Η Μεσσηνία είχε τύχη. Ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος είχε
αγάπη για τον τόπο του και όραμα και υπομονή. Το δημιούργημά του, το
Costa Navarino, έγινε ο άξονας γενικής προόδου και δημιουργίας όλης της
Μεσσηνίας. Τώρα επενδύει τεράστια ποσά, ώστε να τριπλασιάσει τις
εγκαταστάσεις του. Οι αφίξεις στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας στα ύψη. Η
μεταποίηση της αγροτικής παραγωγής προωθείται διεθνώς μέσα από το Costa
Navarino, το οποίο σε λίγα χρόνια θα αυξήσει το προσωπικό του σε πάνω
από 3000 άτομα 12μηνης απασχόλησης. Ο τουρισμός και στα γύρω μέρη
φουντώνει. Δημοτικές αρχές, κάτοικοι, συντελούν σε αυτή τη δημιουργική
ανάπτυξη. Η Καλαμάτα φιλοξενεί εκδηλώσεις διεθνούς επιπέδου. Η Μεσσήνη
και το αρχαίο της θέατρο γίνονται η Επίδαυρος του Νότου. Δίπλα τους η
Ολυμπία, ο ναός του Απόλλωνα στις Βάσσες, η παραδοσιακή άγρια και
επιβλητική Μάνη. Δύο βήματα ο Ταΰγετος και η Σπάρτη. Μεθώνη, Κορώνη.
Παντού ζεστές παραλίες.
Και η Ερμιονίδα είχε
τύχη. Και αυτή διαθέτει το ΑΜΑΝΖΟΕ, το Kilada Hills που επεκτείνονται.
Έχει Πόρο, Ύδρα, Σπέτσες κοντά της, Επίδαυρο, Ναύπλιο, Μυκήνες, Άργος,
Τίρυνθα. Και για κατοίκους πλήθος οικονομικών παραγόντων ντόπιων και
ξένων.
Μπορούμε λοιπόν να έχουμε μια παρόμοια καλή πορεία.
Αν
αυτή η καλή πορεία έχει ως αναγκαία συνθήκη το να κατέβουν ήδη 5
"παρατάξεις" στις Δημοτικές Εκλογές χωρίς να αποκλείεται να δούμε και
έκτη, έ, αυτά μόνον στην Ερμιονίδα συμβαίνουν. Μόνο η προσπάθεια, ώστε
να διαφοροποιηθούν τα προεκλογικά προγράμματα για να μη μοιάζουν μεταξύ
τους, είναι σπαζοκεφαλιά. Ήδη μπερδεύουμε τις ονομασίες και τα αρχικά
των "παρατάξεων". Όταν δε επανδρωθούν και με καμιά 500αριά υποψηφίους
τότε πάμε για ρεκόρ Γκίνες. Τέτοιο ταράκουλο θα πάθουμε οι ψηφοφόροι,
που θα ψηφίσουμε με κλήρωση ή παίζοντας αμπεμπαμπλόμ και κορμπανιά.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
