Οι τοξικοί άνθρωποί μας, Οι τοξικές σχέσεις μας:

Ας μάθουμε να τους αναγνωρίζουμε,

Γιατί οφείλουμε να τους βγάλουμε από τη ζωή μας

 

Ένας από τους βασικότερους παράγοντες που επηρεάζουν το πώς νιώθουμε είναι το περιβάλλον μας: με ποιους ανθρώπους έχουμε επιλέξει να συναναστρεφόμαστε, ο οικογενειακός μας περίγυρος, φίλοι, συνάδελφοι κ.α.

Η ενέργεια –και συγκεκριμένα η θετική ενέργεια– αποτελεί πολυτέλεια τη σύγχρονη εποχή.

Παντού γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που ρουφάνε όλη τη θετική μας ενέργεια, προκειμένου να τροφοδοτήσουν την ακόρεστη πείνα τους για απαισιοδοξία, αρνητισμό και καταστροφή.

Το αποτέλεσμα είναι να νιώθουμε μονίμως συναισθηματικά εξαντλημένοι.

Υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι.

Άνθρωποι που γενιούνται με την φλόγα μέσα τους, έτοιμη να κάψει στο διάβα τους όποιον βρεθεί και άνθρωποι που δεν αναγνωρίζουν καν αυτή τους την δύναμη και “βουλοπλέουν” στην επιφάνεια, ολάκερη ζωή..

Οι επονομαζόμενοι ‘τοξικοί άνθρωποι’, που με την στάση τους απέναντι στους προικισμένους ψυχικά ανθρώπους, τους δηλητηριάζουν την ζωή καθημερινά.

Είναι πολύ σημαντικό να προσπαθούμε να περιστοιχιζόμαστε από ανθρώπους που μας αγαπούν, μας στηρίζουν και έχουν τη διάθεση να μας ενθαρρύνουν.

Πολλές φορές συναντάμε ανθρώπους που θέλουν να κάνουν το ακριβώς αντίθετο.

Ή που ακόμα κι αν λένε πως μας αγαπούν, καταλήγουν να μας βλάπτουν.

Είναι άνθρωποι αρνητικοί, επικριτικοί, που πάντα θα βρουν κάτι για να γκρινιάξουν ή κάτι δυσάρεστο για να μας πουν. Που εστιάζουν σε προβλήματα και τα ανασκαλεύουν διαρκώς γιατί τους ευχαριστεί να μεμψιμοιρούν. 

Αυτοί είναι οι λεγόμενοι τοξικοί άνθρωποι. 

Αυτά τα «ψυχολογικά βαμπίρ» χαρακτηρίζονται συχνά από διαταραχές κι επιπλέον συμβαίνει να έχουν την τάση να είναι: Άτομα

- αδιάκριτα, χωρίς όρια
- με τάσεις υπερβολής, που παρουσιάζουν κάτι ασήμαντο ως τραγικό
- επικριτικά, που βρίσκουν ελαττώματα στους πάντες και τα πάντα
- που γκρινιάζουν συνεχώς, που δεν ικανοποιούνται με τίποτα
- αδιάλλακτα, που δε συμφωνούν ποτέ με τους άλλους
- απαιτητικά και επίμονα
- αρνητικά και απαισιόδοξα
- που δεν αποδέχονται τις ευθύνες τους, ή/ και κατηγορούν πάντα τους άλλους για τις πράξεις και τα προβλήματά τους

Τοξικότητα -γενικά- σημαίνει :

Εισβάλω βίαια σε ένα οργανισμό προσβάλλοντας τα ζωτικά του όργανα….

O “τοξικός άνθρωπος” όχι μόνο δεν εισβάλει βίαια, αλλά εγκαθίσταται στον περίγυρο μας με δόξες και τιμές.

Δηλητηριάζει την ύπαρξη μας, αποπροσανατολίζοντας μας από το δρόμο της αλήθειας!

Μας προκαλεί διαρκώς νεύρα, θλίψη, κόπωση και διαταράσσει ακόμα και την διατροφή μας. Καταναλώνουμε υπερβολικές ποσότητες υδατανθράκων (λες και ξεσπάμε εκεί) με αποτέλεσμα να βουλιάζουμε σε μια υπαρκτή ασθένεια και τρίτη παγκοσμίως – την κατάθλιψη…

Οι τοξικοί άνθρωποι –ή αλλιώς ψυχολογικά βαμπίρ– προσπαθούν να είναι δίπλα μας για να μας ρουφούν διαρκώς ενέργεια, ή/και τρέφονται από τη δική μας ζωή γιατί έτσι τους βολεύει. Συχνά δεν έχουν αυτοεκτίμηση και δεν ξέρουν να αγαπούν. 

Τέτοιοι άνθρωποι μπορεί να υπάρχουν ακόμα και στην οικογένειά μας. Δύσκολα θα παραδεχτούμε ότι ενδεχομένως έχουμε τέτοιους γονείς, αδέρφια ή άλλους συγγενείς που κάθε φορά που τους βλέπουμε γεμίζουμε αρνητική ενέργεια.  Το γεγονός αυτό μας θλίβει και μας θυμώνει. 

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι :  

Οι “τοξικοί” βλάπτουν σοβαρά την υγεία μας!

Πιο συγκεκριμένα, όσοι συναναστρέφονταν με τέτοιου είδους ανθρώπους είχαν υψηλότερα ποσοστά φλεγμονωδών πρωτεϊνών (συγκεκριμένα, ιντερλευκίνης-6 και TNF υποδοχέα 2) στον οργανισμό τους, που έχουν ενοχοποιηθεί για την κατάθλιψη, τις καρδιόπαθειες, ακόμη και για διάφορες μορφές καρκίνου, συγκριτικά με όσους είχαν υγιείς φιλικές σχέσεις.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, το ανθρώπινο σώμα παράγει περισσότερες φλεγμονώδεις πρωτεΐνες όταν συναναστρεφόμαστε με ‘τοξικούς’.

Οι μελέτες έχουν αποδείξει ότι

η παρουσία ενός δικτύου υποστηρικτικών σχέσεων

μπορεί να αυξήσει την αυτοπεποίθησή μας

και το αίσθημα της ευεξίας.

Μας εφοδιάζει με το αίσθημα αυτοσεβασμού και ασφάλειας.

Δε θα πρέπει να είναι αυτονόητο,

ότι οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν,

δε θα μας κρίνουν αρνητικά

και κακοπροαίρετα

και θα νοιάζονται για εμάς,

για ό,τι και αν μας συμβαίνει;;;

…!

Αυτό που χρειάζεται είναι να μπορέσουμε να δούμε καθαρά αν υπάρχουν στη ζωή μας τοξικοί άνθρωποι και και να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είναι αυτοί.

Δεν χρειάζεται και πολύ κόπος να τους αναγνωρίσουμε [υπενθυμίζεται ότι:

ασκoύν έντονη κριτική/επιζητούν την κολακεία/γκρινιάζουν, με πάθος μάλιστα!/μονίμως μας ανταγωνίζονται/μεμψιμοιρούν/τρέφονται από την δική μας ζωή (γιατί δεν έχουν δική τους)/είναι νάρκισσοι/χαίρονται με την λύπη μας και πονάνε με την χαρά μας].

Το δεύτερο βήμα είναι να προσπαθήσουμε να απαγκιστρωθούμε ψυχολογικά από εκείνους. Αν δεν μπορούμε να τους απομακρύνουμε τότε πρέπει να εξασκηθούμε έτσι ώστε να μη μας επηρεάζουν. Να μην καταναλώνουμε όλη μας την ενέργεια προσπαθώντας να τους βοηθήσουμε, ή να τους αλλάξουμε, γιατί οι ίδιοι δε θέλουν να βοηθηθούν και δεν έχουν σκοπό να αλλάξουν. Η συμπεριφορά τους είναι επιλογή τους.

Να μην πέφτουμε στην παγίδα να τους λυπόμαστε επειδή προκαλούν τις ενοχές και την καλή μας την καρδιά.

Οφείλουμε να απενοχοποιηθούμε. Να βάλουμε όρια και να υπερασπιστούμε τη δική μας ψυχική υγεία.

Το οφείλουμε στον εαυτό μας. Στους ανθρώπους που θα μας αγαπήσουν και θα έρθουν στη ζωή μας.

Ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων που διακρίνεται για το ήθος του, την αγνότητα του, την δικαιοσύνη της ψυχής και την διαφάνεια των σκέψεων του, οφείλει να τους απομακρύνει αισθητά από την ζωή του και ας συνεχίσει μόνος του το ταξίδι της ζωής!!! Γλυτώνει χρόνιες ανίατες παθήσεις, βρίσκει τον χαμένο του εαυτό, ανασυγκροτεί τις δυνάμεις του και βλέπει το ουράνιο τόξο γεμάτο χρώματα και όχι άσπρο-μαύρο.

Φεύγει με ταχείς ρυθμούς από το θέατρο του παραλόγου και ζει με ελεύθερη ανάσα και ελεύθερη σκέψη.

Αυτός ο άνθρωπος θα σταυρωθεί -ίσως ξανά- από τους ‘τοξικούς’, θα γίνει προσάναμμα στο βωμό τους, αλλά αυτός θα ΄ναι κι εκείνος που θα ανθίσει σαν τριαντάφυλλο στους λίγους που τον ακολουθούν!

 Η επιλογή είναι δική μας:

ή ακολουθούμε την μάζα και σκύβουμε κεφάλι (με τις αναμενόμενες συνέπειες),

ή προχωράμε ίσια μπροστά στον δικό μας δρόμο …

Αν δεν σταματήσουμε το φαύλο κύκλο, αργά ή γρήγορα θα γίνουμε κι εμείς τοξικοί στις ζωές των αγαπημένων μας, χωρίς να το καταλάβουμε.  

Το να σπάσουμε τα δεσμά μας με τέτοιους ανθρώπους μπορεί να μας φαίνεται βουνό. Όμως είναι κι αυτό μια ώριμη και γενναία απόφαση ζωής!

Ναι, χρειάζεται δύναμη. Πίστη και αρκετή υπομονή. Μπορεί να χρειαστεί να αλλάξουμε δουλειά, να φύγουμε από το πατρικό μας σπίτι, να χαλάσουμε μια φιλία ετών, να χωρίσουμε. Αλλά αν το κάνουμε συνειδητά, επειδή νιώθουμε ότι η σχέση που είχαμε ήταν τοξική, είναι μια πράξη σεβασμού και αγάπης προς τον εαυτό μας.

Πρέπει να καλλιεργούμε φιλίες και σχέσεις

που είναι σημαντικές για τη ζωή μας

όπως ακριβώς

πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί/ες με εκείνες που δεν είναι

Επειδή κάναμε πολύ παρέα με έναν/μια φίλο/η όταν ήμασταν παιδιά, αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε αναγκασμένοι να ανεχόμαστε τη μόνιμη κριτική του/της και να μας κάνει δυστυχισμένους τώρα.

Και επειδή είμαστε χρόνια σε σχέση με κάποιον/α δε σημαίνει ότι πρέπει να δεχόμαστε άσχημες συμπεριφορές και τρόπους. 

Οι άνθρωποι που ρίχνουν την αυτοπεποίθησή μας δεν είναι αληθινοί φίλοι και σίγουρα δεν είναι κατάλληλοι για ερωτικές σχέσεις.

Πρέπει να καταλάβουμε ποιες είναι οι τοξικές σχέσεις που υπάρχουν στη ζωή μας και να αντλήσουμε την αυτοπεποίθηση επιτέλους ώστε να μη βρίσκουμε συνεχώς δικαιολογίες γι' αυτές. Αν προσπαθήσουμε να  βρίσκουμε πάντοτε μια δικαιολογία για τη συμπεριφορά κάποιου, ίσως πολλές φορές να αδικούμε τον εαυτό σας. 

Στο χώρο εργασίας είναι πολύ πιο δύσκολο να διαχειριστούμε τις τοξικές σχέσεις γιατί δεν μπορούμε να επιλέξουμε να απομακρύνουμε τον προϊστάμενο ή τον συνάδελφό μας από τη ζωή μας, ούτε να τους πούμε ανοιχτά τι πιστεύουμε. Αν μας υποτιμούν και μας παραμελούν συνεχώς όμως, ακόμα και εδώ υπάρχουν επιλογές όπως το να κάνουμε μια ξεκάθαρη κουβέντα μαζί τους, ή να μιλήσουμε με κάποιον ανώτερό μας.

 Τους αναγνωρίσαμε λοιπόν; Δρουν καθημερινά σαν θεριά που χάσανε τις σάρκες τους και για να υπάρξουν πρέπει να τραφούν από τις δικές μας!

Ο πλανήτης μας είναι γεμάτος από δάυτους…

Πάνε μαζί ,δένουν τα χεριά τους αλυσίδα και κλείνουν μέσα τους, τους όποιους φωτισμένους.. Και ο σοφός μας λαός λέει ότι: “τα χλωρά καίγονται με τα ξέρα.”.

Ο  χαρακτήρας τους μπορεί να μας εξουθενώσει, καθώς αυτοί δεν αναφέρουν απλώς, ούτε διηγούνται τις καθημερινές τους ιστορίες, αλλά τις ερμηνεύουν. Και γι’ αυτό θέλουν κοινό να ακούει, να θαυμάζει, να μένει με το στόμα ανοιχτό και να χειροκροτεί. Περιγράφουν το καθετί που τους συμβαίνει με υπερβολές που και οι ίδιοι τελικά ίσως τις έχουν πιστέψει. Ζουν ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα και δίνουν τη δική τους παράσταση.

Χρήσιμες στρατηγικές που θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο άτομο που υπάρχει στη ζωή μας.

1.    Αναγνωρίζουμε τα σημάδια νωρίς

Η αρνητική φύση αυτών των ανθρώπων δεν είναι πάντοτε προφανής εκ πρώτης όψεως.

Οι ιδιοτροπίες τους μοιάζουν αρχικά ασήμαντες, οι ιστορίες τους μοιάζουν ενδιαφέρουσες και ο δραματικός τόνος στη φωνή τους μοιάζει θεατρικός. Σιγά-σιγά όμως αποκαλύπτεται το πραγματικό τους πρόσωπο και εμείς δεν πρέπει να αγνοήσουμε τις ανησυχητικές ενδείξεις.

2.    Περιορίζουμε τις επαφές

Από τη στιγμή που θα εντοπίσουμε το «βαμπίρ», προσπαθούμε να περιορίσουμε το χρόνο που περνάμε μαζί.

Εάν πρόκειται για ένα άτομο που βλέπουμε συχνά, βάζουμε τα όριά μας. Επειδή τα άτομα αυτά χώνουν τη μύτη τους παντού και παίρνουν την πρωτοβουλία να ανοίγουν συζήτηση, μην ξεχνάμε να τονίζουμε ότι βιαζόμαστε τρομερά, ή ότι έχουμε πολλή δουλειά και πολλές υποχρεώσεις.

Βάζουμε τις τοξικές σχέσεις σε καραντίνα!

Αν κάποιος μας κάνει δυστυχισμένους και επηρεάζει σοβαρά τη διάθεσή μας θα πρέπει να το διευθετήσουμε.

Με το να αποφεύγουμε το πρόβλημα, με το να αναβάλλουμε να το αντιμετωπίσουμε, το κάνουμε απλώς να φαίνεται μεγαλύτερο και ακόμα πιο δυσεπίλυτο.

Επίσης όσο περισσότερο τραβάει μια κατάσταση, τα πράγματα που μας εκνευρίζουν, που μας ενοχλούν στο συγκεκριμένο άτομο, θα γίνουν ακόμα πιο  εκνευριστικά και πιο ενοχλητικά, με αποτέλεσμα κάποια μέρα να εκραγούμε και να πούμε κάτι για το οποίο θα μετανιώσουμε. 

Πώς να αντιμετωπίσουμε έναν τοξικό φίλο; Ας του μιλήσουμε γι΄ αυτό. Ας βρούμε τον χρόνο να κάνουμε  μια συζήτηση από κοντά, όταν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το ύφος του από τα μηνύματα ή τα τηλέφωνα. Είναι πολύ πιθανόν από απόσταση κάποια πράγματα να παρερμηνεύονται. Ας εξηγήσουμε με ηρεμία αυτό που νιώθουμε και τους λόγους που το νιώθουμε. Τι είναι αυτό που μας ενόχλησε; Ας προσπαθήσουμε να μην είμαστε ερειστικοί.

3.    Δεν πέφτουμε στην παγίδα τους

Όσο κι αν θέλουμε να πιστέψουμε ότι μπορούμε να βοηθήσουμε αυτά τα άτομα, το πιο πιθανό είναι ότι δεν μπορούμε.

Οι χρόνια αρνητικοί άνθρωποι είτε αντιστέκονται στην εξωτερική βοήθεια, είτε «δημιουργούν» μονίμως νέα προβλήματα στη ζωή τους. Η λύση στο πρόβλημά τους είναι θέμα ειδικού κι έτσι, πρέπει να κάνουμε το παν για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας.

Ακούμε όμως ό,τι έχει να μας πει, αφήνουμε σε αυτόν τον άνθρωπο να κάνει το πρώτο βήμα. Η αλήθεια όσο και αν είναι σκληρή, είναι ότι ίσως θα ήταν καλύτερα αυτός ο άνθρωπος να μην ήταν κοντά μας εκτός κι αν υπάρχει κάποια δικαιολογία για τη συμπεριφορά του.

Η συμπεριφορά του άλλωστε δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν αναγνωρίσει τι ακριβώς κάνει. Ας του δώσουμε την ευκαιρία μπας και..., αλλά αν δεν υπάρξει αλλαγή δεν έχουμε λόγο κανένα να ανεχόμαστε αυτή τη συμπεριφορά. 

 

Δεν σπαταλάμε λοιπόν την θετική μας ενέργεια σε άτομα που δεν θα την εκτιμήσουν και αφιερώνουμε το χρόνο μας σε θετικούς ανθρώπους που θα μας γεμίσουν χαρά και ζωντάνια.

Δημιουργία ενός θετικού περιβάλλοντος.

Απομάκρυνση τοξικών χαρακτήρων

και μοίρασμα ωφέλιμου χρόνου με φίλους και αγαπημένους.

Ανθρώπους που κρατάμε στη ζωή μας γιατί μας εμπνέουν και εμπιστευόμαστε.

Που μας δίνουν κίνητρα, χαρά και υποστήριξη.

Ποιοί είναι αυτοί και πώς θα τους ξεχωρίσουμε;

Η καρδιά μας ξέρει πολύ καλά.. Φτάνει να την ακούμε …

Ισχύει και για τοξικούς εραστές, όπως υπογραμμίζει και μια –προφανώς- πληγείσα πηγή:

Κάποτε (κάποιοι από ΄μας), είχαμε μια ρομαντική αφελή εικόνα, για την ευγενική καλοσύνη ξένων και γνωστών.

Πιστεύαμε πως ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί από την φύση του να παίρνει και να δίνει αγάπη με το κιλό. Για να φτιάχνει φιλίες και σχέσεις, με την ελπίδα του αιώνιου και να πορεύεται σαν χαρωπό ροζ πόνυ σε καταπράσινα λιβάδια αγκαλιά με τα άλλα πόνυ.

Μεγαλώνοντας, καταλάβαμε, πως το μόνο σωστό κομμάτι αυτής της θεωρίας, ήταν αυτό που αφορούσε τα λιβάδια.

Πρωτόγονοι, συναισθηματικά ανάπηροι, κοιτάνε μόνο τι θα πάρουνε, να μπαλώσουνε τρύπες, να καλύψουνε κενά μιας ζωής στην οποία όλα ήρθαν στο πιάτο καλομαγειρεμένα και με χρυσά κουτάλια, να τους ταΐσουν δικαιώματα και απαιτήσεις: Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που αν κυκλοφορούσαν με προειδοποιητική ταμπελίτσα για τα συστατικά τους στην πλάτη, θα μας είχαν γλυτώσει από πολύ αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που φεύγοντας μας άφησαν με ένα μεγάλο παράπονο, μια απορία, πώς είναι δυνατόν να αγνοήσαμε τόσα σημάδια που ούρλιαζαν από τα πρώτα στάδια πως το να πληγωθούμε είναι μαθηματικά βέβαιο.

Μεγαλώνουμε γεμάτοι συναισθηματικά αποθέματα, τα κρατάμε μέσα μας μην τυχόν και ξεφύγει κανένα γραμμάριο και χάσουμε την δύναμη μας. Μα η αγάπη είναι για να μοιράζεται, κι όταν την κρατάμε μέσα μας, σαπίζει. Μας δηλητηριάζει σε μια ύστατη προσπάθεια να μας δείξει πως αυτό που κρατάμε για δύναμη, τελικά μας σκοτώνει.

Αργά και σταθερά, όπως όλες οι ουσίες που έχουν φτιαχτεί για να ξεχνάμε, να ξεγελάμε την ζωή.

 

Ο άνθρωπος-τσιγάρο:

Ήπιας μορφής τοξικότητα, μα εθισμός χρόνιος και συνήθεια σταθερή. Είναι οι άνθρωποι που θέλουμε να βλέπουμε όταν ξυπνάμε, όταν πίνουμε, όταν ξενυχτάμε. Ζούμε μαζί τους μια ζωή, που η ρουτίνα μετράει τις μέρες μας και νομίζουμε, ανώριμα και αλαζονικά πως το ελέγχουμε, πως όποτε θέλουμε μπορούμε να βάλουμε ένα τέλος κοτσάροντας ένα αυτοκολλητάκι στο μπράτσο. Μα ο μεγάλος σύμμαχος του τσιγάρου είναι ο χρόνος που νομίζουμε πως έχουμε και που του επιτρέπει ανενόχλητο να κάνει την ζημιά του μέσα μας. Και όσο εμείς οι ίδιοι του δίνουμε το περιθώριο, τόσο η συναναστροφή μαζί του, μας βλάπτει.  

Ο άνθρωπος αλκοόλ:

Μας ζαλίζει, είναι γεμάτος αντιθέσεις, γεύσεις, χρώματα και μυρωδιές. Διαθέσιμος όμως, μόνο την νύχτα. Μια νύχτα που μας υπόσχεται να είναι αξέχαστη, με ΄μάς πιο αυθόρμητους και πιο ζωντανούς, να τολμάμε πράγματα που ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί νηφάλια. Μα το πρωί, θα μείνει μόνο μια ελαφρά ζαλάδα, ή ένα βαρύ κεφάλι. Ξέρουμε ήδη, ότι ήταν λάθος. Γιατί τα ξίδια, μαζί με έναν πιο ανάλαφρο και τολμηρό εαυτό, μας καίνε και κάθε ψήγμα λογικής που -όσο κι αν θέλουμε να κατηγορούμε πως φρενάρει πάθη και ομορφιές- είναι τελικά αυτή που μας κρατάει να μη φουντάρουμε απ' τον τρίτο. Ας μην πίνουμε αν σκοπεύουμε να πιάσουμε τιμόνι. Αυτοκινήτου ή ζωής.

Ο άνθρωπος ηρωίνη:

Βαριά τοξικός, προδιαγεγραμμένα θανατηφόρος. Τα σημάδια του αναγνωρίζονται από τις πρώτες κιόλας χρήσεις. Εύκολα προσβάσιμος, μα βρώμικος και επικίνδυνος. Μέρα με την μέρα τον ζητάμε παραπάνω, σε μικρές, ή μεγαλύτερες δόσεις και όταν λείπει λες πως θα τρελαθούμε από την απουσία του. Πεθαίνουμε κάθε μέρα κι από λίγο μα σαν ζητιανάκι παρακαλάμε για άλλη μια μέρα, για άλλη μια στιγμή. Πριν χάσουμε τον εαυτό μας και γεμίσουμε σημάδια, ας πούμε «όχι» και ας ζητήσουμε βοήθεια, πριν μας πάρει και την τελευταία σταγόνα ζωής.

Ο άνθρωπος ηρεμιστικό:

Είναι η πιο δημοφιλής και συνηθισμένη περίπτωση. Είναι η σχέση που μας κρατάει πίσω. Στάσιμη, ουδέτερη, παθητική λες και πέσαμε ξαφνικά σε λήθαργο και η ζωή προσπέρασε από δίπλα σκυφτή και θλιμμένη που την αρνηθήκαμε για λίγη σιγουριά. Είναι ο άνθρωπος που όταν μας ρωτάνε γιατί παραμένει στην ζωή μας, δεν έχουμε καμία απάντηση να δώσουμε, παρά μόνο φτηνές δικαιολογίες μπας και πείσουμε τον εαυτό μας. Μα μια νύχτα πριν καταπιούμε και πάλι το χαπάκι μας, ας κάτσουμε για μια στιγμή κι ας σκεφτούμε ποιος θα κερδίσει απόψε. Ένας ακόμα βαθύς ύπνος χωρίς όνειρα, ή μια ζωή που περιμένει ανυπόμονα, να σηκωθούμε απ΄ το κρεβάτι για να την ανακαλύψουμε;

Δεν είναι δύσκολο να τους διακρίνουμε. Δεν είναι απίθανο ν' ανήκουμε σε αυτούς.

Μα όλες οι καμπάνιες που έχουν λεζάντα τους το «η ζωή είναι μαγκιά», όσο τρομερά κλισέ κι αν ακούγονται, έχουν να μας διδάξουν μια μεγάλη αλήθεια.

Ο φόβος υπάρχει, για να τον νικάμε. Με έρωτα πολύ και φευγάτο. Με χαμόγελα και γέλια δυνατά, που ξορκίζουν μοναξιά και απόγνωση. Με όνειρα και βόλτες και παγωτά χειμωνιάτικα και όλα εκείνα τα μικρά θαύματα της ζωής, που ξεκλειδώνουν την αγάπη για να βάλει φωτιά σε ό,τι μας τρώει την ψυχή. Και να μας λυτρώσει.

 

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ/ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Ανώνυμοι τοξικοί = Δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι που θεωρούν τον κόσμο σαν ένα μεγάλο πρόβλημα και στα μάτια τους είσαι κι εσύ ένα κομμάτι αυτού του προβλήματος. Παθιασμένοι δημιουργοί της καταστροφολογίας, χρόνια δυστυχείς. Η αρνητικότητα είναι η μόνη υπογραφή που μπορούν να βάλουν σε αυτόν τον κόσμο. Νοιώθουν άνετα  μόνον μέσα στην συμφορά. Η καλή εκδοχή και ἡ αισιοδοξία τους βυθίζει στην σύγχυση. Κάθονται στον μεγαλόπρεπο θρόνο της γκρίνιας και της μουρμούρας και όταν είναι δίπλα σου, κάνουν το χαμόγελό σου να σβήνει. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τοξικοί και είναι αναγκαίο να τους κρατάς μακριά από τη ζωή σου.

Κι αν σκεφθείς τώρα, πως αυτός είναι φίλος μου πολλά χρόνια, τι να κάνω; να φύγω;

Όχι δε λέω να φύγεις. Αυτό που λέω είναι να φύγεις όσο πιο γρήγορα μπορείς!!!

Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ εκείνους πού αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα στη ζωή τους και χρειάζονται βοήθεια. Αναφέρομαι σε αυτούς που είναι εθισμένοι στην αρνητικότητα και σε τραβούν προς τα κάτω, κλέβοντας την ενέργειά σου. Είναι βαμπίρ και τους φτιάχνει τη μέρα το να στραγγίζουν τη δική σου ενέργεια. Αυτό ξέρουν να το κάνουν με μεγάλη μαστοριά κι αν αντισταθείς, τότε εύκολα μπορούν να σε βάλουν στο παιχνίδι των ενοχών.

Είναι υποχρέωση απέναντι στον εαυτό σου το να του διασφαλίσεις ένα περιβάλλον αισιοδοξίας, υγείας και χαράς. Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα αλλά πολλές φορές ένα όχι είναι ένα μεγάλο Ναι στην ζωή!!!

 

 * * *

   Στην όχθη ενός ποταμού, ζούσε κάποτε ένας βάτραχος, ο οποίος είχε πάρα πολύ καλές σχέσεις με ένα σκορπιό. Μαζί περνούσαν τις μέρες τους και η ζωή τους κυλούσε ήρεμη. Ο βάτραχος, ήξερε την επικινδυνότητα που είχε το κεντρί του σκορπιού, και γι αυτό, τον κρατούσε πάντα σε κάποια απόσταση.

Μια μέρα, η όχθη που ζούσαν, έπιασε φωτιά. Γρήγορα έτρεξε ο βάτραχος για να πέσει στο νερό.

  -Περίμενέ με βάτραχε, του φώναξε ο σκορπιός, βοήθησε και εμένα φίλε μου να περάσω απέναντι!

Ο βάτραχος, κοντοστάθηκε και το συλλογίστηκε. Μαζί για χρόνια ήτανε. Αν τον έπαιρνε στην πλάτη του, κίνδυνο δεν θα είχε, αφού ο σκορπιός να κολυμπάει δεν ήξερε, σκέφτηκε!

Πράγματι, τον έβαλε στην πλάτη του και άρχισε να κολυμπά! Στην μέση του ποταμού, ο σκορπιός γύρισε το κεντρί του και τσίμπησε το βάτραχο.

    -Τι έκανες εκεί, του φώναξε ο βάτραχος, τώρα και οι δύο θα πνιγούμε!

    -Το ξέρω φίλε μου καλέ, του απάντησε ο σκορπιός. Όμως, έτσι είναι η φύση μου.

 * * *

Οι τοξικοί άνθρωποι, δεν είναι αναγκαία και κακοί. Είναι στη φύση τους όμως να σε δηλητηριάζουν. Αν δεις, ότι δεν καταφέρνεις εσύ να τους ξεμπλοκάρεις και να τους κάνεις να αισθανθούν ασφάλεια, ζεστασιά και εμπιστοσύνη, τότε όσο και αν εσύ τους αγαπάς, στον πάτο το δικό τους θα σε πάνε.

Είναι βαθιά τα αίτια της τοξικότητάς τους. Η συμπόνιά σου και οι καλές σου οι προθέσεις δεν αρκούν. Αν ο άλλος δεν είναι πρόθυμος να αλλάξει, όσο και αν τώρα σου χαμογελά, με το κεντρί του κάποτε θα σε φιλέψει!

Ευθύνη για την πορεία σου, μονάχα εσύ έχεις. Αν περπατάς μοναχός, ή με παρέα βαδίζεις, εσύ το αποφασίζεις. Αλλά αν με ανθρώπους τοξικούς, κάποτε το δρόμο σου διασταυρώσεις, αν θα συνεχίσεις με αυτούς, αμφίβολο είναι το αν ποτέ στον προορισμό σου θα φτάσεις.

Αν θες τα ποτάμια της ζωής σου να διαβείς και όχθες να αλλάζεις, άνθρωπο τοξικό στο σβέρκο σου, ποτέ να μην φορτώσεις.

πηγές:

Andriashome

Ροδάνθη Κουμή

Eyedoll

Pillowfights

Boro

Stavrochoros

fe-mail

filonoi

Δ. Νομικός

μονταζ:

ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ