Του Βασίλη ΓκάτσουΣχολιάζω μερικά ‘εδάφια’ από το αίτημα / υπόμνημα της Αχλαδίτσας που συζητήθηκε στο ΔΣ Ερμιονίδας, περιμένοντας πρώτα να βγει η οποιαδήποτε απόφαση ώστε να μην επηρεάσω κανέναν.
Με μαύρο τα εδάφια και με κόκκινο ο σχολιασμός.
... «Δάρδιζα» (ή «Αχλαδίτσα») όπου βρίσκονται άνω των διακοσίων (200) κατοικιών, νόμιμες εκτός σχεδίου…
Δεν υπήρξε ποτέ περιοχή Αχλαδίτσα ούτε φυσικά οικισμός. Η περιοχή λεγόταν πάντα Ντάρδιζα. Ο κόλπος που είναι ανοικτός και όχι κλειστός γράφεται στους χάρτες της υδρογραφικής υπηρεσίας ως «όρμος Ντάρδιζας» μέχρι και το 1976.
Το Αχλαδίτσα είναι εφεύρημα των εξοχικών κατοικιών κατά την γνώμη μου όχι ως μετάφραση από τα αρβανίτικα, αλλά για να περάσει σιγά σιγά η έννοια του οικισμού. Κακώς γράφεται και στο Google ως Αχλαδίτσα, που υπονοεί τον οικισμό των Μεταλλείων. Πάντως όλοι λέγανε: ο «οικισμός των Μεταλλείων», «οικισμός των Μεταλλείων Μποδοσάκη», «όρμος ή κόλπος των Μεταλλείων» και μόνο το νησάκι το λέγανε «νησάκι της Ντάρδιζας». Τελικώς ποια ήταν η Ντάρδιζα για μας τους παλιούς Ερμιονήτες; Ήταν μόνον η παραθαλάσσια ζώνη. Ποιο πάνω άρχιζε το Πουλάσι και άλλες ονομασίες προς το βουνό, και πάνω από τον οικισμό των Μεταλλείων είναι η Άνω και Κάτω Κιάφα κ.λ.π. Άρα νομίζω ότι είναι αυτονόητο ότι τα εξοχικά προς το συμφέρον τους έσβησαν σιγά σιγά την
ονομασία «Μεταλλεία», διεύρυναν την περιοχή Ντάρδιζα την οποία και μετονόμασαν σε Αχλαδίτσα.
Πραγματικά εδώ η Αχλαδίτσα δίνει ρέστα. Πράγματι, μόλις το διαβάσουν οι Πειραιώτες τότε θα καταλάβουν τι κίνδυνο διατρέχουν από τα πλοία του λιμανιού τους και θα ζητήσουν να αδειάσει και να πάνε τα πλοία όλα στην Ντάρδιζα που έχει πολύ λίγο κόσμο. Όταν δηλαδή Πειραιώτης που έχει εξοχικά στην Ντάρδιζα ζει κανονικότητα στον Πειραιά του με τα βαπόρια τα πολλά, μόλις έρθει στο εξοχικό του στη Ντάρδιζα και δει πλοίο 1000 τόνων (φοβερό έ!) να φορτώνει χαλίκι, τότε θα του κοπούν τα ύπατα για την θάλασσα της περιοχής! Βλέποντας όμως τις θαλαμηγούς να περνάνε η μια μετά την άλλη από το στενό της Σπίθας, πρόβλημα κανένα.
Αλλά και ότι αν υπάρξει διαρροή φορτίου (!!!), δηλαδή χαλικιού θα ρυπανθεί η θάλασσα, αυτό είναι από τα άγραφα.
....... «όταν λειτουργούσαν οι εγκαταστάσεις αυτές κατά το παρελθόν (στις δεκαετίες του 1950 και 1960) χρησιμοποιούντο για μεταφόρτωση σιδηρομεταλλεύματος, ενώ η περιοχή ήταν σχεδόν έρημη....
Δηλαδή θέλει να πει η Αχλαδίτσα ότι γι’ αυτό και δεν διαμαρτυρόταν κανένας αφού ήταν έρημη περιοχή, ενώ τώρα υπάρχουν 200 εξοχικά που κόπτονται για το περιβάλλον!
Πρώτον, δεν ήταν σιδηρομεταλλεύματα δηλαδή οξείδια του σιδήρου, αλλά θειούχα μεταλλεύματα, δηλαδή θειούχος σίδηρος κυρίως και λίγο θειούχος χαλκός. Συμβαίνει οι θειούχες ενώσεις να είναι οι πλέον αδιάλυτες στο νερό.
Δεύτερον, δεν ήταν ο τόπος έρημος, απλά δεν είχε τα 200 εξοχικά. Υπήρχε οικισμός προκατοχικά, υπήρχε και λιτρίβι, υπήρχε και μονοθέσιο δημοτικό σχολείο στη θέση του οικισμού Μεταλλείων φυσικά, ενώ σκόρπια υπήρχαν λίγα μικρά αγροκτήματα, με σπίτια μικρά. Τη δεκαετία του 1960 δε υπήρχε ... ερημιά. Κάθε άλλο μάλιστα. Είχε δημιουργηθεί ο νέος οικισμός Μεταλλείων, όπου έμενε πλήθος οικογενειών σε όλα τα σπίτια, γύρω στα 26 σπίτια τα μεγαλύτερα με περισσότερα διαμερίσματα. Στην παραλία βρίσκονταν τα κτήρια της εταιρείας με υπαλλήλους, και φυσικά η μεγάλη Λέσχη των Μεταλλείων. Δηλαδή ζούσαν τουλάχιστον 40 οικογένειες με παιδιά, το καλοκαίρι αργότερα έρχονταν οικογένειες για παραθερισμό, και στη λέσχη γινόταν χαμός. Για χρόνια ήταν η μεγαλύτερη αίθουσα της περιοχής, για χοροεσπερίδες, γάμους, γλέντια, τραπέζια στον έξω χώρο, όλη τη μέρα κ.λ.π., η παραλία όλη μέρα για μπάνιο ελεύθερη. Εκεί κάναμε μπάνιο και όχι εκεί που είναι σήμερα η καντίνα. Όλα αυτά ενώ δούλευε και η σκάλα των Μεταλλείων, και το τρενάκι μετέφερε μετάλλευμα και αργότερα τα μεγάλα αυτοκίνητα και οι σπαστήρες στη Σκάλα δούλευαν και πλοία μεγάλα έρχονταν. Καμία ενόχληση για κανέναν. Ούτε θόρυβος ακουγόταν, ούτε σκόνη υπήρχε και μόλις άκουγες από μακριά τους θορύβους της Σκάλας οι οποία ουδόλως ενοχλούσαν. Τίποτα δεν συνέβαινε φυσικά όταν λειτουργούσαν και τα σχιστήρια των μαρμάρων (τα μακρόστενα κτήρια στη φωτογραφία μας). Προφανώς όλοι αυτοί όπως μας λέει η Αχλαδίτσα για τα ..... καρκινογόνα ιζήματα των βυθών της Ντάρδιζας, θα πέθαναν όλοι από καρκίνο γι’ αυτό όταν ήρθαν τα εξοχικά την βρήκαν έρημη την περιοχή! Τώρα γιατί τα εξοχικά προτίμησαν να αναπτυχθούν σε μια τόσο μολυσμένη θάλασσα και γη, μόνο η Αχλαδίτσα ξέρει!
Καλά η Αχλαδίτσα τόσα χρόνια γνωρίζει αυτό το πράγμα και δεν έβαλε ούτε μια πινακίδα να μην κάνει ο κόσμος και ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά μπάνιο στην Ντάρδιζα και μάλιστα στην περιοχή της Λέσχης των Μεταλλείων; Μα παίρνανε και την μπλε σημαία και δεν έλεγαν τίποτα; Δεν κατέφυγαν στον εισαγγελέα να κηρυχθεί όλη η θάλασσα καρκινογενής (!) και να μπουν συρματοπλέγματα και σημαδούρες και πινακίδες με νεκροκεφαλές; Κάνανε όλη μέρα ψαροντούφεκο, ξαφρίζανε τα πάντα, ακόμη και τις βαθιές πίνες που πιάναμε παλιά σε βάθος 8 μέτρων προς τη Σκάλα, και διατρέφονταν με θαλασσινά που τρέφονταν σε καρκινογενή βυθό; Και στους τουρίστες δεν έλεγαν τίποτα; Σε τίποτα δεν το έχει η Αχλαδίτσα να μου απαντήσει «κύριε δεν ξέρεις ελληνικά. Καρκινογενής βυθός είναι ο βυθός που γεννάει καρκίνους (καβουράκια)». Πάω πάσω.
Αλλά ποια είναι η γνώμη της Αχλαδίτσας για τα μέρη αυτά του οροπεδίου του Ηλιοκάστρου που έχουν το μετάλλευμα επιφανειακό ή μόλις ένα δύο μέτρα κάτω από τη γη; Τι λέει για τα νερά που τρέχουν άφθονα από τις παλιέ γαλαρίες του Ρο – Ρο και με τα οποία ποτίζουν οι αγρότες; Τελικώς τι γίνεται με τα υπόγεια νερά που διαπερνούν εκατομμύρια τόνους υπόγειου μεταλλεύματος και μετά εκβάλλουν υπογείως στη θάλασσα; Δεν πρέπει να εκκενωθούν Ηλιόκαστρο, Θερμήσι και να εγκαταλειφθούν όλα τα εξοχικά; Απλά: κινδυνολογία τύπου ντάρδας προς κουτόφραγκους αρκεί να πετύχουμε αυτό που επιδιώκουμε.
...... Επιπροσθέτως, η ανάπτυξη της εξεταζόμενης δραστηριότητας θα έχει συνέπεια την αισθητική και υλική βλάβη των αρχαίων μνημείων στην περιοχή, τόσο των ήδη γνωστών, όσο και των μήπω αποκαλυμμένων, τα οποία βρίσκονται στο βυθό της ευρύτερης θαλάσσιας περιοχής.....
Εντάξει για τα ήδη γνωστά, που τα μάθατε από το βιβλίο μου, αλλά για αυτά τα μήπω αποκαλλυμένα; Φροντίζεται και για τα μη υπάρχοντα; Τέτοια ευαισθησία........ Και το πρώτο που έχετε να κάνετε είναι να απαγορεύσετε να ρίχνουν άγκυρα σκάφη στα ρηχά γύρω από τη Λέσχη γιατί έχουν καταστρέψει αρκετά αρχαία θεμέλια. Χώρια που τα ξεθεμελιώνετε για να πιάσετε ένα χταποδάκι.
Δεν θα αναφερθώ βέβαια στον ..... υγροβιότοπο τον ανύπαρκτο φυσικά, πριν έλθουν στην περιοχή τα εξοχικά. Δύο είναι. Ο ένας, είναι.... νερά που εγκλωβίζονται από τα μπάζα των οικοδομών που έχουν στρωθεί στην παραλία. Ο άλλος είναι πάνω από την καντίνα και είναι φυσικά το πάρκιν των λουομένων, που με τις βροχές κρατάει νερό, αφού σηκώθηκε ο δρόμος ψηλότερα. Δημόσιος είναι ο χώρος. Αλλά ας μη ξεχνάει η Αχλαδίτσα ότι κάποιοι από τους πρώτους οικιστές ζητούσαν να κάνει η Κοινότητα Ερμιόνης εκεί μεγάλα κολυμβητικά και αθλητικά κέντρα (!) για να πάρει αξία η περιοχή, και πέρα βρέχει για τα πουλιά και τα άλλα πετεινά του ουρανού. Αλλά αυτός ο υγρότοπος είναι σαν τον άλωνε στο γήπεδο του ΕΡΜΗ!
Αχλαδίτσα μου με συγχωρείς, αλλά την Ντάρδιζα την ξέρω όλη, πάνω κάτω, δεξιά αριστερά. Ήταν μια όντως παρθένα (μαζεύαμε χαρούπια και γύρω μας χάζευαν οι λαγοί) και ωραία περιοχή και με τον οικισμό των Μεταλλείων και με τις δραστηριότητες των Μεταλλείων. Αυτό που προστέθηκε στην περιοχή είναι τα 200 εξοχικά που διατείνεστε ότι εκπροσωπείτε (φυσικά δεν εκπροσωπείτε εμάς που έχουμε τους ελαιώνες μας και ούτε σας εξουσιοδοτήσαμε ποτέ να μιλάτε αντί ημών) μαζί με τις περιφράξεις τους, τα λιμάνια τους, και τους δρόμους τους. Για μένα που παραμένω πιστός στο αρχέγονο αγροτικό τοπίο της Ντάρδιζας και στις δίπλα βιομηχανικές δραστηριότητες που έδιναν ψωμί στον φτωχό αλλά και αξιόλογες υπαλληλικές θέσεις, ε για μένα περιβαλλοντικό πρόβλημα είσαστε εσείς τα 200 εξοχικά.
Από αυτά τα 200 εξοχικά είδα:
Να κάνει στην Άνω Κιάφα ντου ένα εξοχικό και να μου καταπατάει στη ψύχρα 2 στρέμματα ελαιώνα και να του γράφω στο δίπλα τσιμέντο, ότι είναι καταπατητής και να πάρει δρόμο. Στο ίδιο κτήμα επειδή σπάνια πατάω, να περνάνε αυθαίρετο δρόμο για να πάνε στο εξοχικό τους, κάθετα μέσα από το ρέμα της Κιάφας!
Στη παραλία είδα την παλιά βίλα FIX να φτιάχνει τον γνωστό λιμενοβραχίονα, ο οποίος έκοψε στα δύο την κυκλοφορία του νερού και της άμμου και όπως φαίνεται από τη φωτογραφία μας η άμμος κάνει στροφή και πάει σιγά σιγά προς το νησάκι.
Είδα και άλλο λιμενοβραχίονα μικρότερο, και από κει και πέρα μέχρι την παραλία στη ρίζα του Κροθιού συρματοπλέγματα και με τσιμέντα επί της άμμου, επί του νερού στην κυριολεξία.
Είδα φραγμένα τα παλιά μας μονοπάτια με συρματοπλέγματα. Δεν ξέρουμε από πού να περάσουμε για τα κτήματα. Να ξέρετε ότι στη Ντάρδιζα δεν πηγαίναμε από την κατηφόρα του Ασπροχώματος με τα γαϊδούρια, αλλά από ένα εσωτερικό θαυμάσιο περίπλοκο μονοπάτι που έκοβε δεξιά από το δρόμο προς Ηλιόκαστρο. Υπάρχει;
Είδα τα δρομάκια της Ντάρδιζας με όνομα Οδός Α, Β, Γ, λες και είναι η Νέα Υόρκη. Πήγα πριν χρόνια να περάσω παραθαλασσίως με το αυτοκίνητο για να πάω στη Λέσχη και με σταμάτησαν γιατί λέει είναι ιδιωτική έκταση, ένα μέτρο από τη θάλασσα! Στη ρίζα του Κροθιού εκεί που ήταν έναν θαυμάσιος λοφίσκος και τώρα βίλα υπερπολυτελείας με τα σύρματα πάνω στα περιμετρικά βράχια, πάνε χρόνια που περνούσα με πυροφάνι και ένας φύλακας μας σφύριζε να στρίψουμε στα βαθιά, γιατί ήταν φαίνεται δικιά του η θάλασσα! Και όσο για στεγανούς βόθρους κ.λ.π. των 200 εσείς θα ξέρετε.
Άρα αν μιλάγατε ορθά και με σωφροσύνη θα γράφατε στο Αίτημά σας / Υπόμνημα: Είμαστε 200 εξοχικά που έχουμε ρίξει λεφτά στη γη που αγοράσαμε από τους αγρότες, έχουμε ρίξει λεφτά για να φτιάξουμε τα εξοχικά μας και τις μικροεπιχειρήσεις μας τουριστικού χαρακτήρα και βλέπουμε ότι αυτή η επένδυσή μας θα χάσει σε αξία με αυτά που ζητάει να κάνει ο Τσοκανής η ο οποιοσδήποτε Τσοκανής. Απολαμβάνουμε τον τόπο, τον χαλάσαμε βέβαια από την αρχική του παρθενικότητα, αλλά πιστεύουμε ότι ακόμη και έτσι προσφέρουμε περισσότερα στο κοινωνικό σύνολο.
Και το Δ. Σ. να πει ΝΑΙ συμφωνούμε μαζί σας, ή να πει ότι η δραστηριότητα με τα αδρανή κατ’ απόφαση του Δήμου προσφέρει τόσα στον τόπο μας που παραβλέπουμε εν μέρει τα δικά σας συμφέροντα. Απλά πράγματα με το όνομά τους.
Αν η Αχλαδίτσα θέλει να είναι περιβαντολόγα έχει πεδίο μέγα. Να ασχοληθεί με αυτά που επέφεραν στην περιοχή τα εξοχικά και στην παραλία και στην ενδοχώρα της Ντάρδιζας. Και να μας διευκρινίσει αν εκπροσωπεί, ή αν εκφράζονται μέσω αυτής και τα εξοχικά με τους λιμενοβραχίονες και τους φράκτες παρά θιν αλός. Εμείς που έχουμε τους ελαιώνες τις Ντάρδιζας το απαιτούμε. Βλέποντας την φωτογραφία της περιοχής, και ο πλέον αδαής αντιλαμβάνεται ότι το περιβαλλοντικό πρόβλημα της Ντάρδιζας είναι τα εξοχικά της νόμιμα μεν αλλά εκτός σχεδίου, αυτά που υφίστανται και αυτά κυρίως που θα κτιστούν. Στα 2 και 4 στρέμματα και με τις παρεκκλίσεις χωράνε αλλά 10000 εξοχικά. Αυτή είναι η εν δυνάμει ρύπανση της περιοχής και της αισθητικής. Όσο δε της θαλάσσης; Μαρίνα φουσκωτών και ταχύπλοων θα καταντήσει. Γι’ αυτήν την προοπτική έχει κάτι η Αχλαδίτσα να προτείνει; Και αν προτείνει όχι στα 4 αλλά στα 20 στρέμματα εξαιρούνται οι υφιστάμενοι;
Το βέβαιο είναι ότι όταν αυξηθούν τα εξοχικά, οι περιβαλλοντικές ανησυχίες τους, θα είναι κατά των καλλιεργητών, να μη ραντίζουν, να μη κάνουν θόρυβο με τα μηχανήματά τους.
Θέλω να πω ότι ο τουρισμός σε όλες τις εκφάνσεις του από ένα σημείο και πέρα ΕΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ σε μια περιοχή αλλά και στη νοοτροπία των κατοίκων της.
Σημείωση: Τις φωτογραφίες της Ντάρδιζας μου τις κατέβασε ο Γιώργος Μπροδήμας και τον ευχαριστώ. Τώρα βέβαια που τις βλέπει θα αναρωτηθεί : Ρε παιδιά αφού έχετε το Αλατοβούνι που είναι ολόκληρο ατόφιος ασβεστόλιθος μέσα στη θάλασσα, τι το θέλετε το νταμάρι στα Δίδυμα όρη με ή χωρίς Όμιλο Τσοκανή;
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
