Λάβαμε το παρακάτω email:
Αγαπητές φίλες,
Επισκέπτομαι τη σελίδα σας καθώς η Μερσίνη, η πατριώτισσα σας είναι φίλη μου και κάθε τρεις και λίγο μου μιλά για την πανέμορφη Ερμιόνη...
Να σας συγχαρώ θερμά για την προσπάθειά σας και να σας ευχηθώ καλή δύναμη και καρποφορία των προσπαθειών σας.
Συμμερίζομαι
την προσπάθειά σας και μιας κι αυτόν τον καιρό ζω εκτός Ελλάδας - στο
Λονδίνο συγκεκριμένα- γράφω πού και που ότι με
παραξενεύει...
Αν θα θέλατε θα σας στείλω ένα
κείμενο που γράφτηκε με την ευκαιρία των εορτασμών για τα 60 χρόνια της
βασίλισσας.... αλλά από λίγο διαφορετική ματιά από αυτήν που προβάλλουν
τα κανάλια.
Καλή συνέχεια,
Από το Λονδίνο,
Athina Xoura
Με χαρά το δημοσιεύουμε, σας ευχαριστούμε.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΟΡΩΝΑ ΣΤΗΝ
«ΠΟΛΙΤΕΙΑ» ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ.
Πάλι βρέθηκα να περπατώ στους δρόμους της απέραντης
πόλης. Ανακατεύτηκα πάλι στο πολύχρωμο και πολύβουο πλήθος με σκοπό
να βρεθώ κι εγώ στο ποτάμι στον Τάμεση, να δω από κοντά τη βασίλισσα που θα περνάει
με όλη τη βασιλική οικογένεια στο πολυτελές πλοίο της, γιορτάζοντας τα εξήντα
χρόνια της βασιλείας της.
Ο καιρός μουντός, ο ουρανός συννεφιασμένος όπως είναι
συνήθως ο καιρός του Λονδίνου. Κρύο, κι ας είναι 3 του Ιούνη. Με το που
ξεκίνησα άρχισε εκείνη η ψιλή βροχή, όπως το απαλό ντούζ, εκείνο το ψιλόβροχο
που δεν ξέρεις αν πρέπει τελικά να ανοίξεις ομπρέλλα ή να αφήσεις να σε
δροσίζει απαλά. Όπως και νάχει στο Λονδίνο η ομπρέλα είναι απαραίτητη
όποια εποχή του χρόνου κι αν είναι.
Ξεκίνησα λοιπόν με την προσμονή ότι θα
ανακατευτώ μέσα σ΄ένα βοητό, μέσα σ΄ένα πλήθος που θα παραλληροί από
ενθουσιασμό. Καθώς κι από την τηλεόραση προβάλλονταν κάποια στιγμιότυπα που
έμοιαζαν με τις προεκλογικές μας εκστρατείες της δεκαετίας του ‘ 80, θεώρησα κι
εγώ ότι το κλίμα παρόμοιο θα ήταν. Και όχι μόνο. Ανακατεμένο και με
αισθήματα βαθιάς ευγνωμοσύνης και θαυμασμού για τους κυβερνώντες της
χώρας. Καθώς, όπως προείπα, η τηλεόραση πρόβαλλε συνεχώς και τόνιζε
την αδημονία του λαού. Με διάφορα, με το να προβάλλει έναν 77χρονο να έχει
έρθει από την Ουαλία και να έχει κατασκηνώσει στον Τάμεση από την Παρασκευή το
μεσημέρι για να περιμένει μέχρι την Κυριακή το απόγευμα για να δει
την βασίλισσα να περνάει…Μεγάλες
διαστάσεις πήραν στο μυαλό μου όλα
αυτά. Και στην ψυχή μου μπορώ να πω. Ανακατεμένα με μια μικρή δόση ζήλιας η
αλήθεια είναι. Κοίτα πώς ο λαός ετούτος αγαπά τους άξιους άρχοντές του!
Τέλος πάντων εξοπλισμένη με τα ανάλογα, ομπρέλα,
προσδοκίες, καπέλο και κάμποσες λίρες γιατί μόνο για τα εισιτήρια
του τρένου χρειάστηκε να πληρώσω έξι λίρες, δηλαδή 7,20 ευρώ, έφτασα με
μια φίλη κάποια στιγμή στο ποτάμι. Πλήθος, μιλιούνια. ΄Ολων των χρωμάτων, όλων
των αποχρώσεων όλων των γλωσσών, όλων των εθνικοτήτων και όλων γενικά των
φυλών του Ισραήλ. Μέχρι και μια δίπλα μου που πρέπει να ήταν Μογγόλα. Μα έχει
και από τη Μογγολία κόσμο εδώ στο Λονδίνο; Αναρωτήθηκα. Ναι, από παντού! Τί
κάνουμε όλοι εμείς εδώ; Είναι απορίας άξιο καθώς το Λονδίνο και όλη η Αγγλία
δεν έχει πια βιομηχανίες ή εργοστάσια παραγωγής πολυτελών αγαθών όπως στο
παρελθόν. Τώρα όλοι μετακόμισαν στην Κίνα, στην Ινδονησία, στην Μαλαισία και
γενικά στην ΄Απω Ανατολή. Τι κάνουν λοιπόν όλοι αυτοί εδώ; Δεν ξέρω πραγματικά
να πω. Μόνο η παιδεία, ή μάλλον η Εκπαίδευση έχει αναχθεί εδώ σε βαριά
βιομηχανία. Από εκεί στη συνέχεια και ο τουρισμός και κατ΄επέκταση
η αγορά των ετοιματζίδικων (στην Κίνα κλπ ) προϊόντων.
Ξέρω πως χαλάω την αφήγηση αλλά απλώς να
κεντρίσω θέλω λίγο την περιέργεια και να αναζητήσει κανείς καλύτερους αφηγητές
μέσα από την τηλεόραση και να μείνει με το στόμα ανοιχτό! Γιατί πράγματι η
τηλεόραση τα παρουσιάζει μαγευτικά! Τη βασίλισσα με το άσπρο της ταγέρ
και το ασορτί καπέλο, ασορτί κι αυτό με τα γάντια, να χαιρετάει το πλήθος με
εκείνη τη χαρακτηριστική της κίνηση….. Δίπλα της ο βασιλιάς ( έλκει την
καταγωγή από την Ελλάδα και δεν είμαι σίγουρη πώς λειτουργεί αυτό στους
Εγγλέζους, το να κρατάει δηλαδή η σκούφια του, συγνώμη, η κορώνα του, από
αυτούς τους μυστήριους Έλληνες τους παρά τρίχα πτωχεύσαντες αλλά αιωνίως
προοδεύσαντες).
Και να επανέλθουμε.
Στη συνοδεία της βασίλισσας ήταν όλα τα μέλη της
βασιλικής οικογένειας. Τα είδατε. Είπαμε τα πρόβαλλε η τηλεόραση μιά χαρά. Είπα
χαρά. Χαρά όμως δεν διαπίστωσα σε όλο αυτό το ατελείωτο πλήθος. Μιλιούνια
είπαμε. Δίπλα στο ποτάμι, πάνω στις γέφυρες, όσες ήταν ανοιχτές- γιατί
για λόγους ασφαλείας τις είχαν κλείσει τις περισσότερες (μην πετάξει
κανείς τίποτε στα κεφάλια των επισήμων; ποιος ξέρει; Αν και δεκαοχτώ
χιλιάδες αστυνονομικοί, καθώς ανακοινώθηκε, απασχολήθηκαν το τριήμερο των
εορτασμών) , στις ταράτσες των πολυώροφων κτιρίων του City (το City είναι η
καρδιά του Λονδίνου όπου βρίσκονται τα γραφεία όλων των πολυεθνικών
εταιρειών των τραπεζών, των μοντέρνων ηλεκτρονικών συστημάτων και όλων γενικά
των συναφιών). Και στημένες και γιγαντοοθόνες να προβάλλουν όλο αυτό το
εορταστικό κλίμα !
Εορταστικό κλίμα….. Μου έκανε πολύ κακό η Ελλάδα με
όλα αυτά που μου έμαθε! Εορταστικό κλίμα μου έμαθε η πατρίδα ότι είναι να
γιορτάζεις με χαρά, να τραγουδάς, να χορεύεις, να αστειεύεσαι, να μιλάς στον
διπλανό, να του ανοίγεις την καρδιά σου, να τσουγκρίζεις μαζί του το ποτήρι το
κρασί και να το πίνεις στην υγειά του. Αυτά μου έμαθε. Και μου έμαθε
ακόμα να τα κουβαλώ μαζί μου όπου κι αν πηγαίνω, σε όποια μακρινή ή
κοντινή, μουντή η φωτεινή χώρα κι αν βρεθώ. Γι΄αυτό προσδοκούσα να δω κάτι
ανάλογο. Ένα πανηγύρι. ΄Οχι. Τίποτε από αυτά δεν είδα. ΄Οσο κι αν ανακατεύτηκα
στο πλήθος, όσες θέσεις κι αν άλλαξα για να βλέπω καλύτερα, με όσους ανθρώπους
κι αν αντάλλαξα κάποιες φευγάτες κουβέντες.
Τελικά κατάφερα να βρω πάνω στη γέφυρα στη
London Bridge μια θέση απ΄όπου μια χαρά θα έβλεπα τη βασίλισσα να περνάει.
Και ναι, ώ του θαύματος κατά τις τέσσερις το
απόγευμα πρόβαλλε το βασιλικό σκάφος. Χρυσό. Λαμποκοπούσε. Και όπως
είπαμε κι όπως το έδειξε κι η τηλεόραση, όλη βασιλική οικογένεια χαμογελαστή
και χαρούμενη.
- Γιατί χαίρονται; Με ρώτησε ένας κινέζος δίπλα μου.
- Επειδή τους αγαπάμε και βλέπουν πως τους τιμούμε του
απάντησα. Να δες ότι παρά αυτόν τον καιρό ήρθαμε μέχρις εδώ…
-΄Οχι ! εγώ από περιέργεια ήρθα, μου απάντησε,
να δω τι λένε αυτοί εδώ γιορτή….. ΄Αρτον και θεάματα σκέφτηκα από μέσα μου. Πώς
αλλιώς θα εκτονωθεί αυτό το ατέλειωτο πλήθος αν όχι με φανφάρες και με ήρωα
πότε τον Μπέκαμ και πότε τη βασίλισσα;
Τέλος πάντων το βασιλικό πλοίο το συνόδευαν και
άλλα χίλια μικρά πλοία, πλοιάρια, βάρκες, βαρκούλες (λέω βαρκούλες γιατί είχε
και κάτι ινδιάνους που κωπηλατούσαν με την πιρόγα τους. Δεν είμαι σίγουρη αν
δεν ήταν και τίποτε δικοί μας να κοπηλατούν με τις φουστανέλλες….), πολύχρωμα,
ανακατεμένα. ΄Ολοι γιόρταζαν…Το πλήθος όμως έμενε βουβό. Κοίταζε κατά το
ποτάμι, αλλά κοιταζόντουσαν και μεταξύ τους. Σα να προσδοκούσε κάτι που δεν
είχε, κάτι που δεν είδε. Παρά του ότι είδε τη βασίλισσα η οποία,
όπως είπαμε μας χαιρετούσε με τη χαρακτηριστική της κίνηση……
Αφού πέρασε η πομπή στο τέλος ο Κινέζος (αμάν
αυτός ο Κινέζος! Μα στεκόμασταν κάπου δυο ώρες δίπλα-δίπλα πατικωμένοι,
φυσικό ήταν να πιάσουμε κουβέντα) κατέληξε: « rubbish into the river” .
Σκουπίδια μέσα στο ποτάμι…. και με κοίταξε με νόημα. ΄Ενας Εγγλέζος δίπλα μου,
από την άλλη μεριά, τον στραβοκοίταξε και του είπε με σοβαρό ύφος και έναν τόνο
εγγλέζικης μεν ευγενείας αλλά και λίγης υπεροψίας. « I don΄t thing so».
Δεν νομίζω πώς είναι έτσι. « Ιt was lovely», ήταν υπέροχα.
Δεν ανακατεύτηκα στην κουβέντα. Είμαι και Ελληνίδα και
αυτόν τον καιρό δεν ξέρω πώς θα ακουστεί να το λέω μιας και όποτε μου δίνεται η
ευκαιρία το φωνάζω δυνατά, να ακουστεί. Είμαι Ελληνίδα! και όλως παραδόξως με
κοιτάνε σχεδόν με …δέος.
Σε λίγο άρχισε να βρέχει πιο δυνατά. Το πλήθος
άρχισε να διαλύεται. Τον Εγγλέζο τον αφήσαμε εκεί να παρακολουθεί την πομπή
μέχρι που πέρασε κάτω και από την επόμενη γέφυρα και ίσως νάμεινε εκεί
και καμιά ώρα ακόμα να καμαρώνει για αυτά που έχει. ΄Οπως τα έχει. Γιατί ο
Εγγλέζος δεν απαξιώνει αυτά που έχει. Αντίθετα τα προβάλει σαν κάτι σπουδαίο.
΄Ετσι μαθαίνει να κάνει από μικρός. Και πορεύεται με αυτά. Είτε σε μας
αρέσουν, είτε όχι. ΄Η μάλλον μας επιβάλλουν- με κομψό και αποτελεσματικό τρόπο-
να μας αρέσουν……
Οι σταθμοί του Μετρό γρήγορα γέμισαν ασφυκτικά από το
πλήθος που διαλύθηκε. Πόσα χρήματα έβγαλαν σήμερα οι Εγγλέζοι από τα
εισιτήρια είπα στη φίλη. Μα μην ανησυχείς, θα το ανακοινώσουν με καμάρι στο
τέλος της φιέστας μου είπε. Και έχει δίκιο. Καμαρώνουν οι Εγγλέζοι με το πόσα
χρήματα έβγαλαν από κάθε τι που κάνουν. Από τα εισιτήρια, από τα
σημαιάκια , από τις κούπες με φωτογραφίες της βασίλισσας, από τα
φλυτζανάκια, από τα μαξιλαράκια με την εγγλέζικη σημαία, από τα τσαντάκια, από
τα μπλουζάκια, από τα σορτσάκια, από τα σωβ……κάκια με την εγγλέζικη
σημαία, απ΄όλα. ΄Ολα μεταφράζονται και μετριώνται εδώ με το how match, πόσο
κάνει. Ακόμα και η χαρά.
Αχ! Πατρίδα μου! Πώς μου τάμαθες έτσι! Ότι η χαρά, η
αγάπη, η φιλία, η ευγνωμοσύνη, η αρετή, η ελπίδα, η ευτυχία, η γιορτή, η
καλημέρα, η επέτειος, η βασίλισσα, … (όλα γένους θηλυκού) δεν μετριώνται με
χρήματα. Τα χρήματα απλά βοηθάνε καμιά φορά… Πώς μου τάμαθες έτσι! Ποιος
έχει τελικά δίκιο. Πώς να πορευτώ τελικά και με ποιόν μπούσουλα σε ετούτη
τη ζωή;
Γύρισα νωρίς στο σπίτι και είπα να δω απο την
τηλεόραση στιγμιότυπα από τους εορτασμούς της βασίλισσας. ΄Αλλα είδα. Μα πώς;
Στην ίδια γιορτή είχα πάει!
΄Εκλεισα την τηλεόραση γρήγορα. Αναλογίστηκα
πώς χειραγωγείται το πλήθος. Πώς κατευθύνεται η ανθρώπινη βούληση, τα
ανθρώπινα θέλω, η ανθρώπινη χαρά και η ανθρώπινη ευδαιμονία. Πώς οι λαοί
πορεύονται μέσα στους αιώνες…..
Ψαχούλεψα ξανά τα βιβλία μου. Βούτηξα ξανά στην
«Πολιτεία» του Πλάτωνα μέχρι που αποκοιμήθηκα…….
Αθηνά Ξούρα
Λονδίνο 4 Ιούνη 2012
