Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

AX, ΕΡΩΤΑ...



Προχθές βράδυ σε μια εκδήλωση μια γνωστή με μάλωσε : ''Πότε θα στρωθείς επιτέλους να γράψεις ένα βιβλίο; Αρκετά με το ξόδεμα του φεισμπουκ..'' Δεν απάντησα τίποτα, παρά μόνον : ''Eντάξει, δυο χρόνια τώρα, το φχαριστήθηκα πια...''
Χθες το απόγευμα μού τηλεφώνησε μια άλλη γνωστή- συνταξιούχος φιλόλογος-, για να μου πει, ευγενικά, πόσο την συγκίνησε ένα κείμενό μου που με copy-paste μετέφερα, ως συνήθως, απ' τις αναρτήσεις του Χρονολογίου μου σ' ένα blog.
Χθες βράδυ η μέρα μου έκλεισε μ' ένα τηλεφώνημα ενός ποιητή που με μάλωσε
πάλι : '' Αν δεν ήσουν τεμπέλης, θάχες γράψει πέντε βιβλία ακόμη..'' ''Τεμπέλης; Ο κύριος Σπετσιώτης;'' , τόλμησα να ψελλίσω με ένα συγκρατημένο λυγμό για να μην τον ψυχοπλακώσω, οικογενειάρχη άνθρωπο, Σαββατιάτικα από τηλεφώνου. Στη συνέχεια της συζήτησής μας, ωστόσο, αναφερόμενοι σε κάποιους ΄Ελληνες ποιητές, μάλιστα απ' τους ''φτασμένους ως και στο ..παρά τρίχα Νόμπελ'', δεν παραλείψαμε, σε μια βιαστική αποτίμηση, να συμφωνήσουμε μ' ένα στόμα μια φωνή : '' Αυτός καλός μέχρι εκεί... Αυτή ως εκεί και μη παρέκει... Κάθε τρεις και λίγο βιβλίο, αμάν πια !''
Βρε κουτά, γιατί πιέζετε τους αδρανείς και τους μη - παραγωγικούς που - ίσως από αδυναμία ή και συνειδητά-, αυτοπροστατεύονται απ' τα περιττά; Ούτε σκηνοθέτησα τίποτα ποτέ, ούτε έγραψα κάτι...Either going by myself, either with the flow, είτε ρομαντικά, ευπρεπισμένα, φανερά, είτε πρόστυχα, βρώμικα και κρυφά μια ζωή μόνο ΄Ερωτα έκανα και τίποτ' άλλο - fellows, γεια σας και χαρά...

ΤΑΚΗΣ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗΣ