Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014

Είδαμε, ακούσαμε, μάθαμε…

Είδαμε, ακούσαμε, μάθαμε…

2013: Η χρονιά του παιδικού παιχνιδιού!

Δεν θα ήταν υπερβολή, αν χαρακτηρίζαμε τo 2013 σαν τη χρονιά που «ξαναζωντάνεψε» το παιδικό παιχνίδι. 


1.  Αρχικά ο Δήμος Αθηναίων, στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στην πόλη, διοργάνωσε, σε συνεργασία με σημαντικούς φορείς, ένα αφιέρωμα στο παιχνίδι με τίτλο: «Παιδί και Παιχνίδι στη Ζωή και την Τέχνη». Στη διάρκεια του αφιερώματος παρουσιάζονται έργα δημιουργών που εμπνεύστηκαν από το παιχνίδι των παιδιών, με στόχο την προβολή και την επίδρασή του στη ζωή τόσο των μικρών και μεγάλων, όσο και στην ίδια την Τέχνη. Φιλοξενούνται ιδιωτικές συλλογές παιδικού Παιχνιδιού, καθώς και ζωγραφικά έργα παιδιών, με θέμα το παιχνίδι. Επίσης, υπάρχουν αφηγήσεις παραμυθιών, θεατρικές παραστάσεις, προβολές VIDEO, ομιλίες πανεπιστημιακών και εκπαιδευτικών με θέμα τη σημασία του Παιχνιδιού στη ζωή του ανθρώπου. Επιπλέον, έργα κλασικών που έχουν θέμα τους το παιδικό παιχνίδι θα παρουσιάσει η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων. Τέλος το αφιέρωμα θα πλαισιώνουν ξεναγήσεις και διαδραστικά παιχνίδια. 
   Ξεχωρίσαμε:

 Έκθεση παλαιού παιχνιδιού «ΠαίΖΩ», από την ιδιωτική συλλογή της Νίνας Καρακώστα – Γαβριλάκη

Στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι, παρουσιάζεται για πρώτη φορά, ένα μέρος της ιδιωτικής συλλογής παραδοσιακών παιχνιδιών της Νίνας Καρακώστα – Γαβριλάκη, με πρωτότυπα και αντίγραφα παιχνίδια από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ό αιώνα από κάθε γωνιά της γης, επιλεγμένα με γνώση και αισθητική από τη συλλέκτρια, στη διάρκεια των ταξιδιών της. Ξύλινα, επιτραπέζια, παιχνίδια της πεντάρας, αλογάκια, κούκλες όλων των ειδών, λούτρινα και φυσικά μινιατούρες στημένα με φαντασία, συνθέτουν έναν κόσμο «παιχνιδιάρικο» και προκαλούν το ενδιαφέρον των επισκεπτών. Μια πραγματικά νοσταλγική για τους μεγαλύτερους και γοητευτική για τους μικρότερους έκθεση! Τρυφερή και πλούσια σε συναίσθημα μας «ξενάγησε» στις βιτρίνες παιχνιδάδικων του παρελθόντος, αναδύοντας γλυκές αναμνήσεις…
«Παιδί και Παιχνίδι στη Ζωή και την Τέχνη», στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα»

Έκθεση παιχνιδιών στήθηκε και στο παλιό Πιλοποιείο Πουλόπουλου, όπου στεγάζεται το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα». Στο ισόγειο του κτιρίου είδαμε έργα ζωγραφικής και κατασκευές παιδιών από όλη την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αφρική από τις συλλογές του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, «Ο κόσμος των παιχνιδιών μέσα από την τέχνη των παιδιών». Στον πρώτο όροφο εικαστικοί καλλιτέχνες παρουσιάζουν έργα τους εμπνευσμένα από το Παιχνίδι και εκτίθενται οι ιδιωτικές συλλογές των:

Γιάννη Γιαννακάκη – Σεϊτανίδη, με τσίγκινο και ξύλινο αστικό παιχνίδι από Ευρώπη, Αμερική & Ιαπωνία των δεκαετιών 1930 – 1960,
Ηλία Καρασάββα, με τσίγκινη, ξύλινη και από άλλα υλικά, σε όλα τα μεγέθη και τους τύπους, σβούρα από την  Ελλάδα και το εξωτερικό (Ιαπωνία, Κίνα, Ρωσία, Αυστραλία, Ευρώπη, Αμερική, κ.λπ.) και  
Κώστα Μουγκολιά, παιχνιδοποιού, με νεότερο χειροποίητο ξύλινο
παιχνίδι και παραδοσιακή σβούρα.
Τέλος, σημειώνουμε την ιδιαίτερα σημαντική, μόνιμη έκθεση στο ισόγειο του κτιρίου, με το εργαστήρι και τα έργα του Θεάτρου Σκιών -τριών γενεών της μεγάλης οικογένειας Καραγκιοζοπαιχτών, του Χαρίδημου.

 2 Το Μουσείο Μπενάκη οργάνωσε την έκθεση «Λαϊκά παιχνίδια στο σπίτι του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα», στην Πινακοθήκη Ν. Χατζηκυριάκου – Γκίκα.

Η έκθεση που εγκαινιάστηκε πρόσφατα, με διοργανωτή το Μουσείο Μπενάκη, στην Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, είναι αφιερωμένη στην παιδική ηλικία. Συμπεριλαμβάνει σχέδια του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα εμπνευσμένα από λαϊκά παιχνίδια, καθώς και παλιά παιχνίδια, κυρίως πανηγυριώτικα.
Τοποθετημένα ευφάνταστα γεφυρώνουν το χθες με το σήμερα, συνδέοντάς μας με την εποχή του ζωγράφου. Ξεχωρίσαμε το κείμενο του Δ. Πικιώνη με αναφορά στα παιχνίδια «της οδού Αιόλου». Ένας ύμνος στην αθωότητα και την τρυφερή παιδική ηλικία!

3. Η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», στην εκπνοή του 2013, πρόσφερε
στους αναγνώστες της το ημερολόγιο 2014, «ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ», έχοντας επιλέξει ως θέμα μικρές καθημερινές στιγμές παιδιών, αποτυπωμένες στις εκπληκτικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Φωτογραφικού Αρχείου του Μουσείου Μπενάκη. Σημαντικοί φωτογράφοι αποθανατίζουν με τρυφερότητα, μεταξύ άλλων, παραδοσιακά παιχνίδια του δρόμου, δίνοντας μια νότα αισιοδοξίας στην καθημερινότητά μας. 

4. «Η συλλογή Παιχνιδιών και Παιδικής Ηλικίας του Μουσείου Μπενάκη» σύντομα θα ανοίξει τις πόρτες της στο κοινό, στεγασμένη στην οικία Κουλούρα, στην Αθήνα. Μουσείο Ιστορίας Παιδικού Παιχνιδιού ετοιμάζεται και στη Μύρινα της Λήμνου, για να «φιλοξενήσει» την πλούσια συλλογή του γνωστού  συγγραφέα Χρήστου Μπουλώτη, αποτελούμενη από 7.000 παιχνίδια!

Νιώσαμε περήφανοι που το δικό μας «Μουσείο παιχνιδιού», από τα λιγοστά στην Ελλάδα, ήδη, λειτουργεί στην Εστία Πολιτισμού «Μιχαήλ Παπαβασιλείου» της πόλης μας, με 500 παιχνίδια -τα περισσότερα της Μαρίας Τράκη, που συνεχώς αυξάνονται με δωρεές συμπατριωτών μας. Προσελκύει πολυάριθμους επισκέπτες όχι μόνο μικρούς αλλά και μεγάλους που επιζητούν την παιδική τους ηλικία, την «υπερπατρίδα» όλων μας, σύμφωνα με τον Μπουλώτη. Έχει το δικό του «facebook» που ετοίμασε και ενημερώνει με αγάπη, μεράκι και αισθητική η Βίκυ Κουτραφούρη, αριθμεί, ήδη, 800 φίλους και περιμένει να το επισκεφθείτε!

Καλή χρονιά!

Γιάννης Σπετσιώτης – Τζένη Ντεστάκου

Έκθεση ζωγραφικής του Χρήστου Μποκόρου με τίτλο «Τα στοιχειώδη».

Χρήστος Μποκόρος: έργα μιας καθημερινής, λιτής ευημερίας

Το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει στο δεύτερο όροφο του κτηρίου της οδού Πειραιώς, την έκθεση ζωγραφικής του Χρήστου Μποκόρου με τίτλο «Τα στοιχειώδη».
Ο Χρήστος Μποκόρος, 9 χρόνια μετά την τελευταία του έκθεση στην Αθήνα, (Αδιάβαστο δάσος / Βίνιανη 2004), δημιουργεί ένα υπαινικτικό εικαστικό περιβάλλον, με στόχο να υπενθυμίσει την αναγκαιότητα μιας καθημερινής, λιτής ευημερίας.

Στο πρώτο μέρος της έκθεσης, ξαπλωμένες ανθρώπινες φιγούρες,

112 υδατοδρόμια για υδροπλάνα ετοιμάζονται


 
112 υδατοδρόμια για υδροπλάνα  είναι «στα σκαριά» manivoice
 
Βόλος, Ζάκυνθος, Σητεία, Αγ.Νικόλαος, Σκόπελος, Λέσβος, Καλαμάτα και Αλόννησος είναι οι πρώτοι από τους προορισμούς που καλείται να καλύψει η Hellenic Seaplanes, ενώ είναι σε εξέλιξη δεκάδες ακόμη οριοθετήσεις υδατοδρομίων από δήμους και λιμενικά Ταμεία όπως του Γυθείου.
Σε ανακοίνωσή της η εταιρεία αναφέρει ότι «σκοπεύει να ξεκινήσει πτήσεις με υδροπλάνα το 2014 και στο πλαίσιο αυτό θα δημιουργήσει δίκτυο με υδατοδρόμια σε όλη την χώρα. Η "Hellenic Seaplanes S.A./ Υδροπλάνα Ελλάδας Α.Ε." έχει ήδη καταθέσει τον πρώτο φάκελο μέχρι σήμερα για αδειοδότηση υδατοδρομίου που αφορά το υδατοδρόμιο Βόλου και ετοιμάζει τον φάκελο για το υδατοδρόμιο Ζακύνθου. Παράλληλα πολλοί δήμοι και Λιμενικά Ταμεία έχουν προκηρύξει τις διαδικασίες εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τα υδατοδρόμιά τους και άλλοι προχωράνε με πλειοδοτικούς διαγωνισμούς για την παραχώρηση στα λιμάνια τους.
 
 
Συγκεκριμένα η "Hellenic Seaplanes S.A." έχει καταθέσει μετά από προκήρυξη τις προτάσεις της για αδειοδότηση, κατασκευή και λειτουργία υδατοδρομίου χωρίς κάποια επιβάρυνση για το δημόσιο φορέα διαχείρισης του λιμένα σε Σητεία, Αγ. Νικόλαο,

" ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΑ ΙΜΑΛΑΙΑ"

Η Μουσική του Μίκη Θεοδωράκη στη ψηλότερη οροσειρά της Γής, στα Ιμαλάια.

Η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο!.
Η  μουσική  ενώνει!
Δεν γνωρίζει φυλές και σύνορα, γιατί  πολύ  απλά,  η  μουσική ΔΕΝ έχει σύνορα!!

Σε μια συγκλονιστική εκτέλεση, στη κορυφή του κόσμου, τα μέλη του συγκρότηματος  "ΑΝΝΑ RF",
τιμούν την Ελλάδα, με τη μουσική του δικού μας Μίκη.
Οι "ΑΝΝΑ RF" κατάγονται απο το Ισραήλ και παρουσιάζουν μίγμα  μεταξύ Δυτικής και Ανατολίτικης μουσικής, συνδέοντας αρχαία και μοντέρνα μουσικά 'οργανα συνδυάζοντάς τα με ηλεκτρονικό ήχο,
με το σκεπτικό," οτι το παρελθόν, συναντά το παρόν  σε έναν ήχο του μέλλοντος".
                                       
                                        <<  Δακρυσμένα μάτια, νυσταγμένοι κήποι
                                               όνειρα κομμάτια ας ήτανε να ζώ
                                               στούς μεγάλους δρόμους κάτω απ΄ τις αφίσες
                                                στα χιλιάδες  χρώματα ας ήταν να βρεθώ.
                                                 
                                                 Να'  ταν η καρδιά μου λαμπερό αστέρι
                                                 να'  ταν η ματιάμου δίκοπο μαχαίρι
                                                 αστρφτερό  σπαθί μες' στο μεσημέρι
                                                  αστραφτερό σπαθί μες' στο μεσημέρι >>

 Αυτή ειναι η πραγματική Ελλάδα!!

 Η Ελλάδα της τέχνης και της μουσικής και εμεις εδώ ασχολούμαστε με τις επιδοτήσεις και τα μασκαρέματα των ελεεινών που  εξαφάνισαν την αξιοπρέπειά μας,
αλλά ΔΕΝ θα εξαφανίσουν την ελπίδα μας.
 

                                                                  ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ!!!!!                                         
                                                                                                                                               Γιώργος Μαίρη Φασιλή



Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

2014 Γιάλα -Γιάλα στην Ερμιόνη

από την Νένη Πανουργιά

"Αθήνα, Μέρες του 1972"


Αρχές Δεκέμβρη του '72, τετάρτη Γυμνασίου.
Μπλε ποδιές, μπλε κορδέλες, άσπροι κολλαριστοί γιακάδες, μπλε κάλτσες μέχρι το γόνατο, άσπρες ελβιέλες - Θηλέων στην Αθήνα, στην καρδιά της Χούντας. Ξύλινα θρανία, τέσσερα σε κάθε σειρά, καθόμαστε σε δυάδες.
Τα αγόρια του Αρρένων που μοιράζονται το σχολείο -βάρδιες εβδομαδιαίες εναλλάξ, πρωινές-απογευματινές- γράφουν σύντομα ραβασάκια στο θρανίο. Όχι για μένα, εγώ παραείμαι σοβαρή (και επικίνδυνη) για κάτι τέτοιο. Η μητέρα μου διδάσκει στο σχολείο.
Είναι για τη Ράνια, τη συνθρανίστριά μου (λέμε).
Είναι «Βορειοηπειρώτισσα», επαναπατρισθείσα. Εγώ είμαι δεκατεσσάρων, δεν έχω ιδέα τι σημαίνει «επαναπατρισθείσα» και ποσώς με ενδιαφέρει. Μένει σ' ένα μικρό διαμέρισμα με γονείς, αδελφή, θείο παπά. Ασύμβατο το υλικό μας.
Προσπαθεί να κρύψει το ραβασάκι, ενώ προσπαθώ να το διαβάσω. Κοιτάζω να δω μπας και βρω τίποτα στην δική μου πλευρά του θρανίου. Τίποτα. Γαμώτο, το ξέρω ότι η ποδιά της είναι πιο κοντή απ' τη δική μου, ότι ξυρίζει τα πόδια της, ότι φοράει τακούνια... Αλλά κι εγώ φοράω μίνι στο δρόμο, κι έχω κι ένα ζευγάρι ρέυμπαν, αεροπόρων, σκούρα, που σκιάζουν τα ποιητικά μου μάτια. Όλος ο κόσμος το ξέρει. Επομένως, γιατί δεν μου γράφουν κι εμένα ραβασάκια;
 
«Πανουργιά!», η φωνή της φιλολόγου, θρύψαλα οι σκέψεις μου.
«Πες μας, παιδί μου, τι εννοεί ο Καβάφης όταν λέει... ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν...; Τι θέλει να μας πει, σε μας, τους αναγνώστες του»;
«Α, αυτό το ξέρω, Κυρία», λέω. «Το ξέρω. Εννοεί, σε όλο το ποίημα, ότι αυτό που ψάχνουμε δεν βρίσκεται στο τέλος του ταξιδιού, αλλά ότι το έχουμε μαζί μας πάντα, αναδύεται στη διαδρομή. Εννοεί ότι αν ψάχνουμε μόνο στο τέλος θα βρούμε μόνο τον θάνατο, και θάχουμε χαραμίσει όλη μας τη ζωή».
Με κοιτάζει χωρίς να πει τίποτα. Σωστά τα είπα; αναρωτιέμαι. Αυτή την απάντηση ήθελε;
«Αλλά τι είναι αυτό το ταξίδι»; ρωτάει.
Μα αυτό είναι για μωρά, σκέφτομαι. Γιατί δεν με ρωτάει για τα

Ο ίδιος χειμώνας

Εργαζόμενοι σε εργοστάσιο Μακαρονοποιίας. Άργος, δεκαετία του ’50. (Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού)

Του Λεφτέρη Μπαρδάκου

Εργοστάσιο. Σκηνή πρώτη: Μέσα 19ου αιώνα. Οι τσιμινιέρες πάνω από την πόλη του Μάντσεστερ καπνίζουν όλες. Ξαφνικά, μέσα στην αντάρα, αρχίζουν να σφυρίζουν οι σειρήνες των εργοστασίων. Τελειώνει η βάρδια. Χιλιάδες εργάτες ξεχύνονται στους δρόμους. Παραδίπλα, ο Τέρνερ ζωγραφίζει. Τοπία. Τοπία. Μόνο τοπία. Ο ζωγράφος του φωτός με τις ακουαρέλες του μάχεται φουγάρα κι ομίχλη. Παραπληρωματικώς.

Εργοστάσιο. Σκηνή δεύτερη: Χειμωνιάτικο απόγευμα στην Αργολίδα του 1960. Σάββατο. Κι εδώ κόσμος στους δρόμους. Εργάτες. Κασκέτα, παλτά χοντρά και κασκόλ. Χαρούμενα πρόσωπα στη συννεφιασμένη κορνίζα. Tις τσέπες τους ζεσταίνει το βδομαδιάτικο. Εργάτες της ΡΕΑΣ, του ΚΥΚΝΟΥ, του ΠΕΛΑΡΓΟΥ, της ΑΡΓΟΛΙΚΗΣ. Γυρίζουν στα σπίτια τους.
Εργοστάσιο. Σκηνή Τρίτη: Άκρα του τάφου. Μια πόρτα χτυπάει στον αέρα. Άνετος ο μοναδικός επισκέπτης παρασέρνει χόρτα, νάιλον σακούλες, παλιόχαρτα. Μπαινοβγαίνει από τα σπασμένα τζάμια των παραθύρων. Σφυρίζει ξεχασμένα ρεφρέν. Χειμώνας του 2013. Εγκατάλειψη. Στις ακίνητες μηχανές, πλάι στα φονικά άλλοτε γρανάζια, φωλιές πουλιών. Περιστέρια σ’ όλο το χώρο. Τον γεμίζουν φτεροκοπήματα και απουσία.
Εργοστάσιο. Σκηνή τέταρτη: Ξαφνικές φωνές παιδιών. Ορμούν με τις ψηφιακές μηχανές στα χέρια και φωτογραφίζουν. Τις ξεθωριασμένες υποσχέσεις των εργοδοτών. Τις απεργίες. Το μεροκάματο που λείπει σήμερα. Τα πεθαμένα μηχανήματα. Φωτογραφίζουν την ακινησία. Τη σκουριά. Ο φακός πιάνει μερικά φτερά περιστεριών να στροβιλίζουν στον αέρα. Γέλια και αστεία μέσα στην παγωμένη ατμόσφαιρα. Αναψοκοκκινισμένες μύτες. Φωνές και γέλια. Ο ίδιος χειμώνας του 2013.
Εργοστάσιο. Σκηνή πέμπτη:
Νύχτα. Ένα φεγγάρι παγωμένο στέλνει τις ακτίνες του στον έρημο χώρο. Επιμένουν να ζητούν τα χαμένα μεροκάματά τους. Ο ίδιος χειμώνας.


argolikeseidhseis 

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014

2014 "Τα παιδιά του Σταυρού"




















Παραμονή του "Γιάλα Γιάλα".
Οι φετινοί μας πρωταγωνιστές, από το πρωί στόλισαν τις βάρκες τραγουδώντας..

Η φωτογραφία είναι της Μαρίας Στάϊκου

βαθιά στα κύματα, ωχ αμάν, αμάν

Καλό ολόφωτο βράδυ με το Γιάλα -γιάλα και καλό ξημέρωμα μα τα αγιασμένα νερά. Πολύ ωραίο το , ντοκιμαντέρ του ' 83...
... Κι ύστερα, ήταν ξανά χειμώνας, τα κύματα έφταναν ως ψηλά, λευκά θεριά, σκέπαζε η θάλασσα τις προκυμαίες, έρχονταν οι μεγάλες γιορτές του χρόνου, ήταν κιόλας παραμονή των Φώτων, νύχτωνε, όταν ξύπναγε απ' τον τρίτο καν τον τέταρτο βαθύ ύπνο; ή μήπως από τ΄όνειρο, ανασηκωνότανε λίγο στο κρεβάτι του, μες στο κρύο δωμάτιο, κι άκουγε το τραγούδι των μεθυσμένων ναυτών στα καλντερίμια, των παιδιών που θα ' πεφταν το άλλο πρωί στην παγωμένη θάλασσα, τ' άκουγε με μόνο συνοδευτικό όργανο το κύμα :
Στη θάλασσα θα πέσω, καλέ,
στη θάλασσα θα πέσω, καλέ,
βαθιά στα κύματα, ωχ αμάν, αμάν,
βαθιά στα κύματα.....
ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ
Τάκης Σπετσιώτης

Μίλτος Σαχτούρης

ΧΕΙΜΩΝΑΣ 
 
Τί ὡραῖα ποὺ μαραθῆκαν τὰ λουλούδια
τί τέλεια ποὺ μαραθῆκαν
κι αὐτὸς ὁ τρελὸς νὰ τρέχει στοὺς δρόμους
μὲ μιὰ φοβισμένη καρδιὰ χελιδονιοῦ
χειμώνιασε καὶ φύγανε τὰ χελιδόνια
γέμισαν οἱ δρόμοι λάκκους μὲ νερὸ
δυὸ μαῦρα σύννεφα στὸν οὐρανὸ
κοιτάζονται στὰ μάτια ἀγριεμένα
αὔριο θὰ βγεῖ στοὺς δρόμους καὶ ἡ βροχὴ
ἀπελπισμένη
μοιράζοντας τὶς ὀμπρέλλες της
τὰ κάστανα θὰ τὴ ζηλέψουν
καὶ θὰ γεμίσουν μικρὲς κίτρινες ζαρωματιὲς
θὰ βγοῦν κι οἱ ἄλλοι ἔμποροι
αὐτὸς ποὺ πουλάει τ᾿ ἀρχαῖα κρεβάτια
αὐτὸς ποὺ πουλάει τὶς ζεστὲς-ζεστὲς προβιὲς
αὐτὸς ποὺ πουλάει τὸ καυτὸ σαλέπι
κι αὐτὸς ποὺ πουλάει θῆκες ἀπὸ κρύο χιόνι
γιὰ τὶς φτωχὲς καρδιές




ΟΙ ΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ

Ὅμως ὑπάρχουν ἀκόμα
λίγοι ἄνθρωποι
ποὺ δὲν εἶναι κόλαση
ἡ ζωή τους

ὑπάρχει τὸ μικρὸ πουλὶ ὁ κιτρινολαίμης
ἡ Fraülein Ramser
καὶ πάντοτε τοῦ ἥλιου οἱ ἀπομείναντες
οἱ ἐρωτευμένοι μὲ ἥλιο ἢ μὲ φεγγάρι

ψάξε καλὰ
βρές τους, Ποιητή!
κατάγραψέ τους προσεχτικὰ
γιατί ὅσο πᾶν καὶ λιγοστεύουν

λιγοστεύουν



Έλλη Βασιλάκη

ποίημα του Νίκου Χουλιαρά

Μες στην κοιλιά του λύκου


Ακόμη κι αν αναγκαστώ
για το υπόλοιπο του βίου μου
να ζω μες στην κοιλιά του λύκου
παρ' όλ' αυτά θα εξακολουθώ
να υπονομεύω
τις τρέχουσες συναλλαγές σας
μικρά ασφαλισμένα προβατάκια.



ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ 



από τη συλλογή Οι λεπτομέρειες του μαύρου, εκδ. Νεφέλη, 1993

Έλλη Βασιλάκη

Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

Ο έλεγχος της τροφής

ΤΗΣ 
ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΓΙΑΝΝΗ
athensvoice
Πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πέρασε μια νομοθετική πρόταση για τους σπόρους, που κυριολεκτικά δίνει τον έλεγχο της τροφής στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Η πρόταση αναμένεται να ψηφιστεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την ερχόμενη άνοιξη και θα τεθεί σε ισχύ το 2016. Ήδη στην Ευρώπη έχουν ξεκινήσει οι αντιδράσεις των πολιτών και των περιβαλλοντικών οργανώσεων κατά της πρότασης, ενώ σε έρευνα που έκανε η Αγγλική Κυβέρνηση οι πολίτες εκφράστηκαν ενάντια στην επιβολή κανονισμών από την ευρωπαϊκή νομοθεσία για ζητήματα καλλιεργειών.
Σύμφωνα με την πρόταση η κάθε ποικιλία σπόρων θα πρέπει να εγγράφεται σε μια ευρωπαϊκή λίστα για να μπορεί να πουληθεί νόμιμα. Για να εγγραφούν στη λίστα θα πρέπει να περάσουν από περίπλοκες και πανάκριβες εξετάσεις που υπολογίζονται περίπου στα 3000 ευρώ η κάθε ποικιλία σπόρων. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο απλός αγρότης ή ακόμη και οι μικρές εταιρείες εμπορίας σπόρων δεν έχουν την δυνατότητα να πληρώνουν αυτά τα χρήματα. Συνεπώς μια χούφτα πολυεθνικών θα ελέγχουν και θα μονοπωλούν την αγορά.
Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η ευρωπαϊκή νομοθεσία περιορίζει ολοένα και περισσότερο την πρόσβαση στους σπόρους με τη βιομηχανική γεωργία να γίνεται το κυρίαρχο μοντέλο, η νέα νομοθετική πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κάνει τα πράγματα χειρότερα. Για παράδειγμα οι μικροί καλλιεργητές, οι άνθρωποι που καλλιεργούν στις αυλές τους για δική τους χρήση αλλά και όσοι καλλιεργούν σε κοινωνικούς λαχανόκηπους δεν θα

πρωτοχρονιές με καθορισμένη ημερομηνία

Αντόνιο Γκράμσι – Μισώ την πρωτοχρονιά


 http://eagainst.com, 01/01/2014 

Κάθε πρωί, καθώς ξυπνώ άλλη μια φορά κάτω από το πέπλο του ουρανού, νιώθω πως για μένα είναι πρωτοχρονιά.
Γι΄ αυτό μισώ τις πρωτοχρονιές με καθορισμένη ημερομηνία, που μετατρέπουν τη ζωή και το ανθρώπινο πνεύμα σε μια εμπορική επιχείρηση, με τον ωραίο τους απολογισμό, με τον ισολογισμό τους και την πρόβλεψη για το νέο διαχειριστικό έτος.

Ακυρώνουν την αίσθηση της συνέχειας της ζωής και του πνεύματος.

Καταλήγει κανείς να πιστεύει πραγματικά ότι μεταξύ των ετών υπάρχει συνέχεια, κι ότι ξεκινά μια νέα ιστορία, και βάζει κανείς στόχους, και μετανιώνει για τις αστοχίες κτλ κτλ. Αυτό είναι ένα γενικότερο σφάλμα των ημερομηνιών.
Λένε πως η χρονολογία είναι η ραχοκοκαλιά της ιστορίας -αυτό το παραδεχόμαστε.

Όμως, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως υπάρχουν τέσσερις ή πέντε θεμελιώδεις ημερομηνίες, τις οποίες κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του τις έχει πάντα κατά νου, που έχουν περιπαίξει την ιστορία.
Κι αυτές είναι πρωτοχρονιές.
Η πρωτοχρονιά της ρωμαϊκής ιστορίας ή του μεσαίωνα ή της νεωτερικότητας.
Κι έχουν γίνει τόσο διαπεραστικές και τόσο απολιθωτικές που, κι εμείς οι ίδιοι εκπλησσόμαστε καμιά φορά αναλογιζόμενοι ότι η ζωή στην Ιταλία άρχισε το 752, κι ότι το 1490 ή το 1492 είναι σαν βουνά στα οποία η ανθρωπότητα αναρριχήθηκε ακαριαία φτάνοντας σε έναν νέο κόσμο, εισερχόμενη σε μια νέα ζωή.
Κι έτσι η ημερομηνία γίνεται ένα εμπόδιο, ένα παραπέτασμα που εμποδίζει να δούμε ότι η ζωή συνεχίζει να εκτυλίσσεται με το ίδιο, αμετάβλητο, βασικό μοτίβο, χωρίς απότομες μεταβολές, με τον ίδιο τρόπο που στον κινηματογράφο σκίζεται το φιλμ κι έχουμε ένα διάλειμμα εκτυφλωτικού φωτός.

Γι΄ αυτό, μισώ την πρωτοχρονιά.
Θέλω κάθε πρωινό νά΄ ναι για μένα και μια πρωτοχρονιά.
Κάθε μέρα θέλω να κάνω κι έναν προσωπικό απολογισμό, και να ανανεώνομαι κάθε μέρα. 
Καμιά μέρα καθορισμένη εκ των προτέρων για ανάπαυση.
Τις παύσεις μου εγώ τις επιλέγω, όταν αισθάνομαι μεθυσμένος από έντονη ζωή και θέλω να κάνω μια βουτιά στη ζωικότητα για να αντλήσω από κει καινούρια δύναμη.
Καμιά πνευματική αγκίστρωση.
Κάθε ώρα της ζωής μου θά΄ θελα να είναι νέα, παρότι συνδεδεμένη με τις περασμένες. 
Καμία μέρα ξεφαντώματος με συλλογικές στιχοπλοκές, που τις ανταλλάσσω με ξένους που δεν με ενδιαφέρουν.
Επειδή ξεφάντωναν οι πρόγονοι των προγόνων μας κτλ πρέπει κι εμείς να αισθανόμαστε την ανάγκη του ξεφαντώματος.
Όλα αυτά μου φέρνουν αναγούλα.

Δημοσιεύθηκε την 1η Ιανουαρίου 1916, στην τορινέζικη έκδοση της εφημερίδας Avanti! (όργανο του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιταλίας), στην στήλη που διατηρούσε ο Γκράμσι με τίτλο «Sotto la Mole» 

Μετάφραση: Πέτρος-Ιωσήφ Στανγκανέλλης via RedNoteBook

Πηγή: controlacrisi.org.
 
Πρόταση της Έλλης Βασιλάκη

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Βέβηλοι έκλεψαν την εκκλησία της Παναγίας στην Ερμιόνη




Μπροστά σε ένα άσχημο θέαμα βρέθηκαν  κάτοικοι και ιερωμένοι στην Ερμιόνη, όταν διαπίστωσαν πως η εκκλησία της Παναγίας  είχε  διαρρηχθεί.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, οι βέβηλοι κατάφεραν και μπήκαν στην εκκλησία και πήραν σχεδόν όλα τα πολύτιμα τάματα που υπήρχαν εκεί.
Την υπόθεση διερευνά η αστυνομία.

Πρ.Ε.Π.Ερμιόνης


Οι παραγωγικοί τομείς

Αγροτικός, βιομηχανικός, υπηρεσίες.

Ο αγροτικός παράγει τα τρόφιμα. Χωρίς αυτά πάπαλα. Άρα Πρωτογενής.

Ο βιομηχανικός παράγει εργαλεία, μηχανές, εργοστάσια, ενέργεια, και κάθε είδους υλικά. Χωρίς αυτόν θα είχαμε μόνον τρόφιμα. Άρα Δευτερογενής.

Οι υπηρεσίες είναι για να υπηρετούν τους δύο προηγούμενους τομείς και άλλες ανάγκες του ανθρώπου που δεν καλύπτονται από τους ως άνω τομείς. Τριτογενής.

Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για μια χώρα να βασίζεται σε έναν μόνο τομέα, και κυρίως σε αυτόν των υπηρεσιών.
Η χώρα μας αν καταστήσει τον τουριστικό τομέα υπερτροφικό, θα καταστρέψει το φυσικό κάλος της και τις ανθρώπινες απλές σχέσεις της, δηλαδή μέρος της ψυχής της, χώρια που μία ανεξέλεγκτη κατάσταση πολύ μικρής σημασίας, μέσω των ΜΜΕ μπορεί να αδειάσει όλη τη χώρα από τουρίστες. Πέραν αυτού, πρέπει να έχουμε μια τεράστια υποδομή που θα σκεπάζει κάθε παραλία.
Στο βιομηχανικό τομέα, όπως και στον αγροτικό για να έχουμε διαταραχή πρέπει να συμβούν μείζονες ανεξέλεγκτες καταστάσεις και διαρκείας, όπου και πάλι θα έχουμε αποτελέσματα ιδιαίτερα στον αγροτικό.
Μη ξεχνάμε ότι σε 1000 στρέμματα εργοστάσιο μπορούν να παραχθούν αξίες που ο τουρισμός χρειάζεται για να τις παράγει όλη την Πελοπόννησο, ο δε αγροτικός όλα τα σταροχώραφα και ελαιοστάσια της χώρας (για παράδειγμα η αξία των εξαγωγών μας σε ψάρια ιχθυοτροφείου που απαιτούν ελάχιστη θαλάσσια έκταση είναι ίδια με την αξία των εξαγωγών λαδιού που παράγεται από τεράστιες εκτάσεις). Αν δε τα 1000 στρέμματα εργοστάσιο είναι τεχνολογίας αιχμής, έρευνας και καινοτομίας, τότε μπορεί να παράγει αξία όσο η Πελοπόννησος και όλα τα νησιά μας.

Για την Ερμιονίδα που δεν είναι αστικό κέντρο είναι λογικό ο Δευτερογενής τομέας να ατροφεί, αλλά ο αγροτικός να είναι ο ισχυρός. Γι' αυτό κάπου πρέπει να βρεθεί και η χρυσή τομή, δηλαδή σχέση αγροτικού και τουριστικού τομέα. Πάντως είναι τομείς που αλληλοσυμπληρώνονται μαζί και με τη μεταποίηση αγροτικών προϊόντων. Σε αυτά προστίθεται και η παραγωγή ρεύματος από αιολική και ηλιακή ενέργεια.
Αν όλα αυτά μας ενοχλούν, τότε μελλοντικώς η κύρια τροφή μας θα είναι τα κοκοροβένια, και η κύρια πνευματική, η μπλογκοβλακεία.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος