Ο γνωστός ποιητής Μιχάλης
Γκανάς έγραψε μια σειρά από μικρές και πολύ μικρές ιστορίες όπως δηλώνει και ο
υπότιτλος του βιβλίου που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μελάνι. Είναι
πράγματι μικρές οι ιστορίες του και ο τίτλος είναι χαρακτηριστικός: γυναικών.
Οι πρωταγωνίστριες είναι οι γυναίκες κάθε ηλικίας που ο συγγραφέας κάποιες συναντά (στην ιστορία: διαβάζει ένα βιβλίο) αρκετές υμνεί (Κυμοθόη, Καρμέλα) αλλά συνήθως αφήνει να αφηγηθούν οι ίδιες την ιστορία τους. Εκείνος απλώς επιχειρεί για άλλη μια φορά το πολύ απλό και μαζί ακατόρθωτο για κάθε άντρα: να δρασκελίσει τους δρόμους του μυαλού και της ψυχής τους. Το κέντρο βάρους πάντως δεν είναι η ερωτική ζωή τους. Οι γυναίκες που ζωνταντεύουν μέσα στις λιγότερες από εκατό σελίδες του βιβλίου είναι άλλοτε πανέμορφες, άλλοτε νέες, άλλοτε γερασμένες πρόωρα ή και τσακισμένες από τη ζωή. Μικρές και μεγάλες απογοητεύσεις, μικροχαρές, χαμένες ευκαιρίες, νοσταλγία, και συχνά μια ήρεμη ενατένιση της ζωής που γαληνεύει και τον αναγνώστη είναι αυτά που συναντάμε στις ιστορίες του Μιχάλη Γκανά. Με ιδιαίτερη εμβάθυνση στον τρόπο που σκέφτονται οι ηρωίδες του και μεγάλη σημασία στον τρόπο που μιλούν με συχνές τις αναφορές στις μνήμες από την ιδιαίτερη πατρίδα του συγγραφέα, την Ήπειρο.
Διαβάστε ένα απόσπασμα από την ιστορία: κοιτάζει τα χέρια της
...Τα κοιτάζει κλεφτά και βλέπει μια σκουριά από καφέ στο δεξί. Σηκώνεται και πάει στο μπάνιο, πιάνει το μοσχοσάπουνο και πλένει τα χέρια της. Τα πλένει, τα ξαναπλένει, δεν λέει ν' αφήσει το σαπούνι, της αρέσει έτσι που γλιστρούν απαλά το ένα μέσα στο άλλο, «κοίτα», λέει «που μ' έβαλαν να τα χαϊδέψω θέλοντας και μη, τα σκασμένα» και γελάει από μέσα της που δεν την κοιτάνε τώρα όπως πριν, χαμένα μέσα στους αφρούς και τα χάδια, σαν να έχουν κλείσει τα μάτια, μην τους πάει σαπούνι και τα πάρουν τα δάκρυα.
Εκδόσεις Μελάνι, 2010
Οι πρωταγωνίστριες είναι οι γυναίκες κάθε ηλικίας που ο συγγραφέας κάποιες συναντά (στην ιστορία: διαβάζει ένα βιβλίο) αρκετές υμνεί (Κυμοθόη, Καρμέλα) αλλά συνήθως αφήνει να αφηγηθούν οι ίδιες την ιστορία τους. Εκείνος απλώς επιχειρεί για άλλη μια φορά το πολύ απλό και μαζί ακατόρθωτο για κάθε άντρα: να δρασκελίσει τους δρόμους του μυαλού και της ψυχής τους. Το κέντρο βάρους πάντως δεν είναι η ερωτική ζωή τους. Οι γυναίκες που ζωνταντεύουν μέσα στις λιγότερες από εκατό σελίδες του βιβλίου είναι άλλοτε πανέμορφες, άλλοτε νέες, άλλοτε γερασμένες πρόωρα ή και τσακισμένες από τη ζωή. Μικρές και μεγάλες απογοητεύσεις, μικροχαρές, χαμένες ευκαιρίες, νοσταλγία, και συχνά μια ήρεμη ενατένιση της ζωής που γαληνεύει και τον αναγνώστη είναι αυτά που συναντάμε στις ιστορίες του Μιχάλη Γκανά. Με ιδιαίτερη εμβάθυνση στον τρόπο που σκέφτονται οι ηρωίδες του και μεγάλη σημασία στον τρόπο που μιλούν με συχνές τις αναφορές στις μνήμες από την ιδιαίτερη πατρίδα του συγγραφέα, την Ήπειρο.
Διαβάστε ένα απόσπασμα από την ιστορία: κοιτάζει τα χέρια της
...Τα κοιτάζει κλεφτά και βλέπει μια σκουριά από καφέ στο δεξί. Σηκώνεται και πάει στο μπάνιο, πιάνει το μοσχοσάπουνο και πλένει τα χέρια της. Τα πλένει, τα ξαναπλένει, δεν λέει ν' αφήσει το σαπούνι, της αρέσει έτσι που γλιστρούν απαλά το ένα μέσα στο άλλο, «κοίτα», λέει «που μ' έβαλαν να τα χαϊδέψω θέλοντας και μη, τα σκασμένα» και γελάει από μέσα της που δεν την κοιτάνε τώρα όπως πριν, χαμένα μέσα στους αφρούς και τα χάδια, σαν να έχουν κλείσει τα μάτια, μην τους πάει σαπούνι και τα πάρουν τα δάκρυα.
Εκδόσεις Μελάνι, 2010
