Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

ΜΑΡΙΚΑ ΠΙΠΙΖΑ


ΜΑΡΙΚΑ  ΠΙΠΙΖΑ (1875 – 1954)


Μια από τις παλαιότερες Ελληνίδες ποιήτριες, έπειτα από τα επαναστατικά χρόνια.
Το τέλος την βρίσκει στο Γηροκομείο, συντροφεμένη από μια ωραία γάτα και μεγάλα κουτιά χαρτονένια, όπου φυλάγονταν στοίβες ολόκληρες  τα αποκόμματα των εφημερίδων με τις κριτικές των έργων της. Ο πιστός φίλος της, ένας σκύλος που λάτρευε, δεν υπάρχει πια. Πάνω στη θλίψη της η Πίπιζα του αφιέρωσε ένα χαρακτηριστικό ποίημα .
                   
                     Κοιμάσαι, και τα χάδια μου δεν σε ξυπνούνε πια,
                    ούτε τ’ ακούς τα λόγια μου, τα λόγια τα πνιγμένα
                    Σαν τρίζ’ η πόρτα, δεν θα’ρθείς κοντά μου να σταθείς
                    να με κυττούν τα μάτια σου τα παραπονεμένα.
                    Πλούτη και φτώχες είδαμε πολλές φορές μαζί,
                    πολλές φορές μοιράστηκα τον πόνο μου μαζί σου…
                    Εσύ δεν ήσουν άνθρωπος, φαρμάκι να σκορπάς,
                    αγνή, πιστή, ευγενικά περνούσε η ζωή σου…
                    Κλαμένη όταν μ’έβλεπες καθόσουνα σκυφτός,
                    και λόγιαζα πολλές φορές σκύλος να ήσουν τάχα,
                    συ ο καλός μου σύντροφος, ο φίλος ο πιστός;
                    Λιγάκι να σου μοιάζανε οι άνθρωποι  μονάχα!
                    Κοιμάσαι…Τώρα μάταια κοντά μου σε ζητώ,
                    ανώφελα στα χείλη μου πλανιέται τ’όνομά σου
                    στον κόσμο άλλο τίποτα δεν έχω ν’αγαπώ
                    όλα τα πήρες σύντροφε πιστέ, στο πέρασμά σου!

Γιάννης Λακούτσης