Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Ευχαριστούμε τον Κώστα Αρβανίτη

Του Ανδρέα Πετρουλάκη
 
Η χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας δεν είναι πια χαμένη. Ευτυχώς την τελευταία στιγμή, και εκεί που φαινόταν ότι οριστικά όλοι εμείς ανεξαιρέτως που γράφουμε και μιλάμε σε μέσα μαζικής ενημέρωσης ήμασταν καταδικασμένοι να ζούμε  στην ανυποληψία, την απαξίωση και την ντροπή, ξαφνικά σωθήκαμε. Βρέθηκε ένας ηρωικός ραδιοφωνικός σταθμός και ο επίσης ηρωικός διευθυντής του, πρόθυμοι να προτάξουν τα στήθη τους για να σώσουν την υπόληψη του κλάδου. Τους ευχαριστούμε.
Όταν το είδα σε μια αφίσα που διαφημίζει ένα πάρτυ κατά του ΤΑΙΠΕΔ που οργανώνει ο ραδιοφωνικός σταθμός «Στο Κόκκινο», φτερούγισε πάλι η ελπίδα μέσα μου. Δεν χάθηκαν όλα λοιπόν. Οι άνθρωποι το γράφουν φαρδιά πλατιά. Είναι διατεθειμένοι να μείνουν αυτοβούλως να φυλάνε τις Θερμοπύλες του επαγγέλματος προς χάριν όλων μας. Ότι μόνοι αυτοί έμειναν να παίζουν κορώνα γράμματα το κεφάλι τους για να σώσουν τη χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας, την οποία όλοι εμείς οι υπόλοιποι, βολεμένοι, συμβιβασμένοι και εξαρτώμενοι, είχαμε εγκαταλείψει στην τύχη της. Γιατί βέβαια μόνο αυτοί μπορούν. Πόσο τυχεροί είμαστε που βρέθηκαν οι τελευταίοι Μοϊκανοί την κρίσιμη στιγμή.
Μπορώ να μην ντρέπομαι λοιπόν να λέω ότι είμαι δημοσιογράφος. Εντάξει, εγώ δεν έχω την ευαισθησία για τη δημόσια περιουσία, το κοινό συμφέρον και μάλλον για τον λαό γενικότερα που έχουν οι άνθρωποι του σταθμού αυτού, προφανώς γιατί δεν θεωρούμαι αριστερός και μόνο αριστεροί έχουν τέτοιες προδιαγραφές. Εντάξει εγώ δεν είμαι ανεξάρτητος και δεν μπορώ να σώζω την τιμή μου μόνος μου και χρειάζομαι εκείνους για να τη σώσουν, προφανώς γιατί ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι με σώα και ακέραιη τιμή είναι μόνο οι εργαζόμενοι σε αριστερό κομματικό μέσον. Ακόμα και οι πατεντάτοι αριστεροί δημοσιογράφοι άλλων εντύπων και σταθμών βρίσκονταν με την τιμή ετοιμόρροπη πριν εμφανιστούν αυτοί  οι Ντ' Αρντανιάν του επαγγέλματος να τη σώσουν την κρίσιμη στιγμή. Όλοι εμείς οι ανάξιοι θα επωφεληθούμε από την ηρωική μας οπισθοφυλακή.
Ευτυχώς. Γιατί προσωπικά είχα χάσει κάθε ελπίδα. Από την ημέρα που έκλεισε η παλιά ΕΡΤ νόμιζα ότι είχε πέσει και το τελευταίο προπύργιο ανεξάρτητης, ακομμάτιστης και ελεύθερης δημοσιογραφίας. Ευτυχώς όμως ο καλός συνάδελφος, σήμερα επικεφαλής της Μονάδας Διάσωσης της Τιμής μας, πρόλαβε να μεταλαμπαδεύσει από την παλιά ΕΡΤ στο Κόκκινο τις πραγματικές αξίες του λειτουργήματος που όλοι εμείς οι υπόλοιποι είχαμε αφήσει να ποδοπατηθούν, και να δώσει πίσω τη χαμένη τους περηφάνεια και αξιοπρέπεια σε περίπου 3.000 δημοσιογράφους.