Την
τελευταία πενταετία ο πληθυσμός των εργαζομένων στο Κοινοβούλιο έχει
διπλασιαστεί, ενώ σε σχέση με τις αρχές της δεκαετίας του 1990 το κάθε
είδους προσωπικό που συνδέεται μισθολογικά με τη Βουλή είναι
υπερτριπλάσιο. «Ευτυχώς που δουλεύουμε με βάρδιες, αλλά και δεν χτυπάμε κάρτα, οπότε κάποιοι μπορεί να έρχονται σπανίως στα γραφεία. Διότι αν κάποια μέρα έρθουμε όλοι μαζί, όχι μόνο θα μείνουμε πολλοί όρθιοι, αλλά θα δημιουργηθεί... μποτιλιάρισμα στο Σύνταγμα και η ουρά των αυτοκινήτων που θα περιμένουν να μπουν στο υπόγειο πάρκινγκ της Βουλής θα φθάνει ως την Ομόνοια...» σχολιάζει συνδικαλιστής που δηλώνει έκπληκτος από την πληθώρα των συναδέλφων του που εμφανίστηκε μετά τις εκλογές. «Δεν είναι μόνον οι παλαιοί που είχαμε χρόνια να τους δούμε,είτε επειδή ήταν αποσπασμένοι ή εμφανίζονταν ως αποσπασμένοι, αλλά και πολλοί νέοι που δεν τους έχουμε ξαναδεί, επειδή όμως δηλώθηκαν ως μετακλητοί σε κόμματα ή γραφεία κοινοβουλευτικών αξιωματούχων προσέρχονται τώρα για να γίνουν μόνιμοι υπάλληλοι» εξηγεί ο ίδιος.
▅ Κορίνθιοι κατά Βοιωτών
Οι θέσεις των υπαλλήλων της Βουλής υπήρξαν και παραμένουν περιζήτητες αφού, πέραν της μονιμότητας που ισχύει για όλους τους διοριζόμενους στο Δημόσιο, είναι οι πλέον καλοπληρωμένοι (έχουν δικό τους μισθολόγιο και πληρώνονται 16 φορές τον χρόνο). Πρόσθετο πλεονέκτημα θεωρείται και η «όσμωση με την εξουσία», όπως απεδείχθη πριν από μερικά χρόνια όταν... απειλήθηκε απεργία από τον σύλλογο των εργαζομένων ως αντίδραση στη μετεγκατάσταση, για λόγους χωροταξικούς, ορισμένων υπηρεσιών σε κτίρια εκτός του κεντρικού Μεγάρου. Το καθεστώς των προσλήψεων στη Βουλή είναι από ετών μια κλασική υπόθεση αδιαφάνειας και «βολέματος ημετέρων». Εν είδει ανεκδότου, μάλιστα, λέγεται ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1980 η «διαχωριστική γραμμή» στον σύλλογο των υπαλλήλων ήταν μεταξύ των Κορινθίων και των Βοιωτών που οι μεν είχαν διοριστεί επί προεδρίας του Κωνσταντίνου Παπακωνσταντίνου και οι δε επί προεδρίας Δημητρίου Παπασπύρου. Το «προνόμιο» να γίνονται ουσιαστικά οι προσλήψεις υπαλλήλων στη Βουλή με αποφάσεις του Προέδρου του Σώματος διατηρήθηκε και τα επόμενα χρόνια, αν και, προϊόντος του χρόνου και αρχής γενομένης επί προεδρίας Τσαλδάρη, το «βόλεμα» έλαβε «διακομματικό» χαρακτήρα. Και συνέβαλε, μεταξύ άλλων, στο να αποκτήσουν την ιδιότητα του υπαλλήλου της Βουλής πάμπολλοι συγγενείς και συνεργάτες αξιωματούχων: από τις γραμματείς των κκ. Γ. Παπανδρέου και Κ. Καραμανλή ως τη θυγατέρα του κ. Δ. Σιούφα, όπως και να εμφανιστεί στις τελευταίες συνδικαλιστικές εκλογές ψηφοδέλτιο από τον χώρο της Αριστεράς που κατέγραψε «ένα αξιοπρεπές 10%».
▅ Πώς βολεύονται τα «δικά μας παιδιά»
Ολα τα προηγούμενα χρόνια σε ελάχιστες περιπτώσεις ίσχυσε αντικειμενικό σύστημα προσλήψεων, ενώ η εκπλήρωση των υποσχέσεων για εφαρμογή των διαδικασιών του ΑΣΕΠ που θεσπίστηκαν κάποια στιγμή περί το 2000, αναβάλλεται συνεχώς. Αντ΄ αυτού, με αποφάσεις των εκάστοτε προέδρων προσλαμβάνεται ανεξέλεγκτα προσωπικό ιδιωτικού δικαίου με συμβάσεις είτε ορισμένου είτε αορίστου χρόνου, όπως συνέβη κατά κόρον επί προεδρίας της κυρίας Αννας Μπενάκη-Ψαρούδα όταν έγινε γνωστό ότι προσελήφθη πληθώρα τέκνων υψηλόβαθμων δικαστικών λειτουργών και της τότε ηγεσίας της ΕΛΑΣ. Την ίδια
ώρα οι περισσότερες θέσεις
μονίμου προσωπικού καλύπτονται με τη μονιμοποίηση μετακλητών ή και
αποσπασμένων υπαλλήλων που υπηρετούν στα γραφεία των κομμάτων και
διαφόρων άλλων αξιωματούχων του Κοινοβουλίου, μια πρακτική που
ακολουθήθηκε αρκετές φορές, αλλά εφαρμόστηκε με τον πλέον προκλητικό
τρόπο το τελευταίο διάστημα. Με τροποποίηση του υπηρεσιακού
κανονισμού, η οποία ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 2008, προβλέφθηκε ότι
όσοι υπηρέτησαν ως μετακλητοί υπάλληλοι στα κόμματα ή στον πρόεδρο και
στους αντιπροέδρους της Βουλής αποκτούσαν δικαίωμα μονιμοποίησης, ακόμη
και αν η υπηρεσία τους διήρκεσε... μία ημέρα. Η ρύθμιση μάλιστα είχε
όχι μόνον αναδρομικό χαρακτήρα, αφού κάλυπτε όλους όσοι είχαν προσληφθεί
από το 2004, αλλά και... μελλοντικό, καθώς επέκτεινε το δικαίωμα ως
το τέλος της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου (εν προκειμένω ως
τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου), ενώ η χρήση του μπορεί να γίνει ως και
τρεις μήνες μετά, που στην πράξη σημαίνει ως τις αρχές του 2010,
οπότε επίκεινται και άλλες προσλήψεις. ▅ Κορίνθιοι κατά Βοιωτών
Οι θέσεις των υπαλλήλων της Βουλής υπήρξαν και παραμένουν περιζήτητες αφού, πέραν της μονιμότητας που ισχύει για όλους τους διοριζόμενους στο Δημόσιο, είναι οι πλέον καλοπληρωμένοι (έχουν δικό τους μισθολόγιο και πληρώνονται 16 φορές τον χρόνο). Πρόσθετο πλεονέκτημα θεωρείται και η «όσμωση με την εξουσία», όπως απεδείχθη πριν από μερικά χρόνια όταν... απειλήθηκε απεργία από τον σύλλογο των εργαζομένων ως αντίδραση στη μετεγκατάσταση, για λόγους χωροταξικούς, ορισμένων υπηρεσιών σε κτίρια εκτός του κεντρικού Μεγάρου. Το καθεστώς των προσλήψεων στη Βουλή είναι από ετών μια κλασική υπόθεση αδιαφάνειας και «βολέματος ημετέρων». Εν είδει ανεκδότου, μάλιστα, λέγεται ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1980 η «διαχωριστική γραμμή» στον σύλλογο των υπαλλήλων ήταν μεταξύ των Κορινθίων και των Βοιωτών που οι μεν είχαν διοριστεί επί προεδρίας του Κωνσταντίνου Παπακωνσταντίνου και οι δε επί προεδρίας Δημητρίου Παπασπύρου. Το «προνόμιο» να γίνονται ουσιαστικά οι προσλήψεις υπαλλήλων στη Βουλή με αποφάσεις του Προέδρου του Σώματος διατηρήθηκε και τα επόμενα χρόνια, αν και, προϊόντος του χρόνου και αρχής γενομένης επί προεδρίας Τσαλδάρη, το «βόλεμα» έλαβε «διακομματικό» χαρακτήρα. Και συνέβαλε, μεταξύ άλλων, στο να αποκτήσουν την ιδιότητα του υπαλλήλου της Βουλής πάμπολλοι συγγενείς και συνεργάτες αξιωματούχων: από τις γραμματείς των κκ. Γ. Παπανδρέου και Κ. Καραμανλή ως τη θυγατέρα του κ. Δ. Σιούφα, όπως και να εμφανιστεί στις τελευταίες συνδικαλιστικές εκλογές ψηφοδέλτιο από τον χώρο της Αριστεράς που κατέγραψε «ένα αξιοπρεπές 10%».
▅ Πώς βολεύονται τα «δικά μας παιδιά»
Ολα τα προηγούμενα χρόνια σε ελάχιστες περιπτώσεις ίσχυσε αντικειμενικό σύστημα προσλήψεων, ενώ η εκπλήρωση των υποσχέσεων για εφαρμογή των διαδικασιών του ΑΣΕΠ που θεσπίστηκαν κάποια στιγμή περί το 2000, αναβάλλεται συνεχώς. Αντ΄ αυτού, με αποφάσεις των εκάστοτε προέδρων προσλαμβάνεται ανεξέλεγκτα προσωπικό ιδιωτικού δικαίου με συμβάσεις είτε ορισμένου είτε αορίστου χρόνου, όπως συνέβη κατά κόρον επί προεδρίας της κυρίας Αννας Μπενάκη-Ψαρούδα όταν έγινε γνωστό ότι προσελήφθη πληθώρα τέκνων υψηλόβαθμων δικαστικών λειτουργών και της τότε ηγεσίας της ΕΛΑΣ. Την ίδια
Το ζήτημα αυτό θα είχε ενδεχομένως περάσει απαρατήρητο, αν με την προκήρυξη των εκλογών, αλλά και αμέσως μετά τη διενέργειά τους, δεν είχε σπεύσει να υποβάλει αίτηση για μονιμοποίηση πλειάδας συνεργατών του τέως προέδρου της Βουλής κ. Δ. Σιούφα. Ανάμεσά τους ήταν και πρόσωπα που κατείχαν πολιτικές θέσεις, όπως ο ως πρόσφατα γενικός γραμματέας κ. Ν. Στεφάνου καθώς και ο ειδικός γραμματέας κ. Δ. Παπαγιάννης, αλλά και συγγενικά τους πρόσωπα. Μαζί τους βεβαίως δεν έχασαν την ευκαιρία να κάνουν χρήση του προνομιακού δικαιώματος και υπηρετούντες ως μετακλητοί στα γραφεία αντιπροέδρων, αλλά και στις κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων, με ή χωρίς τη συναίνεση των προϊσταμένων τους, η οποία δεν είναι πλέον απαραίτητη.
Μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε από τις προκλητικές αυτές μονιμοποιήσεις, ο κ. Πετσάλνικος ανακοίνωσε ότι εφεξής οι προσλήψεις θα γίνονται μέσω ΑΣΕΠ, αν και με την υπερδιόγκωση του πληθυσμού των υπαλλήλων που παρατηρείται αρκετοί αμφιβάλλουν ότι για τα πολλά επόμενα χρόνια θα παραστεί πραγματική ανάγκη για νέους διορισμούς, όταν μάλιστα ο θεσμός των μετακλητών παραμένει αλώβητος. ▅ Διαβούλευση για τους «ημετέρους»
Από τον... πειρασμό της τακτοποίησης «ημετέρων» δεν ξέφυγε ούτε το ΠαΣοΚ, παρά το γεγονός ότι πριν από ενάμιση χρόνο πρωτοτύπησε, εφαρμόζοντας όσα υπόσχεται ότι θα ισχύουν για όλο το Δημόσιο τώρα που είναι στην κυβέρνηση, στην κάλυψη ορισμένων θέσεων μετακλητών υπαλλήλων με ανοικτή και διαφανή διαδικασία μέσω του Διαδικτύου.
Την άνοιξη του 2008, συγκεκριμένα, έγινε δημόσια προκήρυξη για οκτώ κενές θέσεις συνεργατών στην «πράσινη» Κοινοβουλευτική Ομάδα, οι οποίες όντως πληρώθηκαν από ισάριθμους νέους που δεν ήταν «κολλητοί» και διέθεταν αυξημένα προσόντα, όπως η κατοχή τίτλων σπουδών και η γνώση ξένων γλωσσών. Ανάλογη προκήρυξη, ωστόσο, που έγινε έναν χρόνο αργότερα για άλλες τέσσερις κενωθείσες θέσεις, δεν κατέληξε στο ίδιο ευτυχές αποτέλεσμα αφού, παρ΄ ότι εστάλησαν εκατοντάδες βιογραφικά, η διαδικασία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ καθώς προτιμήθηκε η «πεπατημένη» του βολέματος «ημετέρων». Τον περασμένο Αύγουστο και ενώ η ατμόσφαιρα μύριζε πρόωρες εκλογές, οι θέσεις καλύφθηκαν στο «άψε σβήσε» από υπαλλήλους που ως τότε υπηρετούσαν στην Ιπποκράτους, με προφανή σκοπό να αποκτήσουν δικαίωμα μονιμοποίησης στη Βουλή, κατ΄ εφαρμογήν της «ρύθμισης Σιούφα», όπερ και εγένετο, όπως επιμένουν ασφαλείς πληροφορίες. Εκατοντάδες είναι οι θέσεις μετακλητών υπαλλήλων που προβλέπεται να υπηρετούν στα κόμματα και στα γραφεία των νυν και τέως κοινοβουλευτικών αξιωματούχων.
▅ Τα «δικαιώματα» των κομμάτων
Στο γραφείο του Προέδρου της Βουλής, ειδικότερα, προβλέπονται 13 θέσεις, στις οποίες πρέπει να προστεθούν και άλλες 10 που ορίζονται για τα γραφεία του γενικού γραμματέα και του ειδικού γραμματέα οι οποίοι δεν είναι παρά συνεργάτες του Προέδρου. Πέντε είναι οι θέσεις για το γραφείο ενός εκάστου από τους επτά αντιπροέδρους, ενώ επτά προβλέπεται να υπηρετούν στα γραφεία πρώην προέδρων της Βουλής. Σε ό,τι αφορά τα κόμματα, ο αρχηγός του πρώτου κόμματος έχει 10 θέσεις, του δεύτερου εννέα, του τρίτου έξι και των υπολοίπων από πέντε, ενώ προβλέπονται επιπλέον θέσεις ανάλογα με την κοινοβουλευτική δύναμη κάθε κόμματος, που ορίζονται σε τέσσερις για κάθε 50 βουλευτές. Σημειώνεται ότι κατά τον Κανονισμό της Βουλής οι προβλεπόμενες θέσεις για τα γραφεία των κομμάτων μπορεί να καλύπτονται είτε με μετακλητούς είτε με αποσπασμένους υπαλλήλους της Βουλής. Οπως πληροφορείται όμως «Το Βήμα», η σχετική ρύθμιση καταστρατηγείται αφού, λόγω της πληθώρας των υπαλλήλων, όσοι από τους τελευταίους υπηρετούν ή είναι «χρεωμένοι» στα κόμματα δεν προσμετρούνται στην πλήρωση των μετακλητών θέσεων, οι οποίες είναι περισσότερο από περιζήτητες, καθώς έχουν στην πράξη αναδειχθεί το καλύτερο «παράθυρο» για να γίνει κανείς μόνιμος υπάλληλος στη Βουλή. Μετακλητούς υπαλλήλους, τέλος, οι οποίοι όμως έχουν εξαιρεθεί της μονιμοποίησης, μπορεί να προσλαμβάνουν πρώην πρωθυπουργοί (προβλέπονται τέσσερις θέσεις), όπως και (από έναν) οι πρώην αντιπρόεδροι της κυβέρνησης και οι διατελέσαντες αρχηγοί κομμάτων.
Ποιος διόρισε τους περισσότερους
* Στις 20.8.1991 (προεδρία Αθανασίου Τσαλδάρη ) οι συνολικά «κατεχόμενες θέσεις» υπαλλήλων ήταν 571 (504 τακτικοί και 67 προσωπικό ιδιωτικού δικαίου).
* Στις 20.8.1994 (αρχή της προεδρίας του κ. Απ. Κακλαμάνη ) οι κατεχόμενες θέσεις ήταν 710 (592 τακτικοί και 118 προσωπικό ιδιωτικού δικαίου).
* Στις 30.4.2004 (σύμφωνα με τα στοιχεία που εμφανίζονται στον τελευταίο προϋπολογισμό της τελευταίας και υπερδεκαετούς θητείας του κ. Κακλαμάνη, κατά την οποία έγιναν μεγάλα «ανοίγματα», όπως η καθιέρωση της Βουλής των Εφήβων, οι επισκέψεις μαθητών στο Κοινοβούλιο, η δημιουργία του διαδικτυακού κόμβου, καθώς και η λειτουργία βρεφονηπιακού σταθμού, αλλά και τηλεοπτικού σταθμού), οι συνολικά κατεχόμενες θέσεις προσωπικού ανήλθαν σε 824 (646 τακτικοί, 47 μετακλητοί και 131 ιδιωτικού δικαίου).
* Στις 31.5.2006 (επί προεδρίας της κυρίας Αννας Μπενάκη-Ψαρούδα) οι κατεχόμενες θέσεις εκτινάχθηκαν σε 1.305 (710 τακτικοί, 74 μετακλητοί και 521 ιδιωτικού δικαίου).
* Στις 31.5.2009 (όπως καταγράφεται στον τελευταίο προϋπολογισμό και καλύπτει ένα μέρος της θητείας του τέως προέδρου κ. Δ. Σούφα, αλλά όχι την τελευταία περίοδο κατά την οποία έγιναν δεκάδες «τακτοποιήσεις» που μπορεί να φθάσουν τις εκατοντάδες ως το τέλος του χρόνου, οπότε ισχύουν οι ευνοϊκές ρυθμίσεις για μονιμοποίηση μετακλητών) η ανοδική πορεία συνεχίστηκε και έτσι οι συνολικά κατεχόμενες θέσεις έφθασαν τις 1.514
(743 τακτικοί, 101 μετακλητοί και 670 προσωπικό ιδιωτικού δικαίου). Αν, μάλιστα, προστεθούν σε αυτές και άλλες 64 θέσεις που αναφέρονται ως «κενές δεσμευμένες» και αφορούν μετακλητούς και αποσπασμένους υπαλλήλους, ο συνολικός αριθμός των υπαλλήλων είναι βέβαιο ότι υπερβαίνει τους 1.600 και άρα είναι υπερτριπλάσιος όσων υπηρετούσαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
