Του Γιάννη Λακούτση
Την αρχαία ελληνική μουσική, που δεν έχει ακουστεί εδώ και
χιλιάδες χρόνια, κατάφερε να αναστήσει , καθηγητής μουσικής και κλασσικών
σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, σε συνεργασία με επιστήμονες και άλλων
Πανεπιστημίων. Η σύνθεση, υποστηρίζει ο καθηγητής, είναι απολύτως ακριβής.
Από τα 50 περίπου σωζόμενα μουσικά κείμενα της αρχαιότητας,
το τραγούδι του Σείκιλου (λυρικός ποιητής και μουσικός), αποτελεί την
αρχαιότερη παγκοσμίως ολοκληρωμένη μουσική σύνθεση. Το έγραψε μετά το 200 π.χ
σε επιτύμβια στήλη ύψους 40 εκατ. και περιέχει ένα επίγραμμα και ένα τραγούδι
μαζί με τη μουσική του.
Στην κορυφή της στήλης το επίγραμμα αναφέρει τον άνθρωπο που
το έγραψε και τον σκοπό για τον οποίο το έγραψε: « Εικών ή λίθος ειμί τίθησί με
Σείκιλος ένθα μνήμης αθανάτου, σήμα πολυχρόνιον» ( Εικόνα είμαι, αυτή η πέτρα,
ο Σείκιλος με αφιερώνει ως αθάνατη μνήμη, ένα μνημείο για πολλά χρόνια). Στη
μέση υπάρχουν οι στίχοι του τραγουδιού μαζί με τα σύμβολα της μελωδίας: «Οσον
ζής φαίνου, Μηδέν όλως σύ λυπού, Πρός ολίγον εστίν το ζήν Το τέλος ο χρόνος απαιτεί» ( Οσο ζεις να λάμπεις, Μη λυπάσαι καθόλου, Η ζωή είναι σύντομη, Ο χρόνος οδηγεί στο τέλος).
Παρακάτω αναγράφεται
η αφιέρωση: ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΥΤΕΡΠΗΙ (Ο Σείκιλος στην Ευτέρπη), χωρίς να γίνεται κατανοητό αν πρόκειται για
σύζυγο, φίλη, η απλώς εννοεί την Ευτέρπη τη Μούσα της μουσικής.
Η επιτύμβια αυτή στήλη ανακαλύφθηκε το 1883 στις Τράλλεις η στο Αϊδίνιο της Μ.Ασίας, χάθηκε το 1922 κατά την διάρκεια της
Μικρασιατικής καταστροφής.
Βρέθηκε τυχαία αργότερα στον κήπο ενός σπιτιού που την
χρησιμοποιούσαν ως βάση για γλάστρα. Σήμερα εκτίθεται στο Μουσείο της
Κοπεγχάγης.
