Ο ΗΓΕΜΩΝ

«Οι Έλληνες φαίνεται πως είναι πολύ ανθεκτικοί στο διεθνή εξευτελισμό, στη φτώχεια και στη μιζέρια, ενώ ελάχιστα ενδιαφέρονται για την πατρίδα τους και τα παιδιά τους – οπότε δεν πρόκειται να αντιδράσουν, όσο και αν πιέζονται» (ΕΒ).

.

Άποψη του Βασίλη Βιλιάρδου στο analyst

Ανέκαθεν μας προξενούσε μεγάλη εντύπωση ο υποτιμητικός τρόπος, με τον οποίο οι ισχυροί αντιμετωπίζουν τους αδύναμους, είτε είναι αυτοί άνθρωποι, είτε χώρες –  ανεξάρτητα από τις αιτίες της αδυναμίας τους, αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση φαίνεται πως μόνο το αποτέλεσμα μετράει.

Αυτός ακριβώς ήταν ένας από τους λόγους, για τους οποίους αναρωτιόμαστε πόσο εξευτελισμό ακόμη μπορούν να αντέξουν οι Έλληνες – απλά και μόνο για να επιβιώσουν, έστω χάνοντας την εθνική τους κυριαρχία ή/και μεταφέροντας τα χρέη τους στα παιδιά τους.

Από την άλλη πλευρά εντυπωσιαζόμαστε πολύ περισσότερο με το θαυμασμό, τον οποίο οι αδύναμοι νοιώθουν υποσυνείδητα, ενδόμυχα, κρυφά για τους ισχυρούς, ακόμη και όταν τους βρίζουν – χωρίς να ενδιαφέρονται καθόλου για τους τρόπους, με τους οποίους αποκτήθηκε η ισχύς τους.

Στο παράδειγμα της Γερμανίας, όλοι υποκλίνονται απέναντι στο μεταπολεμικό οικονομικό της θαύμα, χωρίς να αναφέρουν πως βοηθήθηκε από τους πάντες μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο – παρά το

ότι αιματοκύλισε την Ευρώπη, έστειλε στα κρεματόρια εκατομμύρια Εβραίους και λήστεψε τα πλούτη όλων σχεδόν των χωρών. Ούτε πως επιβραβεύθηκε με τη διαγραφή του 1953, την οποία αρνείται σήμερα η ίδια στην Ελλάδα, παρά το ότι η χώρα μας δεν έχει καμία άλλη λύση – επίσης με το Marschall Plan, όταν η Ελλάδα πρέπει να τα καταφέρει, χωρίς καμία ουσιαστική βοήθεια.

Όσον αφορά δε τη μεγαλύτερη απάτη όλων των εποχών εκ μέρους της Volkswagen, η οποία ευρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, ενώ δεν είναι φυσικά η μοναδική γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία που χρησιμοποιεί το παράνομο λογισμικό, οι αντιδράσεις είναι ελάχιστες – ενώ η Ελλάδα στάλθηκε στο ικρίωμα, κατηγορούμενη μεταξύ άλλων για ορισμένα παραποιημένα στοιχεία που διευκόλυναν την είσοδο της στην Ευρωζώνη.

Η πατρίδα μας είναι άλλωστε η μοναδική σχεδόν χώρα της νομισματικής ένωσης που δεν βοηθήθηκε καθόλου από την ΕΚΤ, ειδικά όσον αφορά το δάνειο που είχε ανάγκη το 2010 – όπου, εάν η ΕΚΤ είχε συμπεριφερθεί όπως αργότερα (το 2012, όταν δήλωσε ότι θα κάνει τα πάντα για το ευρώ, με αποτέλεσμα να μειωθούν ραγδαία τα επιτόκια δανεισμού όλων των χωρών), η σημερινή κρίση δεν θα είχε ξεσπάσει ποτέ.

Το ίδιο συνέβη με τον τραπεζικό μας τομέα πρόσφατα, ο οποίος χρεοκόπησε επειδή δεν είχε τη στήριξη που όφειλε να του παρέχει η ΕΚΤ (ανάλυση) – σε αντίθεση με την Ισπανία, οι τράπεζες της οποίας χρηματοδοτήθηκαν απ” ευθείας από την ΕΚΤ χωρίς καμία καθυστέρηση ή με την υπερχρεωμένη Ιταλία σήμερα.

Παρά το ότι δε όλοι γνωρίζουν το βρώμικο μυστικό της ΕΚΤ, όσον αφορά τη συμπαιγνία της με τη Γερμανία (άρθρο), κανένας δεν τους κατακρίνει, ακριβώς λόγω της ισχύος τους – όπως συμβαίνει με το γεγονός ότι, η γερμανική βιομηχανία είναι μακράν ο μεγαλύτερος διαφθορέας του πλανήτη, ενώ η πολιτική της «σκηνή» είναι η πλέον διεφθαρμένη παγκοσμίως.

Περαιτέρω, πρόσφατα αποκάλυψε μία γερμανική εφημερίδα (πηγή) ότι, σχεδόν 3 τρις € τοποθετούνται από ξένους στη Γερμανία, κερδοφόρα μεν αλλά αφορολόγητα – ενώ οι Αρχές των χωρών που διαμένουν οι ιδιοκτήτες τους ενημερώνονται μόνο για το 1% αυτού του ποσού!

Εύλογα λοιπόν αποκαλεί τη Γερμανία κρυφό φορολογικό παράδεισο, ευρισκόμενο στην 8η θέση διεθνώς (πίνακας κατάταξης) – αφού διευκολύνει το ξέπλυμα μαύρου χρήματος όσο καμία άλλη χώρα, μέσω ενός πονηρού μείγματος από σκόπιμα νομικά ελαττώματα, καθυστερήσεις στις δημοσιεύσεις στοιχείων, ελλιπή φορολογική εποπτεία κοκ.

Εν τούτοις, όλοι κατηγορούν τους Έλληνες ως παθολογικούς φοροφυγάδες, ενώ η χώρα μας υποχρεώνεται να υιοθετεί έναν καταστροφικά υψηλό φορολογικό συντελεστή, εν μέσω της μεγαλύτερης κρίσης στην ιστορία της – χωρίς φυσικά να της επιτρέπονται «οάσεις», όπως στην Ιρλανδία, στην Ολλανδία, στο Λουξεμβούργο, ακόμη και στην Κύπρο.

Τέλος, όλοι γνωρίζουν πως στη Γερμανία οφείλονται οι ευρωπαϊκές ασυμμετρίες, λόγω των οποίων θα διαλυθεί τελικά η Ευρωζώνη – ενώ τις προκάλεσε σκόπιμα και προμελετημένα, εφαρμόζοντας την πολιτική του μισθολογικού dumping αμέσως μετά την υιοθέτηση του ευρώ (άρθρο), στα πλαίσια ενός επεκτατικού μερκαντιλισμού που διεύρυνε αργότερα, με την επιβολή της πολιτικής λιτότητας.

Παραδόξως όμως, η Ελλάδα θεωρείται ως η μεγαλύτερη απειλή, παρά το ότι το μέγεθος της οικονομίας της είναι αμελητέο – τοποθετούμενη κάθε φορά, όταν προσπαθήσει να αντιδράσει, στο στόχαστρο των πάντων, ιδιαίτερα των αγορών, της Γερμανίας, καθώς επίσης των υπολοίπων εταίρων της.

Σαν να μην έφταναν δε όλα αυτά, η χώρα μας κατηγορείται επίσης από τους Πολίτες της οι οποίοι, έχοντας υποστεί μια άνευ προηγουμένου χειραγώγηση από τα ΜΜΕ, μία προπαγάνδα τεραστίων διαστάσεων, έχουν πεισθεί πως είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για τη χρεοκοπία της πατρίδας τους – με τους περισσότερους να κακολογούν μεν τη Γερμανία, αλλά ενδόμυχα να τη θαυμάζουν, επιλέγοντας την πολύ συχνά για να εργαστούν όταν μεταναστεύουν.

Έτσι έχουμε καταλήξει να αποτελούμε τη ντροπή της Ευρώπης, ενώ η Γερμανία το ζηλευτό ηγεμόνα της – ο οποίος μπορεί να παίρνει τα πάντα από τους υποτελείς του, χωρίς να τους προσφέρει απολύτως τίποτα. Το γεγονός δε ότι, η Ελλάδα θα χρειαστεί τουλάχιστον μία γενιά (πάνω από 20 χρόνια) για να φτάσει στα επίπεδα του 2009, εάν δεν υπάρξει ονομαστική διαγραφή του χρέους (μελέτη, γράφημα), δεν φαίνεται να μας συγκινεί ιδιαίτερα – αρκεί να μην απειληθεί η ησυχία μας.

.

Η προβλεπόμενη εξέλιξη του κατά κεφαλήν εισοδήματος μας (κόκκινη καμπύλη) – σύγκριση με τη Γερμανία (μπλε καμπύλη)

.

Στα πλαίσια αυτά, πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να διακρίνει κάποιες προοπτικές για το μέλλον – πόσο μάλλον όταν αρκετοί από εμάς τους Έλληνες δεν αναζητούν την ανάκτηση της εθνικής τους κυριαρχίας ή την ελευθερία τους. Αντίθετα, ψάχνουν εναγωνίως τον τρόπο, με τον οποίο θα καταφέρουν πονηρά να επιβιώσουν όσο καλύτερα μπορούν – αποδεχόμενοι σιωπηλά, χωρίς καμία αντίδραση, το νέο τους ηγεμόνα. Φυσικά συνεχίζοντας να τον βρίζουν, όπως ανέκαθεν οι υποτελείς τους δυνάστες τους – με λόγια, ποτέ με πράξεις, δειλιάζοντας να ζητήσουν ακόμη και αυτά που τους οφείλονται  (άρθρο).