αποκαλόκαι​ρο...

Αύγουτος,

μήνας διακοπών των περισσότερων και τέλος εποχής μαζί.

Χαρούμενες διακοπές, απλά κι αγαπημένα -δε θέλει κόπο, ούτε συγκεκριμένο τόπο και ποσό, θέλει τρόπο- κι ο αποχαιρετισμός θα σας φανεί... μέρος του σχεδίου!

(ως έναρξη μιάς γλυκειάς αναμονής για ξαναντάμωμα με την παιδικότητα)
ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ

Ο μπαμπάς δεν έπαιρνε άδεια

Στο Μικρό Καβούρι υπήρχε ένα πεύκο, πανύψηλο.

Στη σκιά του αισθανόσουν -πάντα- τη ζέστη πιο γλυκιά.

Στο πεύκο ήταν δεμένα με καραβόσκοινο μια κούνια και ένα αυτοσχέδιο ντους, φτιαγμένο από κουβά, έντεχνα τρυπημένο σαν σουρωτήρι.

Αυτό το πεύκο στο Μικρό Καβούρι και ένα πηγάδι στο Κίτσι, εκεί δίπλα στη Βάρη, έχουν αποτυπωθεί στη φωτογραφική μηχανή της παιδικής μνήμης.
Οι εικόνες έχουν λουστεί στο φως, εκείνο το μοναδικό φως που ο Θεός χάρισε μονάχα στη Μεσόγειο.
Οι αναμνήσεις είναι αλμυρές και το άγγιγμά τους θυμίζει εκείνη την πρώτη επαφή του αναψοκοκκινισμένου δέρματος με τη θάλασσα.
Τα καλοκαίρια έβγαζαν εισιτήριο στο μπλε λεοφωρείο.
Είχαν πάντα γέλια, φωνές και βουητό από τα ανοιχτά παράθυρα.
Τα καλοκαίρια μοιάζανε να γιορτάζουν κι αυτά κάθε Σαββατοκύριακο.

ΥΓ.:
Ο μπαμπάς δεν έπαιρνε άδεια.

Η μαμά το ίδιο.

Η θάλασσα ήταν πάντα κοντά μας.

Κυρίως, όμως, ήταν μέσα μας.
γράφει ο Γιώργος Χουδαλάκης
_______________________________________________________________________
(συνοδεύω με δανεική φωτο από explorecrete)