Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Σχετικά με τα ροδάκινα Διδύμων και το εργοστάσιο της Ερμιόνης

Σχετικά με τα ροδάκινα Διδύμων και το εργοστάσιο της Ερμιόνης

Του Βασίλη Γκάτσου

Τα ροδάκινα Διδύμων όπως και οι πατάτες και τα κάρβουνα έρχονταν για πούλημα και στην Ερμιόνη.

Το εργοστάσιο με το φουγάρο στην είσοδο της Ερμιόνης, φτιάχτηκε, απ’ ό,τι έχω ακούσει, για παραγωγή μπελντέ. Δηλαδή ένα μικρό εργοστάσιο σαν το ΚΥΚΝΟS και ΠΕΛΑΡΓΟΣ του Αργολικού κάμπου. Δεν γνωρίζω αν μπήκαν μέσα μηχανήματα και λειτούργησε για κάποιο διάστημα παραγωγικά. Δεν έχω δει κάποια φωτογραφία του εσωτερικού του εν λειτουργία, ή των κονσερβών του μπελντέ του. Απλά οι νεότεροι ξέραμε ότι έπεσε έξω.

Στο χώρο αυτόν αρχές δεκαετίας 1960 έγινε ένα μικρό
εμφιαλωτήριο που έβγαζε την λεμονάδα και πορτοκαλάδα REZENTAN από δικά μας λεμονοπορτόκαλα. Πάρα πολύ ωραία και η REZENTAN κυριαρχούσε στα τότε καφενεία μας. Την έφτιαχναν ο Δεδάκης με τον Καλαμούτο. Για λίγο όμως, γιατί σύντομα έκλεισε.

Φαίνεται η απόπειρα συνεργασίας του Κοτσοβού από τα Δίδυμα με το εργοστάσιο της Ερμιόνης βασιζόταν στο ότι υπήρχε η δυνατότητα κονσερβοποίησης.

Είναι παράληψη που στην Ερμιόνη δεν έχει γίνει κάποια έρευνα για αυτό το τόλμημα συμπατριωτών μας στη μεταποίηση. Έτσι μας έχει μείνει το φουγάρο.

Όμως ένα ακόμη μεγαλύτερο φουγάρο υπήρχε πριν την Κατοχή στο μέσο του οικισμού της Ύδρας! Ήταν της βιοτεχνίας του Βελιώτη που έβγαζε γαλέτα για τα σφουγγαράδικα. Υπάρχει και φωτογραφία σε βιβλίο του Καραμήτσου. Το φουγάρο το γκρέμισαν οι Υδραίοι όταν η Γερμανία επιτέθηκε στη χώρα μας, ώστε να μη γίνει ο οικισμός της Ύδρας στόχος των γερμανικών στούκας.

Πέραν αυτών και στις Σπέτσες υπήρχε βιοτεχνία σημαντική. Αν προσθέσουμε και τα μεταλλεία Μποδοσάκη και τα παλιά του Λευκολίθου, τις εξαγωγικές αποθήκες λαδιού των Λέκκα και Δρίβα στην Ερμιόνη, το κλωστήριο του Λαναρά, το μαρμαράδικο στη Ντάρδιζα, βλέπουμε ότι η Ερμιονίδα είχε βιοτεχνική – βιομηχανική παράδοση.

Μακάρι να την συνεχίσει.



Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος