Με ιδιαίτερη χαρά διάβασα για τις εκδηλώσεις που έγιναν για
την Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Κληρονομιάς στην Ερμιόνη. Φαίνεται ότι έχει
γίνει θεσμός για το ΙΛΜΕ και την τοπική κοινωνία και εκπαίδευση. Ποιος δεν θα
το ευχόταν να συνεχιστεί.
Για τη δεύτερη εκδήλωση (18-4-2013), προσθέτω μια ακόμη
φωτογραφία μου, με ημερομηνία 4-8-2012. Εδώ, το ίδιο ρωμαϊκό
μνημείο, της σαρκοφάγου, ενώ θα μπορούσε να γίνει αφορμή για να μάθουν οι
μαθητές, οι πολίτες και οι επισκέπτες της πόλης πολλά για τα ταφικά έθιμα, τη
γλυπτική της εποχής, την οικονομική δυνατότητα ορισμένων κατοίκων της ρωμαϊκής Ερμιόνης και να
συγκρίνουν με άλλες σαρκοφάγους, επιτύμβια μνημεία κ.λ.π., εντούτοις πιστοποιεί
ότι είναι αφύλακτο και διαθέσιμο να …συνομιλεί άνετα με το παρκαρισμένο δίπλα
του μηχανάκι. Ίσως το μηχανάκι να το περιμένει ένα μελλοντικό μουσείο, στην
προκειμένη περίπτωση, όμως, προσβάλλει τον… συνομιλητή του, και αποδέκτες της
προσβολής αυτής νομίζω πως είναι η πόλη
και οι πολίτες της.
Δε σκοπεύω να συγκρίνω το έργο με την «Κοιμωμένη» του
Γαννούλη Χαλεπά, γλυπτό για το οποίο δοξάστηκε ο δημιουργός και με το οποίο ταυτίστηκε
το όνομά του (ενδεικτικά αναφέρω μόνο το βιβλίο «Η Κοιμωμένη», Σπύρου Σ.
Δενδρινού, Εκδόσεις Φιλιππότης), έναν απλό συνειρμό κάνω, αλλά να υποθέσω ότι η
προστασία του, έστω με μια περίφραξη, με έξοδα από κάποιον χορηγό, είναι ένας
φόρος τιμής στην τύχη που μας βρήκε να το έχουμε. Μέχρι κάποια στιγμή να προστατευθεί, με την
τιμή της πολιτιστικής κληρονομιάς που
του αξίζει, από την Αρχαιολογική Υπηρεσία.
Για την ιστορία του γεγονότος να πω ότι η Διεύθυνση του
Λιμενικού Ταμείου, όπου απευθύνθηκα, με καθησύχασε πρώτα και με διαβεβαίωσε στη
συνέχεια ότι θα απομακρύνει το επίμαχο μηχανάκι. «Ήταν μια ατυχής σύμπτωση»,
πρόσθεσε.
Μυρσίνη
Σαμαρά
.
