Κυριακή 14 Μαΐου 2017

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ

Και βέβαια δεν τα πέταξα, θησαυρέ μου, όλα εκείνα τα παλιοπεριοδικά, μες στη σκόνη, τα περιοδικά της δεκαετίας του ' 60 που αγόραζες, τα τεύχη της ΓΥΝΑΙΚΑΣ του Τερζόπουλου, και που εγώ μορφωνόμουνα, χάρη σ' αυτά. Κάποια συνέντευξη σύγχρονου συγγραφέα, κανά ανθολόγιο ποιημάτων για τη γιορτή της μητέρας, την ανοιξιάτικη.... στίχοι που μ' έβγαλαν πολύ νωρίς στο δρόμο που ήταν γραφτό να πάρω..΄Αλλα χρόνια, θησαυρέ. Κι ύστερα ήρθαν οι μετακινήσεις, τα ταξίδια μου, οι επ
ισκευές του παλιού σπιτιού στη θαλασσοδαρμένη χερσόνησο εν μέσω των ανέμων, τα περιοδικά εκείνα χάθηκαν, σκορπίστηκαν δεξιά κι αριστερά, ούτε λόγος.Τα ξαναμάζεψα όμως απ' τα παλιατζίδικα και το Μοναστηράκι και, παρά τις γκρίνιες σου : ''Τί τα θέλεις; Μες στη σκόνη; Αναπνέεις όλη αυτή τη σαβούρα..'', τη φυλάω ως κόρην οφθαλμού όλη αυτή τη σαβούρα. ΄Αλλα φθαρμένα, μισοσκισμένα, άλλα κατακαίνουργια - ένα θαύμα!- όπως τα αγοράζαμε τότε, παλιά. Αν τα αγγίξεις, αν τα μυρίσεις λίγο, τα ξεφυλλίσεις, θα δεις ακόμα και τον μπαμπά καθισμένο με την εφημερίδα του στην τραπεζαρία, μετά το μεσημεριανό φαγητό.Θ' ακούσεις ήχους χαράς και μνήμες απ' τους εκλιπόντες καθ' οδόν. Τα φυλάω λοιπόν, κι έτσι δεν αναγκάζομαι να τρέχω συχνά στο νεκροταφείο. ΄Οπως τότε, που δεν είχα συνηθίσει, ήταν ακόμη αρχή, και ξεχνιόμουνα στο κρύο μάρμαρο του μπαμπά επάνω, μ΄ ένα ΚΑΡΕΛΙΑ ΑΦΙΛΤΡΟ, για ώρες.

ΤΑΚΗΣ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗΣ