Του Ιωάννη Λακούτση
Ο Γεώργιος Στρίγκος γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1878 στο
Κρανίδι Ερμιονίδος.
Στην ηλικία των δέκα χρόνων, εγκατα-λείπει, με την οικογένειά
του το Κρανίδι και εγκαθίσταται στον Πειραιά. Τελειώνει το Γυμνάσιο, με μεγάλες
οικονομικές δυσχέρειες, οι οποίες δεν θα τον αποθαρρύνουν να εγγραφεί στη
Νομική Σχολή.
Δεν ολοκληρώνει τις
σπουδές, και αναζητά άμεση επαγγελματική αποκατάσταση.
Το 1896 αρχίζει η τραπεζική του σταδιοδρομία στην Τράπεζα
Αθηνών και τοποθετείται στο υποκατάστημα Πειραιά. Στην ηλικία των είκοσι
τεσσάρων χρόνων παραιτείται από την Τράπεζα επειδή θεωρεί τον εαυτόν του
αδικημένο. Τότε αποφασίζει να ιδρύσει γραφείο εισαγωγών, «Φραγκιάδης Στρίγκος
και Σια».
Το1910 βρίσκει τον Γεώργιο Στρίγκο γενικό γραμματέα στο
Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιά ( (ΕΒΕΠ). Παίρνει μέρος σε
συνέδρια του Επιμελητηρίου σε Βρυξέλες, Λονδίνο όπου παρεμβαίνει και αναλύει
τις δυσχέρειες από την ύπαρξη των δυο ημερολογίων του Ιουλιανού και του Γρηγοριανού.
Απονέμεται ο τιμητικός τίτλος του Υποπρόξενου του Βασιλείου
της Ισπανίας για την Αθήνα και τον Πειραιά, θέση από την οποία παραιτείται το
1915.
Το 1914 εκλέγεται Δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Πειραιά. Τρία χρόνια αργότερα ιδρύεται η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών στην οποία
συγκαταλέγεται και ο ίδιος.
Το 1919 σε συνεργασία με άλλους, ιδρύει την εταιρεία
« ΚΥΛΙΝΔΡΟΜΥΛΟΙ
ΑΤΤΙΚΗΣ».
Με το τέλος του πολέμου, ο Στρίγκος συστήνει πάσης φύσεως
εταιρείες, εμπορικές, βιομηχανικές, τραπεζικές. Μετά την
πτώχευση της εταιρείας
« ΕΛΑΙΟΦΟΙΝΙΞ»
ιδρύει την βιομηχανία αρωματικών προϊόντων GEO LE JEUNE. Η οικογένεια συνηθίζει
να παραθερίζει στην Καστέλα όπου υπάρχει
ένα σπίτι κτισμένο σε ένα μεγάλο
οικόπεδο. Εκεί κτίζει το εργοστάσιο, που
απασχολεί εκατό άτομα. Η επιχείρηση δεν αντέχει στον ανταγωνισμό με τα προϊόντα
του εξωτερικού και διαλύεται το 1930.Το ακίνητο επισκευάζεται και γίνεται σχολείο. Το σχολείο στεγάστηκε εκεί για πολλά χρόνια έως τη στιγμή που
μεταφέρεται σε οικόπεδο στου Ρετσίνα. Το εξοχικό της Καστέλας δίνεται αντιπαροχή
τη δεκαετία του 1980.
Το 1922 διορίζεται Πρόξενος της Σουηδίας, αξίωμα που κατέχει
ως το 1936.
Ένα χρόνο μετά, εκλέγεται πρόεδρος του ΕΒΕΠ . Επί προεδρίας
Στρίγκου το ΕΒΕΠ
προχωρά στην αγορά οικοπέδου, στην πλατεία Λουδοβίκου όπου
το 1953 κτίζεται το επιβλητικό μέγαρο. Ο Γεώργιος Στρίγκος συμμετέχει σε
εταιρεία ηλεκτρικών λαμπτήρων και συνεργάζεται με την OSRAM. Συμμετέχει επίσης σε εταιρεία
φαρμακευτικών προϊόντων, όπου είναι και μέλος του Δ.Σ., σε εργοληπτική
εταιρεία, καθώς και σε βιομηχανία οίνων και οινοπνευμάτων. Το 1926
ιδρύει με τους αδελφούς Εμπειρίκου την Τράπεζα « Στρίγκου-Εμπειρίκου», η οποία
διαλύεται το 1929. Αποκτά το ναυαγο-σωστικό «ΜΙΜΗΣ» το οποίο είχε ωριαία
δυνατότητα άντλησης 4200 τόνων, όσους δεν είχε κανένα άλλο ναυαγοσωστικό στη
Μεσόγειο, το οποίο βυθίζεται τις πρώτες μέρες του πολέμου, παίρνοντας μαζί του
το εικοσιεξαμελές πλήρωμα.
Εκλέγεται βουλευτής Πειραιά και έξι χρόνια μετά πρόεδρος της
Γερουσίας, θέση που διατηρεί ως την κατάργησή της. Το 1934 ως Γενικός Πρόξενος
της Σουηδίας, υποδέχεται τον τότε διάδοχο και μετέπειτα βασιλέα Γουσταύο –
Αδόλφο, που επισκέπτεται την Ελλάδα. Ήταν η εποχή που ο Διάδοχος είχε πει την
παροιμιώδη φράση, « Ήθελα να γνωρίζω, τι δεν κατασκευάζεται εις τον τόπον σας».
Το 1941 με τους πρώτους βομβαρδισμούς η οικογένεια
εγκαταλείπει τον Πειραιά και εγκαθίσταται στην Αθήνα. Υπήρξε από τους βασικούς
υποστηρικτές της δημιουργίας Ναυτικού Μουσείου στον Πειραιά και μετά την ίδρυσή
του, ο πρώτος του πρόεδρος. Πεθαίνει
στις 12 Ιανουαρίου 1956.
Η ταφή του θα γίνει στο Νεκροταφείο της Ανάστασης στον
Πειραιά.
Φώτο 1. Γεώργιος Στρίγκος
Φώτο 2. Το σπίτι του Γεωργίου Στρίγκου, στο Πασαλιμάνι, από το 1917
μέχρι το 1941, όπου και το επιτάσσουν οι Γερμανοί. Μετά την απελευθέρωση το
επιτάσσουν οι Άγγλοι και αργότερα το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό το μετατρέπει σε
Λέσχη Αξιωματικών ως το 1955. Στη συνέχεια το αγοράζει το Γαλλικό Δημόσιο, για
να στεγάσει το Παράρτημα του
Γαλλικού Ινστιτούτου στον
Πειραιά. Σήμερα στεγάζεται το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη.
