Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

Γιώργος Χειμωνάς, «άλλος τρόπος από το σώμα δεν υπάρχει»


Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΘΗΝΑΚΗ
Μια συγκινητική έκδοση με αποσπάσματα από το έργο του Γιώργου Χειμωνά.
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Αγάπη σαν ακολασία
Ανθολόγηση - Εισαγωγή:
Αργύρης Παλούκας
εκδ. Κριτική

Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγω διαβάζοντας ξανά και ξανά για τον Χειμωνά: το σώμα, χειροπιαστό, να μιλάει, να χαμογελάει και να συμφωνεί: «Αλλος τρόπος δεν υπάρχει». Οι αγαπητικές σχέσεις και συναντήσεις των ανθρώπων, η χαρά και οι σπασμοί που μπορεί να (σου) προκαλέσει. Η αγάπη· δηλαδή: μια καινούργια πραγματικότητα, ένας ολόκληρος κόσμος που μπορεί να γεννηθεί, διαδεχόμενος έναν άλλον που πεθαίνει ή που έχει ήδη πεθάνει. Ο ποιητής Αργύρης Παλούκας συγκέντρωσε σε έναν συγκινητικό τόμο αποσπάσματα από το έργο του Χειμωνά, τα οποία αποδεικνύουν ότι ο νους του μεγάλου συγγραφέα διέβη έναν αναγκαίο Ρουβίκωνα: ξεπέρασε (ή: προσπέρασε) τα όρια της επιβεβλημένης από τους αισιόδοξους χαράς και επέμεινε να φτάσει στη σαρκαστική αποδοχή ότι η ζωή δεν είναι αυταξία.

Στα αποσπάσματα από τον «Πεισίστρατο», την «Εκδρομή», το «Μυθιστόρημα», τον «Γιατρό Ινεότη», τον «Γάμο», τον «Αδελφό», τους «Χτίστες», τα «Ταξίδια μου» και τον «Εχθρό του ποιητή», το σώμα εμφανίζεται ως βασικός φορέας της νέας αυτής πραγματικότητας, η οποία, ενώ μοιάζει να μην έχει όρια, εντέλει διατηρεί ακέραια όλες τις σωματικές και διανοητικές εξάρσεις ενός κορμιού που περιφέρεται στον κόσμο και αποζητεί όχι να ενταχθεί σε ένα κάποιο σύνολο, αλλά να επιβεβαιώσει ότι ακόμα μπορεί και ζει.
Και τι άλλο είναι το έργο του Χειμωνά εκτός από μια αφειδώλευτη προσφορά στη ζωή; Προσφορά που φιλτράρεται μέσα από τα ιδρωμένα χέρια της αφής. Κάπου εκεί, στις μικροσκοπικές πτυχώσεις του δέρματος, ανακόπτουν την πορεία τους λόγια και προσχέδια πράξεων, σαν να θέλουν να γλιστρήσουν προς τα πίσω και να φτάσουν στον αρχικό τους στόχο: την ομολογία. Να κάτι που διακρίνει τον Χειμωνά και τον ανθολόγο του, η ομολογία: διάφανη, άβολη κι επικίνδυνη. Η καθαρότητα και η ακεραιότητα των λέξεων του Χειμωνά επισήμαναν τις μικρές ανθρώπινες αδυναμίες πάνω στις οποίες χτίζεται η περιώνυμη καινούργια πραγματικότητα, με την αγάπη σαν ακολασία.
Αξιοδιάβαστο βιβλίο από τους παλιότερους αλλά και από επαναστατημένους έφηβους – βρίσκει κανείς όλη την απαραίτητη εξάρτυση.