Παρασκευή 8 Απριλίου 2016

MOYΣΙΚΕΣ ΤΟ ΠΡΩΙ, ΤΟ ΒΡΑΔΥ...



Ο ΑΝΕΡΓΟΣ
Τραγουδάει η Πρωτοψάλτη μεγαλοφώνως : '' Μην πας μια μέρα στη δουλειά μην πας- να δούμε αν αγαπιόμαστε, μην πας- το σπίτι αυτό αν τ' ανεχόμαστε μην παααααααααααααααας!!!!!!!!'' , μου πήρε τ' αυτιά, κακό χρόνο νάχει, όχι ότι έβαλα να την ακούσω, στον Τοίχο μιας συμπαθούς φίλης έκανα κλικ, και μού πήρε τ' αυτιά. Ιδίως σήμερα που περίμενα να πάρω μια δουλίτσα αλλά, να, δεν μού την επεδαψίλευσε, φαίνεται, η ολική η εκλειψίτσα... Και, γυρίζοντας απ' το φούρνο με το καρβέλι της μέρας, φύσαγε κι αυτός ο δαιμονισμένος ο μαρτιάτικος αέρας, κλαδεύανε και κάτι δέντρα στο δρόμο γουλί, '' Πιο κει'' μού κάνει ο ένας κλαδευτής, κατεβαίνω απ' το πεζοδρόμιο, ''Πρόσεχε θα σε φάνε λάχανο'' μού φωνάζει ο άλλος κλαδευτής, πράγματι, παραλίγο θάπεφτε πάνω μου έν' αμάξι, έτσι όπως βολόδερνα στη συννεφιά με το καρβέλι αγκαλιά,και μια Ρετσίνα Κουρτάκη, άσε με, ρε Πρωτοψάλτη κι εσύ με τα χορτάτα σου τα υπαρξιακά, φέρτε μου της φτώχειας σκυλίσια λαικά, τη Ροδά θέλω, τη Ροδά....

ΟΤΑΝ ΝΥΧΤΩΝΕΙ
Kάθε που παίρνει να βραδυάζει πιο συχνά, που η κούραση της μέρας αρχίζει, με κανά -δυο δάχτυλα ήλεκτρον ρευστόν στο ποτήρι, να υποχωρεί, στο μισοφωτισμένο βουβό σπίτι, μάς κυριεύει η μελαγχολία τους.Θες οι μουσικές τους, θες οι στίχοι τους, πάντως τα λυπημένα παλιά τραγούδια επανέρχονται, εκμηδενίζοντας με δύναμη κάθε επιφύλαξη :''΄Οποια και νάσαι ό,τι και νάσαι δυο λόγια πες μου τρυφερά...''
Και τον πειρασμό του αλκοόλ να νικήσεις, κι άλλους χίλιους πειρασμούς, τα ελεγειακά μοτίβα τους δεν θα μπορέσεις εύκολα να διώξεις απ΄τα χείλη σου, τα μοτίβα των λαικών που άκουγες στα μακρυνά, παιδιάτικά σου χρόνια :
''Aντιλαλούνε τα βουνά, σαν κλαίω εγώ τα δειλινά...''    


ΤΑΚΗΣ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗΣ