Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Χρεοκρατία

 
DEBTOCRACY // ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ

"Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το Debtocracy αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ θα διανέμεται δωρεάν από τα τέλη Μαρτίου χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και θα υποτιτλιστεί σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες.
 

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Στη Λίμνη της Θερμησίας


Χαραμάδες  ήλιου και οι νεογέννητες πάπιες, στις  πρώτες τους βόλτες..
Πρόταση για μια κοντινή απόδραση, το τριήμερο.

               Πληροφορίες για τη Λίμνη και τα αποδημητικά της, σε παλαιότερο αφιέρωμα

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Το αόρατο τείχος...

Βίντεο που αναρτήθηκε πριν λίγες μέρες, για το Αγαθονήσι.
Χωρίς λόγια..

Το ποια ψευδώνυμα χρησιμοποιώ στις διάφορες πρωτοβουλίες μου δεν τον ενδιαφέρει. Δεν ενδιαφέρει κανένα.

«Το ποια ψευδώνυμα χρησιμοποιώ στις διάφορες πρωτοβουλίες μου δεν τον ενδιαφέρει. Δεν ενδιαφέρει κανένα.»
  Γι’ αυτό ακριβώς είπα και ξανατόνισα ότι με τα μπλογκ και με τους μπλόγκερ υπάρχει πρόβλημα. Ότι πολλές φορές πίσω από τα μπλογκ κρύβεται ολόκληρη συγχορδία προθέσεων, και οι της Ερμιονίδας δεν τρώμε το κουτόχορτο, ή το τρώμε για πολύ λίγο.
Καλόν είναι να διαβάζεις κάνα δυο φορές τι γράφεις και να τα θυμάσαι. Όχι κατευθείαν από .........στο τηγάνι. Εννοώ τους υποβολείς.
Και επαναλαμβάνω ότι μου είσαι τελείως άγνωστος και από την υπόθεση Καταφύκι. Άλλωστε μόνον με τον Γιάννη είχα επαφή την εποχή αυτή και με κανέναν άλλον.
Κάνε λοιπόν την πρωτοβουλία σου σιωπηρώς και στο τέλος του μήνα δώσε στον υπεύθυνο αντιδήμαρχο τα αποτελέσματά σου, της εθελοντικής ανακυκλώσεώς σου και, αν κρίνει, μας τα ανακοινώνει.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ

          ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ "Η ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ"
Τα "ΠΡΑΣΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ" (με τους ξεχωριστούς κάδους για χαρτί, πλαστικό, αλουμίνιο και γυαλί) που λειτουργούν από σήμερα : 
Κ Ρ Α Ν Ι Δ Ι  
1) Άνω Πλατεία (Κάτω μέρος 1ο Δημοτικό Σχολείο)
               2) Κάτω Πλατεία (Απέναντι αό την Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ.)

Ε Ρ Μ Ι Ο Ν Η

1) Μπροστά μέρος Δημοτικού Σχολείου


2) Πλατεία με το πεύκο


Π Ο Ρ Τ Ο - Χ Ε Λ Ι

1) Δημοτικό Σχολείο

2) Λιμάνι Πορτο - Χελίου

Κ Ο Ι Λ Α Δ Α

Μπροστά από το Κοινοτικό Κατάστημα

Φ Ο Υ Ρ Ν Ο Ι

Πλατεία του χωριού

Δ Ι Δ Υ Μ Α

Απέναντι από το Κοινοτικό Κατάστημα (Μουριές)

Η Λ Ι Ο Κ Α Σ Τ Ρ Ο

Απέναντι από το ΣΟΥΠΕΡ - ΜΑΡΚΕΤ "ΦΡΑΓΚΟΣ"

Θ Ε Ρ Μ Η Σ Ι Α

Κεντρική πλατεία χωριού

 ΖΗΤΑΜΕ :

Ερμιονίτικη Μασκαράτα

Μέσα στη γενική δυσκολία και την αβεβαιότητα ,  πρέπει να διατηρούμε όσο μπορούμε το χαμόγελό μας. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν αυτό το τριήμερο να διασκεδάσουμε..
Εξάλλου μας περιμένει Σαρακοστή.
 Κυριολεκτικά και μεταφορικά...
Καλό τριήμερο
Καλές Απόκριες.

αποκριάς έκ-σταση

Προτείνει η ΄Ελλη Βασιλάκη                 Ένα εξαιρετικό κείμενο της Jiagogina

Για τη γιορτή που χάθηκε εδώ και πολλά χρόνια - και όχι μόνο από τη θλίψη και το φόβο των ημερών...

από το cd "Tα Αποκριάτικα"  της Δόμνας Σαμίου
Tούτες οι μέρες το ’χουνε, τούτες οι εβδομάδες
για να χορεύουν τα παιδιά να χαίροντ’ οι μανάδες.
Δώστε του χορού να πάει,
τούτ’ η γης θα μας εφάει.
Τούτ’ η γης που την πατούμε,
όλοι μέσα θε να μπούμε.
Xορέψετε, χορέψετε, τα νιάτα να χαρείτε,
γιατί σε τούτο το ντουνιά δε θα τα ξαναβρείτε.

Με τα μπλογκ υπάρχει πρόβλημα

Του Βασίλη Γκάτσου                     Εδώ η απάντηση του Μάκη Κατσαίτη

Το μπλογκοχόμπι, τα παρεπόμενα και τα παραλειπόμενα.

Είχα γράψει παλιότερα ότι με τα μπλογκ υπάρχει πρόβλημα και ότι και σε αυτά έχει εφαρμογή ο νόμος περί τύπου κ.λ.π.
Σήμερα πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει αυστηρότερος νόμος ειδικώς γι’ αυτά.
Η πρώτη μου εμπειρία ήταν όταν έστειλα άρθρο μου προς ανάρτηση σε γνωστό τοπικό μπλογκ όπου είχε ως όνομα επικοινωνίας alfamakis και Papadopoulos. Φυσικά και δεν γνώριζα τίποτε άλλο, και έστειλα άρθρα μου επειδή είδα ότι το μπλογκ ασχολείτο με το περιβάλλον και την ιστορία του τόπου μας και τα δημοτικά πράγματα. Φυσικά και κατανόησα ότι επικοινωνούσα ηλεκτρονικά με κάποιον κύριο Παπαδόπουλο, και εγώ φυσικά του έγγραφα όχι μόνον με πλήρες το ονοματεπώνυμό μου αλλά αυτό υπήρχε και στο email μου και φυσικά με γνώριζε και από τα βιβλία μου. Έχω 5- 6 email ιδιωτικού χαρακτήρα, οπότε δεν είναι με κανένα τρόπο δημοσιεύσιμα (άλλωστε είναι ευγενικότατα και ωραία και μη πάει το μυαλό σας κάπου αλλού), τα οποία έχουν αποστολέα Makis Papadopoulos και alfamakis. Σε όλα από κάτω τα κείμενά του έγραφε μόνο το Μάκης και το θεωρούσα φυσικό, γιατί η αλληλογραφία είχε οικείο και φιλικό χαρακτήρα. Είχα λοιπόν να κάνω με τον Μάκη Παπαδόπουλο,

"έρε και νάχαμε"... (τι θα ήμασταν;...!)

"...Εδώ πόσο πάει το στρέμμα;"(Ν.Γ.Ξυδάκης, "Καθημερινή", 31/8/2008)  

‘’...Εδώ πόσο πάει το στρέμμα; Ρωτάει τον ταβερνιάρη καθώς ρεύεται.

Ακόμα κι όταν θαυμάσει τον τόπο-τοπίο, όταν γευτεί προσώρας τα δώρα του, αυτός ο άνθρωπος σκέφτεται αμέσως πώς να ‘χε ένα οικόπεδο να χτίσει, όχι πώς να χαρεί αυτό που του προσφέρεται δωρεάν· σκέφτεται να επιβληθεί, να γίνει κυρίαρχος, σπιτούχος, ιδιοκτήτης θέας. Δεν μπορεί να αρκεστεί στα μοναδικά δώρα του καλοκαιριού, να χορτάσει μες στην απλοχωριά της αυγουστιάτικης δημοκρατίας· δεν θέλει να είναι, θέλει να έχει..."
Έλλη Βασιλάκη

Το παπάκι (@) και ιστορία του!

Με τη λέξη “παπάκι” αναφερόμαστε στο σύμβολο @ που συνοδεύει κάθε διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Ποιά η ιστορία του @ και πώς το αποκαλούν σε άλλες χώρες;
Γράφει ο Ανδρέας Σοφαντζής      Πηγή
Το 1972, ο Raymond Samuel Tomlinson, προγραμματιστής στο επάγγελμα, έστειλε το πρώτο ηλεκτρονικό μήνυμα, γνωστό σήμερα ως email χρησιμοποιώντας το σύμβολο @, για να δείξει τη θέση του παραλήπτη. Μέχρι τότε τα ηλεκτρονικά μηνύματα μπορούσαν να σταλούν σε χρήστες που χρησιμοποιούσαν τον ίδιο υπολογιστή. Ο Tomlinson, που χρησιμοποίησε μια πρότυπη συσκευή τηλετύπου, κατάλαβε ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσει ένα σύμβολο που θα διέφερε από το όνομα ώστε να μην υπάρξει καμία σύγχυση. Εντούτοις, πριν το σύμβολο αποκτήσει αυτήν την ιδιότητα στα πληκτρολόγια γραφομηχανών στο 1880 και αργότερα στα πληκτρολόγια QWERTY της δεκαετίας του ‘40, το @ είχα μια μεγάλη ιστορία της χρήσης του σε όλο τον κόσμο.
Οι γλωσσολόγοι διχάζονται ως προς το πότε εμφανίστηκε αρχικά το σύμβολο. Πολλές θεωρίες έχουν ακουστεί σχετικά με την προέλευση του.
* 6ος ή 7ος αιώνας. Μοναχοί το χρησιμοποιούσαν για να γράφουν γρηγορότερα τη λέξη ad (at στα λατινικά)

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

«Ο Γλάρος» στο Ναύπλιο

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ - ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
H εταιρία θεάτρου Pequod σε συνεργασία με το Δημοτικό θέατρο Ναυπλίου και με την ευγενική υποστήριξη της ΟΠΑΠ Α.Ε. παρουσιάζει στο θέατρο ΤΡΙΑΝΟΝ το έργο « Ο Γλάρος» του Άντον Τσέχωφ. Ένα έργο για την τέχνη, τον έρωτα, την οικογένεια, την αγάπη και την έλλειψή της, τα μεγάλα όνειρα της νεότητας και την πραγματικότητα της ενηλικίωσης. Η παράσταση, βασιζόμενη στην από το έργο συνθήκη ύπαρξης θεάτρου μέσα στο θέατρο, τοποθετεί την σκηνική δράση σ ’έναν ενιαίο χώρο, καταργώντας έτσι την απόσταση ανάμεσα σε ηθοποιούς και θεατές. Η χρήση εξάλλου του πραγματικού χώρου ως σκηνικό, ενισχύει την αίσθηση ότι δεν βρισκόμαστε σ’ ένα φανταστικό « αλλού», αλλά όλα συμβαίνουν εδώ και τώρα.
Σκηνοθεσία: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ
Μετάφραση: ΞΕΝΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Σκηνογραφική και Ενδυματολογική Επιμέλεια: ΝΙΚΟΣ ΚΟΝΙΑΡΗΣ
Επιμέλεια Κίνησης: ΒΑΣΩ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βοηθός Σκηνοθέτη: ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΑΡΙΝΟΥ

Παίζουν οι: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΡΗΣ ΑΡΜΑΓΑΝΙΔΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΕΩΡΓΑΛΑΣ, ΒΑΣΩ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΥ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΩΡΟΓΙΑΝΝΗ, ΝΙΚΟΛΙΤΣΑ ΝΤΡΙΖΗ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ, ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Η παράσταση θα παιχτεί στο θέατρο Τριανόν στις 12 και 13 Μαρτίου ( Σαββάτο-Κυριακή) και ώρα 9:15 Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ Για κρατήσεις στο τηλ.2752026461 ώρες γραφείου και στο 2752025285 δύο ώρες πριν την παράσταση.

Τσέχωφ σαν ζωντανός οργανισμός

Το φάλτσο του Μπιθικώτση

Μας το διηγήθηκε ο φίλος μας, ο Κώστας Κίτρινος που διαθέτει ένα εκπληκτικό μουσικό αρχείο. Μπορείς να του ζητήσεις τα ποιο σπάνια κομμάτια.. Τα έχει και ξέρει και την ιστορία τους. Στην περίφημη  λοιπόν μας είπε, συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη που έγινε στο Θέατρο Κεντρικόν τον Μάρτιο του 1961, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ξεκίνησε να τραγουδάει το "Σε πότισα ροδόσταμο" αλλά  το τρακ δεν τον άφησε να συνεχίσει.  Τελικά στο διάλειμμα ο Αλέκος Αλεξανδράκης έδωσε στον Μπιθικώτση ένα "ειδικό χάπι από το εξωτερικό" (ψίχα από ψωμί ήταν, δηλαδή plasebo) κι έτσι συνήλθε.
Όπως ακούσαμε, ο Γρηγόρης  κατάφερε να πει ολόκληρη αλλά φάλτσα, την πρώτη στροφή του “ροδόσταμου”, πριν εγκαταλείψει την σκηνή ψιθυρίζοντας “με συγχωρείτε πάρα πολύ, είμαι άρρωστος”...
 Στις 20 και 22 Μαρτίου του 1961, στο  θέατρο Κεντρικόν της πλατείας Κολοκοτρώνη, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά μαζί στη σκηνή, ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζηδάκις. Την ορχήστρα της Ραδιοφωνίας διηύθυνε ο Μίκης, με σολίστ στο μπουζούκι τον Μανώλη Χιώτη και τραγουδιστές τον Γρηγόρη Μπιθικώτση , τον Στέλιο Καζαντζίδη με την Μαρινέλλα , την Μαίρη Λίντα και τον Τέρη Χρυσό (στην πρώτη του εμφάνιση). Ο Μάνος Χατζηδάκις συμμετείχε φιλικά σε δύο κομμάτια παίζοντας πιάνο. Την παρουσίαση του προγράμματος έκανε η Μάρω Κοντού.
Εδώ ο Μπιθικώτσης χωρίς τράκ..
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Ποιους απειλούν τα καλάσνικοφ;

Του Σταύρου Θεοδωράκη     protagon
 Η δολοφονία των δύο νεαρών αστυνομικών στου Ρέντη απέδειξε για άλλη μια φορά ότι όλες οι ζωές δεν είναι ίδιες. Οι μόνοι που βγήκαν στους δρόμους ήταν οι συνάδελφοι τους ... που είχαν υπηρεσία. Αν οι νεαροί ήταν φίλαθλοι –μέλη κάποιας θύρας – θα είχαμε ολονύχτια μνημόσυνα. Αν ήταν φοιτητές σήμερα (και αύριο και μεθαύριο και για ένα μήνα…) δεν θα είχαμε πανεπιστήμια. Και αν ήταν ταμίες τραπεζών οι συνάδελφοι τους θα κατέβαζαν ρολά.  Η δολοφονία όμως των δύο νεαρών (22 ο ένας – 23 ο άλλος) αντιμετωπίσθηκε από τους περισσότερους εξ ημών με όλη την τυπικότητα που επιβάλλουν οι ψυχρές μας σχέσεις με την αστυνομία. Θα ήθελα να είμαστε ειλικρινείς. Αν εξαιρέσεις την ακροδεξιά και ένα κομμάτι της

Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Ερμιόνης. Εκπαιδευτικό αποκριάτικο Πρόγραμμα


Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Ταξίδι στις χωματερές..

Πρός το Λυγουριό..

Ενεργοί πολίτες Διδύμων;

Χαιρόμαστε που μπορεί να υπάρχει μια τέτοια ομάδα στα Δίδυμα.
Καταγγέλλουν όμως, χωρίς να υπογράφουν. Εύκολο!
Εμείς έτσι κι αλλιώς, δεν δημοσιοποιούμε ανώνυμες καταγγελίες, ούτε κατ επιλογή  όπως συμβαίνει συχνά στη γειτονιά μας.
Όταν δηλαδή μας κολακεύουν οι ανώνυμοι και χαϊδεύουν τα αυτιά και τις προτιμήσεις μας, τότε δεν είναι ανώνυμοι.. Αλλά όταν η καταγγελία δεν μας αρέσει..κόβεται.
Ούτε στέλνουμε mail και απαντάμε με αποστολέα και παραλήπτη τον εαυτό μας, βαπτίζοντάς τον κάθε φορά κι αλλιώς.
Αυτά θα ανησυχήσουν το γιατρό μας...

Δυό νέα παιδιά χάθηκαν


22 και 23 ετών..
Για 800 ευρώ..  Γι αυτά τα παιδιά δεν θα πούμε κουβέντα;
Ή αξίζει λιγότερο η ζωή τους;

Μισώ τους αδιάφορους.

Του Αντόνιο Γκράμσι*

«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.
Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που…συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η

Πολις

Πολιτισμός

 Αυτό που συντελείται σε μια αρχαία ελληνική πόλη και όλοι μας έχουμε ως πρότυπο την «πόλιν των Αθηναίων» και όχι την πόλιν των Αθηνών, γιατί η πόλις είναι οι πολίτες της και οι πολίτες της συνιστούν την πόλιν και όχι η θέση της και η ομορφιά της. Και πόλις είναι οι νόμοι της, η καθημερινή έμπρακτη τήρησή τους απ’ όλους. Και κύριο είναι η διαφύλαξη και ανάπτυξη του δημόσιου χώρου, της αγοράς, των δημόσιων κτηρίων, γυμνασίων, ακαδημιών, σχολών, θεάτρων, κήπων, δρόμων, χώρων συγκέντρωσης και εμπορίου, λιμανιών κ.λ.π. και όχι της ιδιωτικής κατοικίας και του οίκου. Η ευημερία εκάστου οίκου δημιουργεί υποχρεώσεις προς την πόλιν και όχι δικαιώματα και μάλιστα πέρα από τον νόμο.
Άρα, αν θέλουμε να κυριολεκτούμε, όταν λέμε ότι ασχολούμαι, φροντίζω, ενδιαφέρομαι, προάγω κ.λ.π. τον πολιτισμό στο χωριό μου, λέμε ότι παλεύω για την τήρηση των νόμων και για τον δημόσιο χώρο, όπου εκφράζονται οι κάτοικοι ως πολίτες. Και αυτό δεν έχει σχέση με τις επιμέρους δραστηριότητες, καθαριότητα, γιορτές, σύλλογοι, καρνάβαλος, γιάλια – γιάλα κ.λ.π.
Γι’ αυτό ο πολιτισμός είναι πολύ μεγάλη λέξη, τόσο μεγάλη που την έχουμε αφυδατώσει από το αρχικό της νόημα και την έχουμε κάνει πάσπαλη και καραμέλα, του συρμού δηλαδή.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

 

"Μπάμπης Ρέστοραντ" στην Αλάσκα!

Σε μία από τις πιο δύσκολες πόλεις της Αλάσκας, εκεί όπου η θερμοκρασία πέφτει το χειμώνα στους -38 βαθμούς Κελσίου, ένας ομογενής έχει δημιουργήσει τη δική του ελληνική γωνιά.

Πρόκειται για τον Χαράλαμπο Νικολαΐδη, ο οποίος είναι και ο μοναδικός Έλληνας στην πόλη Φαίρμπανκς (Fairbanks). Το "Μπάμπης Ρέστοραντ", που έχει δημιουργήσει, με καθαρά ελληνικό ύφος, προσελκύει ακόμα και τους περαστικούς, που ακούν ελληνική μουσική από τα εξωτερικά ηχεία που έχει φροντίσει να τοποθετήσει.

Σε άπταιστα ελληνικά ο κ. Νικολαΐδης, μίλησε στη συνεργάτιδα της Φωνής της Αμερικής, Αθηνά Κρικέλη, για την αγάπη του για την πατρίδα (σ.σ. Ελλάδα) και δηλώνει έτοιμος να τα παρατήσει και να τρέξει κοντά της όποτε αυτή τον καλέσει.

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Με τον αέρα..

                        
Animaris Umerus walking - June '09 from Strandbeest on Vimeo.

Τα «ΗΡΩΩΝ»

Του Βασίλη Γκάτσου
Τα «ΗΡΩΩΝ»

Είτε πιστεύουμε ότι είμαστε η συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων, είτε ότι αυτή η συνέχεια είναι ένας συλλογικός εθνικός (όχι εθνικιστικός) μύθος, ένα είναι το συμπέρασμα: Ότι πάππου προς πάππου σε κάθε χωριό και πόλη μετά το 1828 στήθηκαν ΗΡΩΑ ακολουθώντας πιστά την αρχαιοελληνική παράδοση και μάλιστα το μέγιστο εξ αυτών στο Σύνταγμα.
Το πλήρες είναι «δημόσιο σήμα Ηρώων» και παραφθαρμένο «μνήμα Ηρώων» που κατέληξε σε σκέτο «Ηρώων».
Στον επιτάφιο του Περικλή έχουμε και την ακριβή σημασία.
Η Αθηναϊκή Δημοκρατική Πολιτεία έχει ειδικό δημόσιο χώρο στην πόλη όπου θάπτονται με τιμές μόνον οι πεσόντες κατά τους επίσημους επιθετικούς και αμυντικούς πολέμους της Αθηναϊκής Πολιτείας και κανένας άλλος. Οι πεσόντες αυτοί ονομάζονται ΗΡΩΕΣ, ενώ οποιοιδήποτε άλλοι, ότι πολέμησαν ή έπεσαν σαν Ήρωες. Αν δηλαδή σε έναν πόλεμο η Αθήνα είχε ηττηθεί και κατακτηθεί, όλοι οι άρρενες έφεραν αυτό ως μεγίστη ντροπή, γιατί αφού δεν έπεσαν κατά τον πόλεμο αλλά επέζησαν είναι η ντροπή της πόλης. Χρέος τους από δω και πέρα είναι να αποτινάξουν το ζυγό του κατακτητή και να ελευθερώσουν την πόλη. Αλλά και να πέσουν κατά τη διάρκεια αυτού του αγώνα, δεν θάβονται στο δημόσιο σήμα αλλά εκτός αυτού με τιμές, σε μνημεία κ.λ.π. αλλά σαν Ήρωες. Ήρωας εξακολουθεί να είναι αυτός που έπεσε κατά τον επίσημο πόλεμο, τότε έδωσε τη ζωή του για την πατρίδα και αυτό για τους Αθηναίους ήταν η μεγίστη τιμή, ήταν ο σκοπός της ύπαρξής τους. Τα ίδια και αυστηρότερα στην Σπάρτη, όπου ο επιζών ήταν όχι μόνο ντροπή της πατρίδας του αλλά και της μάνας του.

Καλαμάτα: πρόταση του «Δικτύου Ενεργών Πολιτών» για τα απορρίμματα

econews
Η περιβαλλοντική ομάδα «Δίκτυο Ενεργών Πολιτών» κατέθεσε πρόταση στο Δήμο Καλαμάτας για τη διαχείριση απορριμμάτων, σύμφωνα με δημοσίευμα της τοπικής εφημερίδας «Ελευθερία».
Για τη συγκρότηση της πρότασης αξιοποιήθηκαν:-η εμπειρία Δήμων της χώρας  (κυρίως Ελευσίνας και Χανίων) και ευρωπαϊκών χωρών (κυρίως από Αυστρία, Γερμανία)
-οι θέσεις επιστημονικών φορέων (ΤΕΕ), συλλογικών φορέων και ΜΚΟ (όπως ΕΕΑΑ, ΕΣΔΚΝΑ, Greenpeace, Οικολογική εταιρεία ανακύκλωσης, WWF, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, Οικολογική συμπολιτεία του Μοριά, Οικολογική κίνηση Καλαμάτας)
-οι γνώσεις ειδικών επιστημόνων και εμπειρογνωμόνων
-και οι απόψεις ενεργών συμπολιτών μας που έχουν ασχοληθεί και αγωνιστεί για μια λύση του προβλήματος των απορριμμάτων με περιβαλλοντικά φιλικό τρόπο.
Οι προτάσεις του είναι οι εξής:
1.Συγκρότηση και επαναλειτουργία της διαπαραταξιακής επιτροπής του Δήμου για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Η επιτροπή θα παρακολουθεί την πορεία του προγράμματος και θα εισηγείται στα όργανα του Δήμου.
2.Συνεργασία με επιστήμονες και όλους τους φορείς, συλλόγους, οργανώσεις και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, που δραστηριοποιούνται στο θέμα των απορριμμάτων.
3.Αξιολόγηση της λειτουργίας του προγράμματος της ανακύκλωσης στο Δήμο με βάση στοιχεία.
Επανασχεδιασμός της διάταξης των μπλε κάδων, έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στις πραγματικές

Θαμμένοι κάτω από το παρελθόν;

Tου Kevin Featherstone* kathimerini
Καθώς αναμένουμε με ανυπομονησία την έλευση της άνοιξης και οι Αθηναίοι εγκαταλείπουν σιγά σιγά την πόλη, σε αναζήτηση πιο καθαρού και φρέσκου αέρα, πολλοί θα στραφούν προς την Πάρνηθα και το κτήμα Τατοΐου. Πράγματι, τα ηλιόλουστα Σαββατοκύριακα συναντά κανείς χιλιάδες κατοίκους της πρωτεύουσας να απολαμβάνουν το μαγευτικό τοπίο του κτήματος: οικογένειες να κάνουν πικνίκ, περιπατητές να περιπλανιούνται ανάμεσα στα δέντρα και τα αγριολούλουδα και δρομείς να προσπαθούν να βελτιώσουν μέχρι δυσανεξίας τη φυσική τους κατάσταση. Το κτήμα στο Τατόι μοιάζει με θαυμάσιο φυσικό μυστικό, στο βόρειο μπαλκόνι της μητρόπολης. Κατά την είσοδο και έξοδό σου από εκεί, είναι σαν να περνάς από τα πεζά ανθρώπινα πεπραγμένα στη μαγεία της Φύσης και αντίστροφα. Λίγες πρωτεύουσες του κόσμου έχουν την τύχη να φιλοξενούν έναν τέτοιο θησαυρό.
Καθώς όμως πλησιάζει κανείς στην καρδιά του κτήματος, καταλαβαίνει πολλά πράγματα για τη δυσκολία της Ελλάδας να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της. Και αυτό διότι στο κέντρο του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας βρίσκεται φυσικά το πάλαι ποτέ βασιλικό παλάτι. Εκεί, βρίσκουμε

Και πάλι για τα Δημοτικά Σφαγεία.

Του Βασίλη Γκάτσου
Δήμος – επιχειρηματίας .... δεν γίνεται, πόσο μάλλον επιχειρηματίας εκδοροσφαγέας.

Αν ήταν ιδιωτική επιχείρηση και έφτανε σε κατάσταση χρεοκοπίας, ο ιδιώτης θα έχανε χρήματα, οι τράπεζες, λόγω δανείων, θα του παίρνανε την επιχείρηση, θα του παίρνανε ακίνητα κ.λ.π. Η στενοχώρια του ιδιώτη θα ήταν μεγάλη, το ίδιο της οικογενείας του, αλλά και όλων των εργαζομένων που θα έχαναν τη δουλεία τους. Για να την κρατήσει, αρκετό διάστημα θα δούλευε και ο ίδιος και τα μέλη της οικογενείας του. Τα ξέρει ο καθένας αυτά, και ένας στους τρεις περίπου Έλληνες τα έχει υποστεί στη προσπάθειά του να στήσει και να κρατήσει μια δουλειά. Και το κυριότερο όλα αυτά θα γίνονταν σιωπηλά. Απλά κάποιοι θα μάθαιναν ότι έκλεισαν τα σφαγεία.

Αυτά λοιπόν τα Σφαγεία στηθήκανε με δημόσιο και δημοτικό χρήμα και με επιδοτήσεις. Διοικηθήκανε από αιρετούς γιατί η δημοτική επιχείρηση προφυλάσσει από την κερδοσκοπία, από τον καπιταλισμό, και δεν πίνει το αίμα του λαού. Τελικά το ήπιε και το παράπιε κατασπαταλώντας