Σε
όλο τον βορεινό ορεινό όγκο της Ερμιονίδας, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό αποτελεί
και το φυσικό, με ό,τι σημαίνει αυτό, όριο του Τόπου μας με τον υπόλοιπο προς
την ξηρά κόσμο, η ξεχωριστή βλάστηση είναι το Βένιο, Φοινικική Αρκευθος η
επίσημη ονομασία, ενώ τα υπόλοιπα, Σχίνα, Πουρνάρια κλπ, τα συναντά κανείς και
αλλού.
Και
ξεκινά από τα Ιρια, τις Βουρλιές, και
φθάνει μέχρι τα Τσελεβίνια.
Με
μία διαφορά.
Από
τα Ιρια μέχρι το Λουκαϊτι περίπου είναι ασβεστολιθικά πετρώματα ενώ το
υπόλοιπο, οι Αδέρες κυρίως, είναι Φίλιπρα, δεν γνωρίζω την επιστημονική
ονομασία. Με την επισήμανση ότι και αυτά τα ασβεστολιθικά πετρώματα από Βορρά
και Ανατολή περιβάλλονται και πάλι από Φίλιπρα, εξ ου και ο χαρακτηρισμός της
περιοχής ως Νερομάνα
από τον Βασίλη Γκάτσο.
Να
το πω αλλιώς ο ασβεστόλιθος περιορίζεται γύρο από το χωριό Δίδυμα, το Κέλμπεση
και το Μεγαλοβούνι, ενώ από Βορά, Πελεή – Ράδο, Ανατολή, Λουκαϊτη, Νότο, Φούρνοι
– Λάζες έχουμε
Φίλιπρα.
Φίλιπρα.
Όλα
αυτά, μαζί με την Αγρια Τουλίπα στην Λεκάνη των Διδύμων δημιουργούν ένα αξιόλογο
Σύστημα που αξίζει την προσοχή μας, την μελέτη για την προστασία και πιθανή
αξιοποίηση.
Μαζί
με ό,τι άλλο υπάρχει εκεί, οι Σπηλιές στα Δίδυμα, η Μονή Αυγού, τα Μεταλεία
Ερμιόνης, εδώ
και εδώ, και πιθανόν και άλλα.
Και
τώρα τελευταία τα Φωτοβολταϊκά και οι Ανεμογεννήτριες.
Επί
πλέον η περιοχή ‘κρατά’ νερό, υπέρ αρκετό για τις λογικές ανάγκες αυτών των περιοχών.
Για
να προστατευθεί και ενδεχομένως αξιοποιηθεί όλο αυτό το σύστημα, Κεδροδάσος, Νερό
και Τουλίπα τουλάχιστον χρειάζονται πρώτα μελέτες.
Να
παραμερισθούν οι αερολογίες των κατά δήλωση ειδικών όπως αυτές της Μονοπρόσωπης
Οικολογικής Συλλογικότητας Ερμιονίδας και να αναλάβουν οι Ειδικοί.
Επιστήμονες,
που έχουν ‘φάει’ την ζωή τους σπουδάζοντας και ερευνώντας. Να μας πουν τι
είναι, τι δεν είναι, τι μπορεί και τι δεν μπορεί να γίνει.
Που
καταλήγουν σε αξιόπιστη και χρήσιμη για όλους μας επιστημονική πληροφορία.
Τέλος,
περισσότερα για την Βόρεια Ερμιονίδα, στην αντίστοιχη ετικέτα
στην αριστερή στήλη αυτού του blog.
