Πριν από 32
χρόνια, εκτυλίχθηκε μια κωμική και παρ” ολίγο τραγική ιστορία που έμεινε γνωστή
ως το “περιστατικό Alraigo”. Αναφέρεται στην προσγείωση ενός χαμένου μαχητικού
αεροσκάφους του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού στο κατάστρωμα ενός ισπανικού
πλοίου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων.
Στις 6
Μαΐου1983, το ισπανικό containership Alraigo έπλεε στα ανοικτά των ακτών της
Πορτογαλίας με προορισμό την Τενερίφη στα Κανάρια Νησιά. Όχι πολύ μακριά, πάνω
στο βρετανικό αεροπλανοφόρο HMS Illustrious, το οποίο συμμετείχε σε άσκηση του
ΝΑΤΟ, ο 25χρονος ανθυπολοχαγός Ian “Soapy” Watson ετοιμαζόταν για την 14η
εξόρμηση του στο κάθετης απογείωσης και προσγείωσης (VTOL) τζετ Sea Harrier. Ο
Watson ήταν μαζί με έναν πιο έμπειρο πιλότο σε άλλο Harrier και είχε διαταγή να
βρει ένα γαλλικό αεροπλανοφόρο. Οι δύο αναχώρησαν υπό σιγή ασυρμάτου και με
κλειστά ραντάρ, σε περιβάλλον προσομοίωσης μάχης. Χώρισαν όταν έφτασαν περιοχή
αναζήτησης τους, ανέβηκαν στο υψόμετρο που είχαν
εντολή, άνοιξαν το ραντάρ
τους, και άρχισαν να σαρώνουν διαφορετικές ζώνες.
Αφού η
αναζήτηση ολοκληρώθηκε, ο Watson κατέβηκε και κατευθύνθηκε προς το σημείο όπου
ήταν να βρεθεί με τον πιο έμπειρο πιλότο. Όταν αυτός δεν φάνηκε, ο Watson στράφηκε
σε ό,τι υπήρχε μέσα στο αεροπλάνο είπε. “Δοκίμασα το ραδιόφωνο. Άνοιξα το
ραντάρ. Έβαλα τον συναγερμό έκτακτης ανάγκης. Απολύτως τίποτα. Δεν
παρατηρήθηκαν επιστροφές ραντάρ”, είπε.
Γνωρίζοντας
ότι οι διαδρομές των πλοίων απλώνονται ανοικτά των ακτών, ο Watson κατευθύνθηκε
ανατολικά. Όταν το ραντάρ του άρχισε να δείχνει ένα στόχο, ο Watson στράφηκε
προς την κατεύθυνση αυτή. Ενώ του τέλειωναν τα καύσιμα, ο Watson διέκρινε το
πλοίο Alraigo και προσπάθησε να βεβαιωθεί ότι το πλοίο τον είδε, πραγματοποιώντας
κοντινές πτήσεις. Σε μια από αυτές είδει ότι κάποια εμπορευματοκιβώτια
σχημάτιζαν ουσιαστικά μια γέφυρα, που έμοιαζε με τον διάδρομο προσγείωσης που
είχε συνηθίσει κατά τη διάρκεια της κατάρτισης και χωρίς πολλές εναλλακτικές
προσγείωσε το αεροπλάνο εκεί.
Καθώς το Sea
Harrier ZA 176 στάθηκε στα γλιστερά κοντέινερ, άρχισε να γλιστρά προς τα πίσω
και παρά τις προσπάθειες του Watson, το πίσω μέρος του αεροσκάφους έπεσε πίσω
από το κοντέινερ και προσέκρουσε πάνω σ” ένα βανάκι πάνω στο κατάστρωμα. Ο
καπετάνιος του Alraigo δεν δέχτηκε ν” αφήσει τον ιπτάμενο επισκέπτη του να τον
βγάλει εκτός χρονοδιαγράμματος: Η βρετανική κυβέρνηση ενημερώθηκε ότι ο Watson
και το jet του θα έφταναν στην Τενερίφη σε τέσσερις ημέρες.
Όταν το
Alraigo αγυροβόλησε στη Santa Cruz της Τενερίφης, τους περίμενε ένα σμήνος
δημοσιογράφων. Στο πλήρωμα και την εταιρεία του πλοίου απονεμήθηκαν περίπου
1,14 εκάτ. δολάρια (με σημερινά δεδομένα), ως αποζημίωση για την “διάσωση”. Ο
Watson από την άλλη πέρασε από διερευνητική επιτροπή για το συμβάν. Το 2007
ήρθαν στο φως της δημοσιότητας μια σειρά από αρχεία του Βασιλικού Ναυτικού, στα
οποία σημειώνεται ότι ο Watson είχε ολοκληρώσει μόνο το 75% της εκπαίδευσης
πριν σταλεί στην θάλασσα. Η επιτροπή κατηγόρησε την απειρία του Watson, όπως
και τους διοικητές του που του ανέθεσαν ένα αεροπλάνο που “δεν ήταν πλήρως προετοιμασμένο
για την έξοδο”, μια μικρή αναφορά στα προβλήματα με τον ασύρματο. Παρ “όλα
αυτά, ο Watson επιπλήχθηκε και του δόθηκε μια δουλειά γραφείου.
Ο Watson
πραγματοποίησε τελικά 2000 ώρες στο Sea Harriers και άλλες 900 στο F/A-18s πριν
παραιτηθεί από τα καθήκοντα του το 1996. Σήμερα, δηλώνει ότι η προσοχή των
μέσων ενημέρωσης προκάλεσε αμηχανία στο Βασιλικό Ναυτικό και προκάλεσε την
τιμωρία του, αλλά αρνείται να καταδείξει τον ένοχο. “Ήμουν εγώ”, λέει. “Ήμουν
εκεί και εδώ είναι όπου θα πρέπει να σταματήσει”, λέει χαρακτηριστικά.
Πρόταση: Δημήτρης Τουτουντζής.
