Του Γιάννη Λακούτση
« Ειπέ Λέον, φθιμένοιο τίνος τάφον αμφιβέβηκας, βουφάγε;
Τις τας άξιος ην αρετάς;…»
(Anthologia Palatina VII, 426).
( Πες Λέοντα, ποιανού τον τάφο φυλάς, εσύ που τρως βουβάλια;
Ποιος ήταν άξιος των αρετών σου;…).
Οι στίχοι αυτοί είναι από ένα ποίημα που έγραψε ο Αντίπατρος
ο Σιδώνιος, ποιητής του 2ου αιώνα π.χ, για τον
λέοντα του τύμβου της Αμφίπολης.
Η συγκεκριμένη αναφορά που χρονικά είναι πολύ κοντά στην πηγή, φέρνει στο φώς πολύ σημαντικές πληροφορίες:
1) Ότι ακόμα και τότε δεν γνώριζαν τι υπάρχει μέσα στο τύμβο.
2) Ότι οι πηγές είχαν χαθεί από τότε και όχι στα μετέπειτα χρόνια με την καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Άρα κάποιος ήθελε να εξαφανίσει τις συγκεκριμένες αναφορές.
3) Το μνημείο δεν ήταν επισκέψιμο στο εσωτερικό του, αλλά φύλαγε κάποιο μυστικό.
Επιβεβαιώνεται έτσι η αρχαιολόγος που λέει πως οι επιχωματώσεις δεν έχουν προέλθει από φυσικά αίτια, αλλά έτσι ήταν από κατασκευής για να μη συληθεί το μνημείο.
Το βιβλίο «The lion monument of Amphipolis», του Αμερικανοσουηδού συγγραφέα Oscar Broneer, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ τον Νοέμβριο του 1941 και δεν έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά, ήταν αφιερωμένο στον Λέοντα της Αμφίπολης. Σύμφωνα με τη μελέτη του πανεπιστημίου, η Αμφίπολη ήταν πιθανότατα το σημείο που θάφτηκε ο Λαομέδων, στρατηγός και στενός φίλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δεδομένου ότι η επικρατούσα άποψη αυτή τη στιγμή είναι ότι στον τύμβο της Αμφίπολης είναι θαμμένο κάποιο πρόσωπο που σχετίζεται με τον Μέγα Αλέξανδρο, δηλαδή κάποιος συγγενής η στρατηγός του, η θεωρία αυτή μοιάζει να έχει βάση.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Διογένη τον Λαέρτιο, ο Λαομέδων είχε εξοριστεί από τον πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Φίλιππο τον Β, αλλά επέστρεψε όταν ανέβηκε στον θρόνο του βασιλείου της Μακεδονίας ο Μέγας Αλέξανδρος. Μετά το θάνατο του μεγάλου στρατηλάτη, ο Λαομέδων ανάλαβε τη σατραπεία της Συρίας, εκδιώχθηκε από τον Νικάνορα και όπως μας πληροφορεί ο ιστορικός Ιουστίνος αργότερα του παραχωρήθηκε η Αμφίπολη.
« Ειπέ Λέον, φθιμένοιο τίνος τάφον αμφιβέβηκας, βουφάγε;
Τις τας άξιος ην αρετάς;…»
(Anthologia Palatina VII, 426).
( Πες Λέοντα, ποιανού τον τάφο φυλάς, εσύ που τρως βουβάλια;
Ποιος ήταν άξιος των αρετών σου;…).
Οι στίχοι αυτοί είναι από ένα ποίημα που έγραψε ο Αντίπατρος
Η συγκεκριμένη αναφορά που χρονικά είναι πολύ κοντά στην πηγή, φέρνει στο φώς πολύ σημαντικές πληροφορίες:
1) Ότι ακόμα και τότε δεν γνώριζαν τι υπάρχει μέσα στο τύμβο.
2) Ότι οι πηγές είχαν χαθεί από τότε και όχι στα μετέπειτα χρόνια με την καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Άρα κάποιος ήθελε να εξαφανίσει τις συγκεκριμένες αναφορές.
3) Το μνημείο δεν ήταν επισκέψιμο στο εσωτερικό του, αλλά φύλαγε κάποιο μυστικό.
Επιβεβαιώνεται έτσι η αρχαιολόγος που λέει πως οι επιχωματώσεις δεν έχουν προέλθει από φυσικά αίτια, αλλά έτσι ήταν από κατασκευής για να μη συληθεί το μνημείο.
Το βιβλίο «The lion monument of Amphipolis», του Αμερικανοσουηδού συγγραφέα Oscar Broneer, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ τον Νοέμβριο του 1941 και δεν έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά, ήταν αφιερωμένο στον Λέοντα της Αμφίπολης. Σύμφωνα με τη μελέτη του πανεπιστημίου, η Αμφίπολη ήταν πιθανότατα το σημείο που θάφτηκε ο Λαομέδων, στρατηγός και στενός φίλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δεδομένου ότι η επικρατούσα άποψη αυτή τη στιγμή είναι ότι στον τύμβο της Αμφίπολης είναι θαμμένο κάποιο πρόσωπο που σχετίζεται με τον Μέγα Αλέξανδρο, δηλαδή κάποιος συγγενής η στρατηγός του, η θεωρία αυτή μοιάζει να έχει βάση.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Διογένη τον Λαέρτιο, ο Λαομέδων είχε εξοριστεί από τον πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Φίλιππο τον Β, αλλά επέστρεψε όταν ανέβηκε στον θρόνο του βασιλείου της Μακεδονίας ο Μέγας Αλέξανδρος. Μετά το θάνατο του μεγάλου στρατηλάτη, ο Λαομέδων ανάλαβε τη σατραπεία της Συρίας, εκδιώχθηκε από τον Νικάνορα και όπως μας πληροφορεί ο ιστορικός Ιουστίνος αργότερα του παραχωρήθηκε η Αμφίπολη.
Για να διαβάσετε το βιβλίο, πατήστε ΕΔΩ.
