Όλοι στην καλή χαρά.
Διαβάζουμε,
με καμιά φυσικά έκπληξη αφού πλέον καταλαβαίνουμε τι γίνεται, τις
ανακοινώσεις όχι του δήμου αλλά της παράταξης που κυβερνά.
Όσο
η οικοδομή ήταν στα ύψη, όσο η αγοραπωλησία γης ήταν στα ύψη, όσο η
δημοσιοϋπαλληλική τάξη ήταν κυρίαρχη, όσο οι δήμοι εύρισκαν εύκολα
πόρους, όσο τα καταστήματα
πλημμύριζαν κόσμο, όσο οι κάθε λογής μάντρες ήταν γεμάτες με ταχύπλοα
και αυτοκίνητα, όσο ένα μπαλωματάκι στο μαντρότοιχο, Κυριακή πρωί,
κόστιζε όσο η ο μαντρότοιχος, όσο η το κόψιμο αποδείξεων και η απόδοση
ΦΠΑ ήταν αμάρτημα, όσο η κατάληψη δημόσιων χώρων
ήταν δικαίωμα, βάλτε και άλλα 100 όσο, όλα πήγαιναν ρολόι στο
Ερμιονιδιστάν. Και οι δήμοι, όπως και ο σημερινός, μέσα στην καλή χαρά
των εκδηλώσεων και των παραστάσεων.
Τώρα
που αρχίζουν τα δύσκολα, τα μακροχρονίως δύσκολα, τώρα που πρέπει να
στραφούμε προς την πραγματική παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών, τώρα που
πρέπει να
συμμορφωθούμε (επί τέλους!) με πλήθος ευρωπαϊκών οδηγιών, τι γίνεται;
Γιατί
ούτε οι ανακοινώσεις, ούτε οι κοκορομαχίες, ούτε οι μπλοκότρυπες, ούτε
οι πολιτικάντηδες, ούτε οι παρατρεχάμενοι παράγουν προϊόντα και
υπηρεσίες. Παράγουν
το απολύτως ΤΙΠΟΤΑ.
Έρρωσθε
Βασίλης Γκάτσος
