Του Γιάννη Λακούτση
«Ο Σπετσιώτης»
« Ο Σπετσιώτης», ήταν ο
τίτλος του περιοδικού που εξέδιδαν οι μαθητές της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών από το 1930. Τα δυο πρώτα φύλλα
τυπώνονται σε μεγάλο σχήμα, σε πολύγραφο. Τον Δεκέμβριο του 1931
εκδίδεται το πρώτο φύλλο τυπωμένο σε
τυπογραφείο και μάλιστα στο τυπογραφείο της Σχολής. « Η Σχολή μας διέθεσε
εφέτος, εκτός των άλλων, και ένα μικρό τυπογραφείο όπου θα τυπώνουμε εμείς οι
ίδιοι το περιοδικό μας. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, να βγαίνει
δηλαδή μαθητικό περιοδικό από τυπογραφείο της Σχολής του…» Το περιοδικό
κυκλοφόρησε 12 τεύχη από τον Δεκέμβριο
του 1931 μέχρι τον Ιούνιο του 1938. Εκεί σταματά και η έκδοσή του. Ύστερα από
σιωπή τόσον ετών επανεκδίδεται το 1955 άγνωστο
όμως μέχρι πότε. Ο στόχος του
περιοδικού αναφέρεται στο πρώτο τεύχος. « …με την ευγενική άμιλλα που
θ’αναπτυχθεί μεταξύ μας, θ’αρχίσει ν’ ασκείται ο καθένας εις το να γράφει και
αν τυχόν κρύβει μέσα του κανένα τάλαντον το περιοδικό θα τον βοηθήσει να το
καλλιεργήσει. Αυτός είναι και ο σκοπός του περιοδικού μας που αργότερα θα είναι
μια ευχάριστη ανάμνησις των μαθητικών μας χρόνων…»
Στο περιοδικό δημοσιεύονται
συνεργασίες μαθητών, ποιήματα, διηγήματα, εκθέσεις, καθώς και ξενόγλωσσα
κείμενα. Στις τελευταίες σελίδες κάθε τεύχους υπάρχουν περιγραφές δραστηριοτήτων. Επίσης
δημοσιεύονται φωτογραφίες από αθλητικές
εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, ακόμα και φωτογραφίες από εκδρομές στην
Κόστα, στα μεταλλεία
Ερμιόνης κ.α.
Ένα ανέκδοτο ποίημα που
δημοσιεύεται στο τεύχος του Μαρτίου 1932, είναι του ποιητή Γεωργίου Στρατήγη, βρέθηκε
στα αρχεία του αείμνηστου ιδρυτή της Σχολής Σ.Ανάργυρου και είναι το παρακάτω:
ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΠΑΛΑΤΙ
Στον μεγάλο του Νησιού μας
Ευεργέτη και τιμημένο φίλο
μου
κ. Σωτήριον Ανάργυρον
Γνωρίζετε στων Πεύκων το
Νησί,
Στο πιο όμορφο του Αιγαίου
μας καμάρι,
Πούχω πατρίδα μου ένδοξη
χρυσή,
Και μυρωδιά το λούζουν
περισσή,
Η αγράμπελη, το σκίνο, το
θυμάρι,
Γνωρίζετε στων πεύκων το Νησί;
Το μαγικό μαρμάρινο Παλάτι
Όπου θαρρείς, με κάποια
περηφάνια
Προβάλλει από του πελάγου τα
πλάτη
Κυψώνοντας το μέτωπο στα
ουράνια
Μαγεύει την ψυχή σου και το
μάτι
Το μαγικό Μαρμάρινο Παλάτι
Ποιος τωχει χτίσει ατράνταχτο
γερό,
Και σαν βουνό, λες, δεν
φοβάται αιώνια
Ούτε του χρόνου το άσπλαχνο
φτερό,
Ούτε και την ορμή την
Ποσειδώνια,
Ούτε τον άγριο του Αίολου
χορό
Ποιος τωχει χτίσει ατράνταχτο
γερό;
Ο Ρήγας του πελάγου μέσα εκεί
Σαν απαλό τον νανουρίζει
κύμα,
Μήπως με της Νεράιδας
κατοικεί
Και ξεκουράζει το θεϊκό του
βήμα,
Ενώ χοροί τον ψάλλουν
νυμφικοί,
Το Ρήγα του Πελάγου μέσα εκεί;
Ούτε Κυκλώπων τωχτισε
αγκωνάρι,
Ούτε και δράκος το φυλάει κι
Αράπης
Κάθε καρφί, θεμέλιο, αρμό,
λιθάρι,
Τάδεσε αιώνια ο Μάγος της
αγάπης
Και μοιάζει σα Κυκλώπων
αγκωνάρι.
Είναι θνητό για τους ανθρώπους
χτίριο
Που ευτυχισμένη τους χαρίζει
υγεία.
Αυτό είναι το βαθύ του το
μυστήριο
Κι αν κρύβει κάτι μέσα θείο,
σωτήριο
Είναι γιατί η θεά φιλανθρωπία
Θεμελίωσε το ανθρώπινο αυτό
χτίριο!..
Γεώργιος
Στρατήγης
