Ο...
νοσηλεύοντας και η... εκτεταμένη έκταση!
Κανονικά, η λεζάντα που ακολουθεί σε
τέτοιου είδους γελοιογραφίες
είναι "ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟ"!
Κι ούτε χρειάζεται ν΄ απομονώσει
κανείς τα... ποιήματα για να διασκεδάσει και ν΄ απολαύσει αποσπασματικά το
μεγαλείο προσώπων τε και πραγμάτων...
Δικαίως όμως, αναρωτιέται κανείς,
πού είναι ο νόμος οεο και
ποιός τονε τηρεί π΄ ανάθεμα τη γραμματική το συντακτικό τη νομιμοφροσύνη και
την αντίληψη μας;
Και το πιο κουλ: ποιός νόμος είναι πιο νόμος από
ποιόν;
Άρα, ποιός προηγείται προς
καταπάτηση και υπό τις εύλογες ευλογίες ποιών;
Διότι, προφανώς
ένας νόμος που είναι πιο νόμος από έναν άλλο, μας δίνει το δικαίωμα και μάλιστα
μας υποχρεώνει, να διεκδικήσουμε παντοιοτρόπως την εφαρμογή του (ακόμα και στην
περίπτωση που θα ενεργήσουμε παρανόμως, εφόσον υπερασπιστές).
Κι έρχομαι ο κάθε εγώ, ο αφελώς
προσηλωμένος καταναλωτής ειδήσεων –ένθεν κακείθεν προερχομένων- να προβληματιστώ
όσο μου επιτρέπεται:
-
η όποια έγκριτη δημοσιογράφος, μου οφείλει να ομιλεί σωστά ελληνικά και
να εκφράζεται (υπερ-ο-ριακά έστω) με
αμεροληψία, αλλά δεν!
-
ο όποιος εκπρόσωπος (υπόλογ-ίσιμ-ης)
μερίδας συμπολιτών, μου οφείλει να σέβεται τους νόμους όλους κι όχι επιλεκτικά,
αν θέλει να τον πάρω στα σοβαρά κι αν είναι δυνατόν να ξέρει τι λέει μπας και
παραδειγματιστώ (πήγα προς στιγμήν να πω "διασφαλιστώ" αλλά είπα να μην το χοντρύνω άλλο, αρκετά γελάσαμε και σήμερα), αλλά δεν!
-
η
δι-ορισθείσα υπάλληλος του κράτους σε νευραλγική θέση ευθύνης,
μου οφείλει να κάνει σωστά τη δουλειά της για την εύρυθμη λειτουργία του
συστήματος (που πληρώνω ακριβά για να μου παρέχει τα αυτονόητα) και να
μην παραφέρεται άσκοπα ή παραπλανητικά καταχρώντας εξουσία ορισμένη,
αλλά δεν!
Σε τι κόσμο μπαμπά μ΄ έχεις φέρει να
ζήσω; Σε ποιού ψεύτη ντουνιά το συ-φέρον να φτύσω; Σε ποιάν άδικη ευχή και κατάρα
να ελπίσω; Σε ποιάν έκσταση απάνω να
κοπώ και να σβήσω;
Όχι,
πείτε μου, πήρατε στα σοβαρά
κανέναν από τους τρεις τους; Σας έπεισε κανείς τους για τα αγαθά του
κίνητρα,
ανθρωπιστικού χαρακτήρα; Ή μήπως μας προσβάλει η απαξίωση τους; Όλα
ίσωμα... αρχές, κανόνες, νόμοι... πορδές, πυλώνες, κόποι... ιαχές,
πατρόνες, γνώθι...
Ω, πόσο θα ΄θελα να΄χα ισοπολιτεία και νομοτέλεια …
έτσι, γι’ αλλαγή κι ευδοκίμηση, η ρομαντικιά…!
Απειθώς αναφέρω,
ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ
