Του Γιάννη Λακούτση
Επέλεξα δύο ποιήματα από δύο
διαφορετικά Αναγνωστικά της Δ` Δημοτικού και τα δυο. Το πρώτο ποίημα
υπάρχει στο «Αναγνωστικό» που διδάσκονται σήμερα οι μικροί μαθητές και το
δεύτερο ποίημα, βρίσκεται στο Αναγνωστικό που διδάχτηκαν οι μαθητές το 1913. Η
διαφορά οφθαλμοφανής δεν νομίζετε;
Είσαι ο ουρανός ο απέραντος
Είσαι ο ουρανός ο απέραντος κι είσαι κι η μικρή φωλιά(…)
Η ακτίνα Σου έρχεται απάνω σε τούτη τη γη, τη δική μου,
με αγκαλιά ορθάνοιχτη, όλη την ημέρα, για να φέρει σα
γυρίσει
πίσω στα πόδια Σου σύννεφα
γινωμένα από τα δάκρυα μου,
από τους στεναγμούς μου κι από τα τραγούδια μου (…)
Πάντα στη ζωή μου Σε αναζήτησα με τα τραγούδια μου.
Ήταν αυτά που μ’ οδήγησαν από πόρτα σε πόρτα και μ’ αυτά
ένιωσα
ολόγυρα μου, ψάχνοντας κι αγγίζοντας τον κόσμο μου.
Τι θέλω
Δεν θέλω πλούτη και χρυσόν και θεραπόντων σμήνη,
θέλω το στήθος μου χαράς κ’ελπίδων να πλουτή,
και έστω μόνον κτήμα μου καλύβη αχυρίνη,
μ’αρκεί αυτή.
Δεν θέλει κήπους, πίδακας και βρύσεις η ψυχή μου
δεν με μαγεύουν λείρια και κρίνοι κηπευτοί,
όσον με θέλγει η οσμή
του επανθούντος θύμου
μ’ αρκεί αυτή.
Δεν θέλω θέατρα, αυλούς και μουσικούς θιάσους,
δεν θέλω εις τα ώτα μου ορχήστρα να κροτή
οπόταν ψάλλ’ η αηδών εις τους μυχούς του δάσους,
μ’ αρκεί αυτή.
