Τουριστικά εννοώ.
Το άκουσα πέρσι από έναν μεσήλικα που επέστρεφε από το μπάνιο του σε ξενοδοχείο στο Μπίστι.
Πάνω κάτω:
«Έρχομαι
10 χρόνια κάθε καλοκαίρι και δεν το αλλάζω. Ξέρεις τι είναι να βλέπεις
θάλασσα από παντού, να έχεις το μπάνιο δίπλα σου, ένα δασάκι μαγευτικό
δίπλα
σου, να έχεις ένα σωρό φαγάδικα δίπλα σου, εύκολα να κάνεις ένα
ταξιδάκι στον Πόρο, την Ύδρα, τις Σπέτσες, να πάς μια βραδιά στο θέατρο
της Επιδαύρου, να πάς για μπάνιο στο Δορούφι, να φας στο δροσερό
Ηλιόκαστρο, στη Κοιλάδα, στα Πηγάδια, να δεις και πέντε
πράματα το βράδυ στο Δημοτικό σχολείο εκατό μέτρα από κει που μένεις.
Δεν τα βρήκα εύκολα αυτά αλλού, και δεν τα αλλάζω τώρα που τα βρήκα.
Παράδεισος είναι για μένα και τη γυναίκα μου».
Εντύπωση μου έκανε που παρέβλεπε τον θόρυβο και την κίνηση, και παλιότερα παρέβλεπε και τη μπόχα του λιμανιού από τα λύματα.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
