Ας προσέξουμε όλοι

Του Βασίλη Γκάτσου
Και η σκόνη που αφήνει ο πελάτης στο μαγαζί κέρδος είναι. (Σοφή παλιά παροιμία).

Η πώληση αρχίζει από την στιγμή που ο πελάτης βλέπει το κατάστημα (Σοφή νεότερη παροιμία).

Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. (Σοφή παλιά παροιμία).

Τον πελάτη και τα μάτια σου! (Σοφό management) 

Αγορά χωρίς πελάτες δεν υπάρχει. Και η αγορά είναι ανταγωνισμός: ποιος θα πάρει τον πελάτη. Και η λαϊκή αγορά τα έχει όλα:

Ανταγωνισμό σε ποιότητα, εξυπηρέτηση και τιμή.

Ο παραγωγός ή μικροέμπορας κάνει το παν να σε μπάσει στο κατάστημά του.

Φωνάζει, κρεμάει προϊόντα ψηλά να φαίνονται, έχει ευδιάκριτη τέντα, γιατί ξέρει ότι η πώληση αρχίζει από την στιγμή που τον εντοπίζεις. Ήδη πας προς τα κει ρίχνοντας κλεφτές ματιές γύρω στις τιμές των άλλων.

Επιδίωξη του καθένα να πάρει θέση με τα μέγιστα πλεονεκτήματα πώλησης.

Υπάρχει κανονισμός όμως, ώστε όλοι όσοι έχουν άδεια να μετέχουν ελεύθερα αλλά ισότιμα, ή σχεδόν ισότιμα, και δεν επιτρέπεται η ανάπτυξη μονοπωλίων και ολιγοπωλίων.

Εντός της λαϊκής λειτουργεί ο ανταγωνισμός, αλλά ως προς τον θεσμό της λαϊκής όλοι είναι συνάδελφοι. Πριν επιθυμήσουν να κατακλύζεται ο μπάγκος τους από πελάτες, επιθυμούν και φροντίζουν να κατακλύζεται η λαϊκή τους από πελάτες. Το όνομα της λαϊκής είναι και όνομα όλων.

Δεν διαφέρει σε τίποτα η ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ και τα ΝΗΣΙΑ ΤΗΣ.

Το πρώτο θέμα είναι η περιοχή να κατακλύζεται από πελάτες,
από στεριά, αέρα και θάλασσα.

Αυτοί θα επιλέξουνε το μέρος και τον τρόπο που θα ξοδέψουνε. Εσύ πρέπει να κάνεις από μακριά ορατό το μέρος σου και το κατάστημά σου και την παραγωγή σου και τις υπηρεσίες σου, την ποιότητά σου. Αν είσαι ικανός, πάρε την περισσότερη πελατεία.

Υπάρχει όμως και κανονισμός. Ίδιες, ή σχεδόν ίδιες ευκαιρίες για όλους. Όχι αποκλεισμοί και φράκτες.

Η εύκολη, ασφαλής, σύντομη, και φτηνή πρόσβαση, μπορεί να δημιουργήσει ένα κύμα τουριστών προς Ύδρα από την απέναντι στεριά. Ο πελάτης μπήκε στην περιοχή μας. Αν έχεις κατάλληλα προετοιμαστεί, θα τον τραβήξεις και στο σπήλαιο Φράχθι, και στην Κοιλάδα για φαΐ, σε ένα σπουδαίο άλλο χώρο, στο μοναστήρι της Ερμιόνης. ή όπου αλλού. Ποιος δεν θα αγοράσει τοπικά προϊόντα σε καλές τιμές, όταν τα συναντήσει στο δρόμο του; Ποιος δεν θα παρεκκλίνει της πορείας του για να φάει σε ένα διάσημο εστιατόριο;  Οι εραστές του Κάστρου της Μονεμβασιάς θέτουν ως εξής το θέμα: «θα πάμε στη Μονεμβασιά, θα ανέβουμε στο κάστρο, αλλά μετά θα φάμε στης Ματούλας». Συνήθως στης Ματούλας είναι ντίγκα και φυσικά τρώνε στα παραδίπλα, αλλά για να αποφασίσουν το ταξίδι, για πολλούς το «θα φάμε μετά στης Ματούλας» είναι ισχυρότερο κίνητρο (και για τον γράφοντα, όμως παλιά είχε προστεθεί και τα θα φάμε στον Γέρακα, και πηγαίναμε νύχτα μέσα από κακοτράχαλο τότε δρόμο, τρία τέταρτα της ώρας για 7 χιλιόμετρα).

Όταν κάτι ενδιαφέρον γίνεται, λέμε ότι θα γίνει πόλος έλξης για την περιοχή. Πως να το κάνουμε, ο κύριος πόλος έλξης στην περιοχή μας είναι και θα είναι η Ύδρα, επιλεκτικά οι Σπέτσες, ενώ ειδικός πόλος έλξης μπορεί να γίνει το σπήλαιο Φράχθι. Κοντά τους φυσικά και άλλοι θεματικοί πόλοι έλξης, μονοπάτια, αρχαίοι ελαιώνες, καταδύσεις, κ.λ.π. Ας μην ξεχνάμε, ότι τα απέναντι μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, περιέλαβαν στο όνομά τους το «HYDRA» και το διατηρούν ως brand name. Ο ξένος που παίρνει το πακέτο, διαβάζει Ύδρα, βλέπει Ύδρα, ακούει Ύδρα, ονειρεύεται Ύδρα από την διαφήμιση του ξενοδοχείου, αλλά τελικά βρίσκεται να μένει στην απέναντι ακτή.

Κάτι ανάλογο: Όταν μας έρχεται στο μυαλό η Νοτιοανατολική Πελοπόννησο, πόλος έλξης είναι η Μονεμβασιά και ειδικός πόλος το σπήλαιο του Δυρού. Επιλεκτικά το Γύθειο, η Κάτω Μάνη, η Ελαφόνησος. Ο καθένας θέλει τον πελάτη στο τόπο του, αλλά προβάλλουν όλους αυτούς τους τόπους προκειμένου να φέρουν πρώτα τον πελάτη στην Νοτιοανατολική Πελοπόννησο.

Ως εκ των άνω η πλήρως οργανωμένη σκάλα Μετοχίου με ασφαλέστατο πάρκιν, όπως και η ανάλογή της στην Κόστα είναι έργα πνοής για τον τόπο μας. Δεν είναι θέμα γνωμοδότησης λιμενικών ταμείων, δεν είναι θέμα γραφειοκρατίας και αρμοδιοτήτων, δεν είναι θέμα μικροσυμφερόντων, δεν είναι θέμα τοπικής μικροπολιτικής. Είναι συμφέρον όλης της Ερμιονίδας και αυτό το συμφέρον πρέπει να εκφραστεί άμεσα από τον Δήμαρχο και την Αντιπολίτευση. Το θέμα έπρεπε να το κινήσει η Ερμιονίδα προς ικανοποίηση του συλλογικού συμφέροντός της, και όχι η Ύδρα από ανάγκη. Οι δρόμοι, τα λιμάνια, οι σκάλες, ο πολιτισμός ενώνουν.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος