Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2018

τα καλύβια τα μεσάνυχτα ανοίγουν τις πόρτες τους και από μέσα βγαίνουν ορχήστρες

Αγάπησα
περισσότερο τη μητέρα μου και λιγότερο τον πατέρα μου.
Στο κάτω - κάτω ήταν άντρας, εγώ γυναίκα,
και μας χώριζε μια άβυσσος.
Δάσκαλος ο πατέρας μου, δασκάλα η μάνα μου.
Η μάνα, μας έλεγε παραμύθια σε συνέχειες κάθε βράδυ
κι εγώ ζούσα σ' αυτό το σύμπαν φαντασίας.

Πίστευα πως τα καλύβια τα μεσάνυχτα ανοίγουν τις πόρτες τους
και από μέσα βγαίνουν ορχήστρες που παίζουν εξαίσιες μουσικές,
και πως οι κολοκύθες λιώνουν σιγά - σιγά τη νύχτα
και στο τέλος γίνονται γυναίκες λαμπερές,


και πως μέσα στις τρύπες των μυρμηγκιών έχει τεράστιες σκάλες
και άμα τις κατέβεις φτάνεις στην ψυχή της γης,
που είναι ο κόσμος όλος σοκολάτα.

Στον πατέρα μου
έχω χρεώσει δυστυχίες μου πολλές, αλλά του χρωστάω και πολλά.
Με έκανε αυτό που είμαι.
Να είμαι και εγώ και οι αδελφές μου περήφανες γυναίκες.
Όχι να είμαστε σκυμμένες και να κεντάμε μαξιλαράκια,
αλλά να διαβάζουμε Αριστοτέλη.
Με έμαθε πως μια και μόνο αριστοκρατία υπάρχει,
η αριστοκρατία του πνεύματος.

Ειρήνη Παππά
..............................................................................................................

Πηγή: provocateur. gr - από το αρχείο του κ. Λευτέρη Λαμπράκη.