στις συναλλαγές τους, λόγω της δυσκολίας στις μετακινήσεις, αφού δεν υπήρχε τότε συγκοινωνία .
Αργότερα ο συνεταιρισμός κατάφερε να φέρει τα λιπάσματα στην  Ερμιόνη, για να εξυπηρετήσει τους αγρότες.
Αυτό  που προσέφερε όμως οικονομικό  όφελος στον συνεταιρισμό, εκτός από την  κοινή εμπορία, ήταν η αλωνιστική του μηχανή. Στην αρχή ήταν μια μικρή Geiss και μετά μια lancia.
Με την αλωνιστική πήγαιναν στα θυμονοστάσια ( χώροι συγκέντρωσης των θυμονιών, τα δέματα δηλαδή από στάρι μετά από το θέρος) και έκαναν το αλώνισμα.
Βασικά θυμονοστάσια  ήταν το κτήμα του συνεταιρισμού στο «Καλογερικό» πηγάδι, δίπλα στο τωρινό Γυμνάσιο – Λύκειο, που ήταν και το πρώτο  περιουσιακό στοιχείο του.

22μιση στρέμματα που το αγόρασαν από το μοναστήρι.
Εκεί καλλιεργούσαν αμπέλια παλαιότερα οι καλόγεροι του μοναστηριού, από εκεί και το όνομα  «Καλογερικό».
Θυμονοστάσια είχαν  και στην Κουβέρτα και στα Αλώνια, το σημερινό γήπεδο.
Σ αυτά λοιπόν γινόταν ο αλωνισμός, ξεχώριζαν δηλαδή το στάρι ή το κριθάρι από το άχυρο και ακολουθούσε η πρέσα.
Η πρέσα ήταν  άλλο μηχάνημα που έδενε το άχυρο σε μπάλες.
Ήταν περιζήτητο το άχυρο, σαν κύρια τροφή των ζώων.
Τη δεκαετία του ’80 πήραν το πρώτο σιλό, οριζόντιο αλουμινένιο, για χώρο  αποθήκευσης καλαμποκιού, όπου το εμπορευόταν ο συνεταιρισμός μαζί με άλλες ζωοτροφές  με όφελος υπέρ των αγροτών.
Εκείνη την εποχή ο συνεταιρισμός ήταν πολύ σημαντικός και βοήθησε  πολύ τον τόπο.

Ιούλιος 1968.  Η κα Λαζαρίδου Ηρώ, με συνεργάτες στον συναιτερισμό, λίγο πριν κατασκευαστούν οι αποθήκες και το γραφείο.

Πρόεδροι και αποθηκάριοι πέρασαν πολλοί και πρόσφεραν, όπως ο  Γιώργος Αρανίτης, ο Γιάννης Μπατζάνης, ο  Κοσμάς Σταματίου και άλλοι..
Μεγάλη όμως η προσφορά, σύμφωνα με πληροφορίες μας, της κας  Ηρώς  Λαζαρίδου, στην θέση της γραμματέως του Συνεταιρισμού.
Προσελήφθη τον  Φεβρουάριο  του 1955  και εργαζόταν νύχτα - μέρα σαν γραμματέας, αποθηκάριος, λογίστρια έως τον   Δεκέμβρη του 1988.

Όλοι  οι  λογαριασμοί γίνονταν τότε με το χέρι  και τα κατάφερνε, χωρίς να  αδικήσει ποτέ κανένα.
Βοηθούσε όμως στο να μην αδικηθεί κανένας, στο μεταξύ τους ζύγισμα  και η σφραγίδα στην πλάστιγγα.
Είχε τα πρόσωπα των Αγίων..

Ο συνεταιρισμός σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει και τυπικά τουλάχιστον να  λειτουργεί.
Στεγάζεται στον ίδιο παλιό του χώρο, που είναι περιουσιακό στοιχείο του.
Οι αποθήκες του  τώρα νοικιάζονται σε παραγωγούς και κάποιες έχουν μετατραπεί  σε ψυγεία.

Όμως τα σιλό  άδεια, εγκαταλελειμμένα  χάσκουν στο χρόνο, απομεινάρια μιας άλλης εποχής.