Στο καταφύγιο του Λέοναρντ Κοέν

Από τον Γιάννη Παπαϊωάννου Photo Κώστας Πηγαδάς
e-go 

Tο φθινόπωρο του 1960, o τραγουδιστής Λέοναρντ Κοέν έφτασε στην Υδρα. Αμέσως τον μαγνήτισε η αύρα του νησιού. Εχοντας μια μικρή κληρονομιά 1.500 δολαρίων, που του είχε αφήσει η γιαγιά του, έψαξε να βρει ένα σπίτι για να μπορέσει έτσι να περάσει περισσότερο χρόνο στο νησί που τόσο τον γοήτευσε. Χάρη στη βοήθεια του Δημήτρη Γασούμη, ο οποίος στάθηκε δίπλα στον καλλιτέχνη ως μεταφραστής, σύμβουλος και μάρτυρας της πράξης, βρέθηκε ένα παλιό σπίτι πάνω στον λόφο της Υδρας που σύντομα έγινε δικό του. Οπως θα δηλώσει αργότερα ο Κοέν, αυτή ήταν η πιο έξυπνη απόφαση που πήρε ποτέ στη ζωή του. Εκείνα τα χρόνια η Υδρα ήταν ένα μέρος μοναξιάς. Ο μόνος ήχος που κατάφερνε να σπάει την ησυχία ήταν το βραδύ βάδισμα των γαϊδουριών, ζεστό νερό δεν υπήρχε και τη νύχτα φώτιζαν μόνο οι λάμπες κηροζίνης. Σε αυτό το πρωτόγονο περιβάλλον ο Κοέν βρήκε το μέρος που θα χάριζε ειρήνη στην ψυχή του.
Από τη στιγμή που εγκαταστάθηκε, ο μεγάλος καλλιτέχνης δεν άλλαξε τίποτα σε τούτο το όμορφο οίκημα του 19ου αιώνα. Αντιθέτως, διατήρησε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του σπιτιού, του κήπου, της βεράντας και της διακόσμησης του χώρου. Οπως τα περισσότερα κτίσματα της Υδρας, έτσι και το σπίτι του Κοέν διατηρεί τη νησιώτικη αρχιτεκτονική του, μοιάζει με θερινό αρχοντικό σε λιτές γραμμές και, γενικά, χαρακτηρίζεται από μια γλυκιά αρμονία και καλαισθησία. Η λουλουδιασμένη αυλή του, οι εσωτερικές και εξωτερικές σκάλες του, τα διαφορετικά επίπεδά του, αλλά και η λιτή επίπλωση και διακόσμηση των δωματίων, το κάνουν, αν μη τι άλλο, να φαντάζει αξεπέραστο στον χρόνο. O ποτε το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις του, ο Κοέν επιστρέφει με μυστικότητα σε αυτό. Το παλιό, αλλά καλοδιατηρημένο πέτρινο σπίτι με την απλή διακόσμηση αποτελεί καταφύγιο για τον ίδιο και ξεχωρίζει για το λευκό χρώμα που κυριαρχεί σε όλους τους χώρους του. Μπαίνοντας από την
αυλόπορτα, μια έκπληξη περιμένει τον επισκέπτη, αφού τίποτα στον εξωτερικό μαντρότοιχο δεν μπορεί να τον προϊδεάσει για τον μικρό παράδεισο που θα συναντήσει μέσα. Από την κvεντρική είσοδο εισέρχεται σε έναν πανέμορφο και μεγάλο κήπο. Το πέτρινο σπίτι ξεχωρίζει για τους μεγάλους χώρους και τα ψηλά ταβάνια με τους μονοκόμματους, ακατέργαστους και ακανόνιστους κορμούς που στηρίζουν την καλαμοσκεπή. Ο χώρος της κρεβατοκάμαρας είναι ενιαίος με εκείνον της τραπεζαρίας. Στο υπνοδωμάτιο των ξένων πρωταγωνιστούν τα παραδοσιακά διακοσμητικά στοιχεία, αλλά το κρεβάτι, που αποτελείται από ένα παχύ στρώμα τοποθετημένο κατευθείαν στο πάτωμα και καλυμμένο με μια πλούσια κουνουπιέρα, παραπέμπει σε ανατολίτικο ύφος. Τα περισσότερα έπιπλα είναι χτιστά σε λευκό χρώμα και όσα δεν είναι ενιαία με τους τοίχους είναι παραδοσιακά υδραίικα. Στην κουζίνα έχει διατηρηθεί η λεγόμενη παραστιά, η κεντρική εστία, δηλαδή, και είναι διαμορφωμένη έτσι ώστε να χρησιμοποιείται και σήμερα. Τα διάφορα σκεύη, κρεμασμένα γύρω γύρω από την εστία, μαρτυρούν την απλή, αλλά συνάμα δημιουργική καθημερινή ενασχόληση του ιδιοκτήτη με το μαγείρεμα.
Υπόλοιπες φωτογραφίες εδώ