Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Διαβάζοντας τους ιχνηλάτες

Και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.


Του Βασίλη Γκάτσου
Συμφωνώ και επαυξάνω. Απόλυτα φυσικό, όταν ένα τεράστιο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, κάπου 14%, εισχωρεί σε ένα ΣΥΡΙΖΑ του 2%. Δεν πρόκειται για ΣΥΡΙΖΑ αλλά για ένα ΝΕΟ ΠΑΣΟΚ στην πλέον κρατικοδίαιτη μορφή του, την πρώιμη όπως λες μορφή του. Όποιος θέλει το λέει αριστερά, δικαίωμά του, δημοκρατία έχουμε.
Αριστερά είναι η ισότιμη, τίμια και δίκαιη μετοχή στην καθημερινότητα του πολίτη. Και το πάγιο αίτημα του αριστερού πολίτη είναι η απλή αναλογική για να μπορεί να μετέχει και να αναδεικνύεται στην καθημερινότητα και όχι στην προπαγάνδα. Να συμφωνεί και να ομονοεί για το κοινό καλό, γνωρίζοντας ότι αλήθειες δεν υπάρχουν παρά μόνο λάθη (και κυρίως τα λάθη του) που πρέπει να διορθώνει μαζί με άλλους. Να αποδέχεται ότι όση πιθανότητα έχει με τη δραστηριότητά του να αλλάξει τους άλλους, άλλη τόση έχουν και οι άλλοι να τον αλλάξουν. Αυτονόητη τότε η συνεργασία σε επίπεδο κομμάτων και η απλή αναλογική. Αν κυνηγάει το μπόνους των 50 εδρών για να μας σώσει πρώτα, μετά να μας αναπτύξει και μετά .... φέρει την απλή αναλογική, φέξε μου και γλίστρησα.
Όντως ξαναπαιγμένο το έργο.

Αλλά και κάτι άλλο για τις σεβάσμιες μορφές του ΕΑΜ και της
Αντίστασης. Όταν ο Θεοδωράκης έκρινε «Καραμανλής ή τα τάνκς», έπρεπε να τον ακολουθήσουμε όλοι. Όταν άφησε τον Καραμανλή, έπρεπε να τον αφήσουν όλοι. Στις εκλογές, τότε με τη Συμμαχία και το ΚΚΕ σε πλέρια αντίθεση, ο Θεοδωράκης ήταν το κόκκινο πανί για το ΚΚΕ, ούτε τα τραγούδια του δεν παίζονταν. Άρα όλοι έπρεπε να είναι Συμμαχία. Παραμονή ..... τουμπάρει και την επομένη βγαίνει ο Ριζοσπάστης με πρώτη σελίδα την φωτογραφία του και με μεγάλα γράμματα « ο Βάρδος του Λαού» και έπρεπε όλοι να τον ακολουθήσουν. Μετά φεύγει και από κει και από αλλού και τώρα μας καλεί στο ΣΥΡΙΖΑ. Έ, δεν πάει άλλο!!

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος