ΤΟ ΧΙΟΝΙ
Νάν’ η γη ολάσπρη ζωγραφιά πλατειά,
Στο παράθυρό σου ν’ ακουμπάς, μπροστά σου
Να σε συντροφεύη μια λαμπρή φωτιά,
-Τι καλή που είναι χιόν’, η εμορφιά σου!
Μα τη γύμνια νάχης μόνη καταντιά,
Νάνε μια κολώνα μόνο σκέπασμά σου,
Και να τρεμουλιάζης με σβυστή ματιά,
-Τι κακή που είνε, χιόν’, η ασχημιά σου!
Ποιος από τους δύο σ’έστειλ’ εδώ κάτω;
Σ’ έστειλ’ ο χειμώνας σάββανο θανάτου,
Η το καρναβάλι τρέλλας δομινό;
Χιόνια γι’ άλλους είσθε λούλουδα λευκά
Μυγδαλιαίς που πέφτουν απ’ τον ουρανό,
Και –βαμβάκια γι’ άλλους είσθε νεκρικά!
Ονουλουλού
(
Κ.Παλαμάς)
Γιάννης Λακούτσης