όλο και πετάγεται μια μέρα που τη νόμιζες λησμονημένη..
...Όσο
μεγαλώνεις, τόσο θυμάσαι τα πιο παλιά και ξεχνάς τα κοντινά. Οι
αναμνήσεις είναι καταχωνιασμένες μέσα σου, κι όταν κάθεσαι να
ξαποστάσεις, ανεβαίνουν στην επιφάνεια ολοζώντανες και σε πλημμυρίζουν,
και τότε ξαναζείς την παλιά σου ζωή. Λες κι είναι ένας φωτεινός κύκλος.
Δίνεις ένα σάλτο και πηδάς μέσα. Ξαναγίνεσαι παιδί, το χτες γίνεται
τώρα. Θυμάσαι το ένα, θυμάσαι το άλλο, και το σακούλι με τις αναμνήσεις
δεν αδειάζει, όλο και πετάγεται μια μέρα που τη νόμιζες λησμονημένη...
"Τα στενά παπούτσια"
