Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

ΝΑΥΠΛΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΡΙΑΝΟΝ - "ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ" ΤΟΥ ΕΡΡΙΚΟΥ ΙΨΕΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
        «Βρυκόλακες» του Ερρίκου Ίψεν
Οι «Βρυκόλακες» του Ερρίκου Ίψεν, σε μετάφραση και σκηνοθεσία Νικηφόρου Νανέρη, επιστρέφουν! Μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις σε Αθήνα και Βόλο (2009- 2010), οι «Βρυκόλακες» επαναλαμβάνονται κι αυτή τη φορά ταξιδεύουν σε διάφορες πόλεις και νησιά της Ελλάδας.  Οι συντελεστές θέλουν να ξαναζήσουν τη μοναδική εμπειρία παρέα με το κοινό και να τιμήσουν έτσι τον αγαπημένο τους σκηνοθέτη και φίλο Νικηφόρο Νανέρη, που "έφυγε" απρόσμενα...

Ο σκηνοθέτης της παράστασης Νικηφόρος Νανέρης έστησε μία παράσταση- «ύμνο» στον Ίψεν, όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει το ίδιο το έργο και ο λόγος του συγγραφέα. Η σκηνοθετική άποψη βασίζεται στην καθαρή απόδοση του κειμένου και το ανέβασμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «κλασικό». Η υποκριτική γραμμή όμως ζητήθηκε από το σκηνοθέτη να είναι λιτή και σύγχρονη.

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Ο δενδρικός πλούτος της Ερμιονίδας και των νησιών της (3)

Του Βασίλη Γκάτσου
Πώς, και γιατί αυξήθηκε ο δενδρικός πλούτος της περιοχής μας μετά το 1770;

Όταν άρχισε να αυξάνει ο πληθυσμός της Ύδρα και των Σπετσών, υπό την σκέπη και προστασία του υπουργείου Ναυτικών της οθωμανικής αυτοκρατορίας, γρήγορα αναφάνηκε μια νέα τάξη εμποροναυτικών που πλούτισε γρήγορα. Κάποια περίοδο το κατά κεφαλήν εισόδημα του κατοίκου της Ύδρας ήταν 600 φορές μεγαλύτερο από του πελοποννήσιου που στέναζε κάτω από τη διοίκηση του πασά της Τρίπολης. Η Ερμιονίδα ως απέναντι ακτή είχε τα οφέλη της, όμως δεν μπορούσε να αναπτύξει παραγωγική και οικονομική δραστηριότητα, αλλά ακολουθούσε τα νησιά της που είχαν γίνει τόσο δυνατά, ώστε να περιορίζεται ο ρόλος της ως «η απέναντι ακτή», «η κόστα».
Πέραν από την αρχιτεκτονική, την εκπαίδευση, την διοίκηση, την ενδυμασία κ.λ.π. που συνοδεύουν την οικονομική έκρηξη,  έχουμε και τρεις τομείς που σχετίζονται με τα φυτά:
1.    Οι νοικοκυρές των νησιών μας έχουν την αυλή ως προέκταση του εσωτερικού πλούσιου σπιτικού τους. Θέλουν να έχουν λουλούδια σπάνια και οι άνδρες τους φροντίζανε να φέρνουν από τα ξένα, λουλούδια για τις αυλές τους. Υπήρχαν αυλές και κήποι τόσο περιποιημένες και με τόσα πολλά λουλούδια που ήταν επώνυμες και τις θαύμαζαν όλοι. Ήταν

Συρτάκι συμπαράστασης, χορεύουν Γάλλοι Αγανακτισμένοι


Εκατοντάδες Γάλλοι ακτιβιστές που συμμετέχουν στο κίνημα των "Αγανακτισμένων" ("Les Indignes") στην συνοικία La Defense του Παρισιού ένωσαν τα χέρια και χόρεψαν τον Ζορμπά σε ένδειξη συμαπράστασης προς τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό!  Syrtaki - spéciale dédicace à la Grèce

Τσελεμεντές

Οικιακή μαγειρική του 1899 

"Τά μανιτάρια είναι καλή και νόστιμος τροφή. Άλλ΄είναι επικίνδυνα, διότι μεταξύ αυτών υπάρχουν και δηλητηριώδη.Ημπορούμεν όμως να διακρίνωμεν τα καλά από τα δηλητηριώδη αν ρίψωμεν εις την κατσαρόλαν, που θα τα βράσωμεν, μισό κρομμύδι άσπρο.

Και αν μεν το κρομμύδι μελανιάση, σημείον ότι υπάρχουν και φαρμακερά, αν όμως διατηρήση το χρώμα του, τότε είναι καλά."
Τσελεμεντές 1899
Ελλη Βασιλάκη

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Μια φωτογραφία έργο τέχνης

Του Βλαντιμίρ Ζότοβ - Περισσότερα εδώ

Ο ηρωισμός του φόβου

Γράφει η Αλκμήνη Ψιλοπούλου
Τριάντα τόσα χρόνια μετά. Και με έχουν καλέσει σε ένα σχολείο να μιλήσω για εκείνες τις μέρες. Μισές εικόνες. Τις άλλες μισές τις καταχώνιασε η μνήμη. Και, δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά…
Για τη μνήμη του φόβου, ή για το φόβο της μνήμης; Ή για το πρώτο άγγιγμα του φόβου θανάτου σε αθάνατους εφήβους; Ή για το φόβο του πατέρα, όταν γύρισα σπίτι, μεσάνυχτα, από την Ασφάλεια της Μεσογείων, περνώντας ανάμεσα σε προτεταμένα όπλα και στρατιώτες παραταγμένους στην Αλεξάνδρας;
Διάσπαρτες εικόνες. Σαν μισοφαγωμένο πιάτο στο τραπέζι. Για κείνα μπορούν να μιλήσουν πολύ όσοι ήταν στο παρασκήνιο, κάποιοι κομπάρσοι που ύστερα είπαν ότι είναι ήρωες. Μάλλον δεν θα τολμήσουν φέτος να κατέβουν στο Πολυτεχνείο. Από φόβο μην προδοθεί η προδοσία τους.
Θέλω να μιλήσω όμως για το φόβο. Όταν αμέριμνοι πήγαμε μπροστά να δούμε το τανκ, χαζεύοντας και γελώντας. Όταν εκείνο, διαψεύδοντας την αθωότητά μας και την αίσθηση της αθανασίας μας, έσπασε την πύλη. Όταν εμείς κρυφτήκαμε πίσω από ένα άγαλμα στην ανοιχτή αίθουσα της Σχολής Καλών Τεχνών, ατενίζοντας μερικά μέτρα απέναντί μας τη μπούκα του τανκ. Μας σημάδευε! Και τότε, ο φόβος θανάτου μεταλλάχτηκε σε υπέρβαση. Γέννησε την αίσθηση της πραγματικής αθανασίας. «Θα βρεθούμε στην άλλη ζωή» λέγαμε μεταξύ μας και γελούσαμε. Και τραγουδούσαμε «έχετε γεια βρυσούλες». Και ήμασταν χαρούμενοι, νέοι και αθώοι. Ήμασταν μαζί, σφιχταγκαλιασμένοι μπροστά στη μπούκα του θανάτου. Ήμασταν όλοι μαζί. Μετά τα χρόνια

«Ζωές στο δρόμο» μέσα από το φωτογραφικό φακό

H έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Ζωές στο δρόμο» ξεκινάει την Τρίτη 15 Νοεμβρίου στην αίθουσα Άγγελος Σικελιανός στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 100, Γκάζι) και θα διαρκέσει μέχρι και την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011.
Πέντε καταξιωμένοι Έλληνες φωτογράφοι (Δ. Μιχαλάκης, Μ. Παπαδοπούλου, Ν. Πηλός, Άγγ. Τζωρτζίνης, Ι. Χατζησταύρου) εστιάζουν στην πιο ακραία μορφή φτώχειας: το τραγικό φαινόμενο των αστέγων συμπολιτών μας, που πλέον έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Πρόκειται για μια έκθεση που η σημερινή οικονομική και κοινωνική συγκυρία την φέρνει στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.
Η έκθεση φιλοξενήθηκε για πρώτη φορά τον περασμένο Ιούλιο στη Γλασκόβη, στο πλαίσιο πρωτοβουλίας του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (INSP). Είναι δε η πρώτη φορά που τα έργα θα εκτεθούν και στην Ελλάδα.
Εντάσσεται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της πρωτοβουλίας «Γκολ στη φτώχεια» και της Ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδας αστέγων.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011 και ώρα 20.30.
Είσοδος Ελεύθερη
Ημέρες και ώρες λειτουργίας: Δευτέρα – Παρασκευή 12.00 – 22.00
  tvxs

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Σήμερα το βράδυ κορυφώνεται η «βροχή», από τα πεφταστέρια των Λεοντιδών

Μία ακόμη «βροχή» από πεφταστέρια, των Λεοντιδών, θα εμφανιστεί και στον ουρανό της χώρας μας, στο βαθμό που θα το επιτρέψουν οι κατά τόπους καιρικές συνθήκες. Το φαινόμενο θα κορυφωθεί τη νύχτα της Τετάρτης 16 προς Πέμπτη 17 Νοεμβρίου και θα είναι ορατό από τη 1 μετά τα μεσάνυχτα μέχρι τις 4.30 τα ξημερώματα.
Πρόκειται για μια πλούσια βροχή διαττόντων που εμφανίζεται κάθε χρόνο αυτή την περίοδο. Το θέαμα αναμένεται να είναι αρκετά έντονο, με την εμφάνιση περίπου 75 μετεώρων ανά ώρα, σύμφωνα με τον διευθυντή του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, Διονύση Σιμόπουλο. Τα μετέωρα φαίνονται ότι προέρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού του Λέοντα (εξ ου και το όνομά τους), ενώ οφείλονται στα σωματίδια της σκόνης που αφήνει πίσω του ο κομήτης Τεμπλ-Τατλ.
Στην περίπτωση της βροχής των Λεοντιδών, καθώς η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, η τροχιά της συναντά κάθε Νοέμβριο το σύννεφο των σωματιδίων του συγκεκριμένου κομήτη. Τα

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΝΙΚ. ΨΑΘΑ (ΤΕΣΣΗ)

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΝΙΚ. ΨΑΘΑ (ΤΕΣΣΗ)
του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη
Στις 12 Οκτωβρίου έφυγε από τη ζωή η κυρα-Χριστίνα, γέννημα – θρέμμα της Ερμιόνης, ξεχωριστή γυναίκα του τόπου μας, που ο Θεός την αξίωσε να δει και δισέγγονα.
Ήταν φίλη της  μητέρας μου από τον καιρό που μέναμε στην παλιά γειτονιά και τα σπίτια μας ήταν αντικριστά. Έμειναν φίλες αχώριστες σε όλη τους τη ζωή, ενισχύοντας καθημερινά τη σχέση τους με αγάπη, εμπιστοσύνη και σεβασμό.
Όσο ζούσε η μητέρα μου βρισκόταν, καθημερινά, στο σπίτι μας. Ήξερε όλα τα κατατόπια! Τη βοηθούσε στις διάφορες δουλειές και μαζί συζητούσαν τα «νέα» της Ερμιόνης. Κάποιες φορές, όταν είμαστε μικρά, τ’ αδέλφια μου κι εγώ, μας κρατούσε κοντά της και μας πρόσεχε, τις ώρες που η μάνα μας «ήτανε σχολείο» και δεν είχε πού να μας αφήσει.
Θυμάμαι τη μεγάλη χαρά που «είχε κάνει» η μητέρα μου, όταν η Χριστίνα αρραβωνιάστηκε και στη συνέχεια παντρεύτηκε το Νικήτα, ένα παλληκάρι από τη Σίφνο. Ήταν η πρώτη που της το είχε εμπιστευτεί!
Η κυρα-Χριστίνα ήταν άνθρωπος ζωντανός, αεικίνητος, πηγή αδιάκοπης ενέργειας. Γνώριζε, διαισθητικά, πολύ καλά την τεράστια επικοινωνιακή σημασία των συναισθημάτων ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές των ανθρώπων. Έτσι ενεργοποιούσε τόσο το σώμα της όσο και τον πλούσιο εσωτερικό της κόσμο και «πανταχού παρούσα» πολλαπλασίαζε τη χαρά των ανθρώπων και μετρίαζε τη θλίψη τους.
Η φωνή της, τα λόγια της, οι μεταμφιέσεις της, οι χοροί της ήταν θησαυροί της λαϊκής παράδοσης του τόπου μας.  
Κάθε κουβέντα που είχε με τη μητέρα μου και μαζί μου τη στόλιζε, «αυθόρμητα», με λαϊκές λέξεις και εκφράσεις, μορφασμούς, χειρονομίες και ανέκδοτα της ερμιονίτικης επικοινωνίας και ζωής. Τα είχε ακούσει και τα είχε αντιγράψει από τους δικούς της

Ο δενδρικός πλούτος της Ερμιονίδας και των νησιών της (2)

Του Βασίλη Γκάτσου
Στοιχεία από το βιβλίο του δασκάλου μας Μιχάλη Παπαβασιλείου
Στον Κάμπο κυρίως γύρω από τη μάντρα του Λεούση και το Μεγαλοπήγαδο  υπήρχαν αρχές 20ου αιώνα μικρά περιβόλια. Δεν είχαν το μέγεθος του περιβολιού Κόντου – Κανέλλη που είχε αρχές 20ου αιώνα γύρω στα 700 δέντρα.

Φωτογρ: Απο το φωτογραφικό  αρχείο της "Ερμιονης του χθές". (Αρχείο οικογένειας  Λεούση. Στο περιβόλι ) 
Ήταν πολύ μικρότερα:
Ηλία Πάλλη (Κοματά): φυτεμένο με φανταχτερές και πλούσιες σε σοδειά ροδιές....
Γιάννη Παπαμιχάλη: φυτεμένο με ξυνά και κυδωνιές πλούσιες σε παραγωγή......
Κωνσταντή Γκολεμά: Και το όμορφο αυτό περιβόλι με τα λογής – λογής δέντρα και φυτά......
Λεούση: Το πιο τέλειο και με επιστημονικές εγκαταστάσεις περιβόλι, προίκα παρμένο από τον πατέρα της γυναίκας του Αδαμαντίας, Λεμπέση. Πλούσιο σε διαλεχτές ποικιλίες δέντρων και φυτών, με δύο πηγάδια ενισχυμένα από βαθιές γαλαρίες για να μαζεύουνε νερό μπόλικο και με τα σπίτια μοναδικά για την τότε εποχή. Καλλιμάρμαρο παλατάκι για τ’ αφεντικά που ερχόντουσαν με το δικό τους καραβάκι, επιβατηγό Ύδρα (το ονομαστό Υδράκι).... διώροφο, καλοφτιαγμένο και με ανέσεις πολλές, για να μένει μόνιμα σ’ αυτό ο περιβολάρης, με τη φαμέλια του, και ισόγειο, οι εργάτες να μένουνε όλες τις μέρες που στο κτήμα δουλεύανε.

Στο πλάι του δρόμου προς Κρανίδι και μέχρι τη στροφή που πάει προς την Κάπαρη:

Ο χορός των πανέμορφων φλαμίνγκο στον υγροβιότοπο Νέας Κίου Αργολίδας

Μαγεύουν τα βλέμματα χάρη στο σομόν χρώμα των φτερών τους και στην κομψή, ψηλόλιγνη σιλουέτα τους που φτάνει τα 127 εκατοστά. Στέκονται στο ένα τους πόδι μόνο όταν αναπαύονται κι όταν πετούν ψηλά στον ουρανό μοιάζουν με ροζ σύννεφο. Τα φλαμίνγκο ή φοινικόπτερα είναι νομάδες της Μεσογείου και μπορεί να περιπλανώνται για χρόνια μέχρι να βρουν το ιδανικό μέρος να φωλιάσουν. Τα τριάντα πανέμορφα φλαμίνγκο της φωτογραφίας έκαναν την εμφάνισή τους χθες στον υδροβιότοπο της Νέας Κίου Αργολίδας, ανάμεσα στο Ναύπλιο και το Αργος. Τα εντυπωσιακά αυτά πουλιά έρχονται στον συγκεκριμένο υδροβιότοπο αφενός για να ξεκουραστούν από το μεταναστευτικό τους ταξίδι από τον Βορρά στον Νότο κι αφετέρου για να βρουν ένα είδος σκουληκιού που θεωρείται από τις καλύτερες τροφές. Το συγκεκριμένο είδος πτηνών καταγράφηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1829 από τη γαλλική αποστολή του Μορέως, κατά την έρευνά της στη Λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας στη Μεσσηνία.

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Παναγιώτης Τέτσης: Η ζωγραφική του σήμερα

Εργα του σήμερα, δουλεμένα μέσα στο 2011, αλλά και παλαιότερα και λιγότερο γνωστά περιλαμβάνει η έκθεση του  Παναγιώτη Τέτση η οποία θα λειτουργήσει για δύο μήνες (11 Νοεμβρίου 2011-10 Ιανουαρίου 2012) στις δύο μεγάλες αίθουσες του Νέου Εκθεσιακού Χώρου του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Με 18 καινούρια έργα, ο ζωγράφος, δάσκαλος και ακαδημαϊκός δηλώνει ένα ακόμη μεγάλο βήμα στη μόνιμη και ταυτόχρονα διαρκώς μεταβαλλόμενη σχέση του με το τοπίο και τη φύση: τα πεύκα του, απογυμνωμένα από άλλα «επεισόδια», μόνα τους επάνω σε λευκό περιβάλλον παραπέμπουν στη λιτότητα της ιαπωνικής ζωγραφικής και ίσως υπαινίσσονται την οικονομία και την απέριττη σοφία του χρόνου που περνά.

Τα πρόσφατα έργα πλαισιώνονται από παλαιότερα, αλλά λιγότερο ή ελάχιστα γνωστά, τα οποία ανήκουν στον ίδιο τον καλλιτέχνη ή σε συλλέκτες ενώ παράλληλα εκτίθενται ορισμένα εννοιολογικά συγγενή έργα, δάνεια της Εθνικής Πινακοθήκης. Κεντρικό θέμα των έργων είναι το τοπίο, μέσα από το επίμονο βλέμμα του ζωγράφου, και ο διάλογος της φύσης με το κτισμένο περιβάλλον και με το φως. Τα υλικά είναι ποικίλα: λάδια, τέμπερες, αλλά και μερικά μαυρόασπρα χαρακτικά του.

«Ο Παναγιώτης Τέτσης συνδέει την αισθητική με τον στοχασμό, το σύγχρονο με την παράδοση»
δήλωσε, μεταξύ άλλων, στη σχετική συνέντευξη Τύπου η οποία δόθηκε νωρίτερα ο πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών κ. Ιωάννης Μάνος. Από την πλευρά του ο καλλιτέχνης εκδήλωσε τον θαυμασμό του για την «σοφία με την οποία έχει στηθεί η έκθεση».

«Πιστεύω ότι το Μέγαρο μπορεί ν΄ανοίξει τους ορίζοντές του
- συνέχισε - Είναι τόσο ωραία όλ΄αυτά σε μια εποχή με τόσες αναταράξεις, μπαίνεις εδώ μέσα και είναι μια όαση...»
Την ευθύνη της ογάνωσης και της επιμέλειας της έκθεσης έχει η τεχνοκριτικός Εφη Ανδρεάδη, με την υποστήριξη της Τζούλιας Δημακοπούλου στην έρευνα και της ομάδας του ΙΣΕΤ (Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης). Την αρχιτεκτονική επιμέλεια έχουν αναλάβει η καθηγήτρια του ΕΜΠ Σόνια Χαραλαμπίδου - Διβάνη και οι αρχιτέκτονες Ειρήνη Χαραλαμπίδου και Χριστιανός Λασκαρίδης. Δωρητής: Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Στο πλαίσιο της έκθεσης το Μέγαρο έχει καταρτίσει ειδικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα για μαθητές Δημοτικού (Γ' - Στ' τάξη), του Γυμνασίου και του Λυκείου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ξενάγηση καθώς κι ένα ειδικά σχεδιασμένο εικαστικό εργαστήρι.

Τα ενδιαφερόμενα σχολεία μπορούν να εκδηλώσουν την επιθυμία τους για συμμετοχή στην ηλεκτρονική διεύθυνση exhibitions@megaron.gr ή στο φαξ 210 7228558. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

στάσου κάστανααα

γλυκό του κουταλιού



    Σε 2 lt νερό με 100 γρ. αλάτι και λίγες κουταλιές γάλα (για να βγαίνει πιό εύκολα το μέσα χνουδωτό τσόφλι), βράζουμε 800 γρ. πλυμένα κάστανα για μισή ώρα και μετά τα σουρώνουμε και τα καθαρίζουμε προσέχοντας να μείνουν ολόκληρα (τα μεγάλα καθαρίζονται πιό εύκολα και ιδίως άμα δεν έχουν κρυώσει).
Φτιάχνουμε σιρόπι (να μην πήξει πολύ, γιατί ζαχαρώνει) με 1/2 lt νερό, 1 κιλ. άσπρη ζάχαρη και τη φλούδα ενός λεμονιού και μόλις γίνει, ρίχνουμε τα βρασμένα κάστανα με 1 κουταλάκι ξινό, να βράσουν για 1 λεπτό (τ΄αφήνουμε το βράδυ να ρουφήξουν σιρόπι).

Προσθέτοντας 2 βανίλιες, ξαναβράζουμε για 1 λεπτό την επόμενη μέρα και μόλις κρυώσει γεμίζουμε αποστειρωμένα βάζα, τα γυρνάμε ανάποδα (γιά κονσερβοποίηση) ως την άλλη μέρα και καλοφάγωτο,


" 'γειά στα χέρια μας " 
ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

"ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος"

Δεν είναι από τα καλύτερα τραγούδια του Θεοδωράκη, είναι από τα πιο αδύνατα, ή και τα χειρότερα, ας το πούμε, αλλά τα Τραγούδια του αγώνα, στα οποία ανήκει, σφράγισαν μια εποχή, μια δύσκολη εποχή, εκφράζουν μια δύσκολη εποχή. Δεν ξέρω αν ζούμε, όπως λένε, με μια άσκοπη και κυρίως άτοπη ρητορεία, το τέλος της μεταπολίτευσης, αλλά σίγουρα ζούμε μιαν από άλλη άποψη δύσκολη εποχή. Κι ο παροιμιακός αυτός στίχος του Θεοδωράκη είναι ο πρώτος που μου ήρθε σήμερα το απόγεμα στο νου.

Η συμμετοχή του Λάος στην «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας» είναι η ουσιαστική χρεοκοπία μας. Η συμμετοχή ειδικότερα του Άδωνη Γεωργιάδη είναι ό,τι μπορεί να μας ταπεινώσει πιο πολύ, να κάνει τέλειο τον εξευτελισμό μας.

Πιθανότατα, ή και σίγουρα, ο Άδωνης Γεωργιάδης δεν είναι ο χειρότερος στην ελληνική πολιτική σκηνή, ούτε ο πιο ακροδεξιός, ούτε ο πιο ρατσιστής, ούτε ο πιο εθνικιστής, ή κι ο πιο αγράμματος, ούτε, τέλος, το μοναδικό και χειρότερο μιντιακό κατασκεύασμα.

Όμως η άνοδος στην εξουσία του εμπρόθετου, και επιδεικτικού, αν όχι προκλητικού, καραγκιοζισμού είναι η πανηγυρικότερη πτώση η δική μας.
Γιάννης Χάρης

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ...


«Ο Κος Οξυγόνο»
Με αφορμή την ανακήρυξη, από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, του έτους 2011, ως Διεθνούς έτους Χημείας, η καλή μου φίλη Μαρία Αναστασιάδου, διδάκτορας Χημείας και συγγραφέας παιδικών βιβλίων, με τη συμβολή του Προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Χημικών, παρουσίασε τη νέα της δουλειά που συνδυάζει την επιστήμη και το συγγραφικό της ταλέντο.
Κυκλοφόρησε, λοιπόν, ένα καλόγουστο και κατατοπιστικό βιβλίο με πολλές εικόνες και λίγα, αλλά ουσιαστικά, λόγια, προκειμένου τα παιδιά να γνωρίσουν ένα χημικό στοιχείο, πολύτιμο και απαραίτητο αγαθό στη ζωή μας, το Οξυγόνο, με το οποίο εύχεται η συγγραφέας στους μικρούς αναγνώστες «να γεμίσουν το μυαλό τους».
Είναι μια δουλειά πρωτότυπη και ευφάνταστη που αξίζει τον κόπο να διαβαστεί και να προσεχθεί από γονείς και παιδαγωγούς.
Γιατί, πιστεύω, πως ακόμα και στην «ιντερνετική» εποχή μας το καλό βιβλίο εξακολουθεί να αποτελεί μόνιμο όχημα της Παιδείας και του Πολιτισμού των ανθρώπων.
Γιάννης Μ. Σπετσιώτης

Ο δενδρικός πλούτος της Ερμιονίδας και των νησιών της (1)

Του Βασίλη Γκάτσου
Ο δενδρικός πλούτος Ερμιονίδας συνοδεύεται από έναν δενδρικό μύθο που αφορά όλα τα φρούτα και όχι μόνον τα ρόδια

Δεν είναι δυνατόν να αναζητηθεί η ροδιά και το ρόδι έξω από τον δενδρικό πλούτο της περιοχής μας, δηλαδή να πούμε απλά ότι υπήρχαν τα ρόδια εκεί και εκεί ή κάποιοι τα έφεραν και τα καλλιέργησαν. Η ροδιά και το ρόδι πάνε παρέα με πλήθος δενδρικών καλλιεργειών που αναπτύχθηκαν στην περιοχή μας, παρ’ όλη την έλλειψη βροχών και νερού. Και το φαινόμενο αυτό, θα το έλεγα μάλλον μοναδικό στην Παλιά Ελλάδα, είναι απόρροια της πρωτοφανούς οικονομικής, πληθυσμιακής, οικιστικής, ναυτικής και εμπορικής ανάπτυξης της περιοχής μας μετά το 1770. Το ρόδι όμως σαν πανάρχαια καλλιέργεια και η ροδιά ως ιερό δένδρο συγκεντρώνουν μεγάλη πιθανότητα να καλλιεργούνταν στην περιοχή μας, έστω και σε υποτυπώδη μορφή, από πολύ παλαιότερα. Και επειδή μαρτυρίες γραπτές πριν το 1828 είναι σπανιότατες (ελπίδες υπάρχουν στα ενετικά και οθωμανικά αρχεία), μόνον ο εντοπισμός παμπάλαιων δέντρων ροδιάς στα περιβόλια, στα μοναστήρια και τις αυλές των σπιτιών μας μπορούν να βεβαιώσουν από τους ετήσιους κύκλους των κορμών τους την παλαιότητά τους.

Το βέβαιο είναι ότι πριν το 1770 τα νησιά μας ήταν ουσιαστικώς ερημονήσια, η Ερμιονίδα φτωχή και μάλλον υποτυπωδώς καλλιεργούμενη, αλλά είχαν ζωή τα μοναστήρια της μέσω και των εξωκλησιών τους. Αναφέρονται και ορισμένα οθωμανικά κτήματα χωρίς λεπτομέρειες. Το βέβαιο όμως είναι ότι πριν ξεσπάσει η Επανάσταση του 1821 ο Βούλγαρης, ως διοικητής της Ύδρας αγόρασε από οθωμανό γαιοκτήμονα την περίφημη περιβόλα στον κάμπο των Αγίων Αναργύρων που από τότε πήρε το όνομα «Περιβόλα του Βούλγαρη» και η περιοχή «Βουλγαρέικα». Όταν την αγόρασε ήταν περιβόλα, δηλαδή περιβόλι με κύρια καλλιέργεια τα εσπεριδοειδή τα οποία τα άπλωσε σε όλο το κτήμα, ενώ δίπλα δημιουργήθηκε και η παρόμοια περιβόλα του Ζωγράφου. Το νερό

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ - ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ