Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

Διακοπές με πολιτικό περιεχόμενο

Του Γιάννη Μακριδάκη
Όταν πάρεις το βαπόρι και φύγεις από τη Χίο, νομίζεις ότι άλλαξες πλανήτη. Εδώ, στο νησί, το κύριο θέμα της ζωής μας είναι το προσφυγικό. Πόσοι ήρθαν, πόσοι φεύγουν, πού θα κατασκευαστεί η φυλακή, τι λένε οι αιρετοί και ο δεσπότης, τι κάνουν οι ακροδεξιοί και τι φρασεολογία χρησιμοποίησε η επιτροπή αγώνα, τι θα γίνει τώρα που φεύγουν οι ΜΚΟ, τι κάνουν οι αλληλέγγυοι και οι πρόσφυγες και μετανάστες μέσα στη Σούδα και στη ΒΙΑΛ. Όλη μέρα αυτά μας απασχολούν, την ίδια ώρα που στην άλλη Ελλάδα η ζωή υπό επιτροπεία των δανειστών κουτσά – στραβά συνεχίζεται και το καλοκαίρι φέρνει όσο να ‘ναι μια πιο ανάλαφρη αίσθηση.
Στη Χίο η κατάσταση των προσφύγων – μεταναστών είναι τραγική αφού κοιμούνται πια στο ύπαιθρο, έξω από τον καταυλισμό της Σούδας και της ΒΙΑΛ, λόγω υπερπληθυσμού και αδυναμίας των χώρων φιλοξενίας να τους χωρέσουν όλους.
Η Συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας όρισε το νησί της Χίου ως πλωτή
φυλακή προσφύγων και μεταναστών, ως φυσικό ανάχωμα στην πορεία τους για την Ευρώπη, όρισε και εμάς, τους κατοίκους του νησιού ως υποψήφιους κανίβαλους ή αμνούς στο θυσιαστήριο, αφού αφεθήκαμε μόνοι να υποστούμε τις συνέπειες αυτής της Συμφωνίας και όλοι μαζί βράζουμε στο ζουμί μας, με μόνη συμμετοχή του κράτους την κατασταλτική με την παρουσία των ΜΑΤ και της ΦΡΟΝΤΕΞ.
Η Χίος αποτελεί πλέον γκρίζα ζώνη στο Αιγαίο, αφού έχει αποκτήσει εσωτερικά σύνορα με την Ευρώπη και την υπόλοιπη Ελλάδα, από τα οποία για να βγει κάποιος πρέπει να ελεγχθεί η ταυτότητά του και να διαπιστωθεί Ευρωπαίος πολίτης.
Όλη αυτή η κατάσταση και φυσικά η μεγέθυνση και διάδοση από τα ΜΜΕ διαφόρων κατά καιρούς περιστατικών, αλλά και των εικόνων της προσφυγιάς είχε ως αποτέλεσμα την στοχοποίηση του νησιού από το διεθνές σύστημα διακίνησης τουριστών και την πλήρη απομόνωσή του. Η διακίνηση τουριστών και η διακίνηση προσφύγων – μεταναστών είναι συμφέροντα αντικρουόμενα όπως φάνηκε. Έτσι, την ώρα που όπως λέγεται, η Ελλάδα δέχεται φέτος εκατομμύρια τουριστών και δεν υπάρχει δωμάτιο κενό πουθενά, στη Χίο ούτε ένα αεροπλάνο από εκείνα τα λιγοστά που ερχόντουσαν ως πρόσφατα από την Ευρώπη δεν προσγειώνεται, ούτε καν οι άνθρωποι που έκαναν επί χρόνια μόνιμα τις διακοπές τους στο νησί δεν μπορούν πια να έρθουν. Μόνον οι Τούρκοι που αποβιβάζονται τα σαββατοκύριακα από την απέναντι ακτή δίνουν κάποια ζωή στην τοπική αγορά και στις μικρές επιχειρήσεις του τουρισμού. Δεν επαρκούν όμως, ούτε οικονομικά ούτε, κυρίως, πολιτικά.
Το νησί έχει ανάγκη από ανθρώπους, που θα έρθουν συνειδητά να κάνουν τις διακοπές τους εδώ και εκτός του ότι θα στηρίξουν οικονομικά την κοινωνία του νησιού, θα δηλώσουν με την παρουσία τους την αλληλεγγύη τους προς τον τοπικό και προσφυγικό πληθυσμό, αλλά και την αντίθεσή τους προς την άθλια συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας που εγκλωβίζει τους ανθρώπους, καθιστά το νησί φυλακή και το απομονώνει από την υπόλοιπη Ελλάδα και την Ευρώπη..
Όσοι έχετε την οικονομική δυνατότητα να κάνετε λίγες μέρες διακοπές φέτος και θέλετε να δείτε ένα υπέροχο νησί, να στηρίξετε την κοινωνία του και να δηλώσετε την αλληλεγγύη και συμπαράστασή σας στους πρόσφυγες και στους ντόπιους, ελάτε λοιπόν στη Χίο.
Όσοι φτάσετε δε και στο πιο απομονωμένο τμήμα της, στη Βολισσό, εδώ που δεν ζουν ούτε πρόσφυγες ούτε ντόπιοι καλά – καλά, και είναι οι παραλίες άδειες, ακόμα και τον Αύγουστο, περάστε και από τον φυσικό αγρό που ζω, στον Ροδώνα, να γνωριστούμε. Αν χρειαστείτε καμιά βοήθεια στην ανεύρεση καβάντζας για κατασκήνωση ή δωματίων ή παραδοσιακών σπιτιών στην περιοχή της Βολισσού, ευχαρίστως θα σας δώσω πληροφορίες (akridaki@gmail.com)