Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Hilda Doolittle: από τον “Χειμωνιάτικο Έρωτα”


Υπήρξαμε, λοιπόν, μαζί
κι ας μη σε σκέφτηκα
για δέκα χρόνια·

είν’ από δέκα χρόνια πιο πολύ
και ο μακρύς ο χρόνος ο μετέπειτα·
ήμουν μαζί σου στη σπηλιά της Καλυψώς;

όχι, όχι – εγώ γι’ αυτήν ποτέ δεν άκουσα,
αλλά θυμάμαι την καμπύλη απ’ το αγιόκλημα
επάνω σ’ έναν παλιό τοίχο, θυμάμαι

το αγιόκλημα σαν το ’δα
ή έμοιαζε να το ’βλεπα
για πρώτη μου φορά,

ήτανε το χωνάκι του μακρύτερο, πιο άσπρο—
τι εννοώ;
“δάγκωσε μόνο τον βλαστό

και ρούφηξε το μέλι,”
μια παιδική μου συντροφιά ή μια γριά μεγάλη
μου ’μαθαν να ρουφώ το μέλι


από τ’ αγιόκλημα·
τι είναι η σπηλιά της Καλυψώς;
αυτή είν’ η σπηλιά σου, η περιπέτειά σου·

πώς θα μπορούσα εγώ, ποτέ, ξανά να ερωτευτώ;
επανάληψη, επανάληψη, Αχιλλεύς, Πάρις, Μενέλαος;
έχεις ωστόσο δίκιο, έχεις δίκιο,

υπάρχει κάτι ξεχασμένο πίσω,
ο πρώτος πόθος ο ανικανοποίητος—
η πρώτη η φορά, εκείνο το φιλί το πρώτο,

οι άγριες πέτρες ενός τοίχου,
το άρωμα απ’ τ’ αγιόκλημα, οι μέλισσες,
και το πώς δε θα ερωτευόμουν παρά τη φωνή,

που με καλούσε ανάμεσ’ απ’ τα βάτα
και την τζίβα απ’ τ’ αρμυρίκια
κι απ΄ το σκληρό αμμόχορτο,

Ελένη, Ελένη, γύρνα σπίτι·
υπήρξε μια Ελένη πριν να υπάρξει ο Πόλεμος,
ποιος όμως την θυμάται;


Hilda Doolittle,  Hermetic Definition, “Winter Love (Espérance) (January 3 – April 15, 1959)”. 
Αμερικανίδα, σπουδαία ποιήτρια και πεζογράφος (10 Σεπτέμβρη 1886 – 27 Σεπτέμβρη 1961). Ανήκε στην ομάδα των ιμαζιστών ποιητών, μαζί με τον Ezra Pound και τον Richard Aldington. Υπέγραφε με τα αρχικά της, H. D., τα οποία θεωρούσε ανάγραμμα (όχι τυχαίο) των αντίστοιχων του D. H. Lawrence, ο οποίος θεωρείται ότι εμπνεύστηκε τον “Εραστή της Λαίδης Τσάττερλυ” από την ερωτική τους ιστορία. Αυτή έζησε τα πιο σκοτεινά της χρόνια κοντά του και τα αποτυπώνει στα ποιήματά της, ενώ στις μετέπειτα συνεδρίες της με ψυχαναλυτή τον Φρόυντ πάει, έχοντας μαζί της τη φωτογραφία του. Στο μεταφρασθέν ποίημα, ωστόσο, τμήμα του μεγαλύτερου “Χειμωνιάτικος Έρωτας”, μάλλον αναφέρεται στον έρωτά της για τον Ezra Pound.

1959615_10152274443229028_1731135602_n
Την άνοιξη του 1920 η αμερικανίδα ποιήτρια Hilda Doolittle ταξίδεψε στην Κέρκυρα, προκειμένου να αναρρώσει από δύο θανάτους. Εκεί έμεινε στο αγαπημένο της ξενοδοχείο “Grand Hotel D’ Angleterre & Belle Venice”. Στους τοίχους του ξενοδοχείου αυτού που δεν υπάρχει πια, γιατί καταστράφηκε στον Πόλεμο, η H.D. είδε τα οράματα που αργότερα εξέδωσε με τον τίτλο “writing-on-the-wal”, τα οποία χρησιμοποίησε κατά την ψυχανάλυσή της στον Φρόυντ το 1933. Κάθε όραμά της έμοιαζε λέει με εικόνα της τράπουλας Ταρό, άλλοτε ήταν το κεφάλι ενός στρατιώτη άλλοτε μια μυστική λάμπα που θύμιζε τον τρίποδα στους Δελφούς.
Σήμερα αντ’ αυτού υπάρχει το ξενοδοχείο Bella Venezia, αλλά σε άλλη θέση.
Πηγές:
https://en.wikipedia.org/wiki/H.D.
https://www.poets.org/poetsorg/poet/h-d
https://www.poetryfoundation.org/poems-and-poets/poets/detail/h-d



Από intellectum