Σε τούτο το παλιό
σκαρί…
Το αεροπλάνο πέρασε, μας έριξε
προμήθειες,
τώρα έτσι ψωνίζουμε, καινούργιες
είν’ συνήθειες.
Το κασόνι έπεσε, βροντά, γεμίζει
γύρω σκόνη
χάνει η μάνα το παιδί και η γιαγιά
το εγγόνι.
Τραβάει ο ένας το ψωμί, ο άλλος την
κονσέρβα
μοιάζει σαν να’ ναι επιδρομή, κάποιοι
παίρνουν ρεζέρβα.
Πιο κάτω άλλοι στην ουρά, στο χέρι
το δελτίο
κάνα δύο ψωμιά μικρά, νερό απ’ το
βυτίο.
Τα σουπερμαρκετάδικα, πουλούν με
υποθήκες
τα αγγούρια σαν κοσμήματα τα έχουν
σε προθήκες.
Τη σύνταξη αντί για μετρητά, την
δίνουν σε κουπόνια
κλάμα μ’ αναφιλητά, καμία πια
συμπόνια.
Τα φάρμακα έγιναν άφαντα, το
πετρέλαιο επίσης
τα άτομα αυτά τα ατάλαντα, θα
δώσουν εξηγήσεις;
Σε τούτο το παλιό σκαρί με το όνομα « ΕΛΛΑΔΑ»
γι’ άλλους άνεμος ούριος και γι’
άλλους σοροκάδα.
Καπεταναίοι άχρηστοι βαστάνε το
τιμόνι
κάνουν τάχα δεν βλέπουνε, στην ξέρα
πως ζυγώνει.
Πατριώτες μη καυχάστε, που εσείς όλοι αυτούς υμνείτε
μην αυταπατάστε, κι αύριο σαν
δούλοι θα θρηνείτε.
Ο ξέμπαρκος.
