Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Αναγκαιότητα για την Ερμιονίδα και συμβάλει στην οικονομία της

Του  Βασίλη Γκάτσου
ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΦΑΓΕΙΑ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ

Δεν θα σταθώ στο πώς και γιατί βάρεσαν φαλιμέντο, γιατί είναι αυτονόητο αφού ήταν δημοτική επιχείρηση που ναι μεν δεν επεδίωκε το κέρδος, αλλά δεν κατάφερε να εξυπηρετήσει ούτε το κοινωνικό σύνολο ούτε τους πελάτες της. Και δεν θα τα ξανακαταφέρει εκτός και αν γίνει κάποιο θαύμα. Αν κάποιος γνωρίζει τον τρόπο λειτουργίας των συγκεκριμένων σφαγείων, το προσωπικό που διαθέτουν, πώς δουλεύουν, πώς πληρώνονται, τον υγειονομικό και κτηνιατρικό έλεγχο, τα οικονομικά τους κ.λ.π. ας γράψει κάτι.

Το σίγουρο είναι ότι είναι ο μόνος νόμιμος χώρος σφαγής στην Ερμιονίδα. Οποιοσδήποτε άλλος χώρος αλλά και τρόπος είναι παράνομος. Άρα χωρίς τα σφαγεία Ερμιονίδας ο ποιμήν, ο ζωοτρόφος και ο κρεοπώλης πρέπει να βρουν νόμιμο σφαγείο σε άλλη περιοχή. Αυτό προϋποθέτει έξοδα μεταφοράς, χάσιμο χρόνου, εξάρτηση, κ.λ.π. Πληροφορήθηκα ότι για να μεταφέρεις ένα μοσχάρι στα σφαγεία Κορίνθου και να επιστρέψεις με το κρέας του το συνολικό κόστος είναι 300 €. Δηλαδή δεν συμφέρει να τρέφεις στο περιβόλι σου 2-3 μοσχάρια, λόγω και μόνον αυτού του κόστους. Είναι λοιπόν αναγκαιότητα για την Ερμιονίδα και συμβάλει στην οικονομία της.

Δεν ξέρω αν ο σφαγέας είναι μόνιμος ή ο καθένας σφάζει τα ζώα του, ή τα σφάζει κάποιος που ξέρει. Αυτό που ξέρουμε όλοι είναι ότι πρόκειται για πολύ δύσκολη δουλειά. Βαρύ το ψυχικό και σωματικό φορτίο για να λέμε μετά πόσο νόστιμη ήταν η μπριτζόλα και αν ο μάγειρας την έφτιαξε καλά.
Μη νομίζετε ότι και η λειτουργία του αποτεφρωτήρα είναι πιο εύκολη. Υπάρχει συνεχής κίνδυνος καψίματος, όχι μόνον από τις θερμές επιφάνειες και τα εξαρτήματα, αλλά και από τις μικροεκρήξεις στη μετάκαυση των καυσίμων αερίων που παράγονται. Χώρια την αηδία, σαν τα γερμανικά κρεματόρια μοιάζει η όλη διαδικασία. Συμπτωματικά και προς εξυπηρέτηση και μόνο της δημόσιας υγείας, έχω σχετική εμπειρία περιστροφικού αποτεφρωτήρα. Μετά γίνεσαι χορτοφάγος ή τουλάχιστον αυγουλοφάγος ή ψαροφάγος.

Όσο λοιπόν υπάρχουμε ως κρεατοφάγοι, ο νόμιμος χώρος σφαγής στην Ερμιονίδα, τα σφαγεία Ερμιονίδας, είναι ανάγκη. Το θέμα είναι, γιατί πρέπει να είναι δημοτικά. Ως επένδυση, ως ανάγκη, ως συμβολή στην τοπική οικονομία, για λόγους δημόσιας υγείας, ναι, να είναι δημοτικά τα σφαγεία. Γιατί όμως και ως λειτουργία; Οι πλέον κατάλληλοι και αρμόδιοι να τα λειτουργήσουν είναι οι ζωοτρόφοι και οι κρεοπώλες, που είναι και οι πελάτες των σφαγείων. Γιατί λοιπόν να μην τα νοικιάζει ο δήμος Ερμιονίδας σε κατάλληλα πρόσωπα διατηρώντας έναν ρόλο επόπτη; Άλλωστε το υγειονομικό μέρος το εξασφαλίζει ο κτηνίατρος και οι αρμόδιες υπηρεσίες.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος