αφιερωμένο στην καλύτερή μου φίλη, που με λαχτάρισε λιγουλάκι
Έλλη Βασιλάκη
Είναι κάτι στιγμές . . .
( 1979 )
στίχοι: Γιάννης Καλαμίτσης
μουσική: Τάκης Μπουγάς
ερμηνεία: Κώστας Καράλης
Είναι κάτι στιγμές που σε βρίσκουν
τις νύχτες
όλα στέκουν και λες πως σταθήκαν κι
οι δείχτες
κι αν οι ώρες χτυπούν σαν σφυριά σε
αμόνια
οι στιγμές δεν περνούν μα κρατάνε
αιώνια.
Αναμνήσεις παλιές σαν τις φλόγες σε
καίνε
σε κυκλώνουν σκιές κι όλα γύρω σου
φταίνε
σου μιλάνε φωνές με παράξενες λέξεις
είναι κάτι στιγμές που ρωτάς αν θ’ αντέξεις.
Είναι κάτι στιγμές που σου πνίγουν τα στήθια
θέλεις χίλιες φορές να φωνάξεις βοήθεια
σ’ ένα κλάμα σκληρό να ξεσπάσεις να βρίσεις
ή να πεις σ’ αγαπώ μα σε ποιον να μιλήσεις.
Είναι κάτι στιγμές που δεν έχεις κουράγιο
σε τσακίζει το χτες σε φοβίζει το
αύριο
τώρα λες θα χαθώ κι ανάσα σου παύει
κι είσαι σ’ ένα βυθό βουλιαγμένο
καράβι.
Στο κενό περπατάς τρέχει γύρω σου
κόσμος
σε κοιτούν τους κοιτάς δε σε
βλέπουνε όμως
δεν υπάρχουν χαρές οι ελπίδες
τελειώνουν
είναι κάτι στιγμές που χτυπούν και
σε λιώνουν
Είναι
κάτι στιγμές που σου πνίγουν τα στήθια
θέλεις
χίλιες φορές να φωνάξεις βοήθεια
σ’
ένα κλάμα σκληρό να ξεσπάσεις να βρίσεις
ή
να πεις σ’ αγαπώ μα σε ποιον να μιλήσεις.
