Τι από τα δύο;
Οι
φεύγοντες δηλώνουν σαφώς ότι, αφού δεν κατεβαίνει ο νυν Δήμαρχος, δεν
υπάρχει και παράταξη και παραταξιακή δέσμευση. Γιατί υπήρχε παράταξη;
Όμως δεν ήταν παράταξη, αλλά συμπαράταξη και μάλιστα
πατριωτική. Δηλαδή ή πολλές παρατάξεις που συμπαραταχθήκανε με ενωτικό
στοιχείο τον νυν Δήμαρχο, ή ομάδες και άτομα που συμπαραταχθήκανε υπό
τον νυν με συνεκτικό υλικό τον πατριωτισμό! Από τη μέση και πέρα, γιατί
στο ξεκίνημα δεν ήσαν.
Κούφια λόγια, δέκα στον παρά.
Η
πράξη έδειξε ότι επρόκειτο περί συνονθυλεύματος. Στη μέση έφυγε ο
πρώτος, ο μόνος με ανακοίνωση. Τώρα οι δύο, πριν ο ένας και μετά άλλος
ένας, και συγχρόνως πολλοί με τον κύριο Λαμπρου. Προς διάφορες άλλες
ανύπαρκτες παρατάξεις και συμπαρατάξεις, δηλαδή σχήματα που δημιουργούν
μικρές ομάδες κατερχομένων. Ούτε ένα λόγο για τον Σταυρό δεν λένε. Άραγε
ποιων ζητάνε την ψήφο στο νέο χώρο που τους υποδέχθηκε; Προφανώς του
Αγαπητού Δημάρχου και Αντιδημάρχου.
Τουλάχιστον η Αντιπολίτευση ήταν παρούσα ως τέτοια, ο
κύριος Σφυρής ενήμερος και παρών (δεν παραιτήθηκε για να
επανεμφανιστεί), και ο κύριος Δημαράκης, Σκλαβούνου, Μέξης και άλλοι
χωρίς διαφυγές. Δηλαδή στην πράξη και όχι στα λόγια επέδειξαν συνοχή
παρατάξεως, πράγμα δύσκολο όταν είσαι αντιπολίτευση. Και από ότι
φαίνεται δεν δέχονται ταξιδιάρηδες.
Κατά τάλλα
μίμηση του Αγαπητού Ανάργυρου του εξ αναργύρων και αιωνίων. Ο νύν
Αγαπητός Δήμαρχος και η 16ετία του και το θεόπνευστον έργον αυτής θα
ανακοινωθεί παραμονές εκλογών!
Όμως αυτό που ο ανεξάρτητος παρατηρητής βλέπει
είναι Ερμιονίδα χωρίς νερό, θάλασσα χωρίς ψάρια και επαγγελματίες
ψαράδες, αγροτιά σε απόγνωση, να θέλει αλλά να μην έχει τα μέσα και τις
υποδομές, μεταποίηση στο ελάχιστο, οικοδομική δραστηριότητα στο ελάχιστο
για αρκετά χρόνια, Ερμιονίδα εκτός τουριστικού χάρτη χωρίς εύκολη
πρόσβαση, μείωση πληθυσμού και φυγή των νέων, σκουπίδια ακόμη σε ΧΑΔΑ
και στο ύπαιθρο, αναδιοργάνωση Δημοσίων και άλλων υπηρεσιών που
στερούν μισθούς από τον τόπο, ανασφάλεια ζωής και περιουσίας, Ερμιονίδα
πολιτικά απομονωμένη χωρίς σύνδεση με την Περιφέρεια και τα δημόσια
κέντρα αποφάσεων.
Δεν πάμε καλά, ως γενιά δηλαδή.
Ήδη 5-6 παρατάξεις και φουρνιές υποψηφίων, κάθε σπίτι και υποψήφιο, κάθε γωνιά και σπίθα.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
