Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

Τόπο στη νέα γενιά

Του Βασίλη Γκάτσου
Και η νέα γενιά της Ερμιονίδας είναι καλά παιδιά.
 Με συνοπτικές διαδικασίες, αποφασιστικότητα, ουσιαστικές καισύντομες διαπραγματεύσεις, λιτές ανακοινώσεις με ουσία και περιεχόμενο, η νέα γενιά της Ερμιονίδας, έστησε τη νέα ομάδα της Ερμιονίδας, τον νέο ΕΡΜΗ.
Αυτό που για τους παλιούς ήταν αδιανόητο, δηλαδή η σύμπραξηΚρανιδιωτών και Ερμιονητών με σκοπό μια κοινή ποδοσφαιρική ομάδα, έγινεπραγματικότητα από μια φούχτα νέωνπαιδιών.
Δεν με εκπλήσσει αυτό καθ’ αυτό το γεγονός, γιατί πάντα υποστήριζα κάτι ανάλογο, ότι στην Ερμιονίδα έπρεπε να είχαμε ένα Γυμνάσιο– Λύκειο συνέχεια του Παλιού 6τάξιου Γυμνασίου Κρανιδίου.
Αυτό που με ενθουσίασε είναι ότι  αυτά τα νέα παιδιά διαχειρίστηκαν την όλη υπόθεσησαν να ήσαν οι πιο αποτελεσματικοί managersεπιχειρήσεων. Αλλά και σαν αποτελεσματικοί managers οργανώνουντον νέο ΕΡΜΗ.

Από την άλλη στις Καλλικράτειες εκλογές, όπου οι συνδυασμοίήσαν μέσα στην πολιτική θολούρα, δηλαδή χωρίς κανένα πολιτικό στίγμα (το .... στίγμαθα εμπόδιζε όποιους εκλέγονταν να ..... προσφέρουν!), ένα νέο παιδί παίρνει 1500 ψήφους.

Καλά μαγαζιά στην Ερμιονίδα τα έχουν στήσει νέοι.

Καιρός είναι η νέα γενιά να μπει μπροστά και στα κοινοτικά – δημοτικά πράγματα του τόπου, βάζοντας στην άκρη (δηλαδή στη φορμόλη) την ήδη αραχνιασμένη γενιά της Μεταπολίτευσης η οποία σε λίγο θα περιφέρει τη νέα σκουπιδιάρα Ερμιόνης ως το αξιοθέατον της επαρχίας Ερμιονίδας. Σαν το σιντριβάνι του Κίκιζα στην Άνω Πλατεία Κρανιδίου.

Υπάρχει βέβαια και η σοφή ρήση : Το αλεπουδάκι κατά τηναλεπού. Αλλά το αλεπουδάκι έχει
μπροστά του χρόνο και το ρίσκο να γίνει ή να μη γίνει σαν την αλεπού, να ακολουθήσει δικό του δρόμο και όχι τα χνάρια της. Η αλεπού παραμένει αλεπού ... συναρτήσει του χρόνου, άρα ανεξαρτήτως του χρόνου.

Χώρο λοιπόν για τη νέα γενιά και οι νέοι να διεκδικήσουν αυτόν τον χώρο με τον δικό τους τρόπο.

Σημείωσηαμπελοφιλοσοφίας: Η γενιά της Μεταπολίτευσηςείναι μια πραγματική γενιά που την ξέρουμε. Και επειδή την βιώσαμε και τηνβιώνουμε περιττό να την περιγράψουμε ή αναλύσουμε γιατί ήδη την γνωρίσαμε. Καιη γενιά σχεδόν στο σύνολό της σκέφτηκε και έπραξε με τον τρόπο της. Έτσιμπορούμε να μιλάμε για γενιά των Βαλκανικών Πολέμων, για γενιά του Έπους τηςΠίνδου, της Κατοχής και του

Εμφυλίου κ.λ.π.
Όμως εκ του πονηρού γίνεται μια ταύτιση: ηγενιά της Μεταπολίτευσης = η γενιά του Πολυτεχνείου. Και αμέσως η συσχέτιση: Ηγενιά του Πολυτεχνείου που πάλεψε για «ψωμί, παιδεία, ελευθερία», ηαντιχουντική γενιά που έριξε τη χούντα και μετά τόριξε στο βόλεμα, στην αρπαχτήκαι έφτασε τη χώρα εδώ που την έφτασε.
Γενιά του Πολυτεχνείου δεν υπήρξε με τηνέννοια της γενιάς της Κατοχής. Στο Έπος του ΄40, στο ΕΑΜ της Κατοχής πήρε μέροςσχεδόν ολόκληρη γενιά, είναι αυτό που λέμε ξεσηκωμός, και η γενιά αυτή πέρασεστο σύνολό της στον εμφύλιο πόλεμο.
Επί χούντας ένα σεβαστό ποσοστό φοιτητώνανωτάτων και ανωτέρων σχολών έδρασε συλλογικά ως γενιά με σύνθημα «ψωμί,παιδεία, ελευθερία», αλλά και ψωμί υπήρχε και παιδεία υπήρχε, παρόμοια με τηναμέσως προχουντική περίοδο. Ελευθερία δενυπήρχε, το μέγιστο των αγαθών και η λεγόμενη «γενιά τουΠολυτεχνείου», αυτό το σεβαστό ποσοστό φοιτητών ανωτάτων και ανωτέρων σχολών,και το επίσης σεβαστό ποσοστό των Αντιστασιακών και Αντιχουντικών (και στο στράτευμαιδιαίτερα στο Ναυτικό και στην Αεροπορία ήταν κυρίαρχο το αντιχουντικό πνεύμα)δεν αγωνίστηκε γιατί δεν είχε να φάει, δεν ωθήθηκε από την πείνα ούτε από τηνέλλειψη παιδείας και εκπαίδευσης. Αγωνίστηκε για το ύψιστο αγαθό την ελευθερία,το ίδιον του Έλληνα, και ως προς αυτό ταυτίζεται πλήρως, είναι δηλαδή συνέχεια,της ένδοξης γενιάς του ΄40 και της Κατοχής. Γι’ αυτό και το τραγούδι ύμνοςτης ήταν το «Πότε θα κάνει ξαστεριά». Όμως ήταν ένα σεβαστό μεν αλλά πολύ μικρόποσοστό της γενιάς της, δεν ήταν ξεσηκωμός.
Από αυτό το μικρό ποσοστό ένα μέρος πέρασεστην πολιτική ζωή της μεταπολίτευσης. Αυτοί ναι, είναι γενιά της μεταπολίτευσηςως προς τις ευθύνες που ανέλαβαν, τον τρόπο που πολιτεύτηκαν. Το μεγαλύτερο όμωςμέρος έγιναν καθηγητές σε πανεπιστήμια εξωτερικού, καλοί επαγγελματίες κ.λ.π. καιτην υπερηφάνεια πώς νέοι πάλεψαν για το υπέρτατο αγαθό, για να είναι όχι αυτοίαλλά όλοι οι Έλληνες ελεύθεροι δεν την διαπραγματεύονται. Και πικραίνονται, ότανβλέπουν να μουντζώνεται η Βουλή των Ελλήνων.
Επί χούντας η «νέα γενιά» σε πολύ μεγάλοποσοστό καλά περνούσε, χόρευε στα τότε νεόκτιστα ξενοδοχειακά συγκροτήματα,περνούσε ανέμελα, οι αγρότες απολάμβαναν την πληθώρα χαμηλότοκων δανείων καιμετά χόρευαν γύρω από τα ΗΡΩΑ των χωριών τους όταν τους χαρίστηκαν  τα δάνεια.Και η εργατική τάξη απολάμβανε τα καλά των επενδύσεων στη βιομηχανία τηςπροχουντικής περιόδου. Στα ανώτατα πνευματικά ιδρύματα περιχαρείς νέοι επιστήμονεςαναλάμβαναν τις κενές έδρες των διωγμένων αντιχουντικών καθηγητών, ιδιαίτεραστη Νομική Σχολή η οποία σχεδόν άδειασε. Και όταν η χούντα έφτιαξε την λεγόμενηδιορισμένη βουλή, είχαμε ουρές για να κάνουν αίτηση για να ...... διορισθούνβουλευτές. Όσο για την ιεραρχική δομή της εκκλησίας, ελάχιστοι ιερείς διαφύλαξαντην παράδοση. Αυτοί ναι, είναι γενιά – προάγγελος της γενιάς της μεταπολίτευσης.Όμως κανείς δεν την μνημονεύει ως τέτοια. Έτσι: η γενιά της Μεταπολίτευσης =γενιά της χουντικής περιόδου, μείον την «γενιά του Πολυτεχνείου», όπως αυτή προσδιορίστηκεπιο πάνω.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος